Opnieuw hetzelfde
#1
Keelpijn, hoesten en een slechte nachtrust.
Na slechts 8 uurtjes rust begint de nieuwe dag.
Een mens heeft 6 uur slaap nodig en na 7 uur is men uitgeslapen, een wijsheid die een sergeant ooit eens bulderde toen een soldaat te laat op appel verscheen en flink op ze sodemieter kreeg.
Het is woensdag en we moeten het ochtend ritueel even snel doornemen want om 9.45 moeten we op weg.
Dus opstaan, wassen, pillen, brood halen, thee zetten, ontbijten, mail checken en eventueel reageren op verhalen die eerder geplaatst zijn.
9.00 uur, o ik kan vast beginnen aan dit verhaal.
10.30 uur is het verzamelen bij het klooster Agh. Kosmas.
Dinsdagavond ben ik nog even langs Winfred gelopen. Hij wilde graag mee met een wandeling en ook de plaatselijke VVV stuurt een afgevaardigde naar de ontmoetingsplek om mee te lopen.
Ehh was t de afspraak met Winfred nu om 9.30 of 9.45 uur, we lopen naar de auto en Winfred komt ons reeds tegemoet.
Ik rij even via Fratsia om het restaurant te laten zien waar wij het eten zo bijzonder lekker vinden.
Laat het dorpsplein zien en via de tussendoor weggetjes komen we net voorbij Karvounades uit.
In Livadi slaan we rechtsaf richting klooster Aghia Elessa en wil Winfred ook nog even de kerkjes van de Agios Dimitrios laten zien, maar deze heeft hij al gezien!
Hij vertelde dat hij vroeger met de scooter hier geweest was, na een bezoek aan het klooster.
We nemen de weg naar het andere klooster, de Aghia Kosmas.
Net over de bergrug lopen er twee rare vogels in het weiland, kalkoenen of hoenders, we weten het nog steeds niet.
Het klooster is weer dicht en van de kleine Jimny, het autootje van Pyrgos house nog geen spoor.
Ik loop wat rond het klooster en bekijk de mooie tuin.
Even later hoor ik een auto de berg afrollen, de jeep.[Afbeelding: 15f15qf.jpg]
We zijn met z'n vieren, alle Hollanders.
Winfred, Frank, Jeanette en ikzelf.
We besluiten de wandeling te starten vanaf het klooster en lopen de asfaltweg naar beneden richting Melidoni een weg die flink daalt en overgaat in onverhard.
Links van de weg in de diepte liggen de Tipiti's grote gaten in de rots ofwel grotten.
Een mooi landschap daar in de diepte.
Verderop verlaten we de hoofdweg en slaan rechts een stijgend pad in, lopen richting de hoogtepaal van het leger uit 1968 en kijken neer op een prachtig gebied met voor ons de afgravingen en rechts in de diepte de blauwe zee.
Ik leg "mijn" wandelgroep van vandaag uit wat er te zien en te doen is.
Even later terwijl we nog staan te kijken zie ik een hond snuffelen en nog een en nog een, een jager met een buks op de schouder en maar liefst 14 honden!
Zo verbaasd als wij zijn zal hij zeker ook geweest zijn om ons te zien.
We laten hem voorbij gaan en zetten de daling in richting de groeve.
Dan ineens volgt er een doffe klap, de jager heeft geschoten en de honden zoeken de prooi.
De oude groeve zien we deze vakantie voor de tweede keer en weer ben ik onder de indruk en zo ook de rest, de uitzagingen worden nauwkeurig bekeken en bewonderd.
De grote blauwe baai die deels zichtbaar in de diepte ligt trekt ook de aandacht en ik stel voor een stukje af te dalen via de onbegroeide terassen.
Het uitzicht op de baai met de vele kleuren blauw en de hoge grotten is zeer mooi.
Vanuit de hoogte kijk ik op de grote rotsblokken aan de kust, ineens zie ik een geit met een blauwe hoed in de diepte behendig het pad van een soortgenoot volgen.
De Wandelgids uit Potamos vindt 't prachtig en loopt in de diepte zover als mogelijk is.
Ik probeer hem te volgen maar door mijn hoogtevrees durf ik niet te dicht bij de afgrond te gaan staan, het duurt even voor mijn angst overwonnen is en ik op de knieën naar de afgrond kruip.
Van de gids is niets meer te zien, ik wacht even en nog een tijdje en geniet van het geluid van de vele vogels in de rotsen.
Kijk nog eens maar geen Frank, als ik fluit komt er ook geen reactie dus ik begin me een klein beetje zorgen te maken.
Ik besluit terug te lopen als ik hem een stuk hoger op de berg zie staan.[Afbeelding: svgabt.jpg]
"Mooi.......ik ga hier van de winter op onderzoek uit, wat is het hier zo mooi"
Ik vertel hem dat ik hem even kwijt was, ja zegt hij ik heb je wel gehoord maar ik kan niet fluiten........pfff.
Ook Winfred blijkt totaal geen last te hebben van de hoogte als ik hem op een uitstekende rots zie staan.
We klauteren terug naar de steenafgraving en gaan door richting het zuiden te lopen naar de grot.
We klimmen een bergwand over en bekijken wat oude woninkjes.
Als we verder omhoog gaan ben ik de oriëntatie kwijt, jongens we moeten meer langs de kust, terwijl het trio verder langs de kust loopt hou ik de hoogte en het overzicht over het gebied.
Als ik ze stil zie staan en ze mij beduiden naar beneden te komen zak ik de berg af en sluit me aan, de ruige kust toont zeer mooie en grillige rotsformaties.
Door de natuur gevormde gaten en scherpe stijle rotsen zijn een gewillig foto moment, waarbij een van de wandelaars te weinig geheugen heeft en eerdere foto's moet wissen omdat deze gewoon veel mooier blijken.
Het drietal loopt een uitstekende rots op terwijl ik op een tegenoverliggende de foto's maakt van de mensen die zo nietig lijken in deze immense natuur.
Er kiest letterlijk en figuurlijk een haas het hazepad en het dier sprint van het drietal weg.
Hierna nog even het slotstuk....de grot.
Hij wordt bewondert en gewaardeerd als bijzonder, de ligging, grote vorm en uitzicht zijn extreem mooi.
We dalen naar beneden langs de kust en nemen een rustmoment.
In de diepte ligt Melidoni, daar naar toe af te dalen is stijl maar te doen maar om daarna de gehele weg naar boven te lopen zal zwaar en vermoeiend zijn mede gezien het feit dat het vervoer nu verder staat dan de vorige keer.[Afbeelding: 2llivk6.jpg]
We besluiten terug te gaan naar de grot, de rots op te klimmen en in noordelijke richting koers te zetten naar de eerdere landmarkering uit 1968.
De wandeling is pittig en menig zweetdruppeltje loopt langs het lichaam, mede doordat het zonnetje ook mee is op de wandeling.
Als we de "hoofdweg" bewandelen lijkt dit asfalt.
De weg loopt omhoog en vraagt wederom de inspanning.
Als het echt asfalt wordt gaat het tot aan het klooster wat in de verte ligt nog stijler en is de vermoeidheid van de mooie dag langzaam voelbaar.[Afbeelding: 33upv1e.jpg]
Een voor een komen we aan in de schaduw van de oude kloostermuur.
Napraten doen we op het achterbalkon van het Kafenion in Aroniadika.
Mooie dag mooie tocht!

Jv17092015[Afbeelding: 1256yvc.jpg]




[Afbeelding: ddornq.jpg]
Quote
#2
Tjonge, jonge @Japio, wat een rijkdom aan informatie en mooi beeld.
Ik geniet weer vollop, zoals iedere keer dat jullie onderweg zijn. Maakt
mij de hele dag blij.Dank.
Quote
#3
Prachtig!
Ik kan niet genoeg krijgen van je verhalen en bijbehorende kiekjes...
En dan die mooie blauwe luchten... (ben wel jaloers hoor...)
Quote
#4
Erg mooi, veel dank!!
Quote
#5
Waanzinnig mooi blauw, blauw en blauw!
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)