Dinsdag
#1
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Dinsdag beleven we alweer en belofte maakt schuld.
Vanwege de warmte waar ik t eigelijk niet over hebben wil wordt ons wandelprogramma aangepast, wandelen, zwemmen en weer wandelen.
Een perfect plan in plaats van code oranje of rood in het hysterische Nederland.
Eerst maar brood halen, de kade muur is klaar, compleet witgekalkt met een schrobber en een ton witte muurverf, watervast, dat dan weer wel.
De achterlijke toren in Aghia Pelaghia blijkt volgens een van onze meelezers een klimtoren te worden, ach wat zal ik er van zeggen, over het hele eiland vind je diepe ravijnen met klimmogelijkheden, je hoeft alleen je tuigje, je achtje en je karabijnhaak mee te nemen en natuurlijk touw.
Het is goed bedoeld maar doe gewoon mee aan de canyoningtocht georganiseerd door Pyrgos House, de instructeur legt je duidelijk uit hoe het een en ander werkt met de touwen en leert je zelfs, zelfstandig af te dalen.
Conclusie........zonde van het hout en het uitzicht. 
Facebook is ook op kythira een bekend fenomeen, dit merk ik als de oude Kapsanis van de gelijknamige supermarkt mij meld dat ik met touwen door de duivelskloof ben geweest.
Hij zal het niet zelf gelezen hebben maar van zijn zoon hebben vernomen.
Hij vindt het prachtig en doet ook zijn verhaal, aan het einde haalt hij twee flesjes water uit de vitrine en zegt....."for your next walk".
We gaan weer terug naar het appartement, vers broodje mee, vandaan maar even ontbijten op het balkon met fantastisch uitzicht.
Tassen pakken, zwaar, want de zwemspullen moeten mee, duikbrillen, waterschoentjes en handdoeken, we fungeren als ezels vandaag.
De rit naar Chora, waar we vandaag aan de wandel gaan, verloopt eigenlijk zonder noemenswaardige voorvallen.
Even denk ik een oude taxichauffeur te herkennen maar dat kan eigenlijk niet want die zou dit jaar met pensioen gaan. 
Chora zelf blijkt wel drukker dan normaal, het parkeerplein staat vol met auto's en een bus en ook in de dorpsstraat staan allemaal auto's.
We hangen de valies om en lopen de kleine smalle straatjes van de hoofdstad door.
Op het centrale plein is het druk, de terrassen zitten vol, echter niet met toeristen maar met mensen die ik herken uit het lokale straatbeeld van Aghia Pelaghia en Potamos.
In een van de cafés staat Maria te bellen.
Maria? "Welke Maria?" Ik denk dat 75 procent van de vrouwen Maria heet.
O wacht even Maria uit Logothetianika, voormalig restauranteigenaar in het dorp tussen Potamos en Aroniadika.
Een leuk pittig grieks vrouwtje dat als ze ons ziet altijd begint te huilen, ik heb het vrouwspersoon nooit met een vinger aangeraakt maar het zal te maken hebben met het feit dat haar restaurant nu door de wet gesloten is.
Een vete met een ander restaurant in het dorp.....tja Grieken he. 
Wat er nu eigenlijk aan de hand is weet ik niet maar daar kom ik aan het einde van de dag wel achter.
We lopen de straat af richting het kastro, het kasteel van Chora, of eigenlijk wat er van over is, slaan rechts een dalende weg in en lopen langs het kerkhof een pad omhoog richting de zuidelijkste punt van het eiland, genaamd "Trachilos"
Dit is echter niet de bestemming waar ik heen wil, ik wil gewoon even kijken bij de Duitse nederzetting of eigenlijk het oude verdedigingswerk van de Duitse bezetter tijdens de tweede wereldoorlog.
De oude gebouwen zijn verwoest vlak na de bevrijding door de Engelsen, sommige beweren door de Kythirianen anderen hebben het over de Duitsers die bij verlaten van de gebouwen gewoon wat handgranaten naar binnen hebben gegooid.
Het is een bijzondere plek en als je wat verder kijkt zoals wij gedaan hebben, wat naar boven geklommen etc etc, dan vind je nog veel meer overblijfselen, er liggen zelfs oude hulzen van het luchtafweergeschut.
Diverse schuttersputten en nog meer schuilkelders, het zal de grieken niet veel interesseren maar mij des te meer.
Een verdere klim hogerop laten we even achterwege, het mooie weer nodigt namelijk enorm uit voor een frisse duik en de kleurige blauwe zee.
Terug naar Chora, de hoofdstraat door en vlak voor het kastro rechts door de nauwe steegjes het pad rond het Kastro volgen.
Het begin van het pad is slecht, gedumpt afval ontsiert dit pad en dat is jammer, allerlei bouwafval versperd de doorgang.
Beneden hebben we zicht op de eerste blauwe baai van Kapsali, een groot jacht ontstemd de stilte, de motor van dit drijvende buitenverblijf produceert een irritante dreun die van veraf te horen is.   
Via een privé huis gaan we heel brutaal door de tuin en volgen een pad dat op het einde via trappen uitkomt op een verlaten breed strand.
Ik ontdoe mij van de bezwete kleding, het natte t shirt blijft hierdoor hangen en onder tussen staan mijn voeten gaar te worden op een grill plaat, de keitjes zijn warm of liever gezegd heet.
De zee brengt verkoeling, is eerst even koud maar nodigt na een korte zonperiode opnieuw uit voor herstel van het lichaam.
Door na de mondaine badplaats Kapsali, tenminste dat is het voor de grieken, voor mij gewoon een simpele badplaats, niet te vergelijken met Zandvoort of o.i.d maar dat hoeft ook niet.
De meeste van de badgasten staan tot hun middel in het water, een ander staat net als ik eerder, te vechten om zijn kleding uit te krijgen met dit verschil dat ik geen hoed en zonnebril ophield.
Dan verschijnt er een zwarte hond op het strand, de viervoeter is mij bekend, de vriendelijke vriend is namelijk tijdens eerdere wandelingen van ons hele stukken meegelopen.
Nu ken ik het woord Spiti, ik weet niet wat het betekend maar als ik het maar hard genoeg schreeuw verdwijnt de hond in een andere richting.
Nu zoekt hij verkoeling en zwemt heerlijk in zee, met enige fantasie geeft het beeld die als van een zeehond maar voordat ik mijn camera kan pakken is hij er al weer uit, weg verhaal.
Een snelle lunch met sandwiches en een liter FIX maakt de namiddag wel zo gemoedelijk.
Even kijk ik naar boven, Chora ligt hoog boven Kapsali mij toe te lachen.......kom maar jongen.
De beste manier op alcohol uit het lichaam te krijgen is zweten, het is warm, de inspanning van het klauteren groot dus dat gaat goed komen. 
Ineens in een van mijn ooghoeken zie ik een fiets voorbij rijden, een gewone fiets maar wel met zo een snelheid dat ik denk.....wat is dit?
Het is Panayotis de autoverhuurder, als hij ons herkent stopt hij en vraagt of we tijd hebben voor koffie, helaas nu even niet we hebben het druk.
Als ik Panayotis vraag wat hij in godsnaam met een elektrische fiets moet en hem vertel dat deze alleen voor oude of luie mensen zijn moet hij lachen. 
Hij heeft er een paar gekocht voor in de verhuur..........ik schiet in de lach en vraag hem of hij een geintje maakt maar nee de tweeduizend euro per stuk kostende tweewielers gaan echt in de verhuur.
Dus na de Drakakis huurautootjes die je elke morgen bij de supermarkt ziet staan om brood te halen, binnenkort ook de elektrische fiets.
Het moet niet gekker worden.
De klim naar Chora is inderdaad zwaar, het is tegen de klok van vijf maar het had net zo goed drie uur kunnen zijn.
Een snelle blik op mijn horloge laat mij zien dat de hartslag hoger zit dan normaal bij zo een inspanning, de alcohol heeft het bloed dunner gemaakt waardoor het hart nu op een verhoogd tempo het plasma door het lichaam jaagt.
Chora is om even over vijf een spookstad, geen levende ziel te bekennen, ja hier en daar een kat en wat kippen die het straatbeeld domineren.
Bij aankomst op het grote parkeerplein is de alcohol eruit en reageerd alles weer normaal.
Tijd om aan de grote terugreis naar het noorden te beginnen.

Tot morgen.
Quote
#2
Mooi geschreven, de foto's zijn weer herkenbaar!
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  Sept 14 dinsdag 11 oktober Japio 0 1.097 11 October 2022, 16:46
Laatste bericht: Japio
  September 2019 dinsdag Japio 2 1.647 12 September 2019, 02:04
Laatste bericht: Marianne
  Dinsdag Japio 2 3.028 16 June 2016, 09:14
Laatste bericht: Petra

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)