Het verhaal van de BRILLANTE VIRTUOSO - Kaping (?) - Moord - Megafraude (?)
#1
De BRILLANTE VIRTUOSO was een tanker van zo'n 300 meter lang en was vertrokken op 23 juni 2011 vanuit Kerch in Oekraïne met een lading van 141.000 ton olie bestemd voor Qingdao, China. Het vaartuig was van Suez Fortune Investments Limited, met een Griekse eigenaar. De bemanning bestond uit 26 Filippijnen. In de nacht van 5 op 6 juli bevond het schip zich in de buurt van Aden. Wat volgde had alle ingrediënten voor een film. Een kaping(?), moord, verzekeringsfraude (?) en rechtszaken.

De BRILLANTE VIRTUOSO

[Afbeelding: 1728664.jpg]

--Deel 1: De kaping--

Nestor Tabares was de 54-jarige hoofdwerktuigkundige aan boord van de BRILLANTE VIRTUOSO en moest vermoed hebben dat ergens de kapers aan het wachten waren. Het was de 13de dag na vertrek uit Kerch en het schip draaide langzaam Oostwaarts in de richting van de door piraten overspoelde wateren buiten Somalië. Met een snelheid van 13 knopen ging het schip door, op dat ogenblik, 's werelds gevaarlijkste scheepsroute met een lading die zo'n 100 miljoen $ waard was.
In die periode was de dreiging van Somalische piraten in de Golf van Aden nooit groter geweest. De 26-koppige bemanning, inbegrepen Tabares en de 57-jarige gezagvoerder Noe Gonzaga, deden de standaard veiligheidsmaatregelen. Rondom het schip werd de reling voorzien van prikkeldraad, 8 hogedrukslangen werden klaargezet om eventuele aanvallers weg te blazen, een vogelschrik werd in overall klaargezet om de indruk te geven dat er een uitkijk stond. Diep binnenin het schip werd een ruimte voorzien van voedsel, water, radio's en medische spullen - een paniekkamer in het geval er piraten aan boord kwamen. Het merendeel van de bemanning geloofde dat er echter niks zou gebeuren. Want de eigenaar van het schip had gezorgd voor een veiligheidsteam dat aan boord zou komen nabij de haven van Aden, als een escorte door het meest gevaarlijke deel van hun reis.  

Op 5 juli 's avonds werd zo'n 12 mijl buiten de kust van Jemen door de kapitein het bevel gegeven de motoren te stoppen en te gaan driften terwijl gewacht werd op het veiligheidsteam. Een 40-jarige zeeman, Allan Marquez genaamd, was op wacht op de brug toen net voor middernacht hij op de radar een signaal zag van een klein vaartuig dat snel naderde. Toen het kleine vaartuig dichter kwam kon Marquez, met behulp van een verrekijker zien dat er 7 personen in het bootje zaten, waarvan 6 in camouflagekledij in woestijnkleur en gewapend. Zijn wachtoverste op de brug, de 2de officier, verwittigde de kapitein en Marquez werd aan dek gestuurd.
 
Hij vroeg de personen in het motorbootje wie ze waren en via een megafoon kreeg hij te horen dat ze het veiligheidsteam waren en toestemming vroegen om aan boord te komen. Maar Marquez had zijn twijfels want een aantal zaken klopten niet. Er waren te veel personen, ze kwamen niet op de afgesproken tijd en 1 van hen bleek zelfs blootsvoets. Gewapende vreemden aan boord laten was tegen elk antipiraterij protocol, dus vroeg hij de brug om instructies. En die kwamen even later: "Laat een ladder zakken."
6 mannen, lichtbruine huiden dragers van een rood-witte keffiyeh en blauwe hospitaalmaskers, klommen aan boord. Ze waren gewapend met wat leek op een Kalashnikov en hadden ook ieder nog een pistool in een holster op de dij. Marquez vroeg om identiteiten, wat geweigerd werd. Maar zijn radio werd afgenomen en hij kreeg het bevel hen naar de kapitein te brengen. De kapitein bevond zich nog in zijn bureel toen Marquez verscheen gevolgd door 1 van de gewapende bezoekers. "Iedereen van de bemanning naar de televisiezaal" was het bevel. Toen alle 26 bemanningsleden in de televisiezaal verzameld waren beseften ze dat ze de controle over het schip verloren waren. De 6 gewapende mannen splitsen zich. 2 gingen met de kapitein naar de brug, 2 gingen met Tabares naar de machinekamer en 2 bleven buiten de televisiezaal op wacht staan.
De 24 overige bemanningsleden vroegen zich af wat er gebeurde met de kapitein en de hoofdwerktuigkundige toen ze, na verloop van tijd, geweerschoten hoorden. Maar ze durfden niet naar buiten te komen uit de televisiezaal. En dan kwamen de scheepsmotoren tot leven, het schip bewoog. Plots, omstreeks 3 uur 's morgens hoorden ze een explosie binnenin het schip, de elektriciteit viel uit en de alarmen weergalmden. Uit angst voor hun bewakers bleven ze evenwel binnen. Maar toen rook de televisiezaal begon te vullen begaven enkelen zich toch buiten de televisiezaal en zagen dat de bewakers verdwenen waren.
Er was vuur in de ruimten onder hen en ze begaven zich naar boven naar de brug. Daar troffen ze de kapitein, Gonzaga, aan. Alleen, ongedeerd maar vastgebonden met plastiek banden. De kapitein werd bevrijd en er werd een noodsignaal uitgezonden. Dat werd opgepikt door de USS Philippine Sea, een Amerikaanse kruiser die in de buurt patrouilleerde. De kapitein gaf het bevel: "Klaarmaken om het schip te verlaten."
Eenmaal aan dek werd vastgesteld dat 1 iemand ontbrak: hoofdwerktuigkundige Tabares. Er ontstond lichte paniek want het vuur breidde zich uit en ze hoorden het metaal kraken toen het boog door de hitte. In sommige delen binnenin de BRILLANTE VIRTUOSO bereikte de hitte het smeltpunt van koper en werd de vuurvastheid op de proef gesteld van de  brandwerende bekleding die de 141.000 ton olie moest beveiligen. Er werd een zoekactie gestart naar Tabares maar die diende afgeblazen door de dichte rook binnenin het schip. Om 4 uur gaf de bemanning het op en werd een reddingsboot te water gelaten. Op dat ogenblik kwam ook een US Navy Seahawk helikopter, uitgezonden vanaf de USS Philippine Sea, boven het schip hangen. Toen de Amerikaanse kruiser dichterbij kwam werden ook 2 rubberboot uitgezonden om de Filippijnse bemanning van de BRILLANTE VIRTUOSO op te pikken.
Maar dan, om 5 uur, zag de helikopterbemanning beweging aan dek. Iemand was met een zaklamp aan het zwaaien: Tabares. Hij sprong in zee en werd opgepikt door een Navy rubberboot.
Eenmaal aan boord van de USS Philippine Sea deden Gonzaga en Tabares hun verhaal. De overvallers eisten van de kapitein om hen 100.000 $ te geven en koers te zetten richting Somalië. Ze openden het vuur op de safe toen die naar hun mening niet snel genoeg openging. De kapitein had echter geen idee wat de explosie veroorzaakte. Tabares zijn verhaal was dat hij de motoren van het schip kon onklaar maken toen zijn bewakers hem niet in het oog hielden. En dat hij toen kon vluchten en zich zo lang verborg dat hij de evacuatie van het schip mistte.
De Philippine Sea patrouilleerde verder, zoekende naar piraten. Maar die werden niet meer gevonden. Inmiddels was ook een sleepboot uit Aden aangekomen die zeewater op de BRILLANTE pompte om het vuur te blussen.

Er waren slechts 7 uren verstreken sedert de gewapende mannen aan boord van de BRILLANTE gekomen waren. Maar er was al een internationale "cast" aan het activeren: Bergers uit de regio die meenden miljoenen op te strijken, onderzoekers van de Amerikaanse marine die wilden vaststellen of Somalische piraten nieuwe brutale technieken gebruikten, en vooral onderzoekers uit de Londense verzekeringswereld om uit te zoeken wat werkelijk gebeurde aan boord van de BRILLANTE waar hun cliënt een aansprakelijkheid had van 100 miljoen US Dollar.
Want als de kaping van de BRILLANTE VIRTUOSO geen geval was van, op zijn minst gezegd, onhandige piraterij, dan was het misschien wel de meest spectaculaire fraude in de scheepvaartgeschiedenis.

[Afbeelding: hijack_map_v2.png]
 
--Wordt vervolgd--
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#2
--Deel 2: Onderzoek en moord in Aden--

Iedere maal wanneer een commercieel vaartuig verloren gaat wordt dat met een ganzenveer in een lederen boek geschreven bij Lloyd's, een Londens instituut dat decennia oude rituelen mixt met de moderne financiële wereld. In tegenstelling tot wat iedereen gelooft is Lloyd's geen verzekeraar op zich, of zelfs geen bedrijf in de normale betekenis van het woord. Sinds de oprichting in de 17de eeuws koffiehuis dat populair was bij handelaars die zeereizen financierden, is Lloyd's geëvolueerd in iets zoals een beurs voor risico's waar actuele verzekeraars komen om blootstelling te kopen en verkopen. Deze bedrijven vormen syndicaten en krijgen een eigen verzekering voor nog grotere herverzekeraars, die beurtelings opnieuw verzekerd zijn. Deze lagen vormen een van 's werelds meest essentiële en minst begrepen markten, waar premies alleen al ongeveer $ 40 miljard per jaar genereren. Alles wat verloren of verloren kan gaan, van de stem van Bruce Springsteen tot een Virgin Galactic-ruimtevaartuig, kan via Lloyd's worden verzekerd, maar de scheepvaart blijft de kern. Ongeveer 80 tot 100 grote schepen gaan elk jaar verloren en de BRILLANTE VIRTUOSO was een van de grootste van 2011.

Bij een scheepsramp hebben zowel verzekerde als verzekeraar er baat bij om zoveel mogelijk zaken van waarde te vrijwaren, zodus richten ze zich tot bergers. Onder de regels van Lloyd's zijn bergers gemachtigd tot een percentage van de waarde van alles wat ze kunnen redden van vernietiging. Het wordt dan ook algemeen aangenomen dat sommige scheepseigenaars werke doorspelen naar bevriende bergers in ruil voor een vermindering van het percentage waar de bergers normaal recht op hebben. Slechts minuten nadat de BRILLANTE VIRTUOSO een noodsignaal had uitgezonden werd door de eigenaar, Suez Fortune, al contact genomen met Poseidon Salvage Internationaal, een Griekse berger, die een filiaal heeft in Aden. Om 7 uur 's morgens had Poseidon al 2 vaartuigen vanuit Aden ter plaatse.
De Griekse eigenaar van Suez Fortune vloog naar Aden, toen een chaotische stad op de rand van revolutie. Hij plaatste de bemanning in een hotel en ieder bemanningslid kreeg 200$ voor nieuwe kledij. Maar op een ander niveau bereidde hij ook iets anders voor, een verzekeringsclaim voor zijn tanker. Maar voor de verzekeraars wilden betalen zouden ze ook wel eens onderzoeken hoe alles in zijn werk was gegaan bij deze "kaping". En daarvoor hadden ze David Mockett nodig.

In iedere haven hoe klein en waar ook, is er wel een scheepvaartmeter ('surveyor') of een klein corps van scheepvaartmeters, zonder wie Lloyd's en de wereldwijde scheepvaart niet langer zouden werken. Scheepvaartmeters worden ingehuurd om de feiten vast te stellen van incidenten van routinematige botsingen tot dodelijke stormen; hun beoordelingen maken vaak het verschil tussen betaling of weigering van een claim. Velen zijn voormalige kapiteins, die de vaardigheden van privé-detectives ontwikkelen en deze uitvoeren in gevaarlijke situaties. David Mockett was de top scheepvaartmeter in Aden.
Mockett werd geboren in 1946 en groeide op in een klein stadje in de buurt van de Engelse haven van Plymouth. Op zoek naar vrijheid vervoegde hij de koopvaardij en in de jaren zeventig voegde hij zich bij een vloed van westerlingen die op zoek waren naar betere vooruitzichten in het snelgroeiende Saoedi-Arabië. Hij woonde meestal gescheiden van zijn vrouw en twee dochters, die hij regelmatig thuis bezocht in Engeland. Weinig buitenstaanders houden zich aan de verstrakking van het leven in een islamitische theocratie, maar Mockett vond zijn geneugten, duiken naar koraalriffen van de Rode Zee. In 1998 verhuisde hij naar Jemen.
Toen Mockett de Brillante-opdracht kreeg, weigerde Poseidon's hoofdberger, een Griekse duikdeskundige genaamd Vassilios Vergos, hem bijna een week toegang te geven tot het wrak, een ongewone en onverklaarde vertraging. Uiteindelijk huurde Mockett een visser trawler om bij de tanker te komen, waar Vergos erop stond om hem op zijn rondes te vergezellen.

Het schip, kreunend in zware zeeën, had een bedrieglijke uitstraling - de buitenkant was grotendeels intact, terwijl de mechanische en bemanningssecties binnenin een totale ondergang vormden. Terwijl Mockett begon te verkennen, spatten zijn laarzen door diepe plassen van vettig zeewater dat achtergebleven was na 3 dagen brandbestrijding. In het accommodatieblok zwaaide de straal van zijn zaklantaarn naar links en rechts en verlichtte zwart metaal dat verwrongen was door hitte en bedekt was met roet. Om de paar stappen stopte hij om foto's te maken. De machinekamer, in de buurt van waar het vuur was begonnen, was half overstroomd, met ladders die afdaalden in inktachtig afvalwater. Het was te gevaarlijk om dieper te gaan.
Op zijn weg terug naar Aden overwoog hij de vreemdheid van wat hij had gezien. Over het algemeen steken piraten geen waardevolle schepen in brand - ze kapen ze en houden hun bemanningen en vracht voor losgeld. Noch verlaten ze schepen nadat ze het moeilijke werk hebben gedaan om aan boord te komen en controle te nemen.

De daaropvolgende dagen breidde Mockett zijn vermoedens uit in zijn kantoor en bladerde door honderden foto's op zijn laptop. Hij had de reputatie van een zorgvuldige, volgens-het-boekje-inspecteur, aarzelend over gevolgtrekking of speculatie. 'Bewijs, beste jongen, bewijs', was een van zijn standaardzinnen. Het bewijs van de BRILLANTE VIRTUOSO klopte niet. Er was geen teken dat de aanvallers raketgranaten hadden gebruikt - een van de weinige piratentactieken die hij kon bedenken die op realistische wijze een explosie en brand kon veroorzaken. En toen Mockett de verklaringen van de bemanning bekeek, vond hij ze bizar. Het was moeilijk te geloven dat een ervaren kapitein gewapende mannen midden in de nacht op zijn schip zou uitnodigen, in 's werelds meest gevaarlijke waterweg, als er vragen zouden zijn over hun identiteit. Het hele rendez-vous was achterdochtig: de Golf van Aden is een gebied om doorheen te accelereren, niet om te treuzelen.

Een heel eind daarvandaan, bij Lloyd's, tientallen miljoen in verzekeringsuitkeringen hingen af van Mockett's bevindingen. Terwijl hij zijn rapport voorbereidde, deelde hij zijn bedenkingen met enkele van de andere scheepvaart-handen - sommige lokale, sommigen van overzee-assemblage rond de tanker, waaronder een die werd ingehuurd om zijn olie te lossen. Op 19 juli mailde Mockett de man om te zeggen dat hij begon te vermoeden dat de vermeende Somalische piraten geen Somalische of piraten waren, maar eerder valse elementen van de Jemenitische kustwacht of marine. Hij beloofde om snel meer uit te leggen.

De volgende dag, om ongeveer 1 uur 's middags, pakte Mockett zijn laptop, verliet zijn kantoor en stapte in zijn Lexus SUV. Hij maakte elke dag een korte rit naar zijn kleine huis in een naburig district voor de lunch. Op de hoek was een winkel die snoep verkocht; het zou normaal druk zijn met kinderen, maar die middag was het leeg.

Mockett had een korte afstand over Ma'alla, de hoofdstraat van Aden, gereden toen de bom die zorgvuldig onder zijn stoel was geplaatst ontplofte. De ontploffing was geconcentreerd en krachtig, hard genoeg om blokken verderop te worden gehoord. Het doodde Mockett ogenblikkelijk en deed bijna zijn deur van de scharnieren af. Terwijl de auto brandde en rook in de wazige lucht rookte, schreeuwde een menigte lokale mensen in traditionele witte petten naar de vlammen. Mockett's lichaam lag op de straat naast de kapotte deur, een arm uitgestrekt, gebogen aan de pols, alsof hij naar de versnellingspook reikte.

[Afbeelding: bomb_main.jpg]

De moord was schokkend, zelfs in een stad die gewend was aan bomaanslagen. Een paar dagen later hield een kleine menigte een processie met posters met daarop de foto van Mockett. Het Jemenitische ministerie van Binnenlandse Zaken gaf opdracht tot een onderzoek en de lokale politie vroeg een van de beste vrienden van Mockett in Aden , een mede-Brit genaamd Roy Facey, om een rapport te schrijven. De contactpersonen van Facey in het gebied waarschuwden hem om niets te opruiend te vermelden. In het document, dat hij op 23 juli indiende, beschreef Facey de bespreking van de BRILLANTE met Mockett vlak voordat hij stierf en hoe Mockett het verhaal van Somalische piraten betwijfelde.

Facey vermoedde dat Mockett was vermoord vanwege wat hij had geleerd - en nu bezat hij dezelfde gevaarlijke kennis. Op 25 juli werd Facey om 1.30 uur 's nachts gewekt door een oproep van de Britse ambassade in Sana'a, de hoofdstad. Een vrouw vertelde hem dat zijn leven in gevaar was. Ze wou de dreiging niet beschrijven of hoe de ambassade ervan op de hoogte was, maar alleen zeggen dat hij zich moest verstoppen totdat iemand hem kon ophalen - om dan onmiddellijk het land te verlaten.
Facey sloot zich meer dan 36 uur lang in zijn appartement op. Laat in de middag op 26 juli kwamen twee glanzende 4x4's. Een groep stoere mannen met Amerikaanse accenten, in burgerkleding en die pistolen aan hun riem droegen, stapten uit. Ze brachten Facey naar het vliegveld. De mannen identificeerden zichzelf niet, maar Facey dacht dat hij wist wie ze waren. Amerikaanse speciale troepen waren in die tijd actief in geheel Zuid-Jemen, en coördineerden drone-aanvallen en commando-aanvallen op aan Al-Qaeda gelinkte militanten. Facey vloog uit Aden zonder ooit te weten wie hem dood wilde hebben.

Een andere Britse burger arriveerde al snel om de moord op Mockett te onderzoeken. Jonathan Tottman, een detective gedetacheerd bij de Britse buitenlandse dienst van de Londense Metropolitan Police, die meer leek op een diplomaat dan een agent. Maar hij had een brede staat van dienst in het onderzoeken van corruptie, terrorisme, zelfs voetbalvandalisme en ruime ervaring in het Midden-Oosten. Hij zou het nodig hebben. De heerschappij van Ali Abdullah Saleh, de autoritaire president van Jemen, leek in te storten en het land verscheurde zichzelf. Een zelfmoordterrorist doodde negen soldaten bij een controlepost van het leger net voordat Tottman landde, en hij kon zich alleen door de stad bewegen met een falanx van zwaarbewapende Jemenitische bewakers.
Er was niet veel te onderzoeken. De autoriteiten hadden de plaats van de autobom bijna onmiddellijk ontruimd, en verzamelden weinig bewijs; Mockett's laptop was in politiehechtenis zoek geraakt. Al-Qaeda had westerlingen bedreigd in Jemen, maar Tottman en anderen geloofden dat het zeer onwaarschijnlijk was dat de moord een daad van terreur was geweest. Geen enkele militante groep eiste de eer op voor het doden van Mockett en de ontploffing was relatief klein geweest die niemand anders verwondde in wat normaal een drukke straat was.

In de weken na de bomaanslag vroeg een van de oude vrienden van Mockett aan een Pakistaanse scheepsmeter in Aden om te zien wat hij te weten kon komen over de BRILLANTE VIRTUOSO. De Pakistani werd snel gearresteerd. Jemenitische functionarissen namen zijn paspoort af en hielden hem vijf dagen vast in een armoedig gebouw bij de haven, opgesloten in een kleine kamer met alleen een emmer voor drinkwater. Na zijn vrijlating vluchtte de man het land uit en de vriend van Mockett nam het incident aan als een waarschuwing om geen vragen meer te stellen.

Uiteindelijk waren er te veel geld en te veel acteurs bij betrokken om de ruïne van de BRILLANTE VIRTUOSO onverkenbaar te maken. Andere onderzoeken bleven verder gaan. De Amerikaanse marine schreef sceptische rapporten, gebaseerd op de inspanningen van de USS PHILIPPINE SEA. Een samenvatting merkte op dat piraten meestal branden starten om de bemanning uit een versterkte ruim te lokken, maar op de BRILLANTE VIRTUOSO hadden de kapers controle over iedereen aan boord. Zodoende was het helemaal niet nodig om een brand te starten. "Zeer wantrouwig dat piraten zelfs zo laat in de nacht zouden proberen een schip aan te vallen met zeer weinig verlichting", vervolgde het document. Marine personeel merkte ook op dat, merkwaardig genoeg, Gonzaga en Tabares hadden gevraagd om van de PHILIPPINE SEA over te stappen naar een van de sleepboten van Poseidon, bijna onmiddellijk na te zijn gered. Ze deden dit, en weigerden vervolgens verzoeken om terug te keren naar de PHILIPPINE SEA voor bijkomende verhoren.

Piraten in de Golf van Aden zijn over het algemeen Somaliërs met een donkere huid die de onderscheidende taal van dat land spreken. Maar de bemanning van de BRILLANTE vertelde Marine-onderzoekers dat bijna alle schutters een lichtere huid hadden en "een niet-geïdentificeerde vorm van Arabisch" spraken. En de zwarte-doos-achtige datarecorder van de tanker gaf aan dat het schip naar het westen was gereisd tijdens de inval, terwijl Somalië pal zuidwaarts wasn. Echte Somalische piraten, zeelui van de moeilijkste soort, zouden het zeker gemerkt hebben.

Eind augustus was het overblijfsel van de BRILLANTE VIRTUOSO verankerd in veilige wateren voor de Verenigde Arabische Emiraten, gesleept door een ander Grieks bedrijf, Five Oceans Salvage, dat een partnerschap had met Poseidon. Met de tanker eindelijk veilig, waren de dekken vol met kleine teams van inspecteurs die metingen en foto's maakten. Onder hen waren agenten van de U.S. Naval Criminal Investigative Service; als piraten de gewoonte zouden krijgen om commerciële schepen te verbranden, wilde de marine dat weten. Ze kregen gezelschap van deskundigen op het gebied van brand en explosieven, mensen aangenomen door de bedrijven die eigenaar waren van het schip en de lading, en de verzekeraars van beide. Eerder had een expert van Suez Fortune betoogd dat het vuur werd veroorzaakt door een dolende granaatgranaat. Nu kwam een van de explosievenexperts een ruimte binnen naast de machinekamer, die was leeggelopen en eruit zag als de binnenkant van een barbecue, en zag een onmiskenbare bobbel in een metalen plaat op de vloer. Het kon alleen door een bom zijn achtergelaten, dacht hij - iets gefocust en krachtig.

Het beroven of beschadigen van een schip voor het verzekeringsgeld is in sommige opzichten een ideale misdaad: er zijn mogelijk geen getuigen, geen bewijs en geen wetshandhaving. De kans om ermee weg te komen is goed. Zelfs wanneer een ongeluk de geur van vals spel heeft, betalen Lloyd's verzekeraars bijna altijd iets. De ongeschreven wet van de maritieme verzekering is om onaangenaamheden van klantconflicten te voorkomen en de premies in stand te houden.

Maar als de Brillante geen echte kaping was - als het een inside job was, met een coverup die zich uitstrekte tot moord - dan had het geen precedent in schaal of theatraliteit. Vijftien maanden na de aanval stierf een tweede Brit in Aden onder mysterieuze omstandigheden. Roger Stokes, een advocaat en vriend van Mockett, had geprobeerd een niet-betaalde BRILLANTE-brandstofrekening te innen. Op 7 oktober 2012 vond zijn chauffeur hem in zijn appartement, ernstig bloedend door een hoofdwond. Hij stierf op weg naar een ziekenhuis. De familie van Stokes geloofde dat zijn dood toevallig was. Maar in scheepvaartkringen behoort Stokes tot de lijst van degenen die de BRILLANTE VIRTUOSO hebben behandeld en vervolgens hun leven in gevaar hebben gevonden.

--wordt vervolgd--
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#3
Schitterend verhaal Patrick. Ik lees zulke zaken heel graag. Laat deel 3 maar komen hoor!  Big Grin
Quote
#4
Wie of wat is de bron van jou verhaal Patrick?
Arthur's signatuur Health is not valued till sickness comes.
Quote
#5
(01 March 2018, 20:24)Arthur schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Wie of wat is de bron van jou verhaal Patrick?

Bloomberg... Wink
Quote
#6
(01 March 2018, 20:24)Arthur schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Wie of wat is de bron van jou verhaal Patrick?

Openbaar gepubliceerde verslagen van de rechtszaken achteraf, Bloomberg Businessweek en Reinsurance Magazine.

El Greco schreef:Schitterend verhaal Patrick. Ik lees zulke zaken heel graag. Laat deel 3 maar komen hoor!  [Afbeelding: biggrin.gif]

Het strafste komt nog als "De Griekse eigenaar" bij naam genoemd wordt. (morgen Big Grin  )
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#7
--DEEL 3: De verzekeringsclaims, rechtszaken en "de Griekse eigenaar".--

London, 4 maanden later.

2 groepen van verzekeraars keken aan tegen grote claims and dienden te beslissen: aanvechten of grote cheques uitschrijven. De eerste claim was voor de lading. De bergingsmaatschappij Five Oceans vroeg 30 miljoen $ van een groep van 3 verzekeraars - Royal & Sun Alliance Insurance Group, Zurich Insurance Group, and Allianz - voor het bergen van de cargo.
De 2de claim was voor de BRILLANTE zelf. Suez Fortune, de eigenaar, wilde 100 miljoen $ (+ interest) voor het vaartuig, de motoren en gederfde winsten van een groep van 10 verzekeraars onder leiding van Talbot Underwriting Ltd.

In februari 2013 kwamen ongeveer 30 mensen bijeen om de zaak te bespreken op de 11e verdieping van Lloyd's hoofdkantoor, een uitbarsting van blootliggende stalen portalen, golvende trappen en ventilatiepijpen die uit het hart van de stad, het financiële district van Londen, oprijzen. Rond een grote tafel zaten vertegenwoordigers van beide verzekeringsgroepen, hun advocaten en vier politie-rechercheurs die waren uitgenodigd om aanwezig te zijn.
De vrachtverzekeraars waren terughoudend in het betalen, legden ze uit, eraan toevoegend dat als de politie van de stad Londen tussenkomt, ze misschien een beslissing kunnen uitstellen. Meer tijd zou nuttig zijn voor hun privé-detectives, die nog steeds getuigen op konden sporen. Maar een vertegenwoordiger van Royal & Sun, die onlangs een smerige juridische strijd met een andere Griekse reder had gevoerd, uitte de vrees dat het bedrijf een reputatie van vijandigheid zou kunnen krijgen als het tegenover een andere klant zou staan. Een paar weken na de vergadering plooiden de vrachtverzekeraars en de 30 miljoen dollar werd uitbetaald.
Het Talbot-syndicaat daarentegen ging agressiever te werk en ontkende Suez's claim op het schip. Suez stelde een vervolging in als reactie daarop. Ter voorbereiding op de rechtszaak stuurden de verzekeraars onderzoekers naar het Midden-Oosten om de aanval en berging uit te diepen en naar Griekenland om meer te weten te komen over de eigenaar van Suez.

De onderzoekers ontdekten dat een van de schepen van de eigenaar al eerder in de problemen was geweest voor de kust van Aden. Op 26 mei 2009 brak brand uit in de radiokamer van een olietanker van 90.000 ton genaamd de ELLI. Terwijl de bemanning de uitbarsting bestreed, liep het schip vast op een zandbank. Sleepboten trokken het vaartuig weer los, maar drie maanden later kreeg de ELLI een onverklaard ongeluk in de kalme wateren rond het Suezkanaal. Het spleet doormidden als een watermeloen. De resulterende claim, voor ongeveer $ 35 miljoen, werd betwist door de verzekeraars van het schip en eindigde in een rechtszaak, maar de partijen kwamen tot een overeenkomst vóór de rechtszaak ten einde was.

Was het toeval? Maar de hoofdwerktuigkundige van de ELLI was ook Nestor Tabares. En 2 bergingsmaatschappijen waren betrokken bij deze incidenten. Poseidon was als eerste ter plaatse toen de ELLI op de zandbank zat en toen ze in tweeën brak was er Five Oceans die bij het wrak was.

De ELLI toen ze in 2009 in tweeën brak.
[Afbeelding: five-oceans-salvage-mv-elli-02.jpg] [Afbeelding: five-oceans-salvage-mv-elli-06.jpg]

Toen de managing director van Five Oceans om een reactie gevraagd werd omtrent de BRILLANTE en de ELLIS was zijn antwoord: "Het is niet aan de berger om Sherlock Holmes te spelen."

Maar wie is nu de eigenaar van de BRILLANTE VIRTUOSO en de ELLI?

Hij had zijn naam buiten de Elli-procedure gehouden, maar was via een web van anonieme offshore maatschappijen eigenaar van zowel de ELLI als de BRILLANTE VIRTUOSO. Hij is nabij de 50, woont in de buurt van Athene en wordt in de Griekse media ook wel eens SUPER MARIO genoemd. Zijn bijnaam dankt hij aan één van zijn hobby's: rallyrijden. Zijn echte naam? Marios Iliopoulos, ook eigenaar van de ferrymaatschappij SEAJETS.

 [Afbeelding: marios-iliopoulos-e1505213453105.jpg]

Hoewel uit vakpublicaties blijkt dat Iliopoulos maar liefst acht grote schepen tegelijk bezat, was hij jarenlang vrijwel onbekend voor zijn verzekeraars, zelfs toen zijn schepen soms tragische doelen bereikten. Want er waren niet aallen de ELLI én de BRILLANTE VIRTUOSO, maar ook de IRON ANTONIS. Die was eigendom van Mario Iliopoulos en zijn 2 broers. In 1994 was de Iron Antonis al een oud wrak dat rijp was voor de sloop. Maar het werd uitgezonden voor toch nog een laatste trip, met een lading ijzererts van Brazilië naar China. 2000 Mijlen ten Westen van Kaapstad zonk het schip in een storm met 24 doden als gevolg. De Griekse autoriteiten beschuldigden de broers Iliopoulos van "dood door nalatigheid". Marios en Ioannis werden vrijgesproken, de 3de broer Antonis werd veroordeeld in 2011 maar later in beroep vrijgesproken.

Terug naar de BRILLANTE VIRTUOSO.

In 2015, na meer dan twee jaar voorbereiding, beschuldigde het Talbot-verzekeringssyndicaat Iliopoulos ervan de aanval op de Brillante Virtuoso te hebben geörkestreerd. "Er was geen aanval door Somalische piraten," zeiden ze in documenten die werden ingediend bij een rechtbank in Londen. "Een aanval op het schip werd geënsceneerd," vervolgden ze, "met de betrokkenheid en medewerking van de eigenaar" en met medewerking van leden van de bemanning, met name Captain Gonzaga, tweede officier Artezuela en hoofdingenieur Tabares. De verzekeraars beweerden dat het vuur strategisch was: gestart door een bom op een gekozen locatie, gestookt door een versneller en open luchtwegen en bedoeld om het schip te verlammen.

Talbot verwees naar inconsistenties in de verklaringen van de matrozen. Volgens de chattransscripties van de Amerikaanse marine, het eerste verslag van het incident door een derde partij, zei de bemanning aanvankelijk dat de aanvallers hadden geposeerd als hun beveiligingsteam. Maar in latere verklaringen - gegeven in Aden, nadat Iliopoulos was gearriveerd, evenals in Manilla - veranderde het verhaal. Gonzaga, Tabares en Marquez, de zeeman die de mannen aan boord liet, zeiden in plaats daarvan dat de schutters hadden beweerd dat ze van 'de autoriteiten' waren. Het herziene verslag lijkt een belangrijke logische tekortkoming op te lossen: hoe konden Somalische piraten weten dat de tanker een escorte verwachtte?
Op zoek naar een motief, verklaarden de verzekeraars dat Iliopoulos diep in de schulden zat, 60 miljoen dollar of meer had geleend om zijn schepen te kopen, en dat de BRILLANTE geld vergooide, in het rood met ongeveer $ 4 miljoen in de eerste zes maanden van 2011. Talbot beweerde dat toen zijn financiën verslechterdEN, Iliopoulos de vernietiging van de Brillante begon te plannen. Iliopoulos reageerde door de verzekeraars te beschuldigen van "oneerlijk en onverantwoordelijk mijn reputatie in gevaar te brengen." Hij ontkende de "ongegronde en onrechtmatige beschuldigingen" en voegde er een verklaring aan toe: "Ik ben een respectabele zakenman, verwelkomd door personen zoals de aartsbisschop van Athene en de Vicepresident van Griekenland. "

In april 2016 werd Iliopoulos ontboden in een rechtszaal in Londen om vragen te beantwoorden over een belangrijke kwestie uit de rechtszaak: elektronische documenten van een bedrijf dat de BRILLANTE beheerde, bleken verdwenen te zijn. De rechtbank was fel verlicht en advocaten aan beide zijden stonden aan lange tafels naast elkaar toen Iliopoulos in de getuigestoel. Met een sjofele baard, vettig haar en een loshangend hemd dat moeite had zijn grote figuur in bedwang te houden, leek hij een onwaarschijnlijke scheepsmagnaat. Hij sprak in het Grieks, via een tolk. Beschuldigd van opzettelijk achterhouden van de e-mails, stak Iliopoulos zijn vinger in de lucht. Hij bonkte met de vuisten op tafel, negeerde vragen en beschuldigde hen ervan "misdaden gepleegd te hebben" tijdens hun onderzoek in Griekenland. Rechter Julian Flaux waarschuwde hem om niet langer ontwijkend te zijn.

De 2de dag van de hoorzitting keek een oudere vrouw met kort, grijs haar toe vanuit een stoel achter in de rechtszaal. Het was Cynthia, de weduwe van David Mockett. Ze keek toe toen Talbot's advocaat, Jonathan Gaisman, de rechter vertelde dat iemand de e-mails had gehackt van een Griekse advocaat die ingehuurd was door de verzekeraars. Die berichten, zei hij, vonden hun weg naar Iliopoulos. Hij wendde zich tot de reder en beschuldigde hem ervan de hack te hebben georganiseerd.
Iliopoulos reageerde zacht. Hij staarde naar Gaisman en zei tegen de advocaat dat die aantijgingen 'consequenties' zouden kunnen hebben. M.a.w. hij uitte bedreigingen tegenover de advocaat. Rechter Flaux, een kleine man met een dikke bril en een reputatie voor stoerheid, had genoeg gehoord. "Je zult deze rechtszaal niet gebruiken om raadslieden of Engelse advocaten te bedreigen," schreeuwde hij van de bank. "U zult zich gedragen!" Toen Iliopoulos de tribune verliet, verontschuldigde hij zich aan Flaux, zeggend dat hij een emotionele man was die zijn reputatie probeerde te beschermen.
Iliopoulos slenterde naar beneden in de richting van de lobby. Daar, wachtend in de ruimte tussen een stel metaaldetectoren en de glazen deuren van het gebouw, bevonden zich vier geüniformeerde officieren van de Londense politie. De langste sprak. "Dhr. Iliopoulos, ik arresteer je voor een samenzwering om fraude te plegen, 'zei hij, hem bij één arm pakkend. Iliopoulos keek verbaasd en zei niets toen de agenten hem in een ongemarkeerde blauwe sedan duwden. Iliopoulos werd urenlang ondervraagd op een politiebureau in de buurt voordat hij zonder aanklacht werd vrijgelaten.

Het onderzoek naar de betrokkenheid bij de ondergang van de BRILLANTE VIRTUOSO gaat door, hoewel de reikwijdte ervan beperkt is. Officieren doen verder onderzoek gericht op het bepalen of de verzekeringsvordering frauduleus was, wat een straf van maximaal acht jaar gevangenisstraf zou kunnen hebben.
Iliopoulos ontving nooit zijn $ 100 miljoen. Rechter Flaux ontkende zijn claim na de confrontatie in de rechtbank en schreef in een arrest uit 2016: "Mr. Iliopoulos verloor duidelijk zijn humeur en bedreigde de verzekeraars en hun wettelijke vertegenwoordigers op een schandelijke manier effectief uit de getuigenbank. ... Met dit onoverkomelijke en dreigende bewijs, verloor Mr. Iliopoulos alle resterende sporen van geloofwaardigheid. "
Het onderliggende proces blijft echter hangen. Talbot heeft bewijsmateriaal overgelegd van wat het zegt is nog meer verdachte BRILLANTE activiteit - een samenzwering om zijn olie verkeerd te hebben gelabeld om belasting te ontwijken.


--EINDE--

Maar Marios Iliopoulos is opnieuw het middelpunt van discussies. Meer daarover in een volgende topic.
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#8
Je link van een foto na het woord SEAJETS werkt niet of staat er nog Patrick.  Wink 

(edit, je hebt het net al bewerkt zie ik).
Quote
#9
(02 March 2018, 15:43)El Greco schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Je link van een foto na het woord SEAJETS werkt niet of staat er nog Patrick.  Wink 

(edit, je hebt het net al bewerkt zie ik).

Was een foto van SUPER MARIO in zijn rallywagen.
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  Het verhaal van de ferry Olympus Patrick 2 1.251 18 January 2023, 21:44
Laatste bericht: El Greco
  Mati - 3 kapiteins vertellen hun verhaal Patrick 4 2.762 07 August 2018, 22:43
Laatste bericht: Corry

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)