Grieksegids nieuws     
Hardlopen in GR
#1
Een loopberichtje, dat ik voor "mijn" loopclub schreef:
Driemaal is Olympiarecht
De derde keer lukte het. Vijftien jaar geleden wilde ik op Kreta aan een hardloopwedstrijd deelnemen. In Frangokastello, in het zuiden van het eiland, was een kerk na jarenlange restauratie klaar, dit zou met een groot feest gevierd worden, met o.a. dus een dromos.De burgemeester himself, eigenaar van een restaurant, maakte me er op attent. Op de wedstrijddag - bisschoppen en generalen werden per helicopter ingevlogen, er werd extra een tribune getimmerd - meldde ik me aan, d.w.z. wilde me aanmelden. Aan het tafeltje zei men laconiek "only for locals", ik mocht dus aan de wedstrijd deelnemen, maar als toeschouwer - balen dus.
Twee jaar later had ik me voor de "Spartathlon" gequalificeerd, de wedstrijd van Athene naar Sparta over 246 km inclusief heuvels en bergen op de Pelopponnes, met een limiet van 36 uur. Had goed getraind, wekelijks zo'n 240 km, een 100km-wedstrijd in 7 uur 30 min.
Vier weken voor de loopdatum dus in Griekenland op loop-vacantie, heerlijk 's morgens en 's middags 20 km lekker langzaam.
Twee weken voor de looptermijn beetje bukken om bij een kraantje aan een klooster even bij te tanken - ploing hoor en voel ik in de onderrug - en voorbij was het met het hardlopen: een hernia, looppause 6 maanden.
Nu dus: trexi, trexi roepen ze loop, loop. Door toeval kon/mocht ik deelnemen aan de 3e Herdenkingsloop Pierre de Coubertin (Initiator van de Moderne Olympische Spelen 1896 in Olympia) een halve marathon van Archai Olympia naar Pirgos, de districtshoofdstad.
Start was aan het standbeeld van de Coubertin, op de straat boven het stadion, waar de Moderne Spelen begonnen, finish bij het dimarchio, het stadhuis van Pirgos. Een Atheense hardloper, die toevallig op "mijn" vacantiestrand zijn ochtendloopje deed en wist dat ik eveneens hardloop, vroeg of ik geinteresseerd was aan "een loop in Olympia". Meteen dus ja gezegd, hoewel dit jaar geen wedstrijdschoentjes mee, alleen de toch wel zware trainingsschoenen. Sceptisch was ik wel, de "individualiteit" van de Grieken kennende.
Tot mijn verbazing echter, alles was fantastisch georganiseerd: door supersponsoren was niet alleen geen inschrijfgeld te betalen; de per bus (6 bussen brachten de lopers/loopsters kostenloos vanuit Athene, 350 km afstand, Pireaus, Patras naar Olympia) komende deelnemers kregen een gratis overnachting in vacantiebungalows van de Kerk; een diner super-de-luxe met eten en drinken van a tot z plus een megaontbijt op de wedstrijddag...de chef van het locale nonnenklooster en of de bisschop trok de portefeuille enz.
In Oylmpia (Olibia zeggen de Hellenen) voor het Olympische Museum was het een drukte van jewelste, ook de Griekse Sporttelevisie was aktief. Een loper werd vet geinterviewd: een blinde marathonloper (PB 3u 30min), die Griekenland vertegenwoordigd had bij de Paralympics.
De opgedrukte voornaam op mijn startnummer was een beetje "vergrieksd", mijn hardloopkennis van het strand had mijn gegevens telefonisch doorgegeven en daar een Griekse H in het Nederlands I betekent, gebruiken de Grieken hier een X, dus Joxannes (Jogannes) riepen de sporadisch aanwezige toeschouwers.
De start was op de 10.10.10 om 10 uur, dus een uurtje eerder dan de marathonlopers in München, die ook om 10 uur startten: de klokken in Griekenland lopen een uurtje voor. Elke kilometer werd aangegeven, elke 5 km een prima verzorgingspost met agiele Grieken en er werd met (alweer gratis, gelukkig want ik had "mijn" chip niet meegenomen) ChampionChip op het officieel opgemeten 21,1 km traject gelopen.
De route was echter zeer geaccidenteerd met een "heartbreakers hill" (groeten uit Boston), een stijle heuvel na 12 km.
Ca. 1 km voor de finish in Pirgos haalde de eerste vrouw me dan toch in - nee, denk ik, geef gas - meteen voelde ik een kramp in m'n rechter kuit opkomen met het signaal...langzamer, dan ging het weer; ze kwam toch 10 seconden voor me aan. Met een eindtijd van 1:39:52 h was ik nog tevreden, zware koers en geen optimale hardloopschoenen, thuis (ik woon in Noord-Duitsland) zag ik in het uitslagenportaal dat deze tijd een 3e plaats in de categorie M60 bij de Noordduitse Kampioenschappen halve marathon, die op een vlakke weg werd afgelegd, zou hebben opgeleverd.
De rangorde hier was ook ok, totaal 31e en kategoria-winnaar, het lokale sufferdje schreef later dat er 300 Grieken en 1 Ollandos gestart waren. ChampionChip daarentegen toonde minder dan 200 loper/sters, er waren echter een hoop (nordic)walkers gestart. Even wennen was wel dat er aan de rechter kant van de (snel)weg werd gelopen - een heel erg rot gevoel als de razende Griekse autorijders op 50 cm afstand je van achteren voorbijreden.
Hardstikke leuk was de huldiging na afloop in het stadhuis, allerlei honoratoren incl. de burgemeesters van beide steden hielden lange en razendsnel gesproken speeches.
Zoals in Nederland en Duitsland werden de eerste drie vrouwen en mannen op het podium gehaald, eveneens de eerste drie van de categorien en werden er bokalen en medailles uitgedeeld.
Een novum voor mij dat aan het eind van de ceremonie de Rode Kruis-/Erste Hulp-helpers ook op het podium kwamen en stralend hun medailles ontvingen. Fazit: hier kun je "Wiederholungtäter" worden.
Apropos istoria: na de loop, op het randje van de fontein op het raadhuispleintje lekker in het zonnetje uitblazend, word ik aangesproken door een oudere heer, natuurlijk weer in een razendsnel Grieks: "Ik ken U, heb U in Australie gezien" begreep ik. Ongelovige verbazing van mijn kant en bij navragen: "Ja, ik heb U 5 jaar geleden in Brisbane gezien".
Allemachtig, inderdaad waren zowel de Griek als mijn vrouw en ik 5 jaar geleden op visite geweest bij de respectieve zonen. De omstanders schudden hun wijze hoofden: "Ne, to kosmo inne mikro" ja ja de wereld is klein.
Tweede "incident": op de terugweg naar de bussen kwam ik in gesprek (gelukkig in goed Engels) met de snelste (1:14 u) en langste (1,92 m) Griek van de wedstrijd - een ca. 35 jarige sportleraar aan een gymnasio in Patras, de hyperdrukke havenstad op het NW van de Pelops gelegen. Parallellen trokken we met de vaststelling dat de kinderen zowel in Griekenland alsook in Duitsland en Nederland steeds zwaarder werden en dan vertelde hij ook nog dat de Grieken, het "gewone" volk, de rekening van de financiele crisis gepresenteerd kregen: de pensioenen zijn van de ene maand op de andere met 10% gereduceerd worden; nieuw indienstgetreden ambtenaren moeten 5 jaren langer werken tot hun pensioen.

Quote
#2
Mooi verhaal en een mooie loop :)
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)