Oríste! - jóuw Griekenland forum

Volledige versie: Heen
Je bekijkt momenteel een vereenvoudigde versie van de foruminhoud. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
5.00 uur in de morgen, momenteel vult de wachtruimte van gate d61 zich langzaam met de passagiers voor vlucht HV737.
Sommige stil, anderen hoorbaar zenuwachtig.
De een zit stil de ander checked nog even de vlucht en dat blijkt verwarrend, keer op keer jaar na jaar.
Op de grote flatscreens staat namelijk de ene keer Kythira en de andere keer Kalamata.
"He Henk, klopt dat wel" pffff denk ik bij mezelf, Henk t klopt.
Regelmatig kythiragangers van vlucht HV737, de maandagmorgen vlucht weten dat de luchtbrug twee bestemmingen heeft, tussenstop paradijs en eindbestemming Kalamata.
" passagiers Anema en van der Vliet u vertraagd de vlucht, u dient zich zo snel mogelijk naar gate d54 te begeven, anders wordt u bagage van boord gehaald"
Elke keer jaar in jaar uit zijn er wel stervelingen die of de tijd vergeten danwel in slaap vallen, ik bedoel zoiets moet het toch zijn?
A de stewardessen zijn gearriveerd, nog effe snel plassen, als ik ergens een hekel aan heb is het t kleine hokje in t vliegtuig wat men toilet noemt, je kunt er je kont nauwelijks keren en ik heb altijd ruzie met t rare klapdeurtje, dus als t effe kan......liever niet.
Jas dicht en zo de ipad ertussen, waarom dat?
We zitten op de nooduitgang, wel zo prettig met een lengte van 1.85 de extra "handicap" kost je 15 euro.
12A en 12B enig nadeel is dat je niets bij je mag hebben tijdens de start en landing, vandaar t verstoppen van de ipad, dat scheelt je weer graaien in de bagagebakken.
We zitten en inmiddels alweer meer dan een uur tussen hemel en aarde, de diverse karretjes met voedsel, drank en weet ik nog wat meer zijn door goedlachse stewardessen in het gangpad heen en weer gereden.
Mijn ontbijt bestond uit een raider of zoals dat tegenwoordig heet een twix.
Een lange vinger met karamel bischuit en chocolade en dat is de tweede zonde sinds de ouzo die we gisteren dronken op het begin van onze vakantie.
We vliegen boven Italië en het toestel schud heerlijk, ik heb het idee dat ik weer even terug ben in mijn militaire diensttijd, rijdend in een oude legertruck, ergens op de Ginkelse hei bij ede.
Nog even doorbijten dus, niet dat ik een hekel heb aan de gemotoriseerde vogel maar de tijd mag van mij wel wat sneller, gelukkig kan ik de minuten wat doden met het luisteren naar muziek en t schrijven van dit verhaaltje.
Kijkend naar buiten vliegen we boven een dik wolkendek, het zonnetje maakt van het ontstane uitzicht een onbegrensd wit landschap, de wereld hierboven lijkt zo vredig.
Het toestel begint te dalen en weldra bevestigd de piloot dat de daling is ingezet voor kythira.
We zetten ons schrap de landingsbaan is nog korter dan de straat waarin wij wonen.
We zijn er, Griekse bodem en er stappen opvallend veel mensen uit, de meeste grijs gekapseld.
Geef de mensen eens ongelijk, het eiland is in deze periode uitermate geschikt om de rust op te zoeken.
Ine, de hostess van Ross Holidays heeft het druk, een lange rij Nederlandse toeristen staat geduldig te wachten op hun welkoms enveloppe.
Wij niet, we maken de rit niet per bus, voor ons staat bij panayotis een bord met de tekst "welkom fam vierhout".
Via het verhuurbedrijf hebben we een klein autootje voor twee weken voor een schappelijke prijs.
We schudden bekenden de hand en begroeten hun weerzien.
Even later komt ook Chris met zijn vriendin binnengewandeld.
Christos ziet er goed uit, de voorbije dagen op het eiland hebben hem zichtbaar goed gedaan.
De korte autorit naar het vissersplaatsje Agia Pelagia rij ik bijna met me ogen dicht.
Het weerzien met Nikos en Evi is vriendelijk, " jullie hebben nummer 2 toch? Je weet de weg en als er wat is.........."
Er is nooit wat, de accommodatie is altijd perfect en je moet een echte Hollander zijn om toch nog iets te vinden om over te zeuren.
Op het balkon maakt ik even kennis met de buurman, hij vraagt of wij een goede vlucht gehad hebben en verteld zelf dat die van hun een week ervoor een drama was, ze waren i.p.v morgens vroeg pas laat in de namiddag vertrokken, pech met twee toestellen van Transavia heeft t begin van hun vakantie flink verzuurd.
Dat heb ik ook als eens meegemaakt met deze maatschappij en met mij nog meer reizigers.
Maar goed koffers op bed en uitpakken, kleine riviertjes van zweet lopen van het gezicht van mijn vriendin, ik bemoei me er niet mee, vrouwenwerk.
Ik weet niet eens wat er in de koffers zit, een wandelbroek en goede schoenen is voor mij voldoende.
Overigens wordt morgen een oude traditie verbroken, geen wandeling naar de vuurtoren maar eindelijk na al die jaren de kloof uiteindelijk helemaal door naar Limni.
Verslag volgt uiteraard.
We gaan even t dorp in, kapsanis de supermarkt manager krijgt een hand, een pak stroopwaffels en keelpastilles.
We doen de eerste levensbehoefte en bestellen voor de volgende dag een olijfenbrood.
Dan naar restaurant Stella voor de ouzo en de inktvis die daar in hoort te drijven.
Vanmorgen nog op het drukke Schiphol en nu uitkijkend naar de overkant, de peloponessos.
De knop is om, niks moet, alles kan.
Rust, geen stress.....heerlijk.
Die ene ouzo maakt plaats voor een tweede, het zonnetje doet de rest.
Heerlijk, blijf vooral schrijven tussen de ouzo,s
Leuk, sommige dingen zijn heel herkenbaar.

(Ik vraag me toch ondertussen af of Transavia niet te veel bezuinigt, want ik reis er al jaren mee en heb een enkele keer over vertragingen door technische mankementen gehoord, maar (misschien toevallig?) dit jaar...!! Zelf stonden wij ook op Schiphol een uur lang al klaar om te vertrekken naar Kythira, maar wegens een technisch mankement vertrokken we veel te laat. Ook de week daarop had het toestel een onverwachte tussenlanding in Athene met uren vertraging als gevolg. En vorige week was het dus weer mis. Zijn er nog meer vertragingen geweest wegens technische klachten, of was dat alleen naar Kythira?)

Jullie in ieder geval een fijne tijd op Kythira gewenst, maar dat zal wel lukken neem ik aan.
Heel beeldend verteld; zo ben ik ook weer even terug in Griekenland...
Ben benieuwd naar de rest van jullie vakantiebelevenissen...
Dankjewel!
Japio,
Wat een aangenaam "draadje". Heb het met plezier gelezen.
Jouw probleem is nu dat er naar een vervolg uitgekeken wordt.
De familie Vierhout veel plezier toewensen lijkt mij haast overbodig.
Toch maar doen, lekker genieten met volle teugen.
Cor.
Nou dat uitkijken naar een vervolg is voor Japio niet echt een probleem!
Hij heeft op de Kythiraprikpagina jaar in jaar uit geweldig geschreven over de belevenissen tijdens de wandeltochten(ik heb ze tenminste altijd met een lach en nieuwsgierigheid naar het volgende gelezen)En er gaan nog heel wat ouzo's volgen!
Fijne wandeltochten en iedere keer weer verbaasd dat jullie nog niet "uitontdekt" zijn!