Voor alle duidelijkheid zet ik hieronder nog eens de
hoofdpunten
van het anti-Memorandum programma van SYRIZA, waar de Griekse
bevolking op 25 januari a.s. vóór of tegen kunnen stemmen.
Ik doe dit bij monde van Geert van Istendael, een Belgische journalist.
Zijn complete artikel lees je onder de link:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid
registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid
meld je dan aan.
[*]
Heronderhandeling van de draconische bezuinigingen die EU, ECB en IMF het land hebben opgedrongen. Dat lijkt me de redelijkheid zelve, als je ziet welke verwoestingen die bezuinigingen hebben aangericht. Alleen zijn de craten van EU, ECB en IMF verstard in een ideologische kramp van gewapend beton en hangen ze dogma’s aan even hard en antiek als marmeren beelden, maar lang niet zo mooi als de Griekse.
[*]
[*]
Geen Grexit. Nou, dat willen ze hier achter de hoek toch allemaal!
[*]
Minimumloon zoals het bestond vóór het dwangregime van EU, ECB en IMF (omstreeks € 750, dus niet onrealistisch hoog). Zelfs Duitsland heeft intussen het minimumloon ingevoerd.
[*]
300.000 arbeidsplaatsen in de openbare sector, de privé-sector en de solidaire economie. Voor dat laatste zijn ze hier om de hoek Oost-Indisch doof. Ze snappen niet dat de economie van de toekomst solidair zal zijn of niet zal zijn. En de openbare sector willen ze zo snel mogelijk vernielen, wat in Griekenland al aardig gelukt is.
[*]
[*]
Betere werklozensteun. Dan zullen wat minder Grieken hun eten in de vuilnisbakken moeten zoeken.
[*]
2/3 van de Griekse staatsschuld annuleren. Is dat krankzinnig? Geenszins. Ingenieur Tsipras verwijst naar een historisch voorbeeld. In 1953 werd tijdens de conferentie van Londen de helft van de Duitse schuld kwijtgescholden. Ook Griekenland ondertekende die overeenkomst, hoewel het land verschrikkelijk had geleden onder de nazi-bezetting. De Amerikanen gokten toen op een versterking van het Duitse Wirtschaftswunder, een trefzekere gok, zoals al snel zou blijken. Wie zijn vandaag de hardnekkigste tegenstanders van een schuldkwijtschelding? Juist, de Duitsers.
[*]
Nationalisering van spoor, post en watervoorziening. Lijkt me absoluut noodzakelijk, ook in België en de rest van Europa. We krijgen, als ik Annie M.GM Schmidt mag parafraseren, de tering van de privatisering.
[*]
Verbod op derivatenhandel. Hadden we zes jaar geleden wereldwijd al moeten doen, dan zou het ons nu al een stuk beter gaan.
[*]
Scheiding van Kerk en Staat. Wie tegen is, mag de hand opsteken. Kennen we meteen de echte extremisten in de zaal.
[*]
Belasting op grote bedrijven volgens de gemiddelde EU-norm en maatregelen tegen kapitaalvlucht. Als je weet hoe weinig belasting de grote Griekse reders betalen en hoeveel miljarden ze naar het buitenland sturen, kun je dit alleen maar een maatregel noemen die in het centrum van het politieke spectrum thuishoort.
[*]
Referenda over alle nieuwe maatregelen die Europa aan Griekenland wil opleggen. Op dit punt sidderen de craten niet van angst, ze huilen van angst én van razernij. Ze hebben trouwens al een keer een referendum verhinderd in Griekenland, met de middelen die machtigen altijd gebruiken: intimidatie, dreiging, chantage, gespeelde verontwaardiging of, nog erger, geveinsde droefenis.
[*]Het programma dat ingenieur
Tsipras verdedigt lijkt me
rationeel, gematigd, realistisch en evenwichtig gecalculeerd. Het tegendeel had me verbaasd. Over het algemeen zijn ingenieurs erg goed in rekenen. Tevens munten ze uit door nuchterheid en zin voor werkelijkheid. Laten we wel zijn, anders zouden al die bruggen toch instorten en die fabrieken ontploffen en zo.
[*]
Ik hoop innig dat ingenieur Tsipras de verkiezingen wint. In Griekenland heeft de winnaar (ik vereenvoudig nu even) recht op een bonus van vijftig zetels boven het behaalde aantal zetels. Dat maakt regeren een ietsie pietsie comfortabeler.
Als ingenieur Tsipras de volgende Griekse regering leidt, krijgen we in de EU eindelijk een moderate centrumfiguur die een ander beleid nastreeft dan het dogmatische, verkrampte, economisch ultra-rechtse afbraakbeleid dat Europa nu al jaren teistert. Ik ben al twee decennia geen journalist meer van de openbare omroep, dus ik heb de vrijheid het zo te stellen:
Niet ingenieur Tsipras is extreem, meneer Juncker is extreem. En meneer Draghi is extreem. Maar dan wel ter rechterzijde.
©Geert van Istendael.