Oríste! - jóuw Griekenland forum

Volledige versie: Kythira in Januari (6)
Je bekijkt momenteel een vereenvoudigde versie van de foruminhoud. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Donderdag alweer, vandaag 17 graden, althans dat kregen wij te horen de dag ervoor.

10.00 uur in de steeg en dan per auto naar de drie kerken boven op de berg die uitkijken over Diakofti en Avlemonas, 
"Moeten we al gaan." 
"Nee joh kwart over tien is vroeg zat, ik ga vast en ik haal Alekkos op, ik zie jullie op de berg bij de Agios Giorgos".
Mooi dan eerst nog maar effe koffie, oeps 5 voor half elf nu moeten we toch haast maken.
Zonnebril op en gaan, we rijden richting vliegveld en nemen de laatste afslag rechts richting Diakofti.  
Het is rustig geen hond te zien, slechts een enkele geit.
We laten de Aghia Moni, het mooie klooster links liggen en ook de afslag Avlemonas gaat aan ons voorbij.
Voor ons zien we de jeep van Pyrgos House alvast omhoog gaan.
Het volgende smalle pad gaat het weiland door om vervolgens steil omhoog te gaan naar de top van de berg.
Dan onverhard en later beton, soms de tweede maar ook moet er teruggeschakeld worden naar de grootste vertraging om met 3 personen de brandstofgestuurde ezel boven te krijgen.
De haarspeldbochten zijn scherp en de auto past maar net op het smalle pad.
Boven aangekomen begroeten we de overige twee, een ervan is Alekkos, een griek die al veel paden op het eiland schoongemaakt heeft en samenwerkt met Kythira Hiking.
Ik had hem al eerder ontmoet, had eerder het genoegen om met hem te lopen.
Hij weet veel, zeker over de streek waar wij nu zijn.
We krijgen eerst uitleg over de kerkjes, de stijl, de bouwers en de cultuur.
Hij geeft uitleg over de wapensteen boven een van de deuren van een kerkje, verteld dat het kerkje origineel byzantijn is maar later er een stuk is aangebouwd door de Venetianen........als je het niet weet zie je het niet.
Interessant blijft het echter wel. 
Twee of drie keer eerder waren wij lopend vanuit Avlenomas naar boven gelopen wat we nu gedaan hadden was eigenlijk totaal tegen onze principes in maar goed niemand die t weet! (Ehhhhhhhhh)
Maar nog even over die kerkjes, die waren altijd wit en zijn gebouwd tussen de rotsen, nu heeft een of andere gek alles gewoon witgekalkt!
Alles, de rotsen tot en met de bronzen klokken van de klokkentoren, alleen de deuren zijn nog verschillend van kleur! Mafkezen!
We verlaten de kerkjes en trekken te voet  verder de berg op, richting een vervallen toren.
Alekkos praat, frank vertaald.
Dan staan we hier stil en dan weer daar, de heuvel toont sporen uit het verleden, vele bewoners zijn hier geweest, Venetianen, Atheners, Spartanen en ook sporen van de 2e wereldoorlog zijn aanwijsbaar te zien.
In de tijd dat de Spartanen heer en meester waren over de berg zijn zij door tactische oorlogsvoering door de Atheners verslagen, die kwamen met twee schepen aan in de baai van Avlemonas en terwijl de spartanen zich daar op concentreerde kwamen er veel meer schepen aan in Diakofti met nog veel meer Atheners die zo de Spatanen verraste.
Ook waren het de Engelsen die hier tijdens de twee wereldoorlog voor het eerst voet aan wal zette, hebben een paar dagen op de berg gebivakkeerd en zijn toen weer vertrokken om vervolgens het gehele eiland te bevrijden vanuit Kapsali.
De toren waar we heen lopen is uit de oudheid en werd gebruikt als vuurtoren, op meerdere hoger gelegen plekken op het eiland is zo een Pyrgos te vinden.
Bij gevaar of aanvallen vanuit zee werd dan een vuur ontstoken, als waarschuwing.
De vuren werden zelfs tot op Kreta gezien, gebruikt en verder gezonden.
De heuvel ligt bezaait met scherven van potten uit de oudheid, aan de dikte en kleur verteld Alekkos hoe oud ze zijn.
Het kleine wandelingetje in de felle zon zit erop, we nemen even Paksimadia, kruipen in de auto en gaan richting Avlemonas.
De afdaling is niet geheel zonder gevaar. Ik heb het eerder meegemaakt dus ben voorzichtig.
De pedaaltjes van het kleine oosterse autootje staan dicht bij elkaar. Ik heb eens eerder gehad dat mijn bergschoen klem zat tussen de twee pedalen, uitkijken dus.
Linksaf het betonpad af richting Avlemonas.
Net voor het dorp zetten we de auto links van de weg en lopen een karrepad op.
"Jaap en Jeanette, jullie zijn hier toch wel eerder geweest"
Nee hoor!
Even staat de schrijver van Kythira doorlopend vreemd te kijken, maar de wandeling naar de kerkjes gaat via dit pad!
De wandeling naar boven zit tussen mijn oren en stamt nog uit een van de eerste uitgaven van dit boekje.
Dit roodgekleurde pad is af en toe geplaveid met witte schelpen en leidt ons langzaam omhoog, links een oude nederzetting die we bekijken, oude vervallen huisjes met opvallende daken.
Daken die bestaan uit hout wat afkomstig blijkt te zijn van oude schepen, hier en daar zijn de oude nagels nog zichtbaar.
Alles is vervallen en elke keer moet ik bukken om erin te geraken.
De grieken zijn al niet groot en vroeger al helemaal niet.
Even verderop vind ik een diepe waterput met een goot die het water naar de put stuurt.
De put is leeg en de bodem is bedekt met schedels en botten van geiten.
Ook is een mooie dorsvloer te zien, enkele stenen in de cirkel vallen buiten de omlijning en als ik het geheel weer kompleet maak word ik gewaarschuwd door Alekkos.
Schorpioenen, zo zitten er bij ons kakkerlakken of pissebedden onder de stenen, hier kunnen het giftige schorpioenen zijn, de laatste twee stenen doe ik dus maar eerst met me schoenen en daarna met me handen.
Het is twee uur en Alekkos had eerder verteld dat hij om 14.30 uur weer weg moest dus we gingen langzaam afsluiten, nog even wat huisjes bekijken aan de andere kant van de weg en dan terug naar de auto.
We nemen afscheid van Alekkos en ik zeg tot ziens, de aardige man gaan we zeker nog eens terug zien.
Wij besluiten weer terug te rijden over het ellendige betonplaten pad richting Diakofti voor de lunch.
Op tafel staat een kilo rosé, een fix en voor Jeanette een ouzo, dit laatste verbaasde de ober zichtbaar.
Als even later ook Frank arriveert kletsen we nog wat na over de belevenis van deze dag.
Bestellen we inktvis, kaassalade, biftekki, patates en spinakopitta.
De nodige patates erbij en voor wat betreft het eten was ik klaar vandaag!
[color=rgba(0, 0, 0, 0.701961)] [Afbeelding: 3D42BC96-B1BC-4A7C-BA67-7C243D676FAE.jpg][/color]

[Afbeelding: E8263C6B-E9FE-4F3F-A919-43864C246EF9.jpg]