Oríste! - jóuw Griekenland forum

Volledige versie: Kythira in januari (11)
Je bekijkt momenteel een vereenvoudigde versie van de foruminhoud. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Woensdag alweer, vroeg op en gelijk een rondje dorp i.v.m medicatie.

Het zelfde tafereeltje als de vorige week, de taxichauffeur Takis aan de koffie en wij door naar de bakker.
Een stevig ontbijt met het heerlijke vers, nog warm brood, zal volgende week wel weer wennen zijn, 6.15 uur een geroosterde boterham en om 6.45 uur 10 kilometer op de fiets naar t werk. Nog even genieten dan maar van de vakantie en alle luxe er om heen.
10.00 uur toeristenbureau Potamos, eigenaar oppikken en dan richting Dourianika.
Dourianika is vaak het begin geweest van diverse wandelingen, mooie maar ook diegene die geen doorgang konden vinden, niet dat dat erg was maar je had een bepaald doel voor ogen, je wilt ergens heen en lukt dat niet dan is dat jammer maar altijd weer een uitdaging voor de volgende keer.
Dourianika is een dorp waar de weg ophoudt, een hoge heuvel is het eindpunt.
Langs die heuvel gaan 2 kloven die na de heuvel gezamenlijk richting de westkust gaan.
Die aan de rechterzijde daar zijn we een aantal jaren eerder in afgedaald, door de prachtige ruige kloof gelopen om te eindigen op het strand bij de kust.
Een heel mooi avontuur die zonder enig klimtuig gemaakt kon worden.
Vanuit de kloof moest echter geklommen worden en daarna nog eens een sterk stijgende weg omhoog, ik kan me de uitputting nog goed herinneren maar dat mocht niet afwegen tegen de mooie tocht en de aanwezige natuur.
De linkerkant is ook mooi, vanaf de kerk met de losse klokkentoren daalt men af tot boven de kloof, een oude kleine boogbrug overspant de kloof,  daar is het hoogte verschil echter te groot om er zonder touw in te komen, althans voor de normale mens, ik ga t nog wel eens proberen!
We hebben diverse zijwegen geprobeerd om tot in de kloof te komen maar helaas zonder resultaat, een keer stonden we na kruip en sluipdoor aan het eind van een pad, een afgrond van 75 meter onder ons.
Toch moet er volgens Nikos van Evi appartementen in Agia  Pelagia een weg zijn tot in de kloof, als kind ging hij daar vaak met zijn vriendjes spelen.
We stallen de auto aan het einde van de weg en lopen via de linkerkant om de heuvel, Frank is in de heilige veronderstelling dat we daar de kloof in kunnen, ik weet dat het niet zomaar gaat maar de wandelgids heeft vaker gelijk dan ongelijk.
[Afbeelding: D8F855A7-C489-475C-AAE3-7437BB568BC7.jpg]
We bekijken de diepte bij de brug, het valt mee maar we doen het niet, hij wil van deze tocht een dagwandeling maken om te gaan lopen met wandelaars en dit is voor hun net effe te gevaarlijk.
Toch bekijken we alle mogelijkheden om hier af te dalen, helaas het zal niet gaan.
Terug dan maar en kijken of het lukt aan de rechterzijde.
We lopen het dorp tot op het einde, het pad waar we een paar jaar eerder naar beneden geweest zijn is niet meer te zien en bovendien is de olijfboomgaard nu afgeschermd met hekwerk.
We lopen een stuk terug het dorp uit om daar een zichtbaar breed pad in te gaan.
"Barbara Barbara" vanaf de kerk komt een gemutst vrouwtje aanlopen die ons roept.
Wij hebben geen Barbara bij ons maar uit fatsoen loopt Frank even naar haar toe om te vragen wat er is.
Jeanette blijkt de oorzaak te zijn van het gegil, ze heeft net als Barbara blond haar en vandaar de verwisseling.
Als we vragen of er een weg of pad naar de kloof is staat ze ons aan te kijken alsof de grond brand.
Dus we gaan op eigen initiatief maar naar benden, volgens de terrassen van de boomgaard en lopen dood op diverse stukken.
Klimmen weer omhoog, zagen en knippen diverse struiken weg en komen uiteindelijk uit op iets wat op een pad lijkt.
Dit dalen we af naar beneden maar opnieuw geen succes.
Ook het weer werkt niet mee het is warm en erg vochtig, de stenen en keien waar we over lopen zijn spekglad en gevaarlijk hierdoor.
"Jongens we geven het op, ik kijk wel een andere keer!"
We gaan terug omhoog als er even later een niet eerder ontdekt pad naar beneden gaat.
"Hee Frank wat dacht je ervan?" ........" Ja nee laten we maar even kijken tuurlijk"
We doen de rugzakken af en laten Jeanette achter, is t wat dan halen we later haar en de spullen op.
Het pad daalt stevig en de ondergrond lijkt te zijn geplaveid met platte stenen, echter spekglad door de vochtigheid.
We lopen dus zoveel mogelijk in de struiken om enig grip te hebben.
Als we even later water horen stromen en zicht hebben op wat eens was een dorpje met huisjes, een kerk en watermolens was loop ik verder naar beneden en Frank omhoog om Jeanette en de spullen op te halen.
Onderweg raakt ik in gevecht met diverse struiken, trek me snoeischaar en uiteindelijk liggen de restanten van het slachtoffer verspreidt over de bodem.
Als ook de rest aansluit gaan we verder naar beneden en nemen even rust bij het stroompje wat een vijvertje vult.
Twijfel ontstaat of een van ons hier eerder is geweest, voor mij lijkt het erop maar dan had ik zeker het veldje voorbij de stroom herkent, dus nee.
Frank wel, kan zich vaag iets herinneren.
[Afbeelding: B13617FE-853F-4D05-9486-F158FC8BB97C.jpg]

We nemen een kijkje op de mooie beklaverde veldjes die trapsgewijs naast het riviertje zijn gebouwd, restanten van kleine huisjes zijn zichtbaar en ook een klein kerkje herinnert aan de gelovigen die hier eens tot hun god gebeden hebben.
We zijn dus toch uiteindelijk in de rivier uitgekomen, een riviertje dat later de kloof zal vormen.
We kijken even of we doorgaan de kloof in maar het is door het zoeken eigenlijk al te laat.
Besloten wordt de weg naar boven terug te lopen.
Was het in het begin moeilijk de weg naar beneden te vinden, komen we nu op een zijpad uit van het brede pad waar we in het begin fout zijn gelopen, pffffffff!
[Afbeelding: E317526C-BFB1-493B-82FE-5B10BDF26AF9_1.jpg]
Wil de wandelorganisatie dit pad uiteindelijk gaan gebruiken dan zal er nog menig vrij uurtje besteed moeten worden aan het snoeien en hakken van struiken en stammen.
Uiteindelijk zal het zo zijn dat voor het wandelprogramma van start gaat hier een mooi pad ligt met als einddoel het strand en een verfrissende duik in de azuurblauwe zee.
Terug bij de auto nog even naar het kerkje uit een eerder verhaal, de gids bekijkt het aandachtig en ik denk dat hij nu de rondwandeling om Potamos gaat uitbreiden met een bezoek aan dit heiligdom.
De traditie leert ons dat we afsluiten in de enige kroeg die open is op het dorpsplein van Potamos, ouzo en bier!
M'n complimenten voor al deze mooie en uitgebreide verslagen Japio; ik lees ze met veel plezier. 
Jij maakt de Kythira-rubriek hier op Oríste erg aantrekkelijk, ik denk dat je er héél veel lezers een enorm plezier mee doet.

Kythira-promotie in optima forma!

efcharisto
Beste Ger,
Het is een voorrecht om eerst op jouw prikbord en nu op oriste mijn verhalen kwijt te kunnen, voor mij is het een beetje reclame maken voor het griekse eiland waar ik al jaren ben blijven hangen het schrijven is naast het wandelen een soort van ontspanning, dat mensen het leuk vinden is meegenomen.
Aan de cijfers zie ik hoeveel het gelezen wordt.
Ik dank je vriendelijk voor het steeds weer aanpassen van de geplaatste berichten die elke keer weer in code vorm binnenkomen.
Tevens krijg je van iedereen hier de vriendelijke groeten.
Nogmaals hartelijk dank

Japio
Japio,

Weet niet hoe lang je er nog blijft,maar je weet bij deze dat er "reikhalzend"naar je volgende verslag wordt uitgekeken!
Helemaal eens met Ger!
Ik vind het ook helemaal super!!
(Nog) nooit op Kythira geweest, maar hoog op m'n lijstje.
Dank!
Ah ik ga deze zondag weer naar huis maar mochten er mensen zijn die me nog een week willen sponsoren!
Haha!