Oríste! - jóuw Griekenland forum

Vorige week kon je in het draadje

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.

lezen hoe moeizaam het vertrek was, maar het lukte dus. Nu dus deel 2 van onze eilandentrip in de Dodecanese.

- RHODOS -

Na onze aankomst bij Paleos Apartments op een ontiegelijk uur slapen we lekker lang uit. Maar na een brunch gaan we toch al op stap. Nu ja, niet letterlijk op stap, met een huurwagentje dus. We besluiten eerst even de goddelijke voorzienigheid op te zoeken om een voorspoedig vervolg van onze trip te bekomen. We gaan dus maar eerst even langs het Filerimos klooster. Prachtig klooster op de heuvel tussen Ialissos en Kremasti. Er zijn nog enkele bezoekers, maar niet echt veel.



Rondom het klooster lopen tientallen (?) pauwen en vanaf de heuvel is er ook prachtig zicht op Ialissos, Ixia en het stukje Rhodos-stad op de punt van het eiland.


We hadden al een tijdje een donkere wolk boven het hoofd hangen en jawel hoor, bij het afdalen naar de parking voelen we de eerste druppels. Gelukkig is het niet ver en zitten we net in de wagen als er een plensbui aankomt. Die duurt niet echt lang maar we zien toch een paar mensen kleddernat de trappen afdalen. Eind Mei, Rhodos, kleddernat ????

Via Siana, Monolithos (waar we het kasteel even niet gaan bekijken) en Apolakkia rijden we naar ons doel van de dag: Prasonisi, waar de Middellandse en de Egeïsche zee in elkaar overgaan. En er is een strand tussen beide in. Opvallend is (die dag toch) dat het water van de Middellandse Zee een stuk rustiger is dan dat van de Egeïsche zee. Een waar paradijs ook voor wind- en kitesurfers én blijkbaar ook de plaats waar men het meeste dagen zonneschijn per jaar in Europa heeft.


 
Bij het terugkeren even halt houden in Apolakkia voor een lichte lunch met Tzatziki, Gyos pitta en een glaasje retsina. Vervolgens niet helemaal dezelfde weg terug terug naar ons verblijf, maar een omweggetje via het wijndorp Embonas. De talrijke bussen met toeristen die bij de diverse wijnmakerijen staan, weerhouden ons ervan om ook even halt te houden voor een proeverij. We houden het maar bij een foto van een ludiek uithangbord.



In Kalavarda komen we weer op de weg richting Ialissos en huiswaarts dus. Mooie dag, prachtige tocht. We waren hier al eens 10-12 jaren terug maar verbleven toen in Rhodos Stad en de bezoekjes beperkten zich eigenlijk tot de oude stad, een fietstocht naar de vlindervallei en Kallithea en even de bus naar Lindos. Het is ons al duidelijk dat Rhodos veel meer te bieden heeft dan enkel de alom gekende trekpleisters.

De volgende dag willen we toch nog eens naar Lindos en Kallithea maar wel door het binnenland tot Lindos en dan via Kallithea terug. Een prachtige rit die we beginnen met toch ook even naar de vlindervallei te rijden. We weten dat we nog te vroeg zijn voor de vlinders, maar het blijft toch nog altijd een prachtig stukje natuur om door te wandelen. En aan de ingang zijn ze doodeerlijk. Geen 'toeristenval' hier, voor we 3 Euro betalen worden we erop gewezen dat er (nog) geen vlinders te zien zijn. Opvallend ook hoe weinig mensen er zijn die dan maar op hun stappen terugkeren. Bijna iedereen wil dan toch nog een financiële bijdrage leveren.

Na de wandeling door de vallei gaat de tocht verder langs kleine dorpjes als Psintos en Arhipolis naar Epta Piges, de 7 bronnen. En dan terug verder via Eleoussa en Platania. Een mooie rit door een prachtige natuur.


Net voor Apollona hebben we blijkbaar de afslag naar Learna gemist en komen zo weer in het wijndorp Embonas. Jammer voor ons, maar op zaterdag blijken de meeste wijnmakerijen gesloten en zijn er geen proeverijen. Dus besluiten we maar om een stuk dezelfde weg als gisteren te nemen en in Apolakkia te lunchen. We genieten van een voortreffelijke 'gyros special' met een Alpha erbij. Blijkt dat er gisterenavond in de taverne een huwelijksfeest was. De muzikanten komen nog hun spullen inladen en aan de tafel naast ons houdt de pastoor blijkbaar een 'debriefing' met het pas gehuwde stel en hun familie. Het moet een heel plezant gesprek zijn want het ene lachsalvo volgt het andere op. Als we opstappen wensen we het jonge paar en hun familie ook het allerbeste met als resultaat dat we teruggefloten worden en dienen aan te schuiven voor een stuk gebak en een glas wijn. 
Na een tijdje kunnen we verder en gaan door naar Lindos. Het toeristische gedeelte van het dorp en ook een wandeling naar de citadel spreekt ons niet echt meer aan en dus blijft het bij de obligate foto van de baai met het dorp.


Nu nog even naar Kallithea (waar een groot gedeelte van de film Escape to Athina opgenomen werd) om te zien wat de restauratiewerken opgeleverd hebben. En het moet gezegd: er is prachtig werk geleverd.
 

We besluiten om niet via de stad terug te rijden naar ons verblijf, maar gaan binnendoor terug via Maritsa en Kremasti.

Op zondag houden we het rustig en gaan na de middag even naar de oude stad waar we een aantal uren rondslenteren en natuurlijk ook door de prachtige Ridderstraat gaan.


Verder nog een bezoekje aan het Grandmaster Palace en dan langs de haven om onze boottickets voor de volgende tochten te kopen.
's Avonds aan de bar nog een beetje kletsen met Yiannis die ook vraagt wanneer we 's anderendaags vertrekken. We moeten nog eerst de huurauto terugbrengen en dan met de bus naar de haven, dus het zal net na de middag zijn want onze ferry is om 16.00 uur. Yiannis verontschuldigd zich duizendmaal dat hij er 's middags niet is en wenst ons het allerbeste op onze verdere reis. En natuurlijk hoort daar een drankje "on the house" bij.

Inpakken en, jammer genoeg, wegwezen. Stipt om 16.00 uur vertrekt de "Diagoras" van Blue Star Ferries en kunnen we nog een laatste blik werpen op de oude stad.

  

En langzaam glijden we langs de kust van Rhodos weg naar onze volgende bestemming: Tilos.

Wordt vervolgd....

Patrick, bij je eerste verslag had ik ook tranen in mijn ogen, maar dan van het lachen. Heel triest, maar fantastisch beschreven. Gezien de andere reacties durfde ik toen niet meer te reageren. En nu weer zo'n geweldig verslag, dank je wel Patrick. Veel plezier en ik kijk uit naar het vervolg.
Cor.

Mooi fotoverslag Patrick
Heb er even een aparte topic van gemaakt anders sneeuwt ie helemaal onder bij de nadere verslagen.

Mooi verslag Patrick!

Na een rustige 2,5 uren varen van Rhodos komen we aan onze 2de bestemming - TILOS

Tilos is ons eigenlijk totaal onbekend, maar vrienden hebben ons er enkele jaren terug op gewezen. Als je naar de Dodecanese gaat, zeker eens naar Tilos gaan want dat gaat jullie absoluut bevallen.
Bij aankomst staan, naar aloude Griekse eilandtraditie, de eigenaars de ferry op te wachten, zo dus ook in Livadia, Tilos. 


Al vlug ontdekken we Andreas van Apollo Studio's die ons ook staat op te wachten. Naar goede gewoonte (en ook uit beleefdheid) laten we 2 dagen vooraf altijd weten wanneer en met welke boot we aankomen. Blijkt dat we niet de enigen zijn op wie Andreas wacht. Er komt ook nog een groep van 10-12 Scandinaven op Andreas afgestapt. terwijl hij druk in de weer is om ieders bagage in zijn busje te laden, fluistert mijn vrouw: "Hmmm, hij lijkt precies de jonge versie van Antonio Banderas." En ik die vooraf dacht dat Andreas iemand van rond de 60 zou zijn. Wees gerust, er komt geen echtelijke twist.  Ondertussen is hij klaar met de bagage en het busje zit zo stampvol dat er slechts 1 persoon mee kan rijden. Er is een oudere mevrouw bij die blijkbaar moeilijk te been is, dus de keuze is zo gemaakt. Andreas roept zijn vriendin Irina erbij om de hele groep op sleeptouw te nemen "for a little walk". Ik meen een paar bezorgde gezichten te zien. Maar geen nood, 50 Griekse meter verder (150 in werkelijkheid dus), met een wandeling over de plateia, zijn we er al. We laten de hele groep Scandinavische medeburgers voorgaan en krijgen ondertussen van Andreas en Irina 10 x sorry te horen. Tenslotte is het onze beurt om in te checken.
"Ik heb nog een studio voor jullie, maar met een héél klein keukentje en dat wil ik jullie niet geven. Maar ik heb iets anders, volg me maar." Hij neemt onze bagage in de hand en neemt ons mee 30 (werkelijke) meters verder in de straat naar Olympus Apartments. Daar krijgen we een ruime studio met degelijke keuken en 2 balkons (1 met zeezicht en 1 met landzicht - ook handig als je zon of schaduw verkiest). Oom Stylianos is de oplossing dus. We leren ook vlug de "Tilos trick". Ik verklap hem echter niet.

Na het uitpakken maken we een kleine verkenningstocht in het dorp. Livadia blijkt een allercharmantst plaatsje te zijn met een mooie wandelweg langs het strand en de baai. Er zijn volop studio's en appartementjes, net als maar liefst 4 mini markets, enkele restaurantjes en ......zowaar een prachtig mooi politiekantoor.



Ieder dorp op Tilos heeft blijkbaar een eigen politievoertuig want er zijn maar 2 dorpen, Livadia en Megalo Chorio. Als er een Megalio Chorio is moet er normalerwijze ook een Micro Chorio zijn. En dat is er ook maar het is vervallen en uitgestorven.



Na een goede nachtrust en een ontbijt gaan we even kijken aan de haven want de "highspeed" van Dodekanisos Seaways komt eraan, en we willen even bekijken hoe het eraan toegaat want 2 dagen later nemen we die om naar Nisyros te trekken. Er staat ook een busje van "Dimos Tinou". Dat blijkt dus de lokale Ktel te zijn. Andreas is er ook en gaat de chauffeur even vragen hoe het zit met de uurtabel, want de zomer komt eraan. Geen nood, net vandaag wordt de zomer uurregeling van kracht en de chauffeur heeft een blad met de uren bij zich. Dat komt straks aan de bushalte op de Plateia te hangen. Efcharisto Poli.
Tijd voor een Griekse koffie op de Plateia bij Yorgos van kafeneion/bar Georges. Een apart figuur die blijkbaar goedlachs is en een voorliefde voor Thailand heeft. T-shirt van Thailand aan en ook de flesjes Mythos worden koel gehouden in een Thaise koeler. Een grappig gezicht.



We hebben eigenlijk geen zin om veel te doen vandaag en houden het bij een korte wandeling waar we voor een dilemma komen te staan: Welke weg moeten we volgen om bij de Panagia Politissas en de Agisa Annas te komen en hoever is het nu eigenlijk? Allemaal zorgen voor later, want we hebben al van gisterenavond besloten dat Tilos meer waard zal zijn dan de 2 volle dagen die we er nu verblijven en we dus nog terugkomen.



Kortom, een 'lazy day' dus. We koken ons eigen potje (een stoofschotel van kip met ui, tomaat, pepertjes en daarbij een Griekse salade) en genieten op het balkon van de zon. 

En wat gaat het snel, want de volgende morgen is het al onze laatste volle dag op Tilos. We nemen dus de bus naar Megalo Chorio. Na een rondgang besluiten we om te voet terug te gaan naar Livadia. We volgen maar de 'normale weg'. Er zijn ook mooie wandelpaden maar daarvoor hebben we niet het gepaste schoeisel én sowieso komen we toch terug.


  


8 Km verder zijn we terug op de Plateia van Livadia. Tijd voor een drankje. We begroeten Yorgos op zijn Thais: "Sawadee Khaa". Hij staart ons verbijsterd aan, denkt waarschijnlijk dat we hem in de maling nemen en barst dan in een schaterlach uit. 30 seconden later weet waarschijnlijk heel het dorp (in ieder geval toch al zijn vaste cliënteel) dat hier 2 gekken staan die net als hem ook al naar Thailand geweest zijn. Hij brengt onze drankjes en wat volgt is een monoloog van minimaal een half uur over de belevenissen van Yorgos in Thailand.

De rest van de dag is opnieuw lekker lui genieten van de zon. Maar eerst nog even langs bij Andreas om te betalen. Neen, morgen bij vertrek is ook goed. Nee nee, liever nu. OK, hou je van Prost? Ik kijk hem verbijsterd aan en denk ... Alain Prost ? Of heb ik het verkeerd verstaan en bedoelde hij Proust? Het blijkt dus dat Prost een Grieks bier is dat gebrouwen wordt in Noord-Griekenland.  Hier neem deze 2 blikjes mee en probeer het even. Wanneer vertrekken jullie morgen? Voormiddag of namiddag, Euh, voormiddag. Ok, dan kom ik jullie om 10 halen en voer je naar de haven. Andreas, nergens voor nodig, het is maar 150 meter. Geen probleem, ik ben er om 10 uur. Tot morgen.
En inderdaad, 's morgens om 10 uur is Andreas er met zijn busje om ons naar de haven te brengen.

Voor vertrek had ik al wat recensies en commentaren gelezen waar telkens weer geschreven werd dat Irina en Andreas werkelijk alles doen om hun klanten tevreden te stellen. Het is dus absoluut zo. En voor we instappen heeft hij nog een verrassing. Als afscheidsgeschenk krijgen we ook nog een flesje retsina mee. Maar gelukkig zijn we op dergelijke zaken voorzien en hebben we ook een voorraadje Belgische koekjes bij. Een pakje Belgische speculoos dus voor Andreas. Ondertussen weet hij ook al dat we zinnens zijn om naar Tilos terug te keren. Als je me mailt om te reserveren vermeld dan 'Belgian biscuits'. Dan weet ik wie je bent. Geen probleem Andreas (of was het - volgens mijn vrouw - toch de jonge Antonio Banderas ?), volgende keer zijn het 'Belgian chocolates'.

We nemen afscheid. Dag Tilos, verborgen pareltje, waar iedereen vriendelijk is en je groet en ook een praatje met je wil maken. Tilos met zijn 2 dorpen en 17 stranden.  Waar relaxen en onthaasten nr. 1 is.
5 minuten later zijn we met een snelheid van 60 km/h op weg naar NISYROS.

-wordt vervolgd-

Leuk verhaal Patrick. Ken je reisschema niet, maar nu je toch in de "buurt" bent is het echt de moeite waard eens op Leros te kijken. Uit het verleden een beladen naam, maar zeer de moeite waard. Vooral Lakki met met zijn prachtige architectuur.

Heerlijk om je belevenissen te lezen, Patrick!
Mooi verslag!

Leros was ook eerst voorzien in de planning, maar zal voor de volgende trip zijn. Nu zijn we op Nisyros, daarna komen nog Kos en Kalymnos. De volgende trip wordt zeker opnieuw Tilos, Leros, misschien Patmos maar zeker ook Chalki en Symi. De preciese planning ook veel af van aankomst- en vertrekplaats en de onderlinge verbindingen tussen de eilanden.

Grappig,
Ik ga donderdag een weekje dansen op Leros.

@Chris. Leuk, ben je er al eens geweest? Het is een prachtig onderbelicht eiland.

@ Arthur. Ben er in mijn jonge jaren eens geweest. Feestje met veel te veel lol.
Met lege flessen en borden gegooid. Jochie op de uitkijk gezet of er geen politie aan kwam. Wanneer je in die tijd gepakt werd zat je lang op Leros.
De kapitein was zo toeter, dat hij niet terug naar Kos wilde. Ons best, maar er waren er een paar die echt terug moesten. Kapitein in de stuurhut gehezen en terug naar Kos.

donderdagochtend weg. Hoe is het daar, doen de pin-automaten het gewoon, of moeten wij een ouwe sok meenemen met Euro's?

donderdagochtend weg. Hoe is het daar, doen de pin-automaten het gewoon, of moeten wij een ouwe sok meenemen met Euro's?

Wie bedoel je met ouwe sok Wim   er komt elke dag geld uit de muur.

Jazeker ben ik daar geweest. Heb daar een paar lange periodes gewerkt in het " psychiatrisch zienhuis" . Heb dar heel wat voetstappen gezet.

- Nisyros -

Na een tochtje van 40 minuten vanuit Tilos zetten we voet aan wal  in Mandraki op het kleine eilandje Nisyros. Samen met ons stappen er nog welgeteld 5  personen af. Onze verblijfplaats - Romantzo - zien we al liggen bij het aanleggen. Amper 100 meter stappen met de bagage en we zijn al ter plaatse. Tussen de haven en Romantzo zien we welgeteld 1 quad staan bij een verhuurder. Yes!!! Snel inchecken en vlug de quad gaan huren. Hé, die is al verdwenen. Iemand komt uit het bureeltje van Dimitris Car Rent en vraagt of hij kan helpen. Eigenlijk niet want de enige quad is al weg. We gaan verder. Maar nog geen 50 meter afgelegd of daar komt Dimitris er al aan op zijn brommertje. Of we een quad willen? Ja, liefst wel. Geen probleem, ik bel iemand en dan kan je met hem afspreken. Blijkt dat de quad die we zagen bij aankomst niet van hem is maar van een andere verhuurder die in hetzelfde gebouwtje ook een kantoor heeft. Ondertussen heeft ie 'Mike' aan de lijn. De afspraken worden snel gemaakt en 10 minuten later is 'Mike' er met een quad van 1 jaar oud en 2 helmen. Snel even de papieren invullen en de betaling regelen. Ondertussen had Dimitris al een kaartje en een paar folders geregeld. 'Mike' vraagt hem of hij ons al ingelicht heeft over de weg vanaf de Kastro? Neen, het is jouw quad. Omdat we ervaren quad gebruikers zijn geeft 'Mike' ons de tip om aan de Kastro het bordje naar het klooster te volgen. Want dat is een weg waarvoor quads gebouwd worden. En als we een probleem hebben of de helmen passen niet, geen nood we kunnen 'Mike' vinden in Pali naast de kerk.
Goed, het wordt dus Nisyros met de quad.
Eerst nog even de rest van de bagage uitpakken en dan op weg.

1ste stop is Pali waar we 'Mike' aantreffen voor zijn bureeltje. Niks verkeerd, maar gewoon even een passage. Wil je even de kerk binnenin zien? Geen probleem, zegt hij. Ik heb de sleutel.
PRACHTIG!!!! De kerk is enig mooi beschilderd binnenin met diverse taferelen die zo scherp en duidelijk zijn. 



'Mike' blijkt in feite Michalis en we krijgen het hele verhaal te horen. Hij is geboren in Nisyros en op jongere leeftijd naar de USA getrokken. 30 jaar in New York gewoond, gehuwd, kinderen en 16 jaar geleden opnieuw naar Nisyros gekomen. En elk jaar gaan Michalis en zijn vrouw in november voor een aantal weken/maanden terug naar de States voor bezoek aan de kinderen en kleinkinderen.  Zet zich in voor de conservatie van de arendsnesten op Nisyros en heeft zich ook politiek geëngageerd om de stem van Nisyros te laten horen. Daarnaast heeft hij een verhuurbedrijf. En is de beheerder van een fonds waarin jaarlijks geld gestort wordt door 'Nisyrianen' in de States. Een fonds dat gebruikt wordt om Nisyros en zijn inwoners te helpen bij diverse zaken. Zo is ook de kerk in Pali - gebouwd in 1953 - 3 jaar terug volledig gerestaureerd met behulp van dit fonds. Alle schilderijen werden ook opnieuw aangebracht door een vrouw uit Rhodos die in 1953 de originelen geschilderd heeft.

Vanuit Pali rijden we verder langs de kust tot de weg eindigt aan het zwart strand van Lies. We besluiten terug te rijden tot Mandraki en even het dorp te gaan bekijken. Onze 1ste indruk is: lijkt een beetje op Mykonos minus de molentjes.

Boven het dorp torent het klooster Panagia Spiliani uit, gebouwd op (en gedeeltelijk in) de rots.



We gaan nog even op zoek in diverse mini markets naar wat vers fruit en groenten, maar niks. Blijkt dat groenten en fruit apart verkocht worden in fruit markets en we zijn net te laat - namiddag pauze. We gaan tenslotte terug naar ons verblijf waar we de rest van de namiddag genieten van het prachtige uitzicht vanop het terras. Uitzicht de Egeïsche Zee, Turkije, Kos en het onbewoonde eiland Gyali. Het eiland blijkt de grootste mijn in de wereld te zijn waar puimsteen ontgonnen wordt. De soort puimsteen die hier ontgonnen wordt, wordt o.a. gebruikt voor bouwmaterialen (gyproxplaten), het ontkleuren van jeans én ....tandpasta.

Het kerkje aan de overkant van de straat levert mooie plaatjes op.

 

's Morgens om 05.30 uur al worden we gewekt door een ritmisch geluid en een pak herrie. Ja, de ferry uit Pireaus (en op weg naar Rhodos) meert even aan. Na 20 minuten keert de rust terug en kunnen we weer de ogen sluiten. Maar enkele uren later krijgen we een lekker ontbijt (yoghurt met honing, muesli en vers fruit - koffie/thee - fruitsap - honing - jam - feta) dat blijkt in de prijs inbegrepen te zijn. Zo, wisten we niet maar mooi meegenomen.
Vandaag gaan we even naar Emborios, 1 van de 2 dorpjes die uitkijken op Nisyros' beroemdste: de vulkaan. En Emborios is een klein beetje een ontgoocheling. Zowat de helft van het dorp is vervallen. Mooiste gebouw is het kerkje. Het zicht op de vulkaankrater is mooi, maar later zullen we vanop andere plaatsen een nog mooier zicht erop hebben.
Van Emborio gaan we terug naar het haventje van Pali voor een lunch. Zoals steeds wordt ons de obligate menukaart gegeven, maar vandaag is er ook gevulde zuchinni en vissoep. Toevallig favoriete gerechten (de groenten voor mijn vrouw en de vissoep voor mezelf).  En die krijgen we voorgeschoteld door Despina, één van de bevallige dochters des huizes.

De vissoep is niet een bord soep met enkele stukken vis in, maar een bord soep en daarnaast nog een bord met aardappelen én een volledige vis. Volgens Despina is het Scorpio (Schorpioenvis ??). Nog nooit gegeten maar het is echt heel lekker.

In de taverne hangt een houten bord met een zeemeermin op geschilderd. Ik maak tegen mijn vrouw (stilletjes) de opmerking of Despina soms model gestaan heeft. Het antwoord is een schop onder tafel.

Het is heerlijk zitten aan het haventje van Pali. En plots zien we er de Griekse versie van Google Street View opduiken.


We houden het voor de rest van de dag bekeken en genieten weer van de zon en het uitzicht op het terras van Romantzo. Om middernacht opnieuw de georganiseerde chaos van de veerboot die aankomt en..... het hotel loopt bijna helemaal vol met Grieken. Veelal koppeltjes die er een romantisch weekendje van maken. En dat is te horen ook.

De volgende dag houden we ons aan de tip die 'Mike' gaf en rijden in de namiddag eerst naar het 'Kastro' en volgen daarna het weggetje dat hij aangegeven heeft. Nou, een weggetje ??? Een quad is waarschijnlijk de enige manier om zonder schade hier door te raken. Maar na een hotsebotse tochtje door de natuur krijg je als beloning een prachtig panorama op de vulkaankrater.



Het weggetje dat we volgen loopt dan langs het klooster van Stratos helemaal rond de krater  en we komen tenslotte op de parking terecht aan de toegang tot de krater. De geur komt je onmiddellijk tegemoet.  De gele kleur van de zwavel is overal duidelijk te zien. Maar ook naast de krater tegen de rotswand is het groen, geel, rood van kleur en zie je dampen opstijgen. Werkelijk een unieke omgeving. Wat nu de krater is, is maar een klein stukje binnenin een enorme krater van enkele kilometer doorsnede. En we hebben nóg een raad opgevolgd die 'Mike' ons gegeven had. Ga er heen voor 10 uur 's morgens of na 5 uur 's namiddags. Want tussen 10 en 5 worden namelijk hele bootladingen dagjestoeristen aangevoerd vanuit Kos en Turkije die vervolgens met 6 bussen van de haven naar de vulkaan gevoerd worden.




Werkelijk tientallen gaten zijn er waar je het hoort sissen, dampen ziet uitkomen en die geel verkleuren. Even je hand erboven houden is niet wenselijk want de lucht die uitgestoten wordt is bloedheet. Het is dus een levende vulkaan waarvan de krater in 2003 zelfs een tijdje gesloten werd toen de ondergrondse temperatuur in de krater steeg van 210 tot 315 graden Celsius en er kraken ontstonden aan de oppervlakte.

De laatste dag van ons verblijf in Nisyros maken we nog een rit naar Nikea dat ook gelegen is op de rand van de caldera en naar het verwoeste haventje van Avlaki. Net voor Nikea is er een weggetje dat leidt naar de kerk boven het dorp. Nikea zelf is waarlijk een schilderachtig dorpje met hele smalle straatjes en (soms piepkleine) mooie huisjes. Er is ook een prachtig plein aan de kerk in het midden van het dorp. Zoals in Emborio moet ook hier geparkeerd worden aan de rand van het dorp.



Bij het verlaten van Nikea gaan we rechts naar beneden naar Avlaki. Toen er nog geen weg was naar Nikea werden alle voorraden aangevoerd in het haventje van Avlaki en vervolgens met lastdieren overgebracht. Nu is het volledig verwoest (op 1 huisje na waar nog 1 iemand woont). In WO II werd het gebruikt als een Italiaanse basis.



Vanaf hier rijden we terug naar Pali waar we 'Mike' aantreffen aan zijn kantoortje. We vragen of we de quad hier moeten afzetten of bij zijn kameraad Dimitris in Mandraki. Voor 'Mike' is het eender: of we rijden tot bij Dimitris of we laten hem hier hij voert ons naar Mandraki. We besluiten maar om de quad ineens hier te laten. We worden afgezet aan ons verblijf , krijgen nog een cd met originele Nisyriaanse muziek als geschenk en worden enkele malen bedankt om het eiland te hebben bezocht.

's Avonds gaan we in het centrum van Mandraki eten en het is er ongelooflijk rustig. In elke taverna of bar zitten wel een paar mensen maar wat een verschil met lunchtijd, als alle dagjestoeristen uit Kos en Turkije er even rondlopen en eten/drinken vooraleer terug te keren. 

Maar we maken het niet te laat want om 7.30 vertrekt we al met het kleine lokale veerbootje dat 1 maal per dag naar Kos over en weer gaat.

- wordt vervolgd -

Erg leuk om te lezen, ben benieuwd naar het vervolg over Kos.

Heel leuk Patrick,dat verslag over de vulkaan!Erg nostalgisch,wij waren daar op dezelfde plek in 1977 en waren er geen ladingen die met een
bus aangevoerd werden.Kwamen van Kos met 'n kleine groep en werden met een "vrachtwagen" naar boven vervoerd.Dat was best een hele
bedoening,zaten in de laadruimte op losse houten bankjes en de persoon naast de chauffeur moest geregeld de deur dichtgooien,die vloog steeds open.
Ben ook benieuwd naar Kos!!

@Marianne. Wij waren er in juni 1974. Geweldig met die tomatenkarretjes naar boven en achter elkaar over de korst op de vulkaan. Was een hele ervaring toen er een grote steengegooid werd en alles trilde.

We gooiden niet met stenen in de vulkaan,heb er hier nog wel een stukje gesteente uit/van de vulkaan staan.
Waar we wel mee gooiden was met borden op Kos(kon nog net op het nippertje denk ik)

Tussendoor nog enkele foto's van Tilos en Nisyros.

Tilos




Nisyros

Kos - Deel 1

Het is vroeg uit de veren deze morgen, maar om 7.30 uur - stipt - vertrekt de kleine veerboot Panagia Spiliani al op haar dagelijkse trip naar Kos. En het is druk vandaag, zo'n 30 passagiers, 2 auto's, 3 bromfietsen, 1 motorfiets én....een pak vracht in de vorm van pakketjes en volgepropte kartonnen dozen, plastiek zakken, enzovoort. Maar het zal zeker een voorspoedige trip worden  want ook de goddelijke voorzienigheid vaart mee. En niet eens gratis. Net zoals iedereen netjes een ticket gekocht.


Ondanks het vroege uur is het goed toeven op het open achterdek. Er zit ook een familie waarvan de papa onrustig heen en weer loopt en steeds weer met weemoed - lijkt me - naar het verdwijnende Nisyros kijkt. We raken aan de praat en Nikos blijkt ook 1 van de 2500 Nisyrianen te zijn die in New York en omgeving wonen. Hij is met vrouw, kinderen en kleinkinderen op bezoek geweest bij familie en het doet hem een beetje pijn om te vertrekken. Maar niet getreurd zegt hij, we blijven ook nog even in Kos en daar heb ik ook nog familie wonen. Daarna nog een paar dagen Athene en dan vliegen we terug.

Na 2 uren tuffen aan een gezapige snelheid van zo'n 20 km/h komen we aan in Kos.

Wat een drukte!!! Dat is even schrikken na Tilos en Nisyros. Nikos vraagt waar we moeten zijn, wijst ons - ruwweg - de weg, wenst ons nog een goede voortzetting van onze trip en verdwijnt met gezwinde tred en de hele familie in zijn kielzog.

Na een half uurtje stappen (en nog 1 maal de weg vragen) komen we aan bij Stam & John. De naam lijkt verdacht Nederlands, maar het blijkt om Stamatis en Yioannis te gaan. Stamatis verblijft in Athene maar broer Yioannis is, samen met vader en moeder, op post. De appartementen zijn boven een taverne in een relatief kalme en moderne stadswijk. Na uitladen van de bagage en een kleine verfrissing maken we even een rondgang in de buurt. Valt best mee de ligging. Bakker, winkeltjes, supermarkten, taverna's, verhuur van fietsen, scooters en auto's, bankautomaat. Binnen een straal van 100 meter is het allemaal te vinden.

De eerste en tweede dag vinden we niet echt onze draai. We lopen zowat de hele stad eens af en blijven op sommige plaatsen wat langer staan. Het kost ons echt moeite om te wennen aan de drukte. En dan is het nog niet eens hoogseizoen.

We komen ook langs het politiebureel waar een 50-tal vluchtelingen samengetroept zijn om geregistreerd te worden. Het moet absoluut gezegd dat de toerist niet lastig gevallen wordt, zoals in sommige buitenlandse media constant vermeld wordt.

De volgende dag gaan we fietsen huren. Keuze genoeg. We kunnen kiezen tussen fietsen van 4€ per dag of 5€ per dag, maar deze laatste zijn dan wel spiksplinternieuw. Het worden de laatste dus.
Gezwind fietsen we langs een hoofdbaan de stad uit en slaan dan af richting kust. Nooit gezien in Griekenland, maar we komen meer fietsers tegen dan automobilisten. Het is dan ook de 1ste maal ooit dat we op Kos zijn. Via Tigaki en Marmari komen we bij het zoutmeer van Alykes. Zijn we nu op Kos of op Zakynthos?
Het fietsen valt echt mee, dus besluiten we om nog maar een eindje verder te gaan en we eindigen tenslotte in Mastichari. Daar zien we een bordje: Kos -> 20. Oeps, die moeten we dus ook nog terug. Maar eerst even de innerlijke mens sterken (heerlijke gegrilde inktvis) aan het haventje van Mastichari waar we volgende week de ferry nemen naar Kalymnos.
En het is duidelijk: Poseidon rules in Mastichari

 

De terugweg valt best mee: ferme bries in de rug.

De volgende dag terug langs de kust maar ditmaal een korter tochtje en ook de andere kant uit, richting Ag. Fokas. Lekker fietsen op het fietspad maar Ag. Fokas is niet echt ons ding en we besluiten terug te keren. Pech ditmaal. De terugkeer is vol wind van voren en precies nog iets harder dan gisteren. Onderweg even stoppen voor een partijtje minigolf en dan een lunch op ons balkon. Er dienen ook enkele spullen gewassen, dus even vragen of er een droogrek beschikbaar is. Neen dus, maar de mama van Yioannis heeft ook was te drogen hangen. Dus: hang het er maar bij.

Daarna toch nog even de fiets op maar ditmaal even het binnenland in naar Ampravis en Platania. We zijn niet ver van het Asklepieion, maar besluiten toch, het is al 18.00 uur, om morgen dezelfde route te nemen en dan even door te rijden.
Zo gezegd zo gedaan, de volgende dag terug richting Asklepieion. Een mooi tochtje langs rustige wegen. Op het einde een klein klimmetje en we staan aan de ingang. Een prachtig complex, waar we 2 uren rondlopen.



We besluiten nog een stukje kust mee te nemen dat we eerder niet gedaan hadden en rijden naar Lambi, en dan richting Tigaki om vervolgens terug te keren naar de stad. Langer mag de tocht niet meer worden want bij 1 van ons begint de zadelpijn te overheersen. Het is mooi geweest. Kos is inderdaad, vooral de noordelijke kant dan voor wie het liever op relatief vlakke wegen doet, uitermate geschikt om te fietsen. Mooie fietspaden ook, iets wat je in Griekenland eigenlijk niet zou verwachten.

De volgende dagen beperken we ons eigenlijk tot wat rondstruinen in de stad en de nabije omgeving. Het Eleftheria plein wordt zowat onze vaste plaats voor een drankje en verpozing. "Sit and let the world pass bye" als het ware.



Op zondag is er nog een kleine verrassing als we 's middags op ons appartement een mand vinden met fruit en wijn én een kaartje van 1 van onze dochters.  Het is vaderdag vandaag in België, maar komt dit hier terecht? Na een tekstberichtje met de vraag waar in Kos ze zich verborgen houdt, volgt al snel het antwoord: "Met dank aan het bestaan van e-mail en de hulp van Yioannis". Zozo, die zat dus mee in het complot. 's Avonds staat hij in het restaurant, kijkt mij aan met een brede smile op zijn gezicht en zegt: "Happy fathers day, MR. Patrick." De snoodaard

het is de eerste maal dat we Kos bezoeken en eerlijk gezegd: Tot nu toe bevalt het ons niet echt. Maar het krijgt nog een 2de kans. Want na Kalymnos komen we hier nog even terug. Weliswaar aan de andere zijde van het eiland.

- Wordt vervolgd in Kalymnos -

Mooi beschreven, Patrick!
En om je nog meer 'Griekse honger' te doen krijgen: Kalymnos was ons (destijds) heel goed bevallen. En ja, veel beter bevallen dan Kos.

(19 June 2015, 23:53)vlagreco schreef:

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.

Mooi beschreven, Patrick!
En om je nog meer 'Griekse honger' te doen krijgen: Kalymnos was ons (destijds) heel goed bevallen. En ja, veel beter bevallen dan Kos.

Het bevalt me hier in Kalymnos al vanaf het eerste uur.  Maar dat lees je binnen een paar dagen wel.

Leuk verslag Patrick,ik snap wel dat Kos je   te druk overkomt.Dat doet het mij ook wanneer ik de foto's zie van stranden,plein en
acco's.Wij waren er in 1977,niet te vergelijken dus! Vandaar dat we er misschien alleen willen kijken hoe veranderd het is.
Wij reden op "oma"fietsen en fietspaden? Nooit gezien en op het strand van Tingaki lagen we achter deuren die uit de verlaten vissers-
huisjes kwamen!En nog veel meer zaken die "echter" waren!
Wens jullie goed verblijf op Kalymnos!

Patrick, wat leuk om al je verslagen te lezen.
Geniet van Kalymnos! Je kunt er schitterend wandelen alhoewel het daarvoor nu misschien al wat te warm wordt. 
Ga als je in Emborios bent vooral een hapje eten bij Harry's Paradise, heerlijk eten in een prachtige tuin. En een aanrader in Vathi / Rina is Medusa, als je op het havenpleintje aankomt direct aan je rechterhand. 
En een dagje Telendos met een bootje vanuit Myrties moet je ook zeker doen!
Heel veel plezier op Kalymnos, ik kan niet wachten tot oktober, dan mogen wij er weer een weekje heen.

Leuk geschreven weer Patrick. Jammer dat jullie Kos stad niet zo bevalt. Ik kan me goed voorstellen trouwens dat het erg druk overkomt i.v.m. Nissyros. Ik hoop dat 'de dorpen" van het eiland jullie beter bevallen. Misschien als jullie terug komen op Kos een ochtendje vroeg op staan en de Dikeos beklimmen? Echt de moeite waard.

(20 June 2015, 10:38)Arthur schreef:

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.

Dat Kalymnos je bevalt verwonderd me helemaal niet, met een scooter kun je overal op het eiland komen en wat Marieke schrijft echt even Telendos bezoeken , toen ik daar was ging elk half uur een bootje vanaf Mirties
 

Is nog steeds zo. 2 Euro voor een enkeltje. Geen zin in een vakantiejob Arthur???

Ondertussen zijn we toch al een 3-tal weken onderweg, maar komt - volgens velen - 1 van de mooiste eilanden op onze trip eraan. Kalymnos

Na een tochtje met de bus naar Mastichari en een boottochtje van 40 minuten komen we aan in Pothia. We hebben al besloten om een taxi te nemen naar Massouri waar we gaan verblijven en worden doorverwezen naar "Fat Boy". In werkelijkheid is het Yorgos die met een aftandse Toyota rijdt. Maar van zodra we ingestapt zijn wordt het pas echt leuk. De dame waar we geboekt hebben had gevraagd om even te bellen als we aankwamen. Doen dus. En ineens de telefoon doorgeven aan Yorgos zodat hij weet waar we precies moeten zijn. Volgt een hele babbel waarbij ik vrees dat mijn (Belgische) prepaid kaart volledig opgebruikt zal zijn. Gelukkig niet. En dan steekt Yorgos van wal. Niet alleen wijst hij ons alle bezienswaardigheden en taverna's onderweg van Pothia naar Massouri, maar we krijgen er ook nog eens zijn levensverhaal bij. Dat zijn ouders van Kalamata (vader) en Astypaleia (moeder) zijn en naar Australië emigreerden. Hij in Australië geboren is, maar in 1986 met zijn moeder (verplicht) terugkeerde naar Kalymnos. Met de nodige gebaren (handen rond de keel) en uitroepen (Aaaaarrrrggghhhh) over moeder's beslissing. Zijn uitleg is dat hij weinig (of niet) studeerde en dus door moeder verplicht werd om terug mee te komen naar Griekenland. Ondertussen is hij wel getrouwd en woont in Vathy(s). Hij helpt ons nog even met de bagage en de hele rit (met toeristische én familiale uitleg) kost 15 Euro. Een vastgelegde prijs voor een rit van Pothia naar Massouri trouwens.

We vinden de sleutel waar ons gezegd is dat die zou liggen en dan......begint het.

We doen de deur open en de geur binnen doet ons vermoeden dat we de eersten zijn in een jaar die de studio betreden. Vlug alle ramen en deuren open . Even het keukengereedschap bekijken.... 1 uur alles afwassen (de details bespaar ik jullie). Misschien een slecht begin maar ... het terras en het uitzicht doen een beetje de onaangename ontdekkingen vergeten. Een terras met "a view to die for". Ergens voelen we de bui nog hangen: goedkoop, moeilijke communicatie, enzovoort. Maar goed, dit is Griekenland, soms (meestal) iets anders. Dus we zien wel. 's Avonds gaan we iets eten in een taverne (ongelooflijk lékker) en komen terug.  Van zodra de deur open is en we het licht aansteken rent een horde kakkerlakken alle richtingen uit. Met behulp van glazen en tassen denken we dat we ze allemaal gevangen hebben. Het wordt toch een onrustige (en slapeloze) nacht. Stel dat.......
De volgende morgen geen vuiltje (en ook geen wolkje) aan de lucht. Maar de geur in de 'badkamer' weerhoudt ons er toch van een douche te nemen. We twijfelen al wat we gaan doen. Vertrekken of toch nog even blijven. Maar ondertussen al wagentje gehuurd en even wat inkopen gaan doen. En naar Pothia, leuk havenstadje met prachtige gebouwen. Even langs het kantoortje van de lokale bus om een uurtabelletje te halen. En...we laten ons, natuurlijk, verleiden om een spons te kopen. Maar toch niet in en winkel waar dagelijks de groepen dagjestoeristen door hun gidsen naar toe geleid worden, maar in één aan de rand van de haven. We krijgen ook nog een hele uitleg en mogen naar hartenlust foto's nemen. Dan gaat het naar Vathys. Gelegen in een verrassend groene vallei tussen de kale rotsen van Kalymnos. En natuurlijk houden we even halt in het kleine haventje van Rina, gelegen aan de natuurlijke inham.



Vervolgens door de nauwe straatjes (tussen de muurtjes door die een beetje doen denken aan de Kambos in Chios) richting Arginonta en langs de kust terug naar Massouri. Een absoluut schitterende tocht 
We komen dus terug aan ons verblijf, doen de deur van de badkamer open en..... daar zijn de broertjes en zusjes van onze vrienden van gisteravond. De maat is vol, genoeg is genoeg. We pakken al een deel van onze bagage terug in, maar gaan eerst even kijken waar we terecht kunnen. Na 2 vruchteloze pogingen in het centrum van Massouri gaan we de ander kant op. We komen aan de taverne waar we gisteren aten. Irini groet ons en vraagt hoe het gaat. We doen ons verhaal en dat we een ander verblijf zoeken. "Kom binnen, ga zitten en drink iets, Michalis gaat onmiddellijk iemand bellen." 5 minuten later maken we kennis met hun buurman Stavros, een grappige ouwe baas van 70. Geen probleem, we kunnen even gaan bekijken welke van zijn studio's ons het best bevalt. Ons oog valt op een studio met balkon en een apart terras met (opnieuw) "a view to die for". Alstublieft, dank je wel, dit is de sleutel.

Voor toekomstige Kalymnos reizigers: Boek deze dus niet: 

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.

Op 5 minuten tijd is alles geregeld. We gaan onze bagage halen, Irini helpt nog om deze naar boven te brengen. Dit zijn de Grieken zoals we ze al 26 jaren kennen.
En nu nog even een mailtje sturen naar de vorige verhuurder. We laten weten dat we met onmiddellijke ingang vertrokken zijn om die en die reden (met de nodige foto's erbij), dat de betaling voor 1 nacht netjes in de studio achtergelaten werd en dat ze de sleutel kan terug vinden waar wij hem gevonden hadden. Tot heden......geen antwoord.

Slechte start dus, maar het eiland zelf maakt alles goed. Prachtig !!!!! Na de 2de dag staat ons besluit al vast. We komen (volgend jaar al?) ZEKER terug, ABSOLUUT.

Nu een lekkere lange douche, op ons terras genieten van een drankje en genieten van het uitzicht op Telendos met de prachtige zonsondergang.



En hoe kunnen we de mensen die ons geholpen hebben beter bedanken dan opnieuw in hun taverna te gaan eten. Het eten is echt lekker, de gesprekken leuk en aangenaam, enzovoort. Ons besluit ligt al lang vast: hier komen we elke avond eten.

Volgende dag gaan we terug naar Pothia maar laten het centrum (letterlijk) links liggen en gaan rechts richting Agios Savvas, het klooster dat boven Pothia ligt. Prachtig klooster!!! Blijkbaar nieuw en dat geeft een beetje een wrang gevoel: dit moet een pak geld gekost hebben dat anderen waarschijnlijk beter konden gebruiken in de laatste 5 jaren. Is het niet 1 van de geboden van "de kerk" om de armen te helpen?



We rijden verder en komen in Vlichadia, het dorpje met 2 stranden. En, onbekend maakt onbemind, een prachtig museum gewijd aan de duiker Stavros Valsamidis. Zowat 17.000 stukken die hij opgevist heeft staan er tentoon gesteld. Sponzen, schelpen, vissen, muntstukken, amfora's tot een wiel en de propeller van een Messerschmidt. Werkelijk prachtig in zijn eenvoud. Het museum blijkt een privé initiatief dat probeert te overleven zonder ook maar enige subsidie of tegemoetkoming te krijgen. Noch van de Dienst voor toerisme, Ministerie van Cultuur of een andere overheid. De enige inkomsten zijn de 3 Euro die ze vragen als inkomgeld en de opbrengst van de bar aan het strand. We lopen het helemaal af en besluiten om nog extra te sponsoren met een drankje in de bar aan het strand.



We rijden terug richting Pothia maar laten het centrum ditmaal rechts liggen en gaan naar Chora. We laten de wagen staan aan de taxistandplaats en gaan te voet verder richting Kastro. Halverwege zijn we, hebben een prachtig zicht op de Kastro, het is bloedheet met 31° in de schaduw. Een oude man had al gelachen en opgemerkt dat het heet was, toen we zeiden richting Kastro te gaan. Hij had de wijsheid in pacht. De Kastro is voor een volgende maal. Wel nog even langs het vliegveld van Kalymnos passeren. Eigenlijk een bezienswaardigheid op zichzelf. Aangelegd op een plateau (waarvan begin en einde kunstmatig aangelegd werden), met een start/landingsbaan van amper 1100 meter. Dan nog even langs het kleine badplaatsje Kanouni en terug huiswaarts. We noemen het al onze 'thuis' !!!

De volgende dag even de andere richting uit . Eerst naar Emporios en daarna via Skalia, Arginonta, Vathy(s) en Pothia terug. We zien een houten bordje staan met daarop Palionisos
en besluiten die weg in te slaan. Kort na de afslag verandert de weg in een mooi geasfalteerde baan met 2 rijvakken. We gaan via een paar haarspeldbochten steeds hoger tot we op het hoogste punt komen en van daar zien dat de weg terug naar beneden slingert door een kaal landschap waar je niks anders ziet dan geiten. Maar onderweg wel prachtig zicht op het nabije eiland Leros.
Bijna terug op zeeniveau stopt de weg abrupt!!! En er loopt nog een onverharde weg verder, het lijkt precies een uitgedroogde rivierbedding. We laten de wagen staan en gaan te voet verder naar wat een haventje lijkt te zijn. Aan het eerste huisje worden we aangesproken door Nikolas. Hij zit er aan een tafeltje sponzen bij te knippen in het gezelschap van een oude man. Volgens een bord zijn we aan een taverne (nou ja???) Nikolas Paradise genaamd. We praten even en beloven terug langs te komen voor een drankje, maar eerst nog even verder te gaan. Palionisos blijkt gewoon een baaitje te zijn met enkele boeitjes om pleziervaartuigen vast te maken en enkele restaurantjes.


Maar belofte maakt schuld en dus gaan we iets drinken bij Nikolas. Hij blijkt een begenadigd verteller die meerdere talen machtig is en tussen zijn 16 en 30 sponzenduiker was. Zijn maximum diepte dat hij dook, zonder flessen, was 48 meter. We krijgen ook 2 dikke fotoalbums om in te kijken met kiekjes van de familie, het duiken, vrienden, familie,.....enzovoort. De oude man slaapt ondertussen en maakt verontrustende geluiden. We vrezen even dat hij zijn laatste adem aan het uitblazen is. Nikolas ziet ons kijken en stelt ons gerust. Het is zijn vader van 91. Zoals elke morgen is hij tussen 4 en halfvijf opgestaan om even de bergen in te trekken voor een wandeling en de dieren te bekijken !!!!!! Dus doet hij nu zijn dutje. Hij rookt teveel volgens Nikolas en daarom de vreemde geluiden. Hij is ook sponzenduiker geweest tot hij 50 was en dook - ook zonder flessen - tot 60 en 65 meter.  We krijgen ook nog de historie van het dorp te horen. Er wonen nog 5 personen permanent. In het toeristisch seizoen loopt het op tot 25. De weg ernaar toe werd in 2006 aangelegd maar toen werd opeens niet meer verder gewerkt. Het was wel een gelegenheid om een waterleiding aan te leggen. Elektriciteit zou er nog maar zijn sedert 2010. Tot 2006 werden alle voorraden per boot opgehaald in Pothia. Of... zoals Nikolas verteld dat hij - toen hij nog klein was - met zijn moeder door de heuvels naar Massouri trok om daar transport te vinden naar Pothia waar ze hun zelfgemaakte kaas gingen verkopen. En dan kwamen ze ook nog dezelfde weg terug dus. Ondertussen stellen we vast dat we hier al 2 uren zitten praten (en vooral luisteren) naar Nikolas !!! We nemen afscheid en krijgen nog zijn visitekaartje mee.

Onderweg naar Vathy houden we ook een aantal keren halt om rotsklimmers bezig te zien. Kalymnos is niet alleen het sponzeneiland maar ook een mekka voor rotsklimmers. En vandaag valt het blijkbaar mee voor hen. de temperatuur ligt iets lager en het is veelal bewolkt. Dikwijls zelfs dreigende onweerswolken, maar de neerslag blijft beperkt tot welgeteld 7 druppels.
Prachtige ritten overigens langs de kust met meters hoge hagen van oleanders.


 

Na 3 dagen rondtoeren leveren we ons huurwagentje terug in. We hebben bijna alle wegen van het eiland afgereden en het moet volgetankt ingeleverd worden.  Dus even gaan bijvullen: 16 Euro benzine hebben we verbruikt .
Volgende dag even rustig aan, 's morgens is het opnieuw redelijk bewolkt maar na een paar uren is er weer een schitterende blauwe lucht. Dus rustig op ons terras met zicht op zee en Telendos, spelletje Scrabble, boekje, drankje. Tot een belletje van een kerkje klinkt. Ik had het al bemerkt maar tussen de verblijven staat ook een kerkje. De trots van onze gastheer Stavros. Hij laat me even een kijkje nemen. Héél mooi binnenin. Hij vertelt dat het kruis nog van zijn moeder is en 125 jaar oud is. Er ligt ook een prachtige bijbel, met goudgerande bladzijden. Stavros wijst me ook 4 originele iconen aan. Afkomstig van Athos zegt hij fier. Er hangen er zeker nog 10 of 15 maar dat zijn kopieën zegt hij. Jaarlijks komt half juli ook zijn ganse familie over om "de verjaardag" van het kerkje bij te wonen. Stavros vindt er zijn rust in drukke tijden vertelt hij. Het is zo'n intiem moment van iemand die we pas 4 dagen kennen. Ik denk er zelfs niet aan om te vragen of ik binnenin foto's mag nemen. Het is zijn kerkje en dat hoort zo te blijven.

Stavros is ook een grapjas hoor. De 1ste dag al had hij gevraagd of we een enkel of dubbel bed wilden. Maar als het een dubbel bed was konden we elke dag komen biechten. Maar dan wel om 6 uur 's morgens. na zijn kerkje toont hij me ook nog een ander appartement. Eentje met dubbel bed natuurlijk. Zie je nu wat je mist, zegt hij met een grijns.

Op zondag even naar Telendos. Om het halfuur gaan er bootjes heen en weer. Als er iemand dient overgezet te worden. En het is aardig druk. Het bootje waar we mee overgaan zit praktisch volledig vol. Vanop de kade gaan we tussen de huisjes door even naar het strand aan de overkant van het eiland. 10 minuten, een kwartiertje wandelen? Het kan waarschijnlijk in 5 minuten als je haast hebt. Het grootste deel van het eiland bestaat dan ook uit een rots. En er wordt ook geklommen, tegen rotswanden met namen als "Sneeuwwitje en de 7 dwergen", "Eros". Op Kalymnos is er zowaar 1 met de naam "Belgian chocolates".

Maar goed, we gaan effen verder en gaan door een sparrenbos tot aan de overblijfselen van een oude christelijke nederzetting. Even verder is beneden aan het water een klein kerkje gebouwd.


We gaan terug richting kade en lopen dan nog even de andere richting uit langs het wandelpad. Telendos telt zowaar 2 hotels !! Manolis (de zoon van de uitbaters van de taverne waar we dagelijks gaan eten) had ons verteld dat dat er zowat 35 bewoners zijn én een schooltje (voor 3 kinderen). En er is geen gemotoriseerd vervoer. Tja, waar zouden die moeten rijden?
Na enkele uren nemen we een bootje terug en goed 5 minuten later zijn we terug op Kalymnos. Zo makkelijk gaat eilandhoppen soms.

We hadden nog gedacht om tijdens de laatste dagen nog even terug te gaan naar Pothia maar dat komt er niet meer van. Ons terras wordt onze vaste stek. Waar de mussen de hele dag rond de tafel komen lopen om een stukje brood te krijgen, waar de vlinders langs je heen fladderen, waar het stil en rustig is. Waar we denken 100 jaar te kunnen worden.

Maar de realiteit haalt ons uit onze dromen. Onze tijd op Kalymnos loopt af en we gaan nog even terug naar Kos voor enkele dagen. Eerst nemen we 's avonds hartelijk afscheid van Michalis, Irini, Manolis, Leonidas en de kleine Maria van Taverne Archipelagos waar we iedere avond lekker gegeten hebben (met telkens weer een soort oliebollen in honing en kaneel én een ouzo/metaxa die, zonder erom te vragen, op tafel gezet werden). E-mail adressen worden uitgewisseld en (zeer waarschijnlijk) tot volgend jaar.
Ook met Stavros is het 's anderendaags een hartelijk afscheid en beloftes voor kaartjes wederzijds voor Kerst en Pasen én tot volgend jaar.

Na een drankje aan de haven in Pothia staan we 35 minuten later terug waar we 9 dagen eerder vertrokken: In Mastichari op Kos.

Ik heb genoten van je verslag van Kalymnos! Ik was hierdoor weer even terug. Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad. Archipelagos komen wij inderdaad ook graag, heerlijk eten, vriendelijke mensen en wederom prachtig uitzicht.
Veel plezier nog op Kos!

Prachtig geschreven. Niet te geloven toch van die Marias appartments om op die manier appartementen te verhuren....

KOS - Deel II

Omdat we vanaf Kos naar huis terug vliegen, hadden we vooraf besloten om toch nog een weekje op Kos te verblijven maar dan in een ander deel van het eiland en liefst niet te ver van de luchthaven. Het wordt Kardamena dus.

Ondanks een stevige WNW van 5-6 Beaufort verloopt de overtocht met de Kalymnos Star van Kalymnos naar Mastichari heel vlot. Na een goed half uurtje zetten we alweer de voeten aan wal op Kos. Eerste dilemma: wat gaan we doen? Eerst even een kleine lunch bij Periclis en wachten op de bus of een taxi en ineens naar Kardamena? We besluiten tot het laatste. Even de bestemming opgegeven met de vraag: weet je waar het is? Geen probleem voor de chauffeur. We zijn op 50 meter van onze bestemming als hij stopt en iemand aanspreekt. Moet hij nu toch nog de weg vragen? We zien ons verblijf gewoon voor ons op de hoek van de volgende straat.  Hij stapt zelfs even uit voor een geanimeerd gesprek. Als hij terugkomt verontschuldigt hij zich en zegt dat het zijn vroegere makker van school was en ze mekaar in geen 10 jaar gezien hebben.  Geen probleem joch. De taximeter liep trouwens toch niet.

Een dame met bruin-rode krullen spreekt me aan: Patrick, darling? 2 woorden dus die voldoende zijn voor mijn wedervraag: Australian? Antwoord: Yeah, mate but Greek origin. En dan leert een mens wat Grieks voor vertrek.
Mina is een echte waterval en na 15 minuten weten we al waar ze vandaan komt, hoe ze haar man leren kennen heeft, wat de kinderen doen, waar we het beste gaan om te eten, wie de slechte en de goede bakker is, bij wie we best gemotoriseerd vervoer kunnen huren, dat ze straks gaat vissen en.....dat haar man ons bij vertrek naar de luchthaven zal voeren. Zo, dit is eventjes allemaal geregeld. En dan, of we graag cash willen betalen: nu of bij vertrek maakt eigenlijk geen verschil, maar blijkbaar toch liever nu dan bij vertrek. Mijn antwoord zijn de 2 meest uitgesproken Engelse woorden in Griekenland: NO PROBLEM.
Na onze bagage te hebben uitgeladen even een rondgang in Kardamena maken. Ooit was dit waarschijnlijk de hipste badplaats voor Britten. Nu staat ongeveer de helft van de verblijven, bars, nachtclubs leeg. Eind juni??? Hallo, dit zou moeten de start van het hoogseizoen zijn. Maar zoals gezegd: Ooit was dit.....

De volgende dag volgen we de raad van Mina en gaan bij 1 van de door haar aanbevolen personen op zoek naar een quad. De eerst genoemde prijs ligt toch wat hoog. Maar als we zeggen dat het voor 4 dagen is en dat Mina gezegd heeft dat hij ons een goede prijs moet geven krijgen we een veel lager aanbod. Papieren worden snel geregeld, quad wordt nog volledig nagezien én afgewassen...en dan kunnen we weer op pad.
We nemen wat Mina "the mountain route" noemde. Prachtige route. Net voor Pyli zien we een bord 'Grave of Charmylos" Even kijken. We komen terecht aan tombe waarover gedeeltelijk een oud kerkje gebouwd staat en waar een wolfshond en een oude man zitten. In gebroken Engels begint de oude man een verhaal af te steken. We worden het kerkje ingeleid, krijgen een (onverstaanbare) uitleg en worden 2 kaarsjes in de hand geduwd. Geen keuze. We branden dus een kaarsje (met een stille wens erbij) en laten wat geld in het daarvoor bestemde mandje.

Volgende wat we zien is een wegwijzer "Palio Pyli". We komen uit aan het begin van een kloof waar enkele auto's staan. Er staan 2 houten bordjes als wegwijzers. Eentje wijst omhoog richting kloof, de ander naar rechts waar een pad met trappen zichtbaar is. Niet nadenken, de trappen op. N a een tijdje zien we rechts een parking met auto's. Huh??? Blijkt dat dit aan een andere weg is die ook naar Palio Pyli gaat. Maar eenmaal boven in Palio Pyli is het echt mooi. Het moet ook een echt groot dorp geweest zijn, tussen de bomen en aan de top (?) van een kloof. Er staat tussen de huisjes ook een gebouwtje wat een kerkje zou moeten zijn. Maar als je naar binnen kijkt zie je ....niets. Tot je van de binnenzijde (wat een grot lijkt te zijn) een foto met flash neemt. Dan zie je op de foto hoe het er van binnen uitziet.
Een eind verder zien we dat er een pad is dat naar beneden gaat de kloof in en volgen dit dan maar. Hé, aan het einde komen we op de plaats waar we gestart zijn. Absoluut de moeite waard, deze rondgang in Palio Pyli.



Onze volgende halte is een ontgoocheling, Zia. Gewoon één openlucht shopping centrum. Iedereen zegt dat je hier 's avonds moet komen, voor de prachtige zonsondergang. Kan zijn dat die mooi is, maar na 25 jaar hebben we al op vele plaatsen in Griekenland een prachtige zonsondergang gezien. Dag Zia.

We rijden via het Askleipion richting Kos en gaan gewoon eten bij Yioannis waar we 10 dagen terug nog waren. Volgens mijn vrouw maakt zijn vader de beste Soutzoukakia die ze al die jaren al gegeten heeft in Griekenland. We verheugen ons dus op 2 x Soutzoukakia.
Stoppen voor de deur, even het claxonnetje gebruiken om aandacht te trekken. Het gezicht van Yioannis is ongelooflijk veel geld waard. Armen wijd open gespreid, gezicht vol ongeloof. Vader wordt erbij geroepen. Moeder, die de studio's aan het kuisen is want er komen nog nieuwe gasten vandaag, wordt ook geroepen. Omhelzingen, schouderkloppen, kussen.... Dit is het Griekenland en de mensen waarom wij hier al voor het 26ste jaar komen.
Vader neemt mijn vrouw mee naar de keuken om uit te leggen hoe hij zijn Soutzoukakia bereidt, ondertussen drink ik met Yioannis een biertje. Ik vraag hem terloops even of hij al zijn geld ontvangen heeft van mijn dochter (zie het reisverslag hoger). TYPISCH GRIEKS, zijn antwoord. Neen, want ik heb nog geen tijd gehad om mijn rekeningnummer aan haar over te maken. Ja ja, zo kennen we ze. Zelfs in deze barre tijden voor de modale Griek gaan ze nog zelf geld uitgeven om er iemand een plezier mee te doen.

Langs zowat dezelfde prachtige route rijden we terug richting Kardamena met nog een stop aan de bron in Pyli. Hopelijk is dit de bron van de eeuwige jeugd



De volgende dag de andere kant uit richting Kefalos. Na het ronden (letterlijk) van de luchthaven even afslaan richting Plaka. Het blijkt een bos te zijn in een dal waar pauwen met hun kuikens vrijuit rondlopen. Mooie plek om te picknicken. Eén van de pauwen lijkt niet echt opgezet met auto's. Honderden meters rent hij, woest pikkend naar het voertuig, achter een auto aan. Diervriendelijke bestuurder trouwens want hij stopt en stapt uit wanneer de pauw hem letterlijk voor de wielen wil lopen. Vervolgens terug de grote weg op richting Kefalos. Beetje vervelend maar er lijkt geen alternatief. Een eindje voor Kefalos kunnen we dan toch van de grote weg af en bereiken het 'oude' dorp via de achterzijde. Even genieten van het uitzicht op de 'Kastro'. Door het dorp heen nemen we een eindje verder de afslag naar Agios Ioannis. Het is niet meer dan een parking en een (mooi) kerkje/kloostertje, maar even de trappen afdalen en naast het religieuze bouwwerk is er ook nog Kafeneion Ag. Ioannis.  5 Tafeltjes naast de kerk om te genieten van het panorama. En de uitbater kent de prijs voor al dit moois: 7 € voor een ijsje en een fles Alpha. Het lijken wel prijzen voor de Belgische kust !



                                                                                     
In het terugrijden bemerken we een afslag richting Zini. Even die kant op dus. Het begint met een mooie bosweg maar verandert dan in een weg waar quads voor gemaakt worden, onverhard en rotspunten. Van de andere kant komt een pickup geladen met rotsstenen. De bestuurder, een priester, knikt ons gedag met een glimlach. Als ik het pad voor ons bekijk krijg ik al een donkerbruin vermoeden van wat komen zal. Maar als ie met zijn wagen van die richting uitkomt zal het misschien toch nog niet zo slecht zijn. Enfin we eindigen bij een zendmast hoog boven de haven van Kefalos. Schitterend uitzicht. Maar Zini (als het al een dorp is) zien/vinden we niet. Voorbij de zendmast lijkt het pad verder te lopen, dus toch even proberen. Slecht idee, want nauwelijks 200 meter verder stopt het. Ok, omdraaien dus en terug van waar we gekomen zijn en dan afdalen naar de haven van Kamari. Via het toeristisch gedeelte van Kefalos (Wat eigenlijk Kamari is) terug richting Kardamena, maar toch even stoppen op een plaats waarover Yioannis ons verteld heeft: het Agios Stefanos strand.
En hij had helemaal gelijk, een prachtig (en ook interessant) plekje. Ik vraag me af hoe trouwlustigen aan het kerkje geraken: Zwemmen of met een pedalo? En de gasten?

                                                                     

 
Ook 's anderendaags volgen we een tip op (dank aan Nanny ): we rijden tot aan de voet van de Dikeos (nu ja, nog een klein stukje hogerop) en gaan dan de Dikeos een eind op. En blijkt dat we niet de enigen zijn. Heel wat wandelaars ontmoet onderweg. Echt de moeite om deze toch eens te doen. Prachtige natuur en schitterende vergezichten.
Eenmaal terug beneden blijven we afdalen, met een wegvergissing waardoor we via een landweggetje in 1 van de ontelbare militaire kampen terechtkomen. Tot Tigaki gaat en dan nog even naar Alykes. Hé, het waterpeil van het meer is ongelooflijk gezakt in 2 weken tijd. Na een lunch (met de ongelooflijk lage prijs van 13 Euro voor een Chef Salade, zwaardvisfilet en 2 biertjes) gaan we terug naar Kardamena. We twijfelen even of we via Mastichari gaan maar besluiten tenslotte om via Antimachia te gaan. Daar stoppen we even bij 'The Windmill'. Het is er wel druk met 2 busladingen die net afgezet zijn om de werking van de molen te gaan bekijken. En dat valt mee voor ons want die wordt in werking gezet.



Laatste dag met ons gemotoriseerd vervoer. Eerst even dichtbij blijven en naar het kasteel van Antimachia. Er hoeft geen ticket gekocht om er rond te lopen. Maar aan de ingang wordt je begroet door een oude griek in traditionele klederdracht. Maar als je foto wil nemen dient de geldbuidel bovengehaald. En bij buitengaan heeft ie versterking gekregen van een collega die een ouzo aanbied aan de bezoekers. Lokaal gebruik zegt ie, maar er staat wel een bekertje voor een (al dan niet verplichte) donatie naast de fles. Neen, dank u een ouzo om halfelf 's morgens hoeft niet. Het gaat terug richting Kefalos, met eerst een stop aan een redelijk recent (?) initiatief: Het cultureel centrum "Traditional House - Hippocrates Garden". Echt heel leuk met een botanische tuin, een "Oikos" ofte de inrichting van een traditioneel Grieks huis, een theatertje, enz. Inbegrepen in de toegangsprijs van 5 Euro krijg je ook een glaasje thee aangeboden na afloop. Goed voor de gezondheid wordt gezegd, deze thee van Salie, Rozemarijn en Thijm. Kan best zijn maar de smaak is niet echt mijn ding. Via Plaka terug richting Kefalos en ditmaal naar Agios Theologos. Aan het kerkje ontmoeten een ouder Brits paar die we al onderweg gezien hadden. We babbelen even en het zijn ook mensen die zoals wij reizen. Er een Griekse bestemming of regio uitpikken en dan zien we wel als we er zijn wat mogelijk is. Vandaag hadden ze besloten om vanuit Kefalos even naar Agios Stefanos te wandelen om er aan het strand een stukje vis te gaan eten en dan terug. Absoluut respect voor deze mensen van 70 om dergelijke voettochten te doen bij een temperatuur van 35 graden.
Op de terugweg stoppen we nog even hier en daar voor wat foto's, proberen in het hinterland van Kardamena nog wat landweggetjes te vinden. Maar dat is wel een kleine tegenvaller en eigenlijk ontzettend jammer. Telkens weer stranden onze pogingen want het blijkt dat nogal veel hier militair oefenterrein is. Maar we rijden toch nog even door en komen aan de kust waar, op het eerste zicht, nog een dorp lijkt te liggen wat niet op de kaart staat. Ja hallo8 De weg stopt aan een poort met een boog over: "Welcome to the world of Mitsis". Gigantisch hotel dus. Achteraf vernemen we dat er 6.000 !!!!!! plaatsen zijn. We kijken mekaar even aan. Hier krijgen ze ons voor geen geld van de wereld binnen.
Terug naar Kardamena ons voertuig(je) gaan inleveren en nu nog 2 dagen lekker lui de modale toerist uithangen.

Onze vlucht terug naar België is pas s' avonds laat maar van Mina kunnen we gewoon de studio behouden tot 'avonds (NO PROBLEM - ik kuis morgen wel, want de nieuwe gasten komen pas in de namiddag) en haar man 'Jim' (in werkelijkheid Dimitris, geboren in Kalymnos  - maar 'Jim' genoemd na een jarenlang verblijf in Australië) voert ons zelfs naar de luchthaven.  

Jammer, héél jammer, maar onze 5 weken zitten erop. Het lijkt alsof het pas gisteren was dat we eraan begonnen zijn. En de planning voor de volgende trip wordt al aangevat.  Wanneer die er aankomt? Waarschijnlijk pas volgend jaar na de zomer, want we willen tussendoor ook nog eens onze 2-jaarlijkse trip naar Azië maken.