De geschiedenis (en wat technische gegevens) van de ODONTOTOS, beter bekend als 1 van de mooiste treintrajecten in Griekenland nl. van Diakopto naar Kalavrita.
De aanleg van dit spoorlijntje door de Voraikos kloof begon in 1889 toen de toenmalige premier Charilaos Trikoupis het idee opvatte om, beginnende vanaf een centrale spoorlijn, kleinere lokale lijnen met een maximale spoorbreedte van 75 cm uit bouwen. Men had namelijk berekend dat het goedkoper was om personen en goederen te vervoeren met een treintje dan wegen aan te leggen. En een spoorlijntje met die breedte was flexibeler en goedkoper om aan te leggen in bergachtig gebied. De oorspronkelijke bedoeling was eigenlijk om deze lijn daarna door te trekken van Kalavrita to Tripoli. Er werd berekend dat de kosten voor de aanleg voor het 1ste stuk zo'n 1.000.000 Drachme zouden kosten en dat de werken 10 maanden zouden duren. De verdere uitbreiding tot Tripoli zou 3.900.000 Drachme kosten.
Maar iedereen weet wat er gebeurt, ook hedendaags, met een begroting opgemaakt voor openbare werken in opdracht van de Staat. Het duurt veel langer dan voorzien en de kostprijs ligt aan het eind een pak hoger dan vooropgesteld.
Zo ook dus in die tijd in Griekenland. De werken duurden geen 10 maanden maar 5 jaar en de kostprijs was niet 1.000.000 maar werd 3.500.000 Drachme. Dat zorgde ervoor dat de uitbreiding van de lijn tot Tripoli er niet kwam. De werken stonden onder toezicht van Franse technici maar werden veelal uitgevoerd door Italianen wegens hun ervaring met het bouwen van spoorlijnen in bergachtig gebied.
De spoorlijn met een lengte van 22.35 Km werd tenslotte ingehuldigd op 10 maart 1896. Maar ze wordt nog altijd omschreven als een "op zijn geheel opmerkelijk technisch project met houdbare historische monumenten”. Op het traject bevinden zich 49 bruggen. Daarvan zijn er 9 stenen boogbruggen met een spanwijdte tussen 3 en 10 meter. De langste van de 40 metalen bruggen heeft een spanwijdte van 60.9m. Verder zijn er ook nog 6 volledig omsloten tunnels met een totale lengte van 200 meter en een aantal halfopen tunnels.
In 1957 werden 3 nieuwe treinstellen gebruikt die geproduceerd werden in Frankrijk. Deze waren gekend onder de naam BILLARD. In 1967 werden daar nog 3 treinen (de DECAUVILLE) aan toegevoegd.
Iedereen die vroeger wel eens deze rit gedaan heeft kent ze wel: de 2 wagonnetjes met een tussenstuk. Deze treinen reden ook altijd in dezelfde volgorde.
De wagon met de neus gericht naar Diakopto werd het "rijvoertuig" genoemd omdat het uitgerust was met een elektromotor, tanden onderaan voor het tandrad en de wielen voor de voortstuwing.
Het middelste voertuig was het voertuig dat elektriciteit opwekte voor de voortstuwing. De motor op het Billard type heeft een kracht van 350 PK bij 1500 omwentelingen per minuut. Bij het Decauville type is het 500 PK bij 1500 omwentelingen per minuut.
Het voertuig dat altijd met de neus naar Kalavrita gericht staat werd het "leidende voertuig" genoemd omdat het beschikte over het controlesysteem. Het was ook voorzien van tanden voor het tandrad, maar enkel om te remmen.
Vanaf 2003 werd begonnen met de renovatie van de lijn en na 40 jaren dienst werden ook de treintjes vervangen door 4 treinen gebouwd door de Zwitserse constructeur STADLER.
Voor 1957 Billard en Decauville type De nieuwe trein
Onderweg