14 September 2015, 19:05
De zondag was zonder uitzondering een kopie van de voorgaande, zelfde klokgeluiden, het gezellige plein en de kraampjes.
Het is de tweede zondag in de vakantie die we meemaken, straks na de derde begint voor ons de herfst in Nederland.
Op het grote overdekte plateau kijken we uit over het plein, aan de lange tafel zitten we te genieten van alles wat zich afspeelt voor ons.
De Griekse vrouwen zijn in sommige gevallen goed doorvoed, van een crisis is niets te zien als er een zich in een stoel laat zakken.
Klemvast, het onderstel zit in de stoel, het goede leven hangt links en rechts over de leuning.
Hoe iemand zich met dit overgewicht staande kan houden in deze warmte is mij een raadsel.
Bij ons aan tafel zitten diverse Hollanders, staat er overal water en schaaltjes met koekjes, zijn de glazen gevuld met koude koffie in allerlei uitvoeringen.
Via het kleine trappetje komt Chrysoula omhoog, onze tijdelijke buurvrouw voor de tijd dat wij in de Pyrgos zitten.![[Afbeelding: 2Jt1De.jpg]](http://imageshack.us/a/img905/2926/2Jt1De.jpg)
In het zwart, keurig verzorgt en met iets gekromde benen komt het 1.55 meter hoge vrouwtje op ons af.
Met een schelle krachtige stem en een brede glimlach is het "kalimera ti kannete"
Ze neemt plaats en zet een grote doos op tafel.
Diples, zoet bladerdeeg gebak met honing en sesamzaadjes en kaneel, dezelfde als in Mylopotamos alleen deze is niet opgerold, maar wel 10 keer zo lekker!
Het eigen baksels wordt dan ook gretig genuttigd en ieder likt de heerlijke honing van zijn vingers.
De koffie, voor mij een te kleine maar zeer sterke espresso is op, tijd voor wat anders.
Ouzo, moet kunnen het is rond het middag uur en trouwens op diverse tafels staat al bier.
Er stopt een auto en het achterop liggende verkeer moet wachten, de buiten proportionele eerder besproken dame wringt zich uit haar zetel omhoog, duwt de stoel van zich af en waggelt naar de auto, ik had t even moet filmen.
Het is tijd we moeten gaan om twee uur wordt het hele stel bij Scandia verwacht voor de lunch en we zitten al op de klok van een.
"Jongens we gaan even langs Volto, iets met een douchekraan"
Volto is een van de accomodaties in beheer van Pyrgos House, via een nauw steegje met een geplaveid kiezelpad komt men uit bij een liefelijk klein Camara huisje.
Helemaal privé, je zou er de gehele dag in je blote kont rond kunnen huppelen, of je dat wil is een tweede maar goed.
Op het terras zit Winfred onder een grote parasol, voor ons is Winfred samen met Maria Alida een bekende, vaste enthousiaste lezers van het eerdere Kythira Prikbord en Oriste.
Ze praten honderd uit over het eiland en we mogen even een kijkje nemen in het bijzondere onderkomen, een camara met daarin nog een camara, authentiek, knus en gezellig.
Er is alleen een maar, verteld Winfred, er is geen wifi!
En zonder wifi kan ik je verhalen niet lezen!
Restaurant Scandia ligt verborgen onder de bomen in een prachtig gebied waar eens in vroeger tijden een enorme haven moet hebben gelegen, eerdere aardbevingen en vloedgolven hebben enig bewijs hiervan doen verdwijnen.
Doch als je goed zoekt vindt men aan de kust in de rotsen nog overblijfselen van vroeger tijden.
Alweer een lange tafel is gedekt, korte tijd later staat er van alles op, wijn, salades, inktvis, vlees en vis.
Het Griekse leven, het genieten!
Uitbuiken doen we op een van de stranden in het gebied, het zonnetje schijnt vol op dus we pakken nog wat vitamine B mee, goed voor de botten!
Op de terug weg hangt er in de richting van Potamos een zwaar donkergrijs wolkenpak op ons te wachten.
Vanavond is er dansles en er is "open huis", er mag gekeken en meegedanst worden.
In een van de schooltjes wordt er door de plaatselijke dansgroep uit Pelaghia geoefend, Jeanette is met wandelgoeroe Frank mee om te dansen.
Ik ga niet mee, zou eerder te voet vanuit Potamos naar Agia Pelaghia volgen maar de bewolking weerhoud mij ervan.
Om kwart voor zeven is het al donker, de zware bewolking belet de dalende zon zijn werk te doen en even later vallen de eerste regendruppels op de keien.
Het gaat harder en nog harder, van het dak van Pyrgos stroomt het water naar beneden, de kleine steegjes worden omgetoverd in kleine riviertjes en alles stroomt naar beneden het dal in richting de tuinen, sproeien hoeft morgen dus niet.
Geklop op de deur, de dansles is voorbij.![[Afbeelding: yK9G2h.jpg]](http://imageshack.us/a/img912/1874/yK9G2h.jpg)
Om 21.00 uur heb ik trek, geen honger gewoon trek in een Pittah Gyros.
Gezamenlijk lopen we door de steegjes richting plein, de riviertjes stromen nog steeds maar de regen is gestopt.
Een zuurstofrijke damp stijgt op van de warme straten, het is nog steeds warm.
Nee!
Jawel, stom maar het is zondagavond, de Pita Gyros tent is dicht!
Ietwat teleurgesteld lopen we het plein rond, we kunnen ook wat eten bij Selana.
Nee laat maar zo erg was de trek nu ook weer niet.
Bij Selana zit slechts een stel te genieten van een karaf wijn, Winfred en Maria Alida.
We vragen of we er bij mogen komen zitten en onder het genot van nog 3 karafjes witte wijn verteld Winfred en ik heb mijn hoofd op de stand luisteren gezet.
Winfred is eerder dit jaar met de fiets vanuit Landsmeer vetrokken naar Skyros en van deze tocht wil ik alles weten, de route, vervoer en de belevenissen onderweg.
Winfred verteld ik luister.
Hij heeft aantekeningen gemaakt onderweg en zal deze in de wintermaanden gaan uitwerken, ik wacht in spanning op het verslag!
De volgende maandagmorgen is er geen wolkje aan de lucht, het is een nieuwe dag, de laatste week.
Hoe gek het ook mag klinken, dan gaat het hard en zit je elke keer, o het is maandag, nog zoveel dagen.
We hebben dus nog een week dus niet zeuren, anderen daar in tegen vertrekken vandaag met het vliegtuig, de eerder vorige week per boot aangekomen gasten vertrekken vandaag via Athene naar Amsterdam.
Omdat we veel zijn opgetrokken met deze vriendelijke familie zullen wij ze even gaan uitzwaaien op het vliegveldje van Kythira.
We nemen een van onze buurmannetjes mee en vertrekken richting luchthaven.
"Hee ehhh Jaap, je moet wel effe uitkijken door de regen van gisteren kan het nu glad zijn"
Er schijnen in de bocht bij het cafe (de S bocht in Aroniadika) wat auto's uit de bocht te zijn gevlogen.
Ik neem zijn advies in mijn op en we rijden verder.
Op het achter balkon van het cafe in Aroniadika zien we de gasten zitten.
Ik parkeer het huurautootje en ik kan nog net een nog kleinere Espresso in een slok weg drinken.
Op het vliegveld is het een drukte van jewelste zoveel vertrekkende passagiers heb ik hier nog niet gezien.
Er wordt afscheid genomen van vrienden en familie, hier en daar vloeit een traan en ook ik krijg t effe moeilijk, oudere mensen met verdriet.....ik kan er niet tegen.
Ik zet de zonnebril op me neus om het te verbergen, het is niet mijn familie maar wel ontzettende aardige mensen!![[Afbeelding: eGfh2l.jpg]](http://imageshack.us/a/img537/7631/eGfh2l.jpg)
De ding dong gaat en iedereen gaat door de controle, een laatste groet en we gaan op pad.
Kijken nog even wie er allemaal aankomen, het allemaal blijken slechts 3 levende zielen te zijn!
We stappen in de auto.
Vandaag richting Diakofti, de aanlegplaats van de diverse veerboten.
Via een foto eerder op facebook had ik een foto gezien van Kythira Hiking.
Enige uitleg ontbrak maar volgens mij moest het een pad zijn wat liep vanuit Diakofti in noordelijke richting.
Ik had Fivos van de Griekse organisatie al om uitleg gevraagd maar deze vertelde mij dat t nog niet klaar was.
Nog niet bekend in mijn belevenis is dat er wel een deel klaar zou zijn.
Rugzak om camera mee en gaan!
Vanuit t laatste bewoonde noordelijke stukje Diakofti liep er inderdaad een pad omhoog, een mooi pad en inderdaad pas schoongemaakt.
Nou maar kijken tot hoever!
Het aangename windje wat uit het oosten kwam zorgde voor enige verkoeling.
Na de stijging volgde de daling, het pad hield voorlopig op.
In de schaduw van een groot rotsblok namen we even pauze en genoten van het uitzicht.
Een ruig maanlandschap ligt voor ons en terwijl mijn wandelgenoot genoot (?) liep ik even een stukje omhoog langs de rotsen.
Schrok me rot omdat er een geit voor me wegsprong en verderop de rest van de familie lag.
We zijn de kust verder in noordelijke richting afgelopen, vonden er mooie zout bassins waarin de gekristalliseerde zout ontstond.
Bekeken de ruige kust en vonden in de rotsen vormen van zeer grote schelpen.
Het pad verder in noordelijke richting zal er best liggen, ik kon het niet vinden!
Nog niet schoongemaakt, volgend jaar misschien een stukje verder en uiteindelijk een wandelpad naar Limni!
De weg terug was dezelfde alleen het uitzicht anders, met zicht op Diakofti waar net een boot afmeerde.
De weg terug voer langs een mooie grote open grot met aan de voorzijde een steen die in mijn ogen veel weg had van een grazende buffalo.
Niet lang maar wel een mooie tocht!
Nog een uurtje strand, verhaaltje afmaken!
Controle
Ouzootje
Klaar!
Tot morgen!
Jv14092015![[Afbeelding: PjYreG.jpg]](http://imageshack.us/a/img538/1104/PjYreG.jpg)
Het is de tweede zondag in de vakantie die we meemaken, straks na de derde begint voor ons de herfst in Nederland.
Op het grote overdekte plateau kijken we uit over het plein, aan de lange tafel zitten we te genieten van alles wat zich afspeelt voor ons.
De Griekse vrouwen zijn in sommige gevallen goed doorvoed, van een crisis is niets te zien als er een zich in een stoel laat zakken.
Klemvast, het onderstel zit in de stoel, het goede leven hangt links en rechts over de leuning.
Hoe iemand zich met dit overgewicht staande kan houden in deze warmte is mij een raadsel.
Bij ons aan tafel zitten diverse Hollanders, staat er overal water en schaaltjes met koekjes, zijn de glazen gevuld met koude koffie in allerlei uitvoeringen.
Via het kleine trappetje komt Chrysoula omhoog, onze tijdelijke buurvrouw voor de tijd dat wij in de Pyrgos zitten.
In het zwart, keurig verzorgt en met iets gekromde benen komt het 1.55 meter hoge vrouwtje op ons af.
Met een schelle krachtige stem en een brede glimlach is het "kalimera ti kannete"
Ze neemt plaats en zet een grote doos op tafel.
Diples, zoet bladerdeeg gebak met honing en sesamzaadjes en kaneel, dezelfde als in Mylopotamos alleen deze is niet opgerold, maar wel 10 keer zo lekker!
Het eigen baksels wordt dan ook gretig genuttigd en ieder likt de heerlijke honing van zijn vingers.
De koffie, voor mij een te kleine maar zeer sterke espresso is op, tijd voor wat anders.
Ouzo, moet kunnen het is rond het middag uur en trouwens op diverse tafels staat al bier.
Er stopt een auto en het achterop liggende verkeer moet wachten, de buiten proportionele eerder besproken dame wringt zich uit haar zetel omhoog, duwt de stoel van zich af en waggelt naar de auto, ik had t even moet filmen.
Het is tijd we moeten gaan om twee uur wordt het hele stel bij Scandia verwacht voor de lunch en we zitten al op de klok van een.
"Jongens we gaan even langs Volto, iets met een douchekraan"
Volto is een van de accomodaties in beheer van Pyrgos House, via een nauw steegje met een geplaveid kiezelpad komt men uit bij een liefelijk klein Camara huisje.
Helemaal privé, je zou er de gehele dag in je blote kont rond kunnen huppelen, of je dat wil is een tweede maar goed.
Op het terras zit Winfred onder een grote parasol, voor ons is Winfred samen met Maria Alida een bekende, vaste enthousiaste lezers van het eerdere Kythira Prikbord en Oriste.
Ze praten honderd uit over het eiland en we mogen even een kijkje nemen in het bijzondere onderkomen, een camara met daarin nog een camara, authentiek, knus en gezellig.
Er is alleen een maar, verteld Winfred, er is geen wifi!
En zonder wifi kan ik je verhalen niet lezen!
Restaurant Scandia ligt verborgen onder de bomen in een prachtig gebied waar eens in vroeger tijden een enorme haven moet hebben gelegen, eerdere aardbevingen en vloedgolven hebben enig bewijs hiervan doen verdwijnen.
Doch als je goed zoekt vindt men aan de kust in de rotsen nog overblijfselen van vroeger tijden.
Alweer een lange tafel is gedekt, korte tijd later staat er van alles op, wijn, salades, inktvis, vlees en vis.
Het Griekse leven, het genieten!
Uitbuiken doen we op een van de stranden in het gebied, het zonnetje schijnt vol op dus we pakken nog wat vitamine B mee, goed voor de botten!
Op de terug weg hangt er in de richting van Potamos een zwaar donkergrijs wolkenpak op ons te wachten.
Vanavond is er dansles en er is "open huis", er mag gekeken en meegedanst worden.
In een van de schooltjes wordt er door de plaatselijke dansgroep uit Pelaghia geoefend, Jeanette is met wandelgoeroe Frank mee om te dansen.
Ik ga niet mee, zou eerder te voet vanuit Potamos naar Agia Pelaghia volgen maar de bewolking weerhoud mij ervan.
Om kwart voor zeven is het al donker, de zware bewolking belet de dalende zon zijn werk te doen en even later vallen de eerste regendruppels op de keien.
Het gaat harder en nog harder, van het dak van Pyrgos stroomt het water naar beneden, de kleine steegjes worden omgetoverd in kleine riviertjes en alles stroomt naar beneden het dal in richting de tuinen, sproeien hoeft morgen dus niet.
Geklop op de deur, de dansles is voorbij.
Om 21.00 uur heb ik trek, geen honger gewoon trek in een Pittah Gyros.
Gezamenlijk lopen we door de steegjes richting plein, de riviertjes stromen nog steeds maar de regen is gestopt.
Een zuurstofrijke damp stijgt op van de warme straten, het is nog steeds warm.
Nee!
Jawel, stom maar het is zondagavond, de Pita Gyros tent is dicht!
Ietwat teleurgesteld lopen we het plein rond, we kunnen ook wat eten bij Selana.
Nee laat maar zo erg was de trek nu ook weer niet.
Bij Selana zit slechts een stel te genieten van een karaf wijn, Winfred en Maria Alida.
We vragen of we er bij mogen komen zitten en onder het genot van nog 3 karafjes witte wijn verteld Winfred en ik heb mijn hoofd op de stand luisteren gezet.
Winfred is eerder dit jaar met de fiets vanuit Landsmeer vetrokken naar Skyros en van deze tocht wil ik alles weten, de route, vervoer en de belevenissen onderweg.
Winfred verteld ik luister.
Hij heeft aantekeningen gemaakt onderweg en zal deze in de wintermaanden gaan uitwerken, ik wacht in spanning op het verslag!
De volgende maandagmorgen is er geen wolkje aan de lucht, het is een nieuwe dag, de laatste week.
Hoe gek het ook mag klinken, dan gaat het hard en zit je elke keer, o het is maandag, nog zoveel dagen.
We hebben dus nog een week dus niet zeuren, anderen daar in tegen vertrekken vandaag met het vliegtuig, de eerder vorige week per boot aangekomen gasten vertrekken vandaag via Athene naar Amsterdam.
Omdat we veel zijn opgetrokken met deze vriendelijke familie zullen wij ze even gaan uitzwaaien op het vliegveldje van Kythira.
We nemen een van onze buurmannetjes mee en vertrekken richting luchthaven.
"Hee ehhh Jaap, je moet wel effe uitkijken door de regen van gisteren kan het nu glad zijn"
Er schijnen in de bocht bij het cafe (de S bocht in Aroniadika) wat auto's uit de bocht te zijn gevlogen.
Ik neem zijn advies in mijn op en we rijden verder.
Op het achter balkon van het cafe in Aroniadika zien we de gasten zitten.
Ik parkeer het huurautootje en ik kan nog net een nog kleinere Espresso in een slok weg drinken.
Op het vliegveld is het een drukte van jewelste zoveel vertrekkende passagiers heb ik hier nog niet gezien.
Er wordt afscheid genomen van vrienden en familie, hier en daar vloeit een traan en ook ik krijg t effe moeilijk, oudere mensen met verdriet.....ik kan er niet tegen.
Ik zet de zonnebril op me neus om het te verbergen, het is niet mijn familie maar wel ontzettende aardige mensen!
De ding dong gaat en iedereen gaat door de controle, een laatste groet en we gaan op pad.
Kijken nog even wie er allemaal aankomen, het allemaal blijken slechts 3 levende zielen te zijn!
We stappen in de auto.
Vandaag richting Diakofti, de aanlegplaats van de diverse veerboten.
Via een foto eerder op facebook had ik een foto gezien van Kythira Hiking.
Enige uitleg ontbrak maar volgens mij moest het een pad zijn wat liep vanuit Diakofti in noordelijke richting.
Ik had Fivos van de Griekse organisatie al om uitleg gevraagd maar deze vertelde mij dat t nog niet klaar was.
Nog niet bekend in mijn belevenis is dat er wel een deel klaar zou zijn.
Rugzak om camera mee en gaan!
Vanuit t laatste bewoonde noordelijke stukje Diakofti liep er inderdaad een pad omhoog, een mooi pad en inderdaad pas schoongemaakt.
Nou maar kijken tot hoever!
Het aangename windje wat uit het oosten kwam zorgde voor enige verkoeling.
Na de stijging volgde de daling, het pad hield voorlopig op.
In de schaduw van een groot rotsblok namen we even pauze en genoten van het uitzicht.
Een ruig maanlandschap ligt voor ons en terwijl mijn wandelgenoot genoot (?) liep ik even een stukje omhoog langs de rotsen.
Schrok me rot omdat er een geit voor me wegsprong en verderop de rest van de familie lag.
We zijn de kust verder in noordelijke richting afgelopen, vonden er mooie zout bassins waarin de gekristalliseerde zout ontstond.
Bekeken de ruige kust en vonden in de rotsen vormen van zeer grote schelpen.
Het pad verder in noordelijke richting zal er best liggen, ik kon het niet vinden!
Nog niet schoongemaakt, volgend jaar misschien een stukje verder en uiteindelijk een wandelpad naar Limni!
De weg terug was dezelfde alleen het uitzicht anders, met zicht op Diakofti waar net een boot afmeerde.
De weg terug voer langs een mooie grote open grot met aan de voorzijde een steen die in mijn ogen veel weg had van een grazende buffalo.
Niet lang maar wel een mooie tocht!
Nog een uurtje strand, verhaaltje afmaken!
Controle
Ouzootje
Klaar!
Tot morgen!
Jv14092015
![[Afbeelding: 14mwakj.jpg]](http://i59.tinypic.com/14mwakj.jpg)