Oríste! - jóuw Griekenland forum

Volledige versie: The pyrgos tower of......
Je bekijkt momenteel een vereenvoudigde versie van de foruminhoud. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Het balkon aan de voorzijde heeft sinds een paar dagen de voorkeur voor het ontbijt in plaats van het achterbalkon.
Oké het achterbalkon is lekker ruim maar aan de voorzijde is het uitzicht wijds en mooi.
Vers broodje, thee, sapje, eitje en de verse Griekse yoghurt, zal een waar gemis zijn de volgende week.
Dan is t een kop thee, geroosterd broodje met hagelslag en hup op de fiets.
Nog even niet!
In mijn gedachte zit het afmaken van een wandeling in een kloof nabij Paleopoli.
Op dat moment krijg ik een mailtje van de wandel organisator uit Potamos
hij is weer leuk!!
de canyoning gaat niet door. nikos heeft geen tijd.
zullen we morgen naar melidoni gaan? heb eerst nog een bagagetransfer (potamos - mitata) en daarna aan de wandel? ik hoor het wel.
jullie programma van vandaag?

Ik antwoord dat we de kloof willen gaan doen.
De brede droge rivier zijn we een aantal malen in geweest maar het doel, de oude watermolens hebben we nooit kunnen bereiken.
Redenen hiervoor, tijdgebrek en te hoge waterstand in een van de vele meertjes.
En ook deze keer gaat het er niet van komen want als ik het voorstel op tafel gooi, ligt het er zo weer naast.
Een beetje gelijk heeft ze wel, dan hadden we eerder op moeten staan, dus ik verschuif de wandeling in mijn gedachten.
"Nou zeg jij t maar" roep ik nog ietwat teleurgesteld.
"Ja nee een klein wandelingetje"
Ik zet t raderwerk in het hoofd in werking maar weet effe niets, pak het wandelboekje, maar uit de 32 wandelingen kan ik even niet zo snel kiezen.
Als ik de naam Mitata lees komt er echter een naar boven, niet uit het boekje maar uit de herinnering.
Ooit vertelde de wandelgids Frank dat het pad wat wij ooit eens belopen hadden naar een oude Pyrgos in de buurt van Drimonari schoongemaakt was door "Het Team van Fivos".
We waren er een tijd niet meer geweest dus dat plan viel in goede aarde, strandtas mee want het zonnetje deed weer goed zijn best.[Afbeelding: 1zbupv5.jpg]
Via Aloizianika rijden we over het smalle slecht geasfalteerde weggetje richting Drimonari.
Nou slecht geasfalteerd zal wel niet, ooit zal t wel goed zijn geweest maar nu zitten er grote gaten in het wegdek, even opletten dus.
De weg maakt deel uit van o.a de trektocht Mitata - Mylopotamos dus hij is ons wel bekend en ook de drie kerkjes onderweg zijn heel bijzonder.
Het dorpje is eigenlijk meer een gehucht met kleine straat waar een auto net in past, keren gaat niet, rij je verkeerd moet je achteruit terug.
Zo ook de schrijver van dit verhaal, de weg loopt dood op een erf, nek omdraaien en terug maar.
Op de kruising met de doodlopende weg zet ik t vervoersmiddeltje neer.
Rugzak om en gaan, wandelschoenen lijken me niet nodig gezien de ervaring van de wandeling vorige keer.
Via de twee dorpskerkjes en het zien van een wel heel grote grijze kever lopen we een voor mij nieuw pad rechts van het kerkje in, ik weet niet of dit het bewuste pad is maar wie niet waagt wie niet wint.
Het pad wat we de vorige twee keer ingelopen zijn lag lager, dus dit pad gaat bovenlangs.
Na 50 meter kom ik terug op de schoenkeuze als ik pijnlijk wordt geconfronteerd door een over het pad gespannen braamstreng.
De vlijmscherpe natuurlijke braamstruik snijdt heerlijk net boven de gymp in het vlees.
Auchhhh, als ik me voet terugtrek blijft hij nog effe hangen.
Waarom de natuur deze vallen opzet is mij totaal onduidelijk, mocht het een vleesetende plant zijn dan begrijp ik het maar nu is de functie met uitzondering van het onnodige treiteren van wandelaars mij totaal onduidelijk.
Ik ben dus op mijn hoede en kijk waar ik mijn voeten zet.
Het pad is mooi schoongemaakt, breed en duidelijk zichtbaar.
Richting zuiden daalt hij langzaam aan de linkerzijde hoog boven een kloof die later in de richting van Mitata zal gaan.
De eerdere geitenboerderij die we jaren ervoor passeerden lopen we nu aan de achterzijde voorbij, wel zo prettig gezien het feit dat er toen aardig wat agressieve honden waren.
Oké ze waren wel geketend en blaffende honden bijten niet maar deze trouwe viervoeters liep het kwijl uit de mond als ze mijn bovenbenen zagen en ik vertel u daar zit genoeg vlees aan!
Verder dalend zien we aan de overkant diverse muurtjes die eens de markering waren van landerijen, nu volgroeit met struiken en onbruikbaar.
Net voor het eind van het pad, de statige bouwval van de Pyrgos is al zichtbaar, vliegt een toestel van Olympic over.
"Hee hoe laat zou het zijn?"
Vlug teken ik een cirkel en verdeel deze in twaalf stukken, zet in het midden een stokje kaarsrecht, bepaal waar het noorden is en lees vervolgens af hoe laat het is......padvinderij en militaire opleiding...altijd handig.[Afbeelding: j9arye.jpg]
Onzin, padvinderij heb ik nooit aan meegedaan en in dienst droeg ik gewoon een horloge!
Het moet rond de klok van 12.00 uur zijn want op dinsdag vliegt hij rond deze tijd, een blik op de gps geeft mij gelijk.
Net voor de toren van Agamemnon staat links een oud kerkje, bijna in dezelfde staat als de toren, vervallen.
Mocht men het willen restaureren, de delen liggen ernaast.
Aan de binnenzijde zijn nog deels zichtbaar enkele fresco's, met wat water en een zakdoekje kleuren ze iets op.
Agamemnon, was een koning uit de Griekse Mythologie, heerser over de Peleponessos, waarom men deze toren zo noemt is mij verder niet bekend.
We kijken wat rond en net voordat wij terug willen gaan zie ik twee paden verder lopen, raar want vroeger stopte het pad en kon met dezelfde weg retour.
De rechtse stopt na 10 meter maar de linker gaat eerst smal maar later toch duidelijk opnieuw schoongemaakt verder getuige de weggehakte struiken die links en rechts van het pad liggen.
"Wat doen we gaan we verder?" Het antwoord ja doe maar brengt een glimlach op mijn gezicht.
Een keer eerder zijn we hier verder gegaan, toen gewoon op goed geluk naar beneden de kloof in en na wat natte broeken en drijfnatte schoenen kwamen we toen in Mitata aan.
Nu loopt het pad door, we blijven vlak en gaan niet de kloof in.
Dit moet naar Mitata gaan!
Tsjonge dat zou mooi zijn, kunnen we een rondwandeling maken, via Mitata weer terug naar Drimonari.
Ja hoor! Daar ligt prachtig in de zon het blauwe dak van de ingestorte kerk van Mitata!
Ik denk 800 a 900 meter hemelsbreed.
Wat er tussen ligt is nog een kloof, die van de zwarte grot maar goed daar zal ook wel een oplossing voor zijn.
Helaas, het geld was waarschijnlijk op want het schoongemaakte pad stopt abrupt.[Afbeelding: 2nst4jl.jpg]
Goed is te zien dat het enorm veel werk is om zo een pad schoon te krijgen, getuige de dikke struiken die het pad blokkeren.
Even kijk ik nog of we niet gewoon verder kunnen, ik zie het pad namelijk in een iets slankere vorm verder gaan, scherpe doornstruiken weerhouden ons er echter van een poging te wagen.
Misschien volgend jaar verder, ik zal bij thuiskomst eens informeren bij vriend Fivos.
Terug dus, nog wat zij paden geprobeerd maar nee, met uitzondering van een bouwdoos van een geit geen mogelijkheden meer gezien.
Wel twee oude waterputten die we op de heenweg zomaar voorbij zijn gelopen, de putten liggen 5 meter van elkaar af en ik denk dat ze een gezamenlijk bron onder de grond hebben, ik steek mijn hoofd er niet in gezien de eerdere ervaring dat er een slang op de bodem lag.
Door dus, terug naar het gehucht.
Oeps ineens staan we vlakbij de geitenboerderij, afslag gemist.
Zitten we nu goed? Ja want voor de tweede keer snijdt het natuurlijke prikkeldraad in me voet, nu de andere kant.
Ik gooi er iets uit wat ik maar niet opschrijf, we gaan verder.
Iets van 4.5 kilometer, niet ver wel de moeite waard.
In de auto op naar Komponada voor een verfrissende duik in zee.
In Karvounades de auto bij de kerk, even de supermarkt in voor wat frisdrank en een ijsje.
We zitten te genieten van een ijsje als er een brommertje stopt met een klein Griekje er op.
Het is de kunstenaar van het eiland en zoals hij zelf zegt historicus.
We zeggen hem goedemorgen en hij  ongeïnteresseerd hetzelfde terug.
Hij herkent ons niet ondanks t feit dat we toch wel een aantal keren zijn opgetrokken met elkaar.
Dus we wachten tot hij klaar is met boodschappen doen en de winkel uitkomt.
"George you have a bad memory!"
Het kleine hoofd verscholen achter een te grote dikke zonnebril begint te denken en dan herken ik iets van mijn voornaam in zijn uitspraken, gaan zijn lippen omhoog en begint hij te lachen.
We praten over zijn tentoonstellingen en zijn werk als kunstenaar.
Nemen afscheid en gaan richting het keienstrand wat volkomen verlaten is, er waait namelijk een aardig verkoelend windje en er zijn grote golven.
De keien hebben deels plaatsgemaakt voor een zandstrandje zodat je makkelijk het water in kunt.
Die avond zitten we weer in Fratsia voor een heerlijke maaltijd bij de kretenzer.
Morgen opnieuw naar de steenafgraving bij Melidoni, er zijn een paar mensen wel heel nieuwsgierig en wilde graag mee
Tjonge, zo goed en nooit aan scouting gedaan, Jaap? Het is echter nooit te laat om hopman te worden en Jeanette lijkt me een prima akela!! Geniet nog lekker, maar wel alvast een goede terugreis gewenst! xxx