Oríste! - jóuw Griekenland forum

Zondag....rustdag?
Vaste lezers en Kythiragangers weten het al, deze dag is het markt in Potamos, kleinschalig met locale producten als olijfolie, honing, drankjes en zelfgemaakte sieraden.
Bovenal de gezelligheid en de terrassen die vol zitten.
We doen Potamos te voet, hoe anders!
Eerst maar eens koffie en de eerder gekregen cake opmaken, het vorige verhaal posten en dan op naar de kust, even het ontbijt bij Sempreviva zodat we erna gelijk door kunnen de bergen in.
Het weer is goed en een licht briesje zorgt voor enige verkoeling.
Het korte wandelingetje langs de kust doet mij afvragen hoeveel kleuren blauw er eigenlijk zijn, onbeschrijfelijk als ik de zee bekijk.
Het dorp is rustig, bij Sempreviva, een van de tentjes die ontbijt serveert, zit alleen een wat lange slungelige man met lang grijs haar.
Bekend als de chirurg en dat blijk hij dan ook te zijn, hij staart wat over zijn glas Fraphe richting de winkeltjes, zijn ogen zijn gelijk die van een bulldog.
De vlotte eigenaar komt aan met twee glazen en een bordje met twee koekjes......Kalimeeeeeeeeeeeeeeeera ..........welcome.
De man is altijd uiterst vriendelijk en vraagt wat we willen.
Koffie, yoghurt met honing en eieren met spek.
Ja per slot van rekening moet er brandstof in de oude diesel anders komt hij de bergen niet over.
Het ziet er verzorgt uit en smaakt nog beter, ik blijf zuigen op de tomaten, ze zijn heerlijk en ook de yoghurt met honing is binnen een korte tijd op.
Het zondagmorgen tafereeltje is kompleet als ook sinterklaasje ten tonele verschijnt, het opvallende kleine mannetje staat ook onder die naam bekend.
Een ouder Nederlands echtpaar komt nog even verhaal halen bij ons over de bereikbaarheid naar Kythira toe, ze zijn dit keer met een reisorganisatie omdat ze erg opzien tegen de overstap via Athene, nadat ik het een en ander rustig heb uitgelegd, denk ik dat ze de volgende keer gewoon op eigen gelegenheid boeken.
Het ontbijt zit in de verbrandingsruimte, tijd voor ons om de wandeling te starten richting Potamos.
De wandeling is simpel, wij staan op zeeniveau en Potamos ligt wat stappen en energie hoger.
Op pad dus maar, via de oude bergpaden lopen we constant omhoog, vergezeld door het gezang van diverse kleine vogelsoorten die niet te zien zijn maar des te meer te horen.
Af en toe het holle geluid van een kraaisoort die hoog boven ons zweeft.
De hagedissen zijn ook weer talrijk aanwezig alleen verschilt hun kleur duidelijk van andere jaargetijden, zijn ze normaal gifgroen, nu hebben ze meer een bruine regenjas aan.
Het pad naar boven is steil en hier en daar vergt het wandelen enige oplettendheid, stom verbaasd zijn we dan ook als we motorisch geluid herkennen wat onze kant op komt.
En ja hoor even later twee personen op een gehuurde scooter.
Ik denk bij mezelf......die hebben ze niet allemaal op een rijtje, er loopt een schitterende asfaltweg naar Potamos, waarom zo?
Als we stilstaan en de scooter passeert, stopt de man en vraagt de weg naar potamos in een ietwat vreemd accent engels.
Ik denk dat zijn Duitsers.......en inderdaad.
Dus ik leg hem duidelijk uit hoe hij rijden moet, hij bedankt en ze gaan verder.
Even verderop staan ze opnieuw stil bij het waterstation en vragen opnieuw de weg aan een aanwezige Griek, ik denk bij mezelf ik heb t net verteld.
Ook de griek die het onderhoud aan het waterstation doet beschrijft dezelfde weg die ik eerder verteld heb.
De Duitser verteld dat hij uit Germania komt en wij incluis de Griek schakelen over op de Duitse taal, nogmaals de uitleg over de weg naar Potamos.
De Duitser verteld dat het hem opvalt dat er niet veel Duitsers zijn op het eiland, ik kan de grap nog net onderdrukken om hem niet te vertellen dat ze na de tweede wereldoorlog van het eiland vertrokken zijn.
De scooter vertrekt en slaat rechtsaf, sukkel, we hebben toch echt links gezegd!
Het duurt even als hij omkeert en toch de juiste richting kiest, we praten nog wat met de Griek en vervolgen onze weg richting Potamos.
Op het plein is het een drukte van welleer.
We treffen bekenden, vrienden, huizenkopers en Chrisoula de vriendelijke kokkin van de kookworkshops die Pyrgos House organiseert, Nikos de Canyoing specialist en Jan de Muziekman.
Het is druk, drukker dan voorheen, gezellig druk en onder het genot van een fraphe en een fix biertje genieten we van de drukte.
Schuiven er vervolgens mensen aan en praten wij honderd uit over van alles en nog wat.
Het is half twee als we ons klaar maken voor de terugtocht richting Potamos, nog even langs de V.V.V om Frank van Weerde te begroeten maar dat wordt niets een kleine rij wachtende staat keurig hun beurt af te wachten om binnen te geraken, uitbreiding van het informatiebureautje zou geen gek idee zijn.
Op pad dus maar, zo simpel als de heenweg was is ook de terug weg, Potamos ligt hoog, Pelaghia aan de kust, afdalen dus.
Als we de hoofdweg verlaten ligt er jaren een oud vervallen kerkje daar waar de weilanden beginnen, het is nog vroeg dus tijd om even een kijkje te nemen.
Hoe we ook lopen, kijken en keren de wegen naar de inmiddels van kerk tot geitenstal omgetoverde bebouwing blijkt onbereikbaar, we vervolgen de doorgaande weg.
Nemen een kijkje bij een ander voor ons bekend kerkje en zien opeens vanaf daar mogelijkheden om af te dalen....althans het oude pad raakt naar mate we verder dalen compleet overwoekerd, dus ook maar weer terug.
We nemen het originele pad uit het wandelboekje, vergezeld door een inmiddels stevige wind lopen we via het prachtige Neromylos en het dorpsschooltje linksaf de boulevard op.
Alles is leeg en verlaten, het dorp lijkt uitgestorven.
Als we bijna "thuis" zijn komt er een motorfiets op ons af......Yannis van restaurant Kaleris, hij schud ons de hand en maakt een praatje, waar we zullen eten vanavond weten we inmiddels.
Die avond en nacht waait het enorm, het glas gevuld met ouzo moet echt vol blijven anders waait t van tafel!
13-06-2016.

Japio,

Mooi verhaal,kan om van alles en nog wat een lach niet onderdrukken!
Ook de ouzo:hou 'm vast en voordat ie te warm wordt:drinken en op naar de volgende!