Oríste! - jóuw Griekenland forum

Volledige versie: Zaterdag
Je bekijkt momenteel een vereenvoudigde versie van de foruminhoud. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Op de zaterdagmorgen word ik wakker met de tuuuut van het vuurwerk nog steeds in mijn oren.
Ik heb goed geslapen en als ik door de ramen uitkijk naar buiten is het zonnetje waarmee wij op het eiland landn og steeds aanwezig.
Wassen en aankleden en dan maar eerst eens wat boodschappen halen voor het ontbijt.
Brood, boter en beleg, intussen komt de  buurman alvast aansjouwen met het paasbrood.
Een gevlochten brood met een rood gekookt ei ertussen, althans dat neem ik aan.
Het ontstaan van het rode ei vergt wellicht enige uitleg van een kant.
De meeste mensen denken dat de eieren gekookt worden en dan gewoon geschilderd of in een bad worden onder gedompeld waardoor de eieren in de diep rode kleur veranderen.
De praktijk is echter anders en vergt een gedegen voorbereiding, alleen die scharrelkippen die witte, exacte dezelfde eieren leggen worden geselecteerd voor het leggen van de paaseieren.
Dat is een ding, nu nog het kleuren in de dieprode kleur, dit gebeurt niet door het schilderen van de eieren maar als u de eieren goed bekijkt zal u de kleur opvallen die gelijkenis toont met die van de rode biet.
De geselecteerde kippen worden namelijk vanaf de Griekse kerstdag gevoed met louter voedsel dat bestaat uit rode bieten.
Geleidelijk aan legt de kip dan eieren die van kleur gaan veranderen, het witte ei verandert langzaamaan van roze naar de diep rode kleur. 
Een week voor de paas is de leg dan meestal volmaakt.
In het dorp gaan we eerst naar manti van de bakker, stralend staat zij ons op te wachten, na het overhandigen van de Caramelles hebben we nog een ander klein cadeau voor haar meegenomen.
Haar geliefde strand is Lykodimou, de vele foto’s die zij altijd stuurt bestaan voor 95 procent altijd uit plaatjes van deze omgeving.
Haar naam werd dus al gauw omgedoopt tot “Miss Manti Beach”, voor deze gelegenheid heb ik dus een aluminium bordje laten drukken met deze tekst.
Na het open maken stond zo breed uit te lachen in de bakkery en bedankte ons vriendelijk voor de cadeautjes.
In het ochtend zonnetje genieten we op een van de binnenplaatsjes van het verse brood en het beleg.
Als het ontbijt is genuttigd nog even langs de zondagsmarkt die voor de paas gelegenheid een dag naar voren geschoven is.
In vergelijk met de zomerse dagen is het rustig op het plein waar de stalletjes staan.
Het straatbeeld is een kopie van andere zondagen, zelfde mensen, zelfde uitstalling.
We nemen plaats en genieten van de geschonken Fraphe.
Ik loop even naar een oude Française die ik ken van eerdere wandelingen, de eenzame dame straalt zichtbaar als ze mij ziet aankomen, ik grijp een stoel en zet mij naast haar.
We raken in gesprek en hebben het uiteraard over het eiland, tijd zat want mijn koffie was toch al koud.
Ik keer terug naar mijn eigen koffietafel als even later Ioannis, de kok van Kaleris op zijn off road Honda voorbij rijdt.
Ik steek mijn hand op en hij drukt zijn voorwiel in het asfalt, stapt af en komt op ons af, een tweede vriendelijk gesprek volgt.
Tenslotte zie ik iemand op een electrieke ondersteunde fiets voorbij rijden en ook Ilse uit Logothetianika komt een praatje maken.
Als de ochtend vordert moeten we toch eindelijk eens op stap, gelukkig zijn de dames het er mee eens en gedrieën rijden we richting Platia Ammos voor de eerste wandeling van deze mini vakantie.
18 graden zou het zijn, de gevoelstemperatuur is echter hoger iets van 23 of wel 24.
De gekozen korte broek met bijpassend kort shirt blijkt een goede keuze te zijn geweest voor die dag waarin de hemel een onbevlekt blauw laat zien.
We lopen de vuurtoren tegen de klok in, wat zoveel wil zeggen als strand, vuurtoren en via de kust weer terug naar het altijd levendige Platia Ammos.
In de richting van de krijtrots slaan we rechts het nieuwe pad in wat we eerder gelopen hebben, voor Danielle is het pad compleet nieuw.
Als ik vertel dat we straks links het veld in moeten betrap ik mezelf op een ongewilde leugen.
Het eerder gelopen pad is namelijk rechtdoor nog verder schoongemaakt en komt uiteindelijk uit bij het kleine gebedshuisje op de kruising met de vele wegen, daar waar wegen gravel  kleuren.
Onderweg zijn we op zoek naar de hop, een mooie vogel die in deze periode op het eiland voorkomt.
De gevleugelde vriend houdt zich voornamelijk op in het veld dus we speuren de omgeving af.
Helaas is van de hop is in geen velden of wegen iets te zien, wel de bijeneters die hoog boven ons hun preek houden.
Op het meest noordelijk strand van het eiland is het voor deze periode druk, wat zoveel wil zeggen dat er mensen liggen, niet veel maar anders ligt er vaak niemand en er zijn zelfs mensen aan het zwemmen.
We nemen rust en terwijl de dames genieten van de stralen van het voorjaarszonnetje, duik ik de kloof een stukje in die uitkomt op het strand.
Wel mooi maar niet bijzonder in vergelijk met wat ik gewend ben hier op het eiland.
De tocht naar de vuurtoren gaat onder begeleiding van drie op het strand op lengte afgebroken bamboe stokken.
“Moet da, da doek anders nooit” Danielle staat wat onhandig met de stok in haar handen.
Gaande weg leert ze het gemak kennen van de ondersteuning en laat tot aan de auto de stok niet meer los, sterker nog ze wil hem meenemen voor de volgende keer.
Gadegeslagen door wat mensen die bij de vuurtoren staan, klimmen we het stekelige smalle pad op, tot dusver zijn de onderste ledematen nog vrij van enige natuurlijke geselingen.
Tot aan het moment dat we even stil staan en er een klein gilletje bij een van de dames vandaan komt.
Ja hoor een van de scherpe struiken heeft bij Danielle een toch wel diepe kerf in een van de benen gezet.
Het rode plasma druppelt langzaam naar beneden en meerdere zakdoekjes moeten er aan te pas komen om de bloeding te stelpen.
Gelukkig stopt het na een poos zodat ik de eerder gealarmeerde traumaheli nog af kan bellen.
Boven aangekomen bij de vuurtoren toont de aarde een kleurrijk beeld van diverse kleine bloemetjes en worden de meegenomen appels opgepeuzeld.
Nemen we de nodige rust en ik loop even naar de rand van de afgrond om mijn gedachten van het beeld van het mooie uitzicht te verifiëren met de werkelijkheid, het is er nog steeds!
Het verbrede pad vanaf de vuurtoren lopen we zuidwaarts af, slaan rechts het veld in om aan de rand van de afgrond nog even de grot van Paris en Helena te bezoeken, een deel van dit traject gaat door mij geknield, niet om de hoogte vrees maar omdat ik hou van rotsknuffelen.
Weer terug op het hoofdpad slaan we dit keer links het veld in.
Het water van de zee kleurt keurig blauw op de ansichtkaart die zomaar op mijn netvlies verschijnt.
Van enig ander levend wezen in dit gebied is geen sprake, de geiten die er normaliter grazen zijn verdwenen.
Daar waar het pad weer vlak wordt staan we bij een Y splitsing, normaal gaan we links en dalen de ruwe kust af de uitmonding in van een kleine kloof maar nu gaan we rechtdoor.
Ook weer schoongemaakt, het gaat richting de kloof maar dan hoger gelegen.
Zou er een brug zijn gemaakt, ik kan mij niet herinneren dat er sprake was van enige overspanning.
Bij de kloof aangekomen is er in beide wanden van de kloof een keurig pad uitgehakt.
Eerst daal je af en later na een klein stukje kloof gaat het weer omhoog.
Mooi werk en duidelijk vers.
Tot aan Platia Ammos lopen we de ruige kust af richting het zuiden, Platia Ammos is verlaten op twee toeristen na die het strand bevolken.
Net voordat we rechts de grote asfaltweg op willen slaan vliegt er een mooie gesierde vogel de lucht...........de Hop!
Ik tel exact 11 kilometer op de teller en voel in me nek iets van zonnebrand, doe de rugzak af en gedrieen gaat het koers richting Pelaghia.
Het is nog niet echt druk in de “toeristische badplaats” als we plaats nemen bij een van de barretjes om te genieten van 2 bier en een cola.
Die avond zetten we koers richting Scandeia, het restaurant wat gesloten blijkt te zijn.
Het avondmaal wordt even later genuttigd bij Michaelis is Mitata waar we meer dan hartelijk ontvangen worden.
De tafels zijn alle gedekt en gereserveerd maar voor ons wordt een tafel vanaf buiten binnen geplaatst.
Voor 7 euro vijftig een dikke kotelet met frietjes...... 
het restaurant maakt zich op voor na de kerkdienst, de rode eieren staan op tafel en de Margaritsa staat te pruttelen.
De kerkgangers komen inmiddels binnen als wij weer vertrekken in de duisternis van het eiland.
Mooi verslag weer Japio, maar:

"De praktijk is echter anders en vergt een gedegen voorbereiding, alleen die scharrelkippen die witte, exacte dezelfde eieren leggen worden geselecteerd voor het leggen van de paaseieren.
Dat is een ding, nu nog het kleuren in de dieprode kleur, dit gebeurt niet door het schilderen van de eieren maar als u de eieren goed bekijkt zal u de kleur opvallen die gelijkenis toont met die van de rode biet.
De geselecteerde kippen worden namelijk vanaf de Griekse kerstdag gevoed met louter voedsel dat bestaat uit rode bieten.
Geleidelijk aan legt de kip dan eieren die van kleur gaan veranderen, het witte ei verandert langzaamaan van roze naar de diep rode kleur. 
Een week voor de paas is de leg dan meestal volmaakt." 
Big Grin Big Grin Big Grin Big Grin

Men neme:

Eieren zonder te discrimineren op kleur  Wink

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Het juiste merk rode eierverf:


Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Een Griekse die al haar hele leven eieren verft voor Pasen:


Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.







En voila, zonder kippen te hebben mishandeld met rode bieten  Big Grin :


Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Nog even lichtjes inwrijven met wat olijfolie en ze glimmen je tegemoet! O ja, de eieren worden 15!!! minuten gekookt.
Volgens de dame die ons onze "workshop" gaf werden in vroeger tijden de eieren gekleurd door ze te wikkelen in de bladen van rode uien en ze dan te koken.
Ben weer een beetje in Kythira… dank je wel!