28 December 2020, 21:45
De afgelopen jaren werden er enkele afgesleept naar de scheepssloperij in Aliaga: oude ferry's die er al enkele jaren verkommerd bijlagen in o.a. Perama en Keratsini na het faillissement van NEL Lines, de oude Aghios Georgios die kapseisde aan de kade in Piraeus, de vertrouwde Vitzentsos Kornaros van Lane Lines die jarenlang de dienst uitmaakte op de route van Piraeus naar Kythera en Kissamos.
Aankomst van de Vitzentsos Kornaros in Aliaga
Spanopoulos Shipyards is een scheepswerf in Perama die meestal de wrakken die half gezonken zijn bergt en dan oplapt voor hun laatste reis...achter een sleepboot naar Aliaga in Turkije waar ze afgebroken worden. In vele gevallen krijgen ze die wrakken gratis van, of betalen ze een minimum bedrag aan, de PPA, de Piraeus Port Authority. Het is iets wat opgenomen werd in de overeenkomst met de Chinese overnemers toen de Griekse overheid de haven van Piraeus privatiseerde.
Maar waarom worden ze eigenlijk afgesleept naar Turkije en niet gesloopt op een Griekse scheepswerf?
Heel eenvoudig, wegens de Europese regelgeving. Die bepaalt dat schepen boven de 500 Ton die varen onder de vlag van een land dat tot de EU behoort, dienen gesloopt te worden op een werf die voldoet aan de vereisten bepaald door de EU richtlijn 1257/2013. Uit de laatste update (11 november 2020) van de lijst van scheepswerven dat er 43 werven zijn die voldoen aan de EU vereisten. 34 zijn in Europa, 8 in Turkije en 1 in de VS. Hoewel Duitsland en Griekenland bij de Europese landen zijn met de grootste vloten is het opmerkelijk dat er in beide landen geen scheepswerf is die aan de vereisten voldoet om aan de lijst toegevoegd te worden. In België is er 1 (Galloo Recycling in Gent), in Nederland zijn er 3 (Damen Verolme in Rotterdam; Sagro in Nieuwdorp en Scheepssloperij Nederland in 's Gravendeel). Op dit ogenblik zijn er nog 15 die een aanvraag tot erkenning ingediend hebben maar die zijn allemaal buiten Europa (6 in India, 1 in de VS en nog eens 8 in Turkije).
Velen hebben waarschijnlijk al beelden gezien van de sloperijen op stranden in India, Pakistan en Bangladesh. Maar volgens de EU regels kunnen daar geen schepen die onder de vlag van een EU lidstaat gesloopt worden. Aan alle regels is wel een mouw aan te passen en scheepseigenaars/reders vinden altijd wel een oplossing. Temeer de prijzen die betaald worden per ton het hoogst zijn in India, Pakistan, Bangladesh en het laagst in Turkije. In september 2020 bijvoorbeeld werd gemiddeld ongeveer 350 US$/ton betaald in die 3 Aziatische landen, in Turkije slechts 200US$/ton.
Daarom worden talloze schepen die voor de sloop verkocht worden omgevlagd voor hun laatste reis naar zogenaamde "begrafenisvlaggen" zoals Palau, Saint Kitts and Nevis en Comoren.
Het feit dat dit niet gebeurd met bijvoorbeeld Griekse ferry's is gewoon omdat de kosten voor het transport door het Suezkanaal naar het Indisch subcontinent niet opwegen tegen de schrootprijs die betaald wordt. Ook al ligt die daar veel hoger dan in Turkije.
Aankomst van de Vitzentsos Kornaros in Aliaga
Spanopoulos Shipyards is een scheepswerf in Perama die meestal de wrakken die half gezonken zijn bergt en dan oplapt voor hun laatste reis...achter een sleepboot naar Aliaga in Turkije waar ze afgebroken worden. In vele gevallen krijgen ze die wrakken gratis van, of betalen ze een minimum bedrag aan, de PPA, de Piraeus Port Authority. Het is iets wat opgenomen werd in de overeenkomst met de Chinese overnemers toen de Griekse overheid de haven van Piraeus privatiseerde.
Maar waarom worden ze eigenlijk afgesleept naar Turkije en niet gesloopt op een Griekse scheepswerf?
Heel eenvoudig, wegens de Europese regelgeving. Die bepaalt dat schepen boven de 500 Ton die varen onder de vlag van een land dat tot de EU behoort, dienen gesloopt te worden op een werf die voldoet aan de vereisten bepaald door de EU richtlijn 1257/2013. Uit de laatste update (11 november 2020) van de lijst van scheepswerven dat er 43 werven zijn die voldoen aan de EU vereisten. 34 zijn in Europa, 8 in Turkije en 1 in de VS. Hoewel Duitsland en Griekenland bij de Europese landen zijn met de grootste vloten is het opmerkelijk dat er in beide landen geen scheepswerf is die aan de vereisten voldoet om aan de lijst toegevoegd te worden. In België is er 1 (Galloo Recycling in Gent), in Nederland zijn er 3 (Damen Verolme in Rotterdam; Sagro in Nieuwdorp en Scheepssloperij Nederland in 's Gravendeel). Op dit ogenblik zijn er nog 15 die een aanvraag tot erkenning ingediend hebben maar die zijn allemaal buiten Europa (6 in India, 1 in de VS en nog eens 8 in Turkije).
Velen hebben waarschijnlijk al beelden gezien van de sloperijen op stranden in India, Pakistan en Bangladesh. Maar volgens de EU regels kunnen daar geen schepen die onder de vlag van een EU lidstaat gesloopt worden. Aan alle regels is wel een mouw aan te passen en scheepseigenaars/reders vinden altijd wel een oplossing. Temeer de prijzen die betaald worden per ton het hoogst zijn in India, Pakistan, Bangladesh en het laagst in Turkije. In september 2020 bijvoorbeeld werd gemiddeld ongeveer 350 US$/ton betaald in die 3 Aziatische landen, in Turkije slechts 200US$/ton.
Daarom worden talloze schepen die voor de sloop verkocht worden omgevlagd voor hun laatste reis naar zogenaamde "begrafenisvlaggen" zoals Palau, Saint Kitts and Nevis en Comoren.
Het feit dat dit niet gebeurd met bijvoorbeeld Griekse ferry's is gewoon omdat de kosten voor het transport door het Suezkanaal naar het Indisch subcontinent niet opwegen tegen de schrootprijs die betaald wordt. Ook al ligt die daar veel hoger dan in Turkije.