27 September 2021, 18:12
We gaan de laatste week in en doen vandaag poging twee om naar paleochora te komen, niet dat de weg er naar toe zo een probleem is maar het waren meer de omstandigheden de dag ervoor.
Het begon op de zaterdagavond, volgens onze zeer betrouwbare bron in pelagia zou die avond de mariniers kapel optreden.
Klokslag 21.00 uur zou het optreden zijn.
Tegen de klok van 20.00 horen wij echter al trompetgeschal en andere blaasmuziek onze kant op komen.
Dus rustig vertrekken we te voet richting het kustplaatsje.
Echter als we het dorp binnen treden, stopt de muziek en zien we de in het strak wit en soms iets te strakke kleding wandelende mariniers het dorp in lopen.
De voorstelling lijkt ten einde en er kan een streep door de eerder beschreven betrouwbare bron.
Samen met wat vrienden doen we nog een ouzootje en ook even later schuift de “betrouwbare bron” aan die verantwoording moet afleggen.
Ik zit op de tocht, heb het koud en als we de stijgende weg naar het appartement nemen ga ik steeds harder lopen om op tijd bij de wc-pot aan te komen.
Niet dat ik van een ouzo stomdronken ben maar er zijn nog meer uitgangen in het menselijk lichaam.
Diarree dus… en flink.
Die nacht kan ik niet slapen en lig ondanks een warme nacht te rillen onder de dekens.
De volgende morgen komt daar hoofd en buikpijn bij maar twee paracetamol helpt dit te onderdrukken, de thee smaakt niet en als ontbijt neem ik paksimadia in de hoop dat dit de darminhoud wat kan bundelen voordat het de uitgang verlaat.
We gaan op naar de één na laatste keer markt in Potamos waar het niet druk is.
Ik loop naar de drogist en vraag of deze even naar mijn pols kijkt waarvan de blaren nu verdwenen zijn en het vel eraf ligt.
Ik krijg zalf mee en het advies er niet mee in de zon te gaan.
Waarschijnlijk ben ik langs een giftige plant gegaan, men spreek over berenklauw en in combinatie met de zon levert het dit resultaat op.
Na de koude koffie op het plein op naar Paleochora, de oude hoofdstad.
Op het pad naar Trifylianika gaat het mis, ik zal u de details besparen maar we zijn naar huis gereden en ik ben met me kleren en al onder de douche gesprongen en heb vervolgens de ganse dag rillend onder de dekens gelegen.
Gelopen heb ik nog wel die dag…. Heen en weer naar het toilet.
Of de oorzaak de koude is geweest, de spaghettisaus van een dag ervoor of misschien de aanraking met een giftige plant, geen idee.
Een verloren dag dus….
Maandag, thee met appelazijn en beschuit met beleg als ontbijt.
Ik voel me een stuk beter.
De diarree blijft.
Als ik denk dat nu alles wel geledigd is gaan we op weg richting de parking van Potamós.
Het zijn slechts een paar autootjes die de parkeerplaats sieren minder druk dan voorgaande dagen.
De rugzak gaat om en we gaan via de dalende weg het dorp uit.
Ioanis de voormalige kok van het restaurant Kaleris in Pelagia zit voor het grote café de Astikon.
Hij tovert een grote glimlach op zijn gezicht als hij ons ziet, hij werkt nu elders maar in zijn ogen zie ik dat het hem daar niet zo bevalt, hij zal weer in Pelaghia komen werken volgend seizoen ……!!!!!
Langs het oude vervallen ziekenhuis steken we de weg over richting Trifylianika, boven het grote bos bij Potamos cirkelen enorm veel vogels en als ik met de camera inzoom, blijken het de grote zwarte kraaien te zijn, een heksensabbat waarschijnlijk.
We verlaten links het asfalt en komen langs de plek waar het de dag ervoor is misgegaan, ik schiet in de lach want zie ik het nou goed, ik heb gewoon bij mensen in de tuin zitten k…..
Nood breekt wetten, de spaghettisaus was bereid met verse tomaten.. wie weet een tomatenboom volgend jaar.
Even verderop via een oud geplaveid pad wat zo uit een Romeinse film zou kunnen komen lopen we weer op het asfalt.
Rechts en tussen de met grote stenen gestapelde muurtjes op naar het dorp.
De monopathi…de oude paden van vroeger, toen om te verbinden te voet, nu om te wandelen.
We gaan dus naar Paleochora de oude verlaten hoofdstad van het eiland.
Om daar te komen, als wandeltoerist wel te begrijpen heeft men wel wat keuzes.
Zo beschrijft Franciscus van Weerde, in zijn beroemde wandelbijbel de tocht naar de spookstad. Een mooie tocht.
Wij doen het iets anders, we stelen alleen de terugweg uit het boekje “ Kythira Doorlopend” en dat is eigenlijk de heenweg omgekeerd, kunt u het nog volgen?
Wij lopen inmiddels het dorp in, een straat, doodlopend.
Aan het einde komen we bij een plein uit met een balustrade, ergens in de diepte de kloof die begint in het dorp aan de rivier.
We nemen het pad rechts wat naar beneden slingert en uitkomt bij de bron van het dorp, de plek waarin vroegere dagen water werd gehaald en de was werd gedaan.
De bron geeft niets, is droog.
We gaan richting de kust door de kloof, een kloof die in het begin verraderlijk is door het gevallen blad, je kunt namelijk niet zien wat de ondergrond is.
Uitkijken dus en bovendien beginnen ook de bramenstruik weer op ooghoogte naar beneden te groeien, het vlijmscherpe natuurlijke prikkeldraad kan aardig in je huid snijden.
Door dus maar, we lopen het eerste deel vlot door mede doordat er volop schaduw aanwezig is, ik voel me goed dus dat telt ook mee, ik ben al verder als gisteren en als de nood hier aandringt is dat natuurlijk geen probleem, het is meer in de bebouwde kom.
Daar waar de hellingen van elkaar afgaan en ook de zon weer verschijnt hebben we vanuit de kloof een prachtig zicht op het kerkje van de heilige Barbara.
Even later zijn ook de contouren en ruïnes van de oude hoofdstad boven ons zichtbaar.
De kloof wordt ruiger en de speeltuin voor volwassenen is open, vanaf nu is het klauteren naar beneden.
Moeten we links of rechts in de weer nauwer wordende kloof naar beneden.
Ik ben duidelijk in mijn element ik spring met mijn lange benen van steen naar steen.
“Hee wacht effe” ja klopt mijn wandelmaat haar benen zijn wat korter en ook de kleinere schoenmaat is de oorzaak dat ze de grote stappen die ik neem niet kan maken.
Aan de andere kant zie ik mezelf stuntelen terwijl zij al beneden staat.
Bij het dikke zwarte touw met de knopen worden de keien echt grote rotsen en is de nodige aandacht nodig om af te dalen, ik weet tot hoever we kunnen, zonder klimtuig, dat wil zeggen zonder touwen redt je het niet tot de zee maar toch ik heb foto’s gezien van ankers en staalkabels die in de rotsen zijn gemaakt om af te dalen.
De eerste die we zien is wat overdreven, hier kun je nog makkelijk naar beneden, de tweede is echter wel nodig.
Er zijn roestvrijstalen u-beugels in de rotsen verankert en staalkabels geleiden je toch naar beneden, het is de bedoeling dat je jezelf via een tuigje daaraan vastgespt en zo veilig naar beneden klautert.
Of dit de rest van de kloof zo is, daar heb ik geen idee van, ik ga er nog een keer naar beneden en dan gaan we gezien de tijd maar weer terug.
Het is raar maar omhoog gaat sneller dan naar beneden, je hebt meer overzicht hoe je moet gaan en bij het eerder opgestapelde mannetje slaan we links en klimmen we via het touw omhoog, op naar de ruïne stad.
De spookstad ligt te stralen in de zon, eind september 32 graden….
We doen een rondje, goed het zoveelste maar toch blijft de stad, gebouwd boven op de rots indruk op je maken.
Voor mij zeker gezien de hoogte!
We gaan terug via het oude pad, het is warm en uitputtend het slechte keienpad vergt de nodigde inspanning en als we bij het kerkhof van Trifylianika zijn is de watervoorraad dan ook op.
Het laatste stukje naar Potamos lijkt oneindig lang, doch het koude bier op het dorpsplein moet als een gouden medaille zijn op de olympisch spelen.
Het begon op de zaterdagavond, volgens onze zeer betrouwbare bron in pelagia zou die avond de mariniers kapel optreden.
Klokslag 21.00 uur zou het optreden zijn.
Tegen de klok van 20.00 horen wij echter al trompetgeschal en andere blaasmuziek onze kant op komen.
Dus rustig vertrekken we te voet richting het kustplaatsje.
Echter als we het dorp binnen treden, stopt de muziek en zien we de in het strak wit en soms iets te strakke kleding wandelende mariniers het dorp in lopen.
De voorstelling lijkt ten einde en er kan een streep door de eerder beschreven betrouwbare bron.
Samen met wat vrienden doen we nog een ouzootje en ook even later schuift de “betrouwbare bron” aan die verantwoording moet afleggen.
Ik zit op de tocht, heb het koud en als we de stijgende weg naar het appartement nemen ga ik steeds harder lopen om op tijd bij de wc-pot aan te komen.
Niet dat ik van een ouzo stomdronken ben maar er zijn nog meer uitgangen in het menselijk lichaam.
Diarree dus… en flink.
Die nacht kan ik niet slapen en lig ondanks een warme nacht te rillen onder de dekens.
De volgende morgen komt daar hoofd en buikpijn bij maar twee paracetamol helpt dit te onderdrukken, de thee smaakt niet en als ontbijt neem ik paksimadia in de hoop dat dit de darminhoud wat kan bundelen voordat het de uitgang verlaat.
We gaan op naar de één na laatste keer markt in Potamos waar het niet druk is.
Ik loop naar de drogist en vraag of deze even naar mijn pols kijkt waarvan de blaren nu verdwenen zijn en het vel eraf ligt.
Ik krijg zalf mee en het advies er niet mee in de zon te gaan.
Waarschijnlijk ben ik langs een giftige plant gegaan, men spreek over berenklauw en in combinatie met de zon levert het dit resultaat op.
Na de koude koffie op het plein op naar Paleochora, de oude hoofdstad.
Op het pad naar Trifylianika gaat het mis, ik zal u de details besparen maar we zijn naar huis gereden en ik ben met me kleren en al onder de douche gesprongen en heb vervolgens de ganse dag rillend onder de dekens gelegen.
Gelopen heb ik nog wel die dag…. Heen en weer naar het toilet.
Of de oorzaak de koude is geweest, de spaghettisaus van een dag ervoor of misschien de aanraking met een giftige plant, geen idee.
Een verloren dag dus….
Maandag, thee met appelazijn en beschuit met beleg als ontbijt.
Ik voel me een stuk beter.
De diarree blijft.
Als ik denk dat nu alles wel geledigd is gaan we op weg richting de parking van Potamós.
Het zijn slechts een paar autootjes die de parkeerplaats sieren minder druk dan voorgaande dagen.
De rugzak gaat om en we gaan via de dalende weg het dorp uit.
Ioanis de voormalige kok van het restaurant Kaleris in Pelagia zit voor het grote café de Astikon.
Hij tovert een grote glimlach op zijn gezicht als hij ons ziet, hij werkt nu elders maar in zijn ogen zie ik dat het hem daar niet zo bevalt, hij zal weer in Pelaghia komen werken volgend seizoen ……!!!!!
Langs het oude vervallen ziekenhuis steken we de weg over richting Trifylianika, boven het grote bos bij Potamos cirkelen enorm veel vogels en als ik met de camera inzoom, blijken het de grote zwarte kraaien te zijn, een heksensabbat waarschijnlijk.
We verlaten links het asfalt en komen langs de plek waar het de dag ervoor is misgegaan, ik schiet in de lach want zie ik het nou goed, ik heb gewoon bij mensen in de tuin zitten k…..
Nood breekt wetten, de spaghettisaus was bereid met verse tomaten.. wie weet een tomatenboom volgend jaar.
Even verderop via een oud geplaveid pad wat zo uit een Romeinse film zou kunnen komen lopen we weer op het asfalt.
Rechts en tussen de met grote stenen gestapelde muurtjes op naar het dorp.
De monopathi…de oude paden van vroeger, toen om te verbinden te voet, nu om te wandelen.
We gaan dus naar Paleochora de oude verlaten hoofdstad van het eiland.
Om daar te komen, als wandeltoerist wel te begrijpen heeft men wel wat keuzes.
Zo beschrijft Franciscus van Weerde, in zijn beroemde wandelbijbel de tocht naar de spookstad. Een mooie tocht.
Wij doen het iets anders, we stelen alleen de terugweg uit het boekje “ Kythira Doorlopend” en dat is eigenlijk de heenweg omgekeerd, kunt u het nog volgen?
Wij lopen inmiddels het dorp in, een straat, doodlopend.
Aan het einde komen we bij een plein uit met een balustrade, ergens in de diepte de kloof die begint in het dorp aan de rivier.
We nemen het pad rechts wat naar beneden slingert en uitkomt bij de bron van het dorp, de plek waarin vroegere dagen water werd gehaald en de was werd gedaan.
De bron geeft niets, is droog.
We gaan richting de kust door de kloof, een kloof die in het begin verraderlijk is door het gevallen blad, je kunt namelijk niet zien wat de ondergrond is.
Uitkijken dus en bovendien beginnen ook de bramenstruik weer op ooghoogte naar beneden te groeien, het vlijmscherpe natuurlijke prikkeldraad kan aardig in je huid snijden.
Door dus maar, we lopen het eerste deel vlot door mede doordat er volop schaduw aanwezig is, ik voel me goed dus dat telt ook mee, ik ben al verder als gisteren en als de nood hier aandringt is dat natuurlijk geen probleem, het is meer in de bebouwde kom.
Daar waar de hellingen van elkaar afgaan en ook de zon weer verschijnt hebben we vanuit de kloof een prachtig zicht op het kerkje van de heilige Barbara.
Even later zijn ook de contouren en ruïnes van de oude hoofdstad boven ons zichtbaar.
De kloof wordt ruiger en de speeltuin voor volwassenen is open, vanaf nu is het klauteren naar beneden.
Moeten we links of rechts in de weer nauwer wordende kloof naar beneden.
Ik ben duidelijk in mijn element ik spring met mijn lange benen van steen naar steen.
“Hee wacht effe” ja klopt mijn wandelmaat haar benen zijn wat korter en ook de kleinere schoenmaat is de oorzaak dat ze de grote stappen die ik neem niet kan maken.
Aan de andere kant zie ik mezelf stuntelen terwijl zij al beneden staat.
Bij het dikke zwarte touw met de knopen worden de keien echt grote rotsen en is de nodige aandacht nodig om af te dalen, ik weet tot hoever we kunnen, zonder klimtuig, dat wil zeggen zonder touwen redt je het niet tot de zee maar toch ik heb foto’s gezien van ankers en staalkabels die in de rotsen zijn gemaakt om af te dalen.
De eerste die we zien is wat overdreven, hier kun je nog makkelijk naar beneden, de tweede is echter wel nodig.
Er zijn roestvrijstalen u-beugels in de rotsen verankert en staalkabels geleiden je toch naar beneden, het is de bedoeling dat je jezelf via een tuigje daaraan vastgespt en zo veilig naar beneden klautert.
Of dit de rest van de kloof zo is, daar heb ik geen idee van, ik ga er nog een keer naar beneden en dan gaan we gezien de tijd maar weer terug.
Het is raar maar omhoog gaat sneller dan naar beneden, je hebt meer overzicht hoe je moet gaan en bij het eerder opgestapelde mannetje slaan we links en klimmen we via het touw omhoog, op naar de ruïne stad.
De spookstad ligt te stralen in de zon, eind september 32 graden….
We doen een rondje, goed het zoveelste maar toch blijft de stad, gebouwd boven op de rots indruk op je maken.
Voor mij zeker gezien de hoogte!
We gaan terug via het oude pad, het is warm en uitputtend het slechte keienpad vergt de nodigde inspanning en als we bij het kerkhof van Trifylianika zijn is de watervoorraad dan ook op.
Het laatste stukje naar Potamos lijkt oneindig lang, doch het koude bier op het dorpsplein moet als een gouden medaille zijn op de olympisch spelen.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.