Oríste! - jóuw Griekenland forum

Volledige versie: Daar gaan we weer 6
Je bekijkt momenteel een vereenvoudigde versie van de foruminhoud. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Het dodental door het extreme geweld op het eiland Kythira is inmiddels opgelopen tot 32.
Een tot nu toe onbekend persoon heeft in zijn woede in de badkamer van zijn appartement 32 slachtoffers gemaakt waarvan de identiteit  tot nu nog onbekend is.
Alle slachtoffers zijn door bruut geweld doodgedrukt.

Ja moet je luisteren, er sterft van alles uit alleen die bloedzuigers die je het leven zuur maken zijn niet uit te roeien.
Goed de klamboe hangt maar als je de douche instapt en een leger van deze muskieten zit klaar om je leeg te zuigen dan neem ik mijn maatregelen.
Sorry.
Vandaag relaxatie… O dat is een bijzonder woord, het komt eigenlijk vanzelf op mijn toetsenbord als ik een woord verkeerd spel, even kijken of het in het verhaal past.
O ja helemaal.
Gisteravond lag ik, wij al vroeg onder de lakens, vermoeid als we waren van de inspannende tocht.
Ik had geen puf meer om ook maar iets op het scherm te kalken maar goed dit moest toch gebeuren dus deze morgen nog voordat de haan tijd had om te kraaien zat ik om 6.00 al te tikken.
Na de douche een bak sterke koffie om het tweede brein, de darmen op te starten.
Dat dat functioneerde goed, de details laat ik even achterwege.
Brood halen ging in een zeer relaxte sfeer, we hadden tot 14.30 uur de tijd aan ons zelf, daarna was er een lunch in Avlenomas.
In die tussentijd was een korte wandeling naar de Kaki Lagada, de uitmonding van de duivelskloof wel een goed idee.
Op de boulevard is het rustig, net over tienen maken de restaurantjes zich op voor een nieuwe dag.
Er zijn er slechts twee open en een derde, Kaleris maakt zich volgens mij op om binnenkort te openen.
Het is warmer, warmer dan de afgelopen dagen en dat is te zien op het strand waar een enkeling zich in zee waagt.
De tocht langs de strandjes die eindigd op het keienstrand is altijd zeer mooi en ondanks dat de weg geasfalteerd is komt er bijna niemand.
De uitmonding van de kloof blijft, hoe vaak je er ook komt indrukwekkend, de stenen schede die zich openlegt richting de blauwe zee maakt je als mens nietig.
Het was een uurtje lopen naar deze plek, elf uur dus en ruim de tijd om nog even de kloof in te duiken.
We klimmen om de wand boven het water en klauteren over de rotsen om in de ingang van de kloof te geraken.
Hoog boven ons op de meest onmogelijke plekken zien we geiten die zich een weg langs de steile rotswand zoeken.
De schoonheid kan ik niet beschrijven je moet er echt zelf geweest zijn om het te voelen maar de rotsen hangen hier gewoon over je heen gebogen en doen je beseffen dat je slechts een sterveling bent in deze wereld waar je maar even mag verblijven terwijl dit gesteente als het kon zien al zoveel geschiedenis heeft meegemaakt.
Een blik op de klok wijst ons erop dat we terug moeten en als we het meertje weer bereiken komen er stemmen vanuit de zeekant.
Grieken klauteren ietwat onbenullig over de rotsen, de twee jongens zien ons staan en groeten.
Als ik vraag waar ze vandaan komen is het van het eiland, ze zijn hier bij de kloof voor het eerst, ik vertel ze dat zich moeten schamen en ze lachen.
Op het keienstrand wil ik de zee in, de warmte van vandaag schreeuwt om afkoeling maar helaas is de tijd beperkt.
Opnieuw mensen, Canadezen uit Montréal.
We raken aan de praat en ze zijn laaiend enthousiast over het eiland al blijkt al gauw dat ze niet echt de weg weten.
Ik vertel ze honderd uit over de mogelijkheden, de wandelpaden etc etc.
De man verteld mij trots dat hij al een wandelboekje heeft over het eiland, als ik het vraag of het een “yellow one” is zeg ik hem dat het de beste leidraad is voor een wandelaar om het eiland te verkennen.
Hun tijd is echter beperkt ze hebben nog maar een paar dagen.
Na de vriendelijke kennisoverdracht gaan we terug richting appartement waar een koude douche zorgt voor een aangename afkoeling.
Om 14.30 uur pikken we volgens afspraak een dame op in Pelaghia en gaan aan de lunch in Avlenomas.
Psomoladea is een van de betere restaurants van het kustdorp waar de kookkunst wordt verheven tot een heerlijkheid.
Zalige salades, vers bereid en vlees zo mals en zacht dat het op je tong smelt.
Ook een grote vis zit in de bestelling die vakkundig wordt gefileerd door de ober.
Het wandelingetje van vandaag was niet ver maar zorgde toch voor iets van lees voer.
Morgen zijn wij gesloten, vrijdag gaan we weer verder…. Tot dan.

Vooralsnog nog blijkt het een drama foto’s te uploaden excuus hiervoor
Het is weer genieten van de reisverslagen van Jaap. Hopelijk wordt en blijft de regen de komende dagen op Kythira weg evenals de muggen.
steeds leuk jouw avonturen