Σαββατόβραδο, een prachtig lied gezongen door Kazantzidis, muziek van Theodorakis en tekst van Livaditis.
Meer uitvoeringen en de Griekse en Nederlandse tekst staan op

Sandra vind haar Griekse moeder in ,,Patras,, nabij Athene

Zo  mooi en ontroerend om te zien! (zie de link hieronder) 

dinsdag 15 Okt. op Net 5,   om 21 uur 30 ,  Nadia [24jaar ] gaat in 2017 vrijwilligerswerk doen op Lesbos ,en ontmoet
 de Afghaanse vluchteling Wahid . Het klikt tussen hen en ze besluiten samen te gaan wonen in Athene

Knap om zo'n gevaarte door het Kanaal van Korinthe te manoeuvreren. Wat een precisiewerk........

<iframe width="949" height="534" src="https://www.youtube.com/embed/oPkrmTELao8" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>

Zie ook:

Dag,

Wij willen graag aankomende zomer 4 weken rondtrekken door Griekenland (voornamelijk het vaste land). We houden er van om op de bonnefooi te reizen, kunnen helaas alleen de maand augustus. Heeft iemand hier ervaring mee? Het gaat ons er vooral om dat het hoogseizoen is en er misschien al erg veel accommodatie volgeboekt is of is er altijd wel een plekje te vinden?
groet

Misschien interessant voor de leden die in de regio Delft wonen:

Yannis Kotsiras zou in de maand mei 2020 op concert komen in o.a. Brussel en Amsterdam, tijdens zijn "European Tour 2020".
Op 8 mei in Amsterdam; op 14 mei in Brussel.

Indien je niet meteen weet wie Yannis is, een paar voorsmaakjes:

Een paar weken geleden een 2e hands auto gekocht. De wegenbelasting voor 2019 is betaald, maar hoe gaat dit voor 2020. Moet ik eerst naar de boekhouder voor een zgn  κλιδιαριθμοσ of kan ik in december op de site van de belastingdienst inloggen met de ΑΦΜ en kenteken van de auto? Wil het nu graag weten want ik blijf nog maar 2 weekjes in Griekenland om dan even in Nederland te gaan overwinteren en in maart 2020 terug te komen

NOS schreef:Een aparte situatie in Griekenland: op het eiland Samothraki leven meer geiten dan mensen! En daar balen de bewoners van. De geiten eten alle jonge bomen op. Daardoor gaan stenen los liggen en brokkelt het eiland langzaam af.

Goeie morgen wie weet waar ik gebruikte oude houten shutters kan vinden voor raam en deur kozijnen 
Woon op Kreta het liefst zou ik ze in de buurt van Heraklion ergens ophalen .
Heb er een klein bedragje voor over ,alle kleuren zijn welkom.

Het is dan toch zo ver, we wonen sinds drie weken in Griekenland, Macedonië, regio Imathia. Beetje druk met uitpakken, inrichten, elektra en internet regelen, enzovoort. Zie onze eerste bijdrage in 'even voorstellen', toen we nog vol spanning in Nederland voorbereiding troffen. En vooral veel info verzamelen die nuttig lijkt.
Transporteur gehuurd (particulier), als een bezetene alles inpakken en vooral veel NIET inpakken maar verkopen of vooral veel weggeven om er maar snel vanaf te zijn. Houden we toch nog 20 kuub over. Rijden maar, geheel door EU-landen om gez..k aan grenzen te vermijden. Duitsland, in Oostenrijk nachtje slapen bij Linz, Hongarije vlot genomen op tweede dag. Vignet Oostenrijk koop je moeiteloos voor de grens in Duitsland, vignet Hongarije idem in Oostenrijk (9 euro 30 voor tien dagen). Dan Roemenië, waar de snelweg nog niet is uitgevonden. Registreren voor snelwegtol in het elektronisch systeem bij binnenkomst, geen probleem. Wel vermoeiend rijden, heel wat bergwegen. Overnachting ergens voor Craiova, soort wellness hotel voor 38 euri inclusief ontbijt, met tweeën. Derde dag, nog 'even' Bulgarije nemen en een niet lang stukje Griekenland. Wegen nog wat slechter dan Roemenië, boeven bij de grens. Grens over, 50 meter verder zes euro aftikken. Dat blijkt voor de nieuwe brug, die wijzelf met EU-subsidie al hebben betaald. Paar kilometer verder, vriendelijke politiepost houdt ons aan. Geen snelwegtol betaald (want niets over gezien, nergens enige aanwijzing waar je zou kunnen betalen). Dus inclusief boete 31 euro, graag!! Elke domme buitenlander gaat voor de bijl, zo is wel duidelijk.

Weten we dan ook weer. Zoals gehoopt verder geen noemenswaardige controles, buiten het paspoort bekijken, en het kentekenbewijs van de auto. Eind van de middag zijn we bij ons appartement, waar dochter en partner al voor hulptroepen zorgden om uit te laden. De halve straat springt ook nog bij, nieuwsgierig. Gelukkig maar, want na dik 2500 km rijden zijn we eigenlijk wel wat uitgewoond. Maar de inboedel moet wel uitgeladen.
Het is net na 16 september, want voor die datum heeft geen zin. Dan is het vakantietijd en werkt niets of niemand in Griekenland - hadden onze verwanten wel ietsjes eerder kunnen laten weten... Maar nu 'no problem', de Griekse partner van onze dochter zal overmorgen wel effe met mij onze elektrische aansluiting gaan regelen, en daarna leidt dochter me naar de Cosmote winkel om internet en twee prepaid telefoonkaartjes aan te schaffen.
Ná de vakanties
Hm, ook een Griek met goede connecties krijgt niet zomaar een PPC/DEN elektriciteitscontract voor elkaar. Ik zei nog zo, eerst een AFM, toch? Maar goed dat ik de nodige documenten al heb laten vertalen. In 'ons eigen' Veria, door bureau FlanderLex - aanbevolen op de lijst NL/GR vertaalbureaus die het Nederlands Ministerie van Buitenlandse Zaken online heeft. Goede en snelle service van Lieve de Paep, die de papieren ook nog door een advocaat laat afstempelen om ze nog officiëler te maken. Ze kent haar Griekse pappenheimers. Goed, met documenten en een Griek gewapend naar de dimarchio, naar DEN, nee toch eerst de dienst die een AFM kan verstrekken. Nee, dan moeten we eerst een uittreksel hebben van ons adres in Veria. Zo gaat dat, van het ene loket naar het andere, en dat is dan nog met iemand die alles in het Grieks kan uitleggen en in het Grieks verstaat waar we eerst en waar daarna langs moeten. Het recht moet zijn loop hebben, zullen we maar zeggen.
Lokettenmarathon
Ik heb een AFM belastingnummer, een contract voor stroom tegen een borgsom van 130 euro. "Over maximaal drie werkdagen is er stroom", daarin blijkt zaterdag mee te tellen - die avond hebben we op de derde dag stroom. Sommige dingen werken dus wel in Griekenland. Cosmote gaat veel makkelijker, in de winkel spreken ze Engels en leggen uitvoerig uit wat het aanbod is. Twee keer twaalf euro en we hebben twee prepaid Griekse mobiele nummers te pakken. En een contract voor internet, "eind volgende week komen ze aansluiten" - iets eerder al, weer een goeie beurt voor een Grieks staatsbedrijf. Nog nergens heeft iemand gevraagd naar een bankrekening nummer om abonnement- of verbruikskosten te incasseren. Nou ja, ik zie wel hoe ze me iets in rekening gaan brengen.
Water hadden we al wel. Zegt onze Griekse partner: "dat moet nog even overgeschreven op jouw naam, maken we later nog wel werk van". O. Kon blijkbaar makkelijk meer dan drie weken wachten. Dochter krijgt een rekening van Cosmote (via sms, 54 euro) want die gaf haar mobiel nummer als contact, we moeten nog samen in de winkel opdraven om dat contact over te zetten naar mijn gloednieuwe Griekse nummer.

Na anderhalve week zijn we zo ver uitgepakt en ingericht dat we de gastvrijheid van Anna en Teo kunnen verruilen voor kamperen in eigen huis, tussen de dozen. Twee keer naar Thessaloniki om via Ikea de Griekse economie een stevige impuls te geven, en we kunnen van start.
Voorlopige stand: we hebben een prachtig uitzicht op de bergen waar Veria tegenaan ligt, de zon schijnt nog steeds terwijl het in Nederland waait en regent, ons nieuwe (huur)appartement wordt echt wel mooi. Boiler moest nog even gefikst, die bleek het niet te doen. Kon gelijk met inbouwen van keukenapparatuur, waarvoor onze Anna en Teo de bevoegde servicedienst wisten op te trommelen. Drie man die dat alles dus als service, kosteloos kwamen doen.

Voor de aanstaande emigrant: als je geen Grieks spreekt, en geen gids hebt die weet wat je moet regelen, hoe en waar - zou ik niet weten hoe je deze eerste etappe zonder grote kleerscheuren door kon komen. Kan eraan liggen dat Veria niet direct een toeristisch oord is, maar vergeet hier in elk geval maar dat je in het Engels (of wat dan ook anders dan Grieks) ergens komt - echt niet. Misschien met heel veel geduld en improvisatietalent. Maar dan niet binnen een paar weken. Met de nodige hulp zijn wij gelukkig nu in Griekenland. Heel gelukkig.

Nog niet terug uit Griekenland maar de plannen voor 2020 zijn er al (en ook de eerste vliegtickets). Hoezeer we terug wilden naar Naxos en Amorgos worden het toch niet de Cycladen volgend voorjaar. Het wordt wel de ontdekking van een eilandengroep waar we niet eerder waren: de Sporaden. Dus 3 weken naar Skiathos, Skopelos en Alonissos met aansluitend 2,5 week Pelion waar we jaren terug al eens waren.
Het najaar zal normaliter 6 weken Nea Moudania worden. Voor het eerst dus een lang verblijf op dezelfde stek.

Hallo, ik heb dit jaar het genoegen om op Oxi dag in Thessaloniki te zijn. Kan iemand mij vertellen wat er allemaal te doen is? Of waar ik informatie kan vinden daarover?
Ik kom vooral de parade tegen, maar er is vast wel mee?

goedemorgen, we zijn ons aanhet verdiepen voor volgend jaar en nu lijkt mij Sithonia zo leuk! Is iemand van hier het laatste jaar nog daar geweest en wil info geven?  Ik ben ook best benieuwd hoe het weer er is in de maand juni! Alvast bedankt groetjes Mariska

Velen gebruiken TinyPic om lokaal opgeslagen foto's op Oriste te plaatsen.
Volgens hun website hebben zij onlangs hun service gestaakt:

Ένα κουιζάκι
Η σωστή απάντηση είναι Α ή Β;
Een quizje
Het goede antwoord is A of B?
Vanavond geef ik het goede antwoord en vertel ik waarom.
Dus geef iedereen de kans om zelf een antwoord te geven en geef alleen het antwoord en geen uitleg!

Onderweg naar Venetië is er brand op de Olympic Champion uitgebroken.

Zo het zit er op en terwijl mijn fotografe de koffers al aan het pakken is voor morgen sla ik de hand aan het laatste verhaaltje voor dit jaar.
We ontbijten vanmorgen simpel en eenvoudig, koffie met twee voorverpakte croissants die we eerder deze week gekocht hadden voor een inmiddels mislukte missie.
De koelkast is inmiddels bijna leeggeruimd en de left overs droppen we onderweg bij bekenden.
Ik heb vandaag verder geen plannen, we doen rustig aan en maken een klein wandelingetje in het gebied boven het dorp Viaradika.
Daar ligt een hoogvlakte waarvan ik op satellietbeelden heb gezien dat je daar een mooi uitzicht moet hebben op Mitata.
Ik heb twee eindpunten in dat landschap uitgezet waar ik heen wil en als oriëntatie twee gebouwen waarvan ik denk dat de 1 een boerderij is.
De aanrij route doe ik niet via Mitata maar rij via Fratsia want dat is korter.
Ik heb geen kaart van het gebied, alleen een app op de telefoon die mij kan laten zien waar ik sta, de tractorsporen die door het gebied lopen zijn er vele maar staan helaas niet op de gps kaart die ik gebruik, dus we zullen wel een paar keer verkeerd gaan.
De auto staat, een rugzak mee en een camera.
We duiken links een pad op het weiland in maar na een paar honderd meter zie ik het al somber in.
Er staat een provisorisch hekwerk dichtgebonden met een touw.
Als ik mijn wandelmaatje vragend aankijk zegt ze, maak open, dat hek is alleen voor de dieren.
Ik denk ja, er staat nergens dat het verboden gebied is en als we worden aangesproken spelen we gewoon de domme Hollander en kunnen we alsnog terug.
Ik open het hek en sluit het nadien met het touw.
Over het eventuele betreden van verboden gebied maak ik me geen zorgen waar ik me wel zorgen om maak is de eventuele waakhonden die in het gebied aanwezig kunnen zijn.
We lopen het pad af en passeren eerst een oude kapotte tractor die aan de zijkant van het pad staat, de eerste oriëntatie is richting de boerderij en dan een pad wat er omheen gaat richting het noorden.
Maar er zijn teveel paden en we kiezen blijkbaar steeds de verkeerde, lopen rondjes maar komen uiteindelijk na wat omwegen toch uit op het pad wat ik zocht.
Het pad loopt noordwaarts en komt uit bij een veld.
Voor het veld zie ik echter een pad naar beneden, daar komen we uit bij mooie grotten die uitkijken over een van de kloven die daar het landschap doorklieven.
Verderop boven op de rotsen de toren van Agnememnon.
Hier vandaan ooit eens de kloof ingelopen om uit te komen in Mitata en nu zie ik in de diepte het pad wat we belopen hebben.
Het is een pracht uitzicht weer.... de diepte is adembenemend.
We gaan terug en volgens de afgrond hoog boven de kloof, ontdekken we oude steen groeves en waterbakken.
Verderop ligt Mitata op vrijwel dezelfde hoogte en ik denk dat we recht boven de grot staan waar we gisteren waren, het uitzicht is werkelijk schitterend en ik denk dat ik dat alleen maar kan delen met de geiten in dit gebied.
Het gebied bestaat uit landerijen afgeschermd door bossages en enkele muurtjes.
Aan de hopen met mest te zien grazen hier koeien, verbouwt wordt hier totaal niets, het is een vlak landschap.
Hier en daar vinden we bouwdozen van wat eens een koe, stier of geit moet zijn geweest, de onderdelen liggen echter te ver verspreid om er iets van te maken en bovendien ontbreekt het aan botlijm.
Als we het pad teruglopen komen we dicht langs de boerderij waar we aangestaard worden door een aantal herkauwers, veel te eten voor de dieren is er niet maar toch zijn het beste exemplaren.
We beginnen aan het tweede eindpunt, ook dit is even zoeken en lopen we weer dom achter elkaar in rondjes en herkennen we dingen die we eerder zagen, het eindpunt van de tweede route is een teleurstelling want deze loopt dood in het struikgewas.
Zo ik ben er klaar mee, de vakantie zit er bijna op, morgen ben ik van plan echt uit te slapen voordat we aan de terugreis beginnen.
Ik wil bij deze dan ook iedereen bedanken voor de leuke reakties, niet alleen op facebook maar ook op Oriste en natuurlijk in levende lijve de gasten in de omgeving.
Wij gaan ons opmaken voor de winter en dan de fiets en wandelbeurs in Utrecht, mocht er in de tussentijd iets te melden zijn of mocht u vragen hebben over wat dan ook wat het eiland aangaat, stel ze.

Tot dan......aufwiedersnitzel.........

Viaradika.......je zult  er als toerist niet komen, laat staan dat je weet waar het ligt.
Het is een gehucht met een doorgaande weg waar je in 5 minuten doorheen bent.
Viaradika.....dat was het!
Mitata dat is wel bekend, het hooggelegen dorp met de afgebrokkelde kerk, de vele grotten en de mooi uitzichten rondom.
Je ziet de kloosters, de Paliokastro, de laagvlakte en rechts twee grotten in de vorm van een hond en een kat.
Goed je moet een beetje inbeeldingskracht hebben maar dan zie je het.
Nou een van die twee grotten gaan we vandaag bezoeken en dat gaat gebeuren in het buur dorp Viaradika, te voet uiteraard.
Na Mitata begint de asfaltweg te dalen en te slingeren en op het diepste punt gaat deze weer ophoog en rij je Viaradika binnen, een te smalle weg die je dwingt om langzaam te rijden, de vele verkeersspiegels helpen je door het dorp te komen.
Aan de linkerkant net buiten het dorp zet ik de auto neer.
We lopen een stukje terug en slaan via een van de smalle straatjes het dorp in.
Een rustig dorp waar misschien een kwart van de weinig huizen bewoont is en de rest leeg staat of op instorten.
We lopen het betonnen pad af en komen uit bij de bron van het dorp, een groot wit gekalkt object met een bron, wasbekkens, vele vogels en zelfs bananenbomen.
Het water stroomt er volop en voorziet de landerijen onder in het dal van het nodige vocht.
Druiven, sinaasappels en citroenen en weet ik wat er nog meer groeit.
De plek trekt aan om er even te gaan zitten en te genieten van de discussies die de vogels onderling voeren.
De herfst is duidelijk zichtbaar begonnen want de bladeren dwarrelen links en rechts naar beneden.
Maar we zouden naar de grot.
Het betonnen pad gaat over in onverhard, wordt smaller en moeilijker begaanbaar.
Ik loop een keer verkeerd en zoek de juiste weg.
Deze blijkt omhoog te gaan en steil ook, niet lang maar wel inspannend en met sandaaltjes of teenslippertjes ga je het hier niet redden.
Er is weinig houvast om omhoog te komen , in trek mij omhoog aan wat struiken omdat ik de losliggende stenen niet vertrouw.
Dit tafereel herhaalt zich drie keer waarvan de laatste het zwaarste is maar dan staan we ook in de grot.
Ik bekijk de kleine grot, het kleine kerkje is afgesloten door een deurtje maar van boven kun je zo in de kerk kijken.
Als ik mij omdraai heb ik mooi uitzicht op Mitata en als ik naar beneden krijg ik de schrik van mijn leven.
We zijn lekker omhoog geklommen maar moeten zo weer naar beneden en het is hoog......pffff.
Een warmte schiet door het lichaam ik zie echt niet hoe ik het ga redden om terug te gaan.
Het pad is steil naar beneden en de vele stenen liggen gewoon allemaal los.
“Ga maar op je kont naar beneden” wordt mij verteld.
Onder begeleiding van vele meerollende stenen, veel angstzweet en een vuile broek overwin ik de  drie hindernissen.
Bij de laatste ziet mijn vriendin een klein blaadje bewegen, althans dat lijkt het.
Als ik inzoom met de kamera blijkt het een jonge bidsprinkhaan te zijn, niet groter dan 1 centimeter.
We lopen het pad weer af terug richting dorp waar we via een ander pad weer uitkomen bij de auto.
De kleine wandeling in een bijzonder dorpje.