Oríste! - jóuw Griekenland forum
Woendag 1 mei - Afdrukversie

+- Oríste! - jóuw Griekenland forum (https://www.wageral.nl/oriste)
+-- Forum: Griekenland per regio (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=54)
+--- Forum: Ionische eilanden (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=58)
+---- Forum: Kythira (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=73)
+---- Discussie: Woendag 1 mei (/showthread.php?tid=7025)



Woendag 1 mei - Japio - 01 May 2019

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Ik loop achter, niet in de zin dat er iemand voor me loopt maar meer in het schrijven van de verhalen, gelukkig heb ik nu op de dinsdag even de tijd gevonden om wat te tikken.
Ik doe dit terwijl mijn kuiten tekenen geven van de belasting van vandaag.
De zondag was simpel, een grote tafel bij Agrikoli een zes tal halve liters en heel veel gezelligheid in het winderige Pelaghia.
De maandag ochtend tovert een spookachtig weerbeeld boven het glooiende landschap richting Mylopotamos.
Daar wilden wij vandaag gaan wandelen maar de twijfels groeien bij mij, de overige twee vrouwelijke wandelaars tillen er niet zo zwaar aan, onder het motto “t komt wel goed” houden ze moed.
Het plan voor vandaag is simpel, boodschappen doen, ontbijt bij Sempreviva in Pelaghia, daarna op naar de watermolen en een lunch bij “kale Jopie” en verder de voorbereidingen voor de stoofschotel van die avond die wij thuis gaan presenteren.
Het eerste punt valt al gelijk niet mee, het vlees dat we wilden halen bij de slager op het plein van Potamos gaat niet door, de slager is nog aan het bijkomen van de paasviering
Ook de grote supermarkt nabij Aroniadika houdt voor vandaag zijn deuren gesloten.
Onze laaste kans is dan de andere grote supermarkt net voor Livadi en inderdaad daar kunnen we terecht voor alles wat er op het meegebrachte lijstje staat.
Vlees voor de stoof en bitterballen en gehakt voor de loempia’s 
De stoof voor vanavond, de rest later deze week.
10.00 uur nu terug naar Pelaghia voor  het ontbijt gaat te lang duren, koffietje bij Maria in Livadi dan maar.
De coffeeshop annex banketbakker is gelukkig open en de heerlijke ,in de toonbank uitgestalde lekkernijen zijn een goede maaltijdvervanger voor het misgelopen ontbijt van die morgen.
Als we terugrijden en Mylopotamos met 23 watermolens links voorbij rijden kruipt er een heel laaghangende bewolking over het wegdek, ik druk de schakelaar van het raam omhoog in om de temperatuur in het kleine huurautootje iets behaaglijk te houden.
Vier boodschappentassen gaan eruit de auto en even later zetten we opnieuw koers naar de rivier die stroomt van Mylopotamos naar de kust.
Het dorp is verlaten, het plein voor O Platanos, het grote cafe/restaurant wordt slechts bevolkt door twee oude grieken.
Het etablissement is gelukkig wel open dus na afloop kunnen we daar heerlijk aan de lunch.
We gaan op zoek naar de 23 watermolens, Okee er zullen er ooit wel 23 hebben gestaan maar ik ken er maar een die je echt een watermolen kunt noemen, die van Philippas, de rest zijn ruïnes van......
Er stroomt water in de rivier, veel water, de eerste waterval laat op volle kracht het water naar beneden kletteren.
Ondanks dat de zon zich niet laat zien blijft het een mooi gezicht.
Het vervolg langs en over de rivier wordt gedaan met een paar natte voeten, schoenen en sokken incluis.
Bij de gerestaureerde watermolen vraagt de eigenaar of we even binnen willen kijken, voordat hij het hele verhaal gaat afdraaien wat er in zijn hoofd zit vertel ik hem dat we hier eerder zijn geweest met een excursie van Pyrgos House.
Hij knikt en lacht ten teken dat hij het begrijpt.
We lopen de rivier af zolang dat mogelijk is zonder een natte onderbroek te krijgen, daarna keren we om en nemen het nieuwe pad achter het kerkhof langs en vervolgen ons pad richting het witte kerkje van de Agia Marina.
Vanaf dit heiligdom heeft men een mooi uitzicht op het vervallen en verlaten vestingstadje Kato Chora.
We dalen de kleine kloof in die de kerk scheid van het dorp, het pad wordt weer slechter, is sterk begroeit en heeft onderhoud nodig.
Weinig mensen zijn bekend met dit mooie pad dus het zal steeds dichter begroeien naar mate de temperatuur gaat stijgen.
We doen een rondje Kato Chora, de kerkjes liggen mooi tussen alle kleuren van de verschillende bloemsoorten.
De maag knort, op naar het plein van Mylopotamos en ik weet ook al wat ik ga eten.
De teleurstelling is echter groot als het plein overbevolkt is, waar een aantal uur geleden alles nog leeg stond staan nu mensen in de rij om een plekje te bemachtigen.
Zo ook wij, als er een Nederlandse dame passeert vraag ik of ze weggaan, ze gaan zo als ze naar binnen stapt om af te rekenen.
Ook wandelmaatje Danielle stapt naar binnen om te vragen of er nog plek is.
Voor de toonbank is het een grote chaos, die wil afrekenen, die wil koffie, die wil een dekseltje op zijn koffie, wel een lepeltje en dan weer geen lepeltje, Vangelis de grote gespierde griek wordt gek van zijn eigen volk.....chaos is niet voor niets een Grieks woord.
Inmiddels wordt ik door een handgebaar gewenkt, er gaan grieken weg en wij kunnen daar zitten.
De tafel ligt nog bezaaid met half afgeknauwd voedsel, half lege en half volle glazen.
Er loopt duidelijk te weinig personeel, van Kale Jopie en Ioanna geen spoor anders zou het straatbeeld er toch duidelijk anders uitzien.
Ik schiet een ober aan of hij ons de kaart wil brengen en hij knikt.
Ondertussen hebben wij een lege opgeruimde tafel ernaast ontdekt en komt de ober met de mededeling dat we niet bediend kunnen worden.
Ons rest twee dingen, of heel kwaad worden of ons neerleggen bij de situatie en een andere keer terugkomen, we kiezen voor het laatste.
We hebben nog effe, we hebben minimaal vier uur nodig voor de stoofschotel dus op naar Pelaghia, Kaleris dan maar.
Ik zet de dames, zo als de grieken dat doen, af bij het restaurant en rij zelf verder op zoek naar een parkeerplaats.
De rust in vergelijk met de paasdag is groot, wat Hollandse toeristen en verder de mensen die er altijd zijn.
“Shit” ik moet nog langs mijn oude vriend Kapsanis van de supermarkt maar heb de pastilles die ik elk jaar voor hem meeneem nog in Potamos liggen, volgende keer maar.
Het is aardig druk bij het restaurant, er zijn grieken blijven hangen na de paasdag.
Zo ook de familie Baveas, Zacharias, de zoon, is de eigenaar van Zathea, het mooie app.  complex net voordat je Pelaghia uit rijdt richting Karavas.
Zij zitten in een heerlijk warm zonnetje te genieten van de sfeer, Zacharias is een aardige kerel, zo nu en dan heb ik contact met hem, hij is werkzaam in Nederland bij de IBM terwijl zijn vrouw met kind in Athene woont en leeft.
De oude vader, Kostas runt min of meer het hotel gebeuren.
Als ze mij zien groeten ze vriendelijk.
Na drie ouzo en nog eens drie genieten we heerlijk van allerlei te veel bestellende hapjes maar wat nog lekkerder is, is dat de lichamen heerlijk opwarmen na een toch wel iets te koude dag in Mylopotamos.
Buiten Kaleris zit een bekende van ons, Loes.
Loes is een gezellige Amsterdamse, altijd in voor een praatje.
Ik pak een stoel en zet me naast de vrolijke dame.
Even later verschijnt ook Zacharias.
“Zacharias what are you doing here, Eastern has past, you should be off to holland” hij lacht breed uit als hij me aan hoort.
Vraag of wij  ons vermaken en waarom we dit  keer zo kort op het eiland zijn.
Ik vertel hem dat we plannen hebben om in september weer terug te komen, ik zeg hem dat we een mooi hotel gevonden hebben aan de opgaande weg richting Karavas.
“Whats the name of the hotel?” Vraagt hij mij.
Ik zeg “ i do not know, i only know that the owner is an old friendly man named Kostas”
Hij lacht als hij de naam van zijn vader hoort en begrijpt dat  ik het over zijn accomodatie heb.
Terug in Potamos schijnt er geen zon en is het gewoon koud.....brrrrr
Die avond gaat de stoof helemaal goed komen en genieten wij samen met onze gasten van een heerlijke verse maaltijd onder het genot van meerdere ouzootjes.
Het is middernacht als ik het andere gestoofde vlees uit elkaar begin te trekken, de roe maak met meel, boter en bouillon.
De vulling voor de bitterballen is gereed en kan de koelkast in voor bereiding de volgende dag.
Dinsdagmorgen word ik hoestend en proestend wakker, zit de linker helft van mijn neus verstopt en klopt er een kaboutertje in mijn hoofd.
Verkouden, helaas en nog keelpijn ook, ik weet niet of we aan de wandel kunnen.....
Na de koffie even vers brood halen, twee stuks want ook 1 mei is alles gesloten.
“Kalimera tomorrow big party at Likoudymo, you must come” Manti Beach van de bakker nodigt ons uit voor een party op het strand.
We waren al enigszins op de hoogte gebracht door het toeristen kantoor over deze gebeurtenis en ook Danielle heeft het eerder meegemaakt.
Het blijkt een groot eetfestijn te worden......maar dat morgen.
Na het ontbijt gaan we op naar het zuiden, Agios Kosmas is de parkeerplaats voor d3 auto aan de weg naar strand van Melidoni.
Het is geen echt warm weer, 16 graden en een zonnetje dat zich verschuild achter de wolken.
We lopen het betonnen pad af richting het zuiden, aan de linker zijde tonen zich de mooie grotten van een gehucht waarvan ik de naam al weer kwijt ben.
Als het pad onverhard wordt slaan we recht een pad in wat langzaam stijgt.
Het pad eindigt in een veldje met bijenkasten.
Voordat we daar aankomen slaan we links het veld in, geen pad maa4 gewoon richting een vast punt.
Een betonnen hoogtemarkering van de Griekse luchtmacht is ons oriëntatiepunt.
Vanaf daar begint de schoonheid van het landschap langzaam omhoog te draaien.
We zijn wederom met zijn drieen, ik Danielle en Jeanette.
Nou heb ik hoogtevrees, Danielle ook iets daarvan maar ze beschrijft het zelf valangst en dan alleen tijdens het afdalen.
De enige “normale” in het gezelschap is Jeanette, die kun je op 5 centimeter van een huize hoge afgrond zetten zonder dat de lichaamstemperatuur ook maar een tiende van een graad stijgt.
Vanaf de grote hoogte kijken we richting kust en de oude steengroeve en beginnen we voorzichtig af te dalen in het glibberige landschap van los gesteente.
We kijken wat rond in de groeve waar de stenen keurig zijn uitgehakt.
Het landschap is hier ruig, mooi en totaal verlaten, een gebied waar de normale toerist niet zal komen om de doodeenvoudige reden dat hij niet weet dat zoiets bestaat op dit eiland.
We lopen langs de ruige hoge west kust richting het zuiden, ik er niet al te dicht langs.....
De afgrond is diep en stijl de zee in.
Verderop maakt een kudde geiten zich uit de voeten voor het naderende gevaar wat wij in hun ogen blijken te zijn.
Bokken en geiten maar ook kleine geitjes, jonkies misschien net een paar dagen oud.
Dit gegeven maakt mij toch wel dat ik een beetje op mijn hoede dien te zijn, de bokken kunnen agressief worden om de kudde te beschermen.
We komen aan bij de uitstekende rots met de open boog eronder.
Als ik vertel dat we daar zo even over heen gaan lopen is niet iedereen er zo zeker van.
Net voor dat we af willen slaan komt er een geit op ons af, het dier is schijnbaar nieuwsgierig want komt steeds dichter, hij wordt groter en hij blijkt een grote bok te zijn.
We staan oog in oog met een dier wat beslist niet wil dat we ook maar een stap verder in zijn richting zetten.
In raap wat stenen van de grond voor het geval dat en we lopen rustig in de richting van de bok.
In volle ornaat wijkt het prachtige beest van geen kant en het vergelijk van een bok in een kinderboerderij laat ik meteen achter mij.
Ik gooi wat stenen in zijn richting, niet gericht maar meer dat hij schrikt en weet dat we ons kunnen verdedigen.
Bij de vierde steen draait hij zich om en loopt rustig weg ten teken dat hij echt niet bang is voor het twee benige voetvolk wat op zijn gebied loopt.
We lopen de smalle landtong op en genieten van het mooie uitzicht.
Nog even langs de mooie grot op het einde en dan weer terug naar het kloostertje.
Het laatste stuk gaat steil omhoog wat duidelijk voelbaar is in het kuitbeen.
Die avond gaan de beide dames naar de dansles bij Vangelis in Fratsia terwijl ik bitterballen sta te draaien en loempia’s zit te vouwen.
Om 21.00 uur gaat de frituur aan, de snackbar is open............

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.







RE: Woendag 1 mei - Els DR - 04 May 2019

Ik vind je verslagjes prettig om lezen!


RE: Woendag 1 mei - jacq1970 - 08 May 2019

Mooi en beelden verslag weer en de foto's maken het af!


RE: Woendag 1 mei - Doornroosje - 17 May 2019

Wij gaan volgende week naar Kythira. Nog nooit zo vroeg in het jaar geweest. Ik verheug me er eigenlijk al op, maar vraag me af hoe het weer momenteel daar is en of er al voldoende eetgelegenheden open zijn? We gaan weer naar Agia Pelagia, dus geen topdrukte. Maar daar houden we ook niet van.