Oríste! - jóuw Griekenland forum
September 2019 di-wo - Afdrukversie

+- Oríste! - jóuw Griekenland forum (https://www.wageral.nl/oriste)
+-- Forum: Griekenland per regio (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=54)
+--- Forum: Ionische eilanden (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=58)
+---- Forum: Kythira (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=73)
+---- Discussie: September 2019 di-wo (/showthread.php?tid=7248)



September 2019 di-wo - Japio - 18 September 2019

Volgens de scan in het ziekenhuis nabij Potamos is de breuk dankzij accuraat handelen zo goed als genezen en mag ik zelfs diezelfde avond nog het gips verwijderen, dus we zijn ongeveer 3/4 uur bezig geweest met het kleine nagelschaartje uit het manicuresetje.
Wel moet ik de komende dagen nog rustig aan doen.
Flauwekul weer maar goed de reacties die ik krijg zijn wel leuk.
Het advies ter hand genomen doen we die dinsdagmorgen rustig aan, om onduidelijke reden heb ik slecht geslapen, had het warm en lag te draaien.
We doen maar “effe” ontbijt in het dorp beneden, dit keer bij Porto Bello.
Alhoewel er bijna bij ieder restaurant staat “breakfast” staan ze je elke keer weer aan te kijken alsof je snert met roggebrood en spek besteld.
Wat voor ontbijt je dan wilt? Automatisch vraag je dan wat ze hebben en dan blijkt de keuze beperkt.
Meestal yoghurt met vruchten of toast met ham en kaas.
Ik een omelet met wat brood en mijn wederhelft kiest voor de tosti.
Verse jus de Orange en de bodem is gelegd.
De wind van de afgelopen dagen is gaan liyggen en in de door de kunstmatig aangelegde pier rondom het kleine haventje lijkt het water zelfs op een spiegel.
“Hee kijk daar ligt ie” en inderdaad daar ligt de trapboot met glijbaan tot 50 kg.
Ze hebben het bootje vanaf Amoutsie naar de haven van Pelaghia gesleept en het ligt nu naast twee jachten te wachten op de overtocht.
Het is rustig in het dorpje aan de kust en terwijl wij wachten op het ontbijt staan er verderop in het restaurant twee personen op en beginnen dramatisch met alles te zwaaien.
Wespen, ze komen af op het voedsel maar om er nu zo een toneelspel van te maken.
We genieten er wel van, hun complete ontbijt verhuisd 3 tafels verder maar als ze goed en wel gaan zitten verschijnen ook hun andere gasten voor het ontbijt.
De man is zichtbaar zwaar over z’n zeik, gaat naar binnen en betaald.
Ze drinken hun Fraphe op en gewapend met hun brood verlaten ze het etablissement ....gevolg door....inderdaad ik zie de man nog diverse malen zwaaien naar personen die er niet zijn.
Wij gaan vandaag weer op weg naar een strand om bij te kleuren en de benen rust te gunnen.
Eerst even naar Potamos, van de voorraad meegebrachte stroopwafels is er nog een pakje over en die is voor Manthi van de bakker, met een brede glimlach neemt zij het in ontvangst en dan door naar de supermarkt voor wat drinken voor op het strand.
Kaladi is een van de mooiste maar ook drukste stranden van het eiland, in elke folder van het eiland vind je de bekende foto’s ervan.
Nu zal het in dit jaargetijde wel meevallen, de meeste toeristen zijn van het eiland vertrokken, de Tsjechen hebben geen benul en de Hollanders zie je er ook niet.
Wat er in die folders echter niet verteld wordt is dat je om bij het strand te kunnen komen een 162 traptreden naar beneden moet en daar heeft de gemiddelde griek toch wel een godsgruwelijke hekel aan.
Als wij aankomen bij het eindpunt van de weg staat er midden op de kleine parking een van de dikste BMW’s  die er te koop is, waarom die zo dik is is omdat de bestuurder die even verderop naar  beneden kijkt het zelfde formaat heeft.
De rest van het gezin wacht in spanning de beslissing van de vader van het gezin af, de kinderen staan al gewapend klaar met de strandspullen.
Ochi ochi, de volgens mij 140 kilo wegende griek durft de onderneming naar het strand niet aan, zoveel trappen omlaag en straks weer omhoog.
Teleurgesteld stapt het gezin weer in de BMW, vader wurmt zich als laatste tussen rugleuning en stuur, hij zit echt klem......iets te veel Pita Giros denk ik.
Het is niet druk op het strand en in de tweede baai al helemaal niet er ligt een stel.
Na cassatie van dat deel van het strand wat wij denken nodig te hebben die dag volgt een verkoelende duik in zee.
De zee is vrij rustig en dat is voor mij aanleiding om de duikbril erbij te zoeken.
Gewapend met onderwater camera snorkel ik de kust af, mooie kleine vissen soms zwart soms beschildert met meerdere kleuren.
Ook komt er een soort blauwe pijlvis voorbij maar als ik de achtervolging inzet op de vis is hij al snel verdwenen en ik iets te ver in zee van wat de bedoeling is.
Zouden hier haaien zitten? Hij schijnt dat haaien op kilometers afstand menselijk bloed kunnen ruiken en wat kleeft er aan mijn linker been, inderdaad.
Toch maar een stukje dichter naar de kust al is het alleen maar voor mijn eigen gemoedsrust.
De beelden op mijn netvlies zijn mooi, de camerabeelden vallen tegen, ik had vroeger thuis een aquarium met tientallen mooie vissen daar kon ik minutenlang naar kijken, in vergelijk daarmee zijn de beelden te verwaarlozen.
Later die middag doe ik nog twee snorkelsessies en als ik klaar ben met de laatste en mijn bril afdoe wordt ik onderwater geprikt.
Rondom mijn been zitten tientallen klein visjes te genieten van mijn huidschilvertjes.
We drogen op en gaan even richting het altijd mooie Avlenomas voor een drankje en een hapje aan de baai.
Ik bestel twee cocktails waarvan ik nog nooit gehoord heb en een bordje met warme snacks.
De cocktails zitten in twee mooie glazen en de ober lacht en zegt “good choice”.
De “good choice” zit zoals meestal onder in het glas, een alcoholsmaak die ik niet thuis kan brengen en ik denk als ik er nog een neem ik ook niet thuis zal komen.....
Dus ik spoel de alcohol maar even weg met een oer-Hollands Amstel, vers van het vat, dat dan weer wel.
We doen nog een rondje dorp en schieten dezelfde foto’s als voorgaande keren.
Op de terugweg ligt er voor de oude havenplaats Paleopoli een mooie driemaster waarvan ik later nogmaals de naam te horen krijg.
Na de hele lichte lunch in Avlenomas zouden wij die avond de pita Giros van Bobby bij Porto Bello eens proberen.
Die Giros is om voor mij onduidelijke reden alleen beschikbaar tussen 17.30 en 20.30 uur en nu was het nog te vroeg.
Aan de boulevard is echter altijd wel bekend volk te vinden wat een drankje doet dus we schuiven aan en drinken wat mee.
“Hee Jaap je boot ligt er” ja het is nu al gauw mijn boot voor mensen die de verhalen meelezen en Rolf en Loes zijn er twee van.
Ze bekijken mijn been en oordelen dat t allemaal wel meevalt.
Als ik Rolf vertel over de mooie driemaster vertelt hij mij de naam, de Galileo.
Hoe weet jij dat nou weer en Rolf tovert een app te voorschijn op zijn mobiel waar alle schepen in de buurt op staan en waar ze liggen etc etc.
Als de tafelgasten aan de kippensoep “thuis” gaan bestel ik de Giros....zonder patat want de slappe onafgebakken patat van hier krijg ik niet door de sluisdeur.
Bij de eerst hap smaakt het broodje prima maar hoe verder ik vorder des te zouter wordt het en ik zie de bui al hangen voor vannacht dus ik stop en de katten smikkelen verder.
Te zout en te vet eten vertaalt zich nachts bij mij in overtollig maagzuur dus ik pas hopelijk op tijd.
Als de schemering invalt gaan we naar boven om nog even te genieten van de avond op het balkon.
Dat valt vies tegen er waait een te verkoelend windje op het balkon en desondanks de sweater met lange mouwen krijg ik het koud en probeer een verhaal te tikken.
Dat komt er niet.
Op het midden van de week wordt ik in de nacht wakker, de wind die een tijdje is weggeweest waait als een gek om de bovenste verdiepingen van het complex, de opgehangen strandmatjes  hangen horizontaal.
Het waait hard.
Mijn maag protesteert heftig tegen de gyros en ik drink wat om de vieze smaak weg te spoelen....
We staan later op als normaal, was het de nacht ervoor ik die slecht geslapen had nu was het andere deel van het bed aan de beurt, dus ik liet haar even lekker uitslapen.
Een verkwikkende douche en op weg naar het dorp voor brood.
Brood en melk en twee kleine pakjes met sap van de baas die we gratis kregen.
Het ontbijt op het balkon vergde enige achtbaarheid in verband met de sterke wind, een enkele wesp schoof aan voor het ontbijt maar was zo weer vertrokken.
Er waaide een aflandse wind die in de richting van de Peloponessos ging.
Ik dacht als we de fietsboot nu losgooien dan meld deze zich weer vanzelf bij zijn eigenaar aan de overzijde.
Het was niet koud, later die middag zaten we weer op de 27 graden.
Vandaag een kort wandelingetje, Kinderdijk of Volendam t maakt niet uit.
Ben je ooit eens in je leven op Kythira geweest dan mag je Mylopotamos niet missen, een beetje het Kinderdijk of Volendam van het eiland.
Dus maar eens kijken hoe het gesteld staat met de waterstroom in het gebied.
Ik had me een ding voorgenomen als er meer als een bus op de parking staat in het dorp met de watervallen en de windmolen dan keer ik om.
Er stond geen bus, dus we konden ongestoord aan de wandeling beginnen.
We pakten het riviertje al op onder aan het dorpsplein en even verderop daalde we de kloof in.
De kloof is prachtig het kan er heerlijk stil zijn met alleen het geluid van stromend water en af en toe een kikker.
Helaas halverwege de steile afdaling hoor ik al gekrijs, ik denk een 5 tal vervelende schoolkinderen.
Beneden aangekomen is het slechts een persoon die de overlast veroorzaakt, volgens mijn Tsjechisch, een vrouw met een hysterische stem, een harde stem, de conversatie zag er normaal uit en bleek te gaan om om wandelstok die niet uitschoof. Ik denk wegwezen voordat ze aan ons vragen of wij weten hoe t werkt.
De machtige waterval van het voorjaar blijkt te zijn verdwenen wat rest is een zielig watervalletje wat echt wel de moeite van het bekijken waard is maar ik ga er niet mijn geheugenkaartje van de camera mee belasten.
Ik zeg ga je mee en wij draaien om en vervolgen het pad stroomafwaarts langs de beek.
De wandelstok is inmiddels gevechtsklaar en gelukkig gaat het stel de andere kant op.....heerlijk, rust.
De eens zo machtige hoofdstraat, het smalle pad wat langs de meeste oude vervallen watermolens gaat moet eens een belangrijke verkeersader zijn geweest in dit gebied.
De vele oude watermolens zijn vervallen of te begroeit, het is een mooi gebied maar zou nog mooier gemaakt kunnen worden door de wilde begroeiing te verwijderen.
Indrukwekkend blijft het echter wel om te weten dat er tot vlak na de twee wereldoorlog hier nog grote bedrijvigheid heerst, wat nu rest is een oase van rust en schoonheid.
Bij een van de vele meertjes gaan we even zitten om te genieten van de omgeving en schieten van toch wat beelden van de omgeving waarvan ik inmiddels tientallen fotoboeken kan vullen.
Bij de bekende boogbrug laat ik mij zakken, flikkert mijn zonnebril in het water en springen de vele kikkers die ik wilde vastleggen weg naar een veilige schuilplaats.
Ik loop om de vele meertjes maar nee geen kikker meer te zien.
Als ik terugloop zie ik toch iets bewegen maar of het een kikker is?
Ik ga door de knieen en pak mijn camera, zoom in en schiet inderdaad een kikkker die niet groter is dan een volwassen kever.
Maakt niet uit, ik heb er een! Een paar zeiknatte schoenen incluis.
Soppend gaan we verder naar wat voor ons het einde van de kloof is, daar waar het bordje Canyoing staat, als er genoeg water staat dan kun je dit inderdaad doen, nu staat het hier kurkdroog en kun je zonder touwen niet verder.
In een grijs verleden heb ik dat inderdaad een keer met touwen gedaan en kwamen we uit bij de brug die naar het klooster van de orphanie gaat.
Wat je dan ziet zijn nog twee grote mooie watermolens en een onaangetaste omgeving omdat er verder geen hond komt.
Op de terugweg vergeten we een afslag rechts te nemen, de aandacht wordt getrokken door een blèrende geit ergens hoog op de rotsen.
Het jonge geitje is de kudde kwijt die nog hoger naar ons staat te kijken.
We komen uit op het pad waar ik heen wilde, slaan rechts en vervolgens het mooie pad omhoog richting Kato Chora.
Vanaf de andere kant heb je een mooi zicht op het oude verlaten vestingsstadje.
Het hoe en waarom dit verlaten is maakt altijd nog diepe indruk als ik de stad zo zie liggen, een goede gids is zeker aan te raden als u de wandeling wil maken, deze kan u zoveel meer vertellen dan wat u ziet, ik weet er nog wel een!
We slaan Kato Chora over, we hadden geen food supplies mee en ik krijg dorst.
Het is twee uur dus nog voor de grote drukte, tijd voor een bier bij “kale Jopie” onder de grote plataan op het plein.
Zullen we ook wat eten vraag ik.
Ja is goed
Diezelfde vraag wordt herhaalt als we plaatsnemen op het terras onder de plataan.
Ik zeg eerst een bier en een Fraphe daarna ook wat voedsel.
Wat we eten maakt niet zoveel uit maar wat we er altijd standaard bij nemen is de tiropitari.
Kaas in filodeeg met honing en sesamzaadje......hij is er heerlijk!
Voor mij soutzoukakia met spaghetti en voor mevrouw dolmadakia.
Nou zo rond de klok van twee een heerlijke lunch.
Dan wordt het tijd huiswaarts te keren, de dames hebben vanavond weer exclusieve danslessen........
En ik ruim de tijd in om weer wat op de ipad te kalken.........
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.







RE: September 2019 di-wo - jacq1970 - 21 September 2019

Heerlijk verhaal ook weer, ik denk ik beelden dus kan het zo voor me zien, en de foto's helpen!