+- Oríste! - jóuw Griekenland forum (https://www.wageral.nl/oriste)
+-- Forum: Griekenland per regio (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=54)
+--- Forum: Ionische eilanden (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=58)
+---- Forum: Kythira (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=73)
+---- Discussie: Mei 2022 7 (/showthread.php?tid=8399)
Mei 2022 7 - Japio - 31 May 2022
Om iets over 9 zet ik de auto op de grote parking van de hoofdstad, er staan er nog twee waarvan er een al een paar jaar permanent staat en ook niet meer weg zal gaan gezien het ontbreken van het rollend materieel wat compleet ontbreekt, het is het licht blauwe pandaatje.
Dat er weinig auto’s op de parking staan wil niet zeggen dat het rustig is in de “stad” Grieken komen graag tot aan de deur en laten de auto dan rustig draaien tot ze weer weg gaan.
Op het grote plein nemen we plaats bij het café in de bocht en bestellen daar het ontbijt, twee spiegeleieren, yogurt met honing en noten en nog een tosti.
Het is gezellig druk en hier zittend in de schaduw met een temperatuurtje van rond de 27 graden heb ik eigenlijk helemaal geen zin om op pad te gaan. Ik denk straks een koffietje, wat later een ouzo en nog een en dan lunch…… maar nee.
Nog voor de klok van 10 gaat alle electronica aan en gaan we op pad.
Een rondje om het massief aan de west kust, heen via Felotti en daarna omhoog en aan de andere zijde van het massief weer terug.
Ping Ping…….. messenger…..
Het overige thuisgebleven lid van het “ Pyrgos House promotion Team” Danielle stuurt de melding: “ Hebben jullie dat mooie schoongemaakte pad al gedaan?” Ze doelt op het pad wat ze onlangs hebben schoongemaakt vanuit Kaki Mellisa richting het westen, een mooie monopathi die door de heuvels slingert.
Ik denk ja dat is een strak plan, die plak ik eraan vast en dan heuvel op naar strapodi en dan weer richting de parking, dat is een mooi rondje.
Eerst maar richting Felotti, het is met 27 graden warm maar bergafwaarts wel te doen, helaas nog geen wind dus regelmatig stoppen is een must.
Geen wind, stoppen en paardevliegen….. dat is vragen om problemen, normaliter zijn ze eind mei een beetje verdwenen maar toch zijn er nog enkele exemplaren die zich rond onze ledematen hebben verzamelt.
Sta je stil dan vallen ze aan, zolang je beweegt blijven ze alleen maar rond vliegen.
De meeste sla je zo bewusteloos tegen de grond, doodtrappen vind ik niet nodig.
Totdat er een kans ziet en een stevige prik in mijn kuit voelbaar is, hij is inmiddels aan de Hemelvaart begonnen.
Links in de diepte de baai waar we eerder deze week waren en rechts van ons de hoge rotsen van het massief, daar ergens bovenop ligt het klooster.
Als we de afslag naar de baai negeren slaan we het licht stijgende pad omhoog wat door een woud van grote keien gaat.
Nadat we een kleine boerderij gepasseerd hebben gaan we calorieën verbranden, wat zoveel wil zeggen als dat er geklommen gaat worden, een aantal haarspeldbochten over het onverharde pad.
Het uitzicht over dit deel van het eiland is prachtig, ik herken verderop de weg naar Melidoni, en het pad naar de grot van de eenogige.
Als we bijna boven zijn, links nog twee prachtige grotten en daarna lopen we over de rug van het massief en gaan rechts in de richting van het klooster.
Het klooster van de Agia Ellesa ligt prachtig in de zon maar op de vraag of we er nu nog heen gaan wordt door mijn wederhelft negatief geantwoord en dat begrijp ik wel, het is warm.
Linksaf het veld in richting de drie kerkjes van de Agios Dimitrios, die opvallend in het veld liggen.
Ook hier is er geen sprake van effe uitrusten in de schaduw, een complete luchtvloot van de irritant stekende vliegen is hier present, het volgende kerkje dan maar.
Hetzelfde pad iets terug en dan rechts de dalende weg naar het volgende kerkje, ik weet waar de sleutel ligt dus dan kunnen we daar ongestoord even rusten.
Kaliiiiiiimmmmmmmmmeeeeerrrrrrraaaaa, voor de kerk zit in de schaduw een Griek omringt door een tiental paardevliegen die hem ogenschijnlijk niets doen, dat klopt ook wel wat al zijn lichaamsdelen zijn bedekt.
Als ik hem vraag of hij in de kerk bezig is schud hij nee……”beans beans” hij heeft waarschijnlijk ergens sperziebonen op een veld staan.
“Beans bzzzzzz bzzzzzz” ahh bees bees! Yes Beans.
Hij bedoeld bijen en dat verklaard ook het vele water wat hij bij zich heeft om de bijen te drinken te geven.
We groeten de man en stijgen via het steile betonnen pad tot bij de huizen van het gehucht Klaradika, hierachter loopt het schoongemaakte pad naar Kaki Melissa.
Het duurt echter even voordat we het smalle pad vinden en schoon is het al helemaal niet.
Sterkt overgroeit is het begin maar daarna is de arbeid die verricht is goed te zien, het pad wordt breder en schoner.
Oppassen is het weer voor de vele spinnen die ook dit pad kruisen.
Als we de daling inzetten komen we uit bij het klooster waar ik mijn hoofd ter verkoeling aanbied onder een aanwezige waterkraan, dat duurt maar kort want het koude water maakt plots plaats voor het warme.
Een van de deuren van het klooster is open, we draaien twee stoelen om en kunnen eindelijk genieten van de schaduw en de rust.
Kaki Melissa is Grieks voor de Gemene Bij… Volgens mondelinge overlevering, stonden piraten ooit op het punt om het klooster te plunderen. Een grote zwerm bijen echter viel de piraten aan die vervolgens op de vlucht gingen waardoor het klooster gespaard bleef. (Bron: Pyrgos House)
Dan dalen we verder richting de hoofdweg die naar Chora gaat en slaan even verderop links de asfaltweg omhoog die ons vergezelt naar Strapodi.
Strapodi is een mooi en rustig dorp met hele mooie huizen en een supermarktje dat altijd dicht is…. Zo ook nu.
Vanaf nu is het alleen maar dalen tot aan de kloof die eindigt op een strand in Kapsali.
We lopen rustig door met de wetenschap dat als we de brug over de kloof zijn gepasseerd, we een heel eind omhoog moeten richting de parking van Chora.
Nog voor de brug tovert zich rechts een mooi dal met vele cypressen en een drietal oude kerkjes, elke keer als ik hier langs loop denk ik bij mezelf toch eens kijken hoe ik daar geraak maar eigenlijk komt het nooit op mijn to do lijstje,….. nu wel
Nog net geen 15 kilometer als ik de deur open trek van een bloedhete auto…… op naar Mamos en dat is niet een of andere moeder maar het heerlijke koude tapbier ergens aan de boulevard van Kapsali.
Zo het zit erop…. Morgen pakken en dan op weg!