Oríste! - jóuw Griekenland forum
Juni laatste - Afdrukversie

+- Oríste! - jóuw Griekenland forum (https://www.wageral.nl/oriste)
+-- Forum: Griekenland per regio (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=54)
+--- Forum: Ionische eilanden (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=58)
+---- Forum: Kythira (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=73)
+---- Discussie: Juni laatste (/showthread.php?tid=8430)



Juni laatste - Japio - 15 June 2022

Ik loop achter en dat is raar want meestal loop ik voorop.
U had al begrepen dat het over de verhalen gaat, we hebben nog een paar dagen maar om deze nu te slijten als een zeehond op t wad…
Alhoewel……
Eerst maar een ouzootje om het geheugen wat op te frissen, we zijn net terug van weer een inspannende wandeling hier in de buurt.
Inspannend niet qua lengte maar meer het steigen en dalen als wel de aangevoerde temperatuur.
Het riekt hier dus behoorlijk zweterig maar de douche is bezet dus ik zal nog even moeten wachten.
Ik zit zo rond de 200 kilometer deze vakantie en dat zijn dan de geregistreerde wandelingen, tripjes naar het dorp niet meegerekend.
Zo een 15.000 stappen per dag met uitschieters naar vaak het dubbele en het trappen doel reikt tot in de hemel, althans alles volgens het horloge wat om mijn pols zit.
Genoeg data.
Dinsdag de vraag wat gaan we doen?
Al gauw komt het antwoordt, de vuurtoren!
Ik denk alweer?
Maar goed het is niet alleen mijn vakantie we zijn samen op stap.
“Ja nee vuurtoren en dan kunnen we daar t strandje meepikken”
Ach niet zo een slecht plan dus we gaan maar eens op stap.
Net voor het dorp Platia Ammos net over de brug parkeer ik de koets in het weiland, rugzakken om en gaan.
Voor het begin kiezen we voor de route uit het wandelboekje “Kythira doorlopend” welke? Ik heb geen idee maar ergens in de titel moet de vuurtoren voorkomen.
We lopen terug richting de brug en slaan net ervoor rechts het smalle pad in.
Schreef ik nou “het smalle pad”? Excuus “het brede pad” moet dat zijn.
Ook hier is er driftig geschoffeld.
Bij de krokodil, de bijnaam voor de kleine waterbron is het druk ondanks dat er maar weinig water stroomt uit het bronnetje.
Insecten en dan vooral bijen halen hier hun water, we storen ze niet alleen vul ik een fles met water om de pas aangeplante boompjes van water te voorzien.
Eenzaam staan er ook twee rozen te bloeien.
Na de krokodil lopen we verder het glooiende pad af wat uiteindelijk uitkomt bij Amir Ali.
Na een kleine kilometer draaien we 180 graden en volgen de bordjes “vuurtoren”.
Ik kan me kwaad maken maar het heeft geen zin, evenzeer het brede pad wat hier geschoffeld is.
Onnodig en wellicht met veel subsidie van de Europese unie.
Iemand verdient hier veel geld mee…
Ik moet zeggen het is wel mooi gedaan, hoe, ik heb geen idee maar het is super strak, asfalteren is eindelijk niet nodig maar ik weet niet bij wie ik dat melden moet.
“Gaan we hier rechts het pad in” neen laten we langs de krijtwand gaan dat is alweer zo een tijd geleden.
De krijtwand staat er nog steeds en dat deel wat er zich ooit eens vanaf gescheiden heeft staat er nog steeds een stuk voor.
Niets  verandert behalve dan…. Maar daar hou ik over op.
Bij het kleine gebedshuisje op de scheiding van 5 wegen willen we even gaan zitten om wat vocht tot ons te nemen.
Het duurt twee tellen of de complete kythiriaanse luchtvloot land op mijn onderstel, ik voel er al een prikken….. kom we gaan!
Nee je hebt hier echt geen dure personal trainer nodig die zegt dat je moet bewegen, sta je maar even stil dan wordt je door het vliegende geteisem aangespoord om verder te gaan.
We slaan links.
In de verte hoor ik een bekend geluid uit vroeger tijden.
Zo rond 1965 reed de complete Amsterdamse politie in volkswagentjes… de 5x8
Kevertjes…. En als er relletjes waren dan kwamen er  busjes van hetzelfde merk.
Ik spits mijn oren en ja hoor in de verte vanaf het strand herken ik het geluid van zo een busje…. Hoe leuk is dit….
Tsjechen op vakantie met zo een nostalgisch busje waarvoor je in Nederland al een prijs moet neer tikken van een dure middenklasser.
We zijn boven en nemen links het smalle dalende pad naar het strand van Agios Nikolaos.
Er staat een auto en een wind uit zee.
Op het strand twee vrouwen die krampachtig een grote parasol vasthouden en een man die eronder ligt.
We lopen langs en groeten vriendelijk.
Als we ons lokaliseren bij de rotswand en ik de handdoek uit mijn rugzak pak zijn ze alweer verdwenen.
Zou het mijn lichaamsgeur zijn of zouden ze geschrokken zijn van mijn imposante verschijning, feit is wel dat we nu een privé strand hebben.
We zonnen, zwemmen, zonnen etc etc, in totaal verblijven we iets van 4 uur op het strand.
Ik trek mijn zwembroek wat verder omhoog om ook die delen te laten kleuren die dat nodig hebben.
Niets doen put je uit, ik wordt er loom van en het duurt altijd weer een tijdje voordat de oude diesel op stoom is.
“Hee wat dacht je ervan om het pad naar de vuurtoren te nemen en dan via de kust terug te gaan?”
Oeps dat stond eigenlijk niet in mijn dagindeling… ik wilde gewoon dezelfde weg terug maar aan de andere kant als we via de kust terug gaan komen we langs een café!
“Goed plan” antwoord ik en ik zag het bevroren bierglas al staan waar ik heel langzaam de halve liter in leeg kieperde.
Het pad wat begint op het strand is smal en loopt steil omhoog, daar waar het strand het uitzicht verruild voor de vuurtoren zigzagt het pad verder naar boven, je steekt de invalide weg over en komt zo uit bij de vuurtoren.
Daar nemen we rust na de beklimming en lopen vervolgens in zuidelijke richting waarna we na een 750 meter links het mans pad ingaan wat later steil afdaalt naar de ruige kust.
Geen geiten dit keer….. niets te ruiken, niets te zien.
Platia Ammos is als een oase in een droge woestijn.
De eigenaar staat al te lachen bovenaan het restaurant, hij weet van onze wandel avonturen en dat de benen vol lood zitten.
Een mamos en een cola light.
Voordat hij de bestelling komt opnemen volgt er een tweede mamos…..
De bestelling gaat volgens mij niet helemaal goed, ik denk dat ik twee pitta souvlaki bestel maar uiteindelijk verschijnen er drie.
Zullen we die ene delen? “Neeeee je hebt besteld…je eet m maar op”
U snapt t…… we slaan t avond eten over en bovendien was het al laat en het was smeren… veel smeren….verbrand.

Woensdag.
Het is warm, jesus wat is het heet.
Wat moeten we vandaag nu weer uitvreten met die hitte?
Ik stap in de auto 42 graden…. Dat is toch niet normaal.
Airco aan…
Ik rijd naar het verlaten vissersdorp Aghia Patrikia.
Hier valt toch echt ook niets te beleven, terug naar het appartement maar weer.

Of…..

Weet jij nog wat?
Nee jij?
Ik kijk op kaart voor een route….
Ja ik heb wel wat!
We kunnen vanaf hier een rondje Karavas doen.
Op pad dus maar.
We zitten op de bovenste verdieping van een appartementencomplex, gaan we de deur uit kunnen we gelijk op pad….pad geen asfalt.
Het begin is zwaar en het is weer aardig warm en een wind die het laat afweten.
Eerst maar rechts richting het kerkje met de oude tempel alwaar een mooi uitzicht richting het oosten.
Hetzelfde pad wordt gebruikt om terug te gaan en vervolgens een ander oud en bekend pad te nemen, ooit beschreven in het gele boekje maar nu volgens mij niet meer. Reden er staat een hek en je loopt over privé terrein.
Het hek staat er… een simpel ijzerdraadje dient als slot.
Zzzzzzzzzzzzz ik sta stil en…. Ze zijn er weer mijn vrienden…
Loop jij maar vast door!
Ik sluit het hek en sta te dansen als een idioot om de vliegen uit de beurt te houden.
Het lukt, het duurt echt tot op de asfaltweg naar Agia Patrikia voordat ik bij ben.
Er gaat een auto voorbij met twee toeristen die er wat chagarijnig uitzien.
Ik ben nog geen tweehonderd meter verder of ze komen alweer van de andere kant…. Ik denk terug naar het appartement….. Aghia Patrikia niets te beleven.
Een leuk klein haventje, een scheepswerf, een kerkje, vier mooie oude bankjes en 8 nieuwsgierige katten.
Heerlijk even genieten van de rust en het uitzicht van deze eeuwenoude plek waarvan wordt gezegd dat hier de eerste bewoners aan land kwamen.
We gaan terug over het asfalt richting Karavas, De A169.
Dat klinkt spannend maar het blijft bij 1 tractor en 1 cement wagen voordat we rechts het dalende pad inslaan richting de oostkust.
Het pad is een uitdaging maar in vergelijk met zijn opponent die aan de andere kant van de weg omhoog gaat een peuleschil.
We dalen eerst om vervolgens stevig omhoog te draaien, het pad loopt ongeveer evenwijdig aan de asfaltweg maar is vanaf daar niet te zien….andersom wel.
Weer een hek! Ja dat zal wel maar iemand heeft ons ooit eens verteld dat zoiets alleen dient voor het vee.
Dus deurtje open…..deurtje dicht.
Zoiets gebeurd natuurlijk op eigen risico, hoor je honden dan zal je toch op je hoede moeten zijn.
Net voordat we op het erf aankomen dat onder andere bestaat uit een vw bus en een verlaten caravan schrik ik me rot.
“Hee kijk nou!” Ik denk O jee honden.
Maar geblaf blijft uit en uit een klein schuurtje komen  er wat nieuwsgierige schapen tevoorschijn.
Er blijkt geen eind te komen aan de stijging, totdat het dorp Karavas in zicht komt….. ooooh zou de bakker open zijn.
Bij de bakker buiten is het druk…. Aussies.
Ik denk dat ze net een rondleiding in de bakkerij gehad hebben, lijkt me trouwens heerlijk met deze temperaturen..
Vliegensvlug duiken we op een bank in de schaduw voordat deze bezet is.
Er gaat heel wat vocht in, in de vorm van koude koffie en een aantal ijs thee, het koekje wordt gesponsord door de bakkerij.
Na de bakker slaan we links de straat in die uitkomt bij de kerk.
In een van de tuinen staat een prachtige struik en even verderop een vruchtboom, wat er aan hangt weet ik niet, het ziet er wel rijp uit.
Net terwijl ik een foto neem gaat er achter ons een deur open en komt er een klein heksje tevoorschijn, een allervriendelijkst Grieks oud tandeloos vrouwtje onderbreekt haar telefoongesprek en gebaard ons de vruchten te plukken.
Als ze mij vervolgens ziet hannesen vanaf de weg begint ze opnieuw te gebaren dat ik de tuin gewoon in kan lopen en terwijl ik een handje vol pluk komt het omaatje aan met een plastic zakje.
Ik knijp even mij ogen dicht en denk bestaat dit nog echt?
Op mijn manier bedank ik vrouw allervriendelijkst en lopen we verderop onder de bekende boog het dorp uit.
Rechts in de tuin van een van de huizen zie ik een opvallende oude bmw motorfiets staan voor de sier waarvan ik denk… zou ik die lopend kunnen krijgen?
We gaan de brug over en even later een steil pad op wat ik alleen ken vanaf de andere zijde.
Bij de vuilstort slaan we de weg in naar Aghia Despina, het oude dorp met de gelijknamige kerk.
Nu is het even oppassen, ik weet dat er links een enorm mooi huis staat en dat de tuin in het verleden overdreven vol stond met niet al te vriendelijke viervoeters.
Vandaag is het niet anders, ze staan rechtop aan een gespannen touw en erger nog het hek staat wagenwijd open!
Hee kom hier door lopen, ik vind dit geen prettig plaatje.
We komen er ongeschonden langs.
De Agia Despina is in geen vergelijk met een vorig bezoek, er wordt gewerkt en er is duidelijk aan gewerkt, de eerder door scheuren geteisterde kerk is bijna als nieuw en straalt volop in de zon.
Na weer een korte rust is het nu dalen en dat duurt tot we weer op de A169 zijn.
Er staan hier hele maar dan ook echt hele mooie huizen met een even zozeer mooi uitzicht.
Het laatste deel van het beton pad is steil en ik probeer zoveel mogelijk op mijn hakken te lopen om blauwe nagels te voorkomen.
Voor het verdere deel van de route kiezen we voor het asfalt.
Het was iets van 12 kilometer vandaag, douchen en op naar beneden… ik heb trek in pizza….

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.