Oríste! - jóuw Griekenland forum
Sept06 - Afdrukversie

+- Oríste! - jóuw Griekenland forum (https://www.wageral.nl/oriste)
+-- Forum: Griekenland per regio (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=54)
+--- Forum: Ionische eilanden (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=58)
+---- Forum: Kythira (https://www.wageral.nl/oriste/forumdisplay.php?fid=73)
+---- Discussie: Sept06 (/showthread.php?tid=8552)



Sept06 - Japio - 30 September 2022

Ik kon maar nauwelijks de afslag bereiken naar het Kolokotronis monument, de weg was verspert door talloze geiten van allerlei soort, kleintjes en zelfs grote zwarte bokken, imposante viervoeters die het bezit namen van de weg.
Ik wist dat het hier het territorium  was van deze tweehoevigen maar zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien, van “huis” uit had ik het oude brood meegenomen voor het geval ik er een of twee tegen zou komen.
Ik pakte het brood en vrijwel direct leek het wel een kinderboerderij, ik kreeg een hele verzameling om mij heen en er werd zelfs gevochten om het brood.
Verderop had ik wel een oud autootje zien rijden wat achter de laatste geiten aanreed maar had niet in de gaten dat het een “luie” herder was.
Hij vloekte alle duivels bij elkaar om de dieren verzamelt te krijgen, reed ons vervolgens in het zelfde dialect voorbij en schudde uit het raam met een bak voer.
Helaas de twee Hollandse wandelaars waren veel interessanter en bovendien smaakte het bruine brood van de bakker in Potamos uitstekend.
Van allerlei kanten kwamen de geiten families aangesneld en ondertussen zat de geitenhoeder heuvel op richting het klooster nog steeds te vloeken waar zijn geiten bleven.
Toen ze door hadden dat het brood op was liepen ze traag richting de Agia Moni.
Zo tassen om en gaan, het was warm als ik zou schrijven dat het herfst was zou men mij voor gek verklaren.
26 a 27 graden, perfect wandelweer zo eind september.
En het eiland is zo goed als verlaten, zo goed als want vandaag gaan we afscheid nemen van 2 stel goede bekenden.
Op het vliegveld? Nee dat niet maar wel in de buurt van.
We hadden rustig aan gedaan deze morgen want het vliegtuig vertrok pas om 15.15 uur alhier.
Om even over twaalf reed ik weg uit Potamós richting het monument van de bekende volksheld.
We gaan naar de Agios Ilias of is het nou Ilios?
In ieder geval is het een kerkje heuvel op nabij het vliegveld.
Mocht je opstijgen richting het oosten dan zie je het duidelijk rechts liggen.
Vandaar onze aanwezigheid aldaar om de mensen uit te zwaaien.
Maar we moesten er eerst geraken.
De weg is volledig onverhard, een rood gekleurd karrenspoor volgen wij onderlangs de brede heuvel die ons scheid van dit pad en het mooie pad wat loopt van diakofti naar Pelaghia.
Het gaat noordwaarts en ligt stijgend omhoog, een duidelijk pad wat verder geen aanwijzing van een gps nodig heeft en bovendien waren wij in het verleden al 3 keer eerder boven geweest.
Daar waar het pad plots ophoud en ook zonder reden is het even zoeken.
In mijn gedachten wist ik nog dat we zolang mogelijk horizontaal door moesten lopen en vooral nog niet naar boven moesten gaan.
In het verleden had ik dat wel gedaan en kwamen we totaal verkeerd uit en konden we weer naar beneden.
Dit landschap ligt hier al eeuwen en veranderd bijna niet en zo ontdek ik het bekende bosje waar we onderlangs moeten en even verder de bossages waar we door moeten.
Als ik vanuit het dal het kerkje bovenop zie liggen zie ik ook het “mannetje” staan
Welke mannetje is dat dan? Nee dit is de benaming voor een kleine markering van gestapelde stenen die de wandelaar ergens op attent maakt.
Ik zie een smal steil pad naar boven gaan, in de richting van het kerkje wat hoog boven ons klein zichtbaar is.
We volgen het pad wat alsmaar steiler en inspannender wordt totdat we tenslotte uitkomen bij het oude kerkje wat uitkijkt over… ja waarover eigenlijk niet, het vliegveld, de zee, Potamós, Pelaghia en zelfs de vuurtoren Moudari is vanaf hier zichtbaar.
Ook het lijntje tussen Diakofti en Pelaghia is zichtbaar aan de andere zijde van de heuvel.
Een pracht plek maar toch klimmen we nog iets verder de rotsen op om klaar te zitten voor de aankomst van de OA, het vliegtuigje uit Athene.
Wachtende hierop nuttigen we de zelfgemaakte lunch die uit de zelfde ingrediënten bestaan als wat we de geiten te eten gaven echter met dit verschil dat er bij ons beleg op zat.
We horen allerlei vliegtuigen maar zien er geen totdat het kleine toestel uit Athene lager dan verwacht boven zee arriveert, helaas wordt de landing gelijk ingezet en dat is jammer want meestal vliegt hij op onze hoogte eerst voorbij en maakt een rondje maar helaas vandaag niet.
“Kom we lopen nog even verder naar de zendmast” maar ik heb niet echt het idee dat mijn enthousiasme gedeeld wordt.
We komen er ook niet wat in de diepte horen we de propellers van het tweemotorige toestel aanstalten maken om weer te vertrekken.
Ik film de start totdat het lijkt alsof hij te pletter vliegt tegen een rots.
Het toestel verdwijnt er even achter om even later weer zichtbaar zijn weg te vervolgen richting de hoofdstad.
“Ring ring” telefoon?
“Ja Hee hallo gaan jullie nog lunchen” andere uitzwaaiers die nog op het eiland zijn weten dat we hierboven zitten.
Lunchen is altijd gezellig maar goed we moeten nog naar beneden, dan nog een oude akker over en vervolgens nog een lang pad af dus dat duurt nog wel effe voordat we weer terug zijn bij onze auto.
Ik zeg dan ook beleefd af en de opmerking voor een volgende keer.
De afdaling is wel effe een dingetje, zo steil als het ging naar boven zo gaat het ook naar beneden en het ergste is de nodige inspanning om niet op de losse stenen te stappen zodat je eerder beneden bent dan dat je gewild zou hebben.
Het duurt een half uurtje voordat we beneden zijn vanwaar we omhoog geklommen zijn.
Nu rechtdoor een brede gestapelde muur over en het pad dalend volgen naar de overzijde van het veld waar dezelfde muur aanwezig is.
Hier is het even zoeken en graven in het geheugen maar weldra herinner ik mij dat we langs de muur noordwaarts moeten totdat we een bouwwerk zien.
Het bouwwerk staat er nog steeds zoals jaren geleden en ook de wandelstok voor de invalide ligt er nog steeds.
We gaan het brede pad af richting de hoofdweg, het is hier stil, heel stil en het enige wat we horen zijn we zelf.
Even verderop ligt het kadaver van een geit naast het pad, uit het stof zijt gij herrezen en tot stof zult gij wederkeren, de geit was bijna zover, het geraamte was deels zichtbaar, de vacht vergaan.
Een paar dagen eerder hoorden wij van mensen die een deel van het pad van Diakofti naar Pelaghia hadden gelopen dat zij op het pad een grote zwarte bok hadden zien vechten met de dood, het was volgens hun een afgrijselijk gezicht om te zien.
Aan mij de vraag of ik de volgende dag niet even van Pelaghia naar Diakofti kon lopen om te kijken of ik er wat aan kon doen.
Ik kan nog geen vlieg doodslaan, laat staan zo een imposante bok de nek omdraaien.
Rond de klok van vijf zijn we weer bij het motorische vervoer.
Op naar Diakofti, verlate lunch aan de kade en ik heb zo een vermoeden dat de eerdere bellers er ook zitten.
En…. Inderdaad.


RE: Sept06 - Albert - 30 September 2022

Je hebt je dag weer prima weergegeven. Japio bedankt. prettig weekend.


RE: Sept06 - roefke - 01 October 2022

steeds mooi jouw verhalen.