Artikel new york times

[Erwin]

Je kunt je afvragen wie schuldig is aan deze crisis: de consument die telkens het nieuwste van het nieuwste wil? De fabrikant die deze behoefte creëert, of de banken die deze behoeften financierden? Feit is dat velen nu onder de inhaligheid van enkelen lijden. De bonussen blijven, de riante salarissen ongemoeid. We moeten volgens Rutte vertrouwen hebben. Waarin, waar is dat op gebasseerd? Als je je baan dreigt te verliezen, al verloren hebt, of bij de kwetsbaren in onze samenleving hoort, ga je nu geen extra geld uitgeven. Je kijkt wel uit! En dan is onze situatie nog "peanuts" vergeleken de Griekse! Hoelang duurt het nog voor men in Brussel in gaat zien dat Europa om mensen gaat? Waarom vindt men het gek dat Europa onder de bevolking niet leeft? Politici zijn managers. Bij tegenwind snijdt men in de kosten juist ten koste van. Aandeehouders niet tevreden over winst? Bezuinigen. Personeel er uit. Kosten omlaag, maar ook omzet: deze mensen houden netto minder over, dus ook voor luxe aankopen is besteedbaar inkomen te weinig. Kinderen zijn de toekomst, maar welke toekomst hebben zij als zij met honger naar school moeten? Opleidingen volgen terwijl er nauwelijks werk is? Hoeveel zelfmoorden zijn nodig voor men in Brussel beseft: nu is het genoeg?! Soms denk ik dat Griekenland een testcase is: hoe ver kunnen we gaan voor de bevolking in opstand komt. Waanzin? Nee, niet echt: kijk naar de spaargelden op Cyprus: Europa garandeert tot Euro 100.000,00. (persoonlijk kan ik van dat bedrag alleen maar dromen, maar je zult het maar met hard werken bijelkaar hebben verdiend op een eerlijke wijze) Men zei dat spaarders in Europa veilig waren. Dat de situatie op Cyprus geen precedent is. Na Dijsselbloem heeft nu ook Schäubele toegegeven dat in Europa het spaargeld niet per definitie veilig is. Het laatste restje vertrouwen in politiek en banken is hiermee verdwenen als sneeuw voor de zon. Maar: we moeten vertrouwen hebben! Arm Griekenland, laten we gewaarschuwd zijn.