Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
De 'Omnibus wet' (wet met allerhande maatregelen om te voldoen aan financiële verplichtingen in het akkoord met de Eurogroep) die binnenkort gestemd wordt, bevat o.a. onderdelen waardoor bijvoorbeeld de 'DELTA' teams (de teams van 2 die op een motor door Athene reden) van de politie verdwijnen en ook aanpassingen aan de structuur van de brandweer.
Maar wat er ook in voorkomt is iets dat een beetje Griekse eigenheid of sfeer uit het straatbeeld zal laten verdwijnen, nl. de 'periptero' ofte de kiosken.
![[Afbeelding: periptero23-600x450.jpg]](http://greece.greekreporter.com/files/periptero23-600x450.jpg)
In de wet is namelijk voorzien dat een licentie voor een periptero die vervalt niet meer zal vernieuwd worden. Ook wanneer de eigenaar sterft zal de licentie niet kunnen overgenomen worden.
Er zijn er nog ongeveer 12.000 in Griekenland maar hun aantal neemt snel af, mede door de crisis. Het stukje in de nieuwe wet wordt dus de laatste nagel in de doodskist van een gekoesterde Griekse traditie.
Sommige kiosken waren (soms letterlijk) 24/7 minimarkten waar je voor allerlei zaken terecht kon. Is het nu een een krant, een magazine, een ijsje, frisdrank, snoep, een telefoonkaart of desnoods batterijen, je vond het wel in de 'periptero'.
De 1ste 'periptero' opende in Athene in 1911 in de Odos Panepistimiou, en het idee verspreidde zich al snel over heel Griekenland en werd een instituut. Toen kiosken ook de krant(en) uithingen werd het een verzamelplaats waar mensen kwamen kijken naar de krantekoppen en er (soms verhitte) discussies startten over het nieuws.
![[Afbeelding: omonoia.jpg]](http://greece.greekreporter.com/files/omonoia.jpg)
In vele buurten kende de kioskeigenaar iedereen en hij was ook door iedereen gekend. En hij wist ook alles wat gebeurde. Een soort sociale controle of buurtwacht avant la lettre omzeggens. Hij wist meestal ook alle roddels uit de buurt.
Maar de crisis heeft voor de kiosken hard toegeslagen. De noodzaak om hogere prijzen te vragen om het leefbaar te houden, zorgde er voor dat vele mensen snoep of frisdrank in de supermarkt haalden waar ze hetzelfde product aan een lagere prijs konden krijgen. Het begin van het einde.
Van de 1800 kiosken die er in Athene waren is al ongeveer de helft gesloten. Vele van deze zijn al door het stadsbestuur weggehaald en slechts enkele zijn blijven staan om voorbijgangers te herinneren aan voorspoedige dagen uit het verleden.
Maar wat er ook in voorkomt is iets dat een beetje Griekse eigenheid of sfeer uit het straatbeeld zal laten verdwijnen, nl. de 'periptero' ofte de kiosken.
In de wet is namelijk voorzien dat een licentie voor een periptero die vervalt niet meer zal vernieuwd worden. Ook wanneer de eigenaar sterft zal de licentie niet kunnen overgenomen worden.
Er zijn er nog ongeveer 12.000 in Griekenland maar hun aantal neemt snel af, mede door de crisis. Het stukje in de nieuwe wet wordt dus de laatste nagel in de doodskist van een gekoesterde Griekse traditie.
Sommige kiosken waren (soms letterlijk) 24/7 minimarkten waar je voor allerlei zaken terecht kon. Is het nu een een krant, een magazine, een ijsje, frisdrank, snoep, een telefoonkaart of desnoods batterijen, je vond het wel in de 'periptero'.
De 1ste 'periptero' opende in Athene in 1911 in de Odos Panepistimiou, en het idee verspreidde zich al snel over heel Griekenland en werd een instituut. Toen kiosken ook de krant(en) uithingen werd het een verzamelplaats waar mensen kwamen kijken naar de krantekoppen en er (soms verhitte) discussies startten over het nieuws.
In vele buurten kende de kioskeigenaar iedereen en hij was ook door iedereen gekend. En hij wist ook alles wat gebeurde. Een soort sociale controle of buurtwacht avant la lettre omzeggens. Hij wist meestal ook alle roddels uit de buurt.
Maar de crisis heeft voor de kiosken hard toegeslagen. De noodzaak om hogere prijzen te vragen om het leefbaar te houden, zorgde er voor dat vele mensen snoep of frisdrank in de supermarkt haalden waar ze hetzelfde product aan een lagere prijs konden krijgen. Het begin van het einde.
Van de 1800 kiosken die er in Athene waren is al ongeveer de helft gesloten. Vele van deze zijn al door het stadsbestuur weggehaald en slechts enkele zijn blijven staan om voorbijgangers te herinneren aan voorspoedige dagen uit het verleden.
