Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
30 June 2016, 10:34
Het gekke is dat Grieken over het algemeen wel dol zijn op onze honden. Onze twee micro's (zoals ze in GR genoemd worden) worden steeds aangehaald door mensen en vooral jongeren op de ferry, de straat en in restaurants. Zo veel... dat wij er soms een beetje moe van worden. Maar ach, het is voor het goede doel.
Ook geeft men vaak zelf toe dat het in Griekenland niet goed gaat met de dieren. Ik denk dat er in Griekenland onder "de mensen" wel draagvlak is om "de kwaden" aan te pakken. Alleen dat gebeurt niet. En waarom...omdat zoveel dingen niet daadkrachtig aangepakt worden in Griekenland.
Ik neem in elk geval mijn honden steeds mee. Zij zijn de ambassadeurs voor hoe het ook kan. Wij hebben al vaak in huisjes/appartementen en op campings gezeten en dan is men verbaasd dat onze honden niet blaffen. Als ik dan zeg dat je elke hond kan leren om hier mee te stoppen dan zijn ze heel verbaasd. Onze Kiek blaft 2x, kijkt me aan en draagt het roer over. De oudste blaft helemaal niet meer. Die vindt dat ik maar op moet letten, zij wil slapen..
En natuurlijk is het afschuwelijk hoe het er aan toe gaat. Maar onze vroegere buurman ranselde ook nog zijn herdershonden af met een ketting en dwong zijn kinderen om toe te kijken als hij konijnen slachtte. Inmiddels 50 jaar geleden maar ook toen was het in NL niet allemaal even goed. Hij was ook niet de enige die ik kende met wurgkettingen en hout om naar zijn hond en kinderen te slaan. Mijn vader heeft hem dat overigens afgeleerd toen hij zijn jongste zoon "Petertje" dwong om te kijken naar het slachten van zijn lievelingskonijn. Daar kon die ouwe van ons niet tegen. En de buurman.... deed het niet meer.
Zijn andere zoon 60+ inmiddels, vertelde dat op de begrafenis van mijn moeder nog een keer. Dat hij altijd blij was wanneer mijn ouders weer eens voor hun opkwamen.
Overigens moet je je ook verplaatsen in degenen die hun dieren anders behandelen. Ik was ooit in Turkije (nog voordat het toerisme op gang was). Ik logeerde bij een mij onbekende familie in een dorp in het oosten van het land. 's morgens zat ik op een trap op de onderste tree te kijken naar de bergen en de opkomende zon. De grote berghond van die mensen kwam aan mijn voeten liggen en ik aaide hem over zijn rug. Komt die man naar buiten. Helemaal laaiend op mij. Waarom ik die hond geroepen had en aaide. Nou was hij verpest. Hij had die hond om hem te waarschuwen wanneer de militairen razzia's in het dorp hielden of om te beschermen tegen overvallers. Nou kon hij hem niet meer vertrouwen. Ik vertelde dat die hond uit zichzelf gekomen was. Dat kon volgens hem niet, die hond ging op niemand af. Tja, wist hij veel hoe dat bij mij werkt.
Ik heb toen echt maanden in een tweespalt gezeten over het voorval. Uiteindelijk besefte ik dat hij vanuit zijn belevingswereld gelijk had maar ik ook uit de mijne. Ik had al geleerd dat je op andere manieren ook op je hond kunt vertrouwen. Hij niet. We zijn altijd vrienden gebleven, maar dat van die hond....dat ging er bij hem nooit in. In zijn ogen was ik heeeeel blond!
Dat maakt het ook zo moeilijk om die mensen met die kettinghonden te veranderen. Zij vinden mij met die twee geborstelde honden en een fietskar volkomen gek.
Ik heb veel sympathie voor de mensen in Griekenland die proberen de zaak te veranderen. Wie weet waar we over 10, 20 of 50 jaar zijn....
Ook geeft men vaak zelf toe dat het in Griekenland niet goed gaat met de dieren. Ik denk dat er in Griekenland onder "de mensen" wel draagvlak is om "de kwaden" aan te pakken. Alleen dat gebeurt niet. En waarom...omdat zoveel dingen niet daadkrachtig aangepakt worden in Griekenland.
Ik neem in elk geval mijn honden steeds mee. Zij zijn de ambassadeurs voor hoe het ook kan. Wij hebben al vaak in huisjes/appartementen en op campings gezeten en dan is men verbaasd dat onze honden niet blaffen. Als ik dan zeg dat je elke hond kan leren om hier mee te stoppen dan zijn ze heel verbaasd. Onze Kiek blaft 2x, kijkt me aan en draagt het roer over. De oudste blaft helemaal niet meer. Die vindt dat ik maar op moet letten, zij wil slapen..
En natuurlijk is het afschuwelijk hoe het er aan toe gaat. Maar onze vroegere buurman ranselde ook nog zijn herdershonden af met een ketting en dwong zijn kinderen om toe te kijken als hij konijnen slachtte. Inmiddels 50 jaar geleden maar ook toen was het in NL niet allemaal even goed. Hij was ook niet de enige die ik kende met wurgkettingen en hout om naar zijn hond en kinderen te slaan. Mijn vader heeft hem dat overigens afgeleerd toen hij zijn jongste zoon "Petertje" dwong om te kijken naar het slachten van zijn lievelingskonijn. Daar kon die ouwe van ons niet tegen. En de buurman.... deed het niet meer.
Zijn andere zoon 60+ inmiddels, vertelde dat op de begrafenis van mijn moeder nog een keer. Dat hij altijd blij was wanneer mijn ouders weer eens voor hun opkwamen.
Overigens moet je je ook verplaatsen in degenen die hun dieren anders behandelen. Ik was ooit in Turkije (nog voordat het toerisme op gang was). Ik logeerde bij een mij onbekende familie in een dorp in het oosten van het land. 's morgens zat ik op een trap op de onderste tree te kijken naar de bergen en de opkomende zon. De grote berghond van die mensen kwam aan mijn voeten liggen en ik aaide hem over zijn rug. Komt die man naar buiten. Helemaal laaiend op mij. Waarom ik die hond geroepen had en aaide. Nou was hij verpest. Hij had die hond om hem te waarschuwen wanneer de militairen razzia's in het dorp hielden of om te beschermen tegen overvallers. Nou kon hij hem niet meer vertrouwen. Ik vertelde dat die hond uit zichzelf gekomen was. Dat kon volgens hem niet, die hond ging op niemand af. Tja, wist hij veel hoe dat bij mij werkt.
Ik heb toen echt maanden in een tweespalt gezeten over het voorval. Uiteindelijk besefte ik dat hij vanuit zijn belevingswereld gelijk had maar ik ook uit de mijne. Ik had al geleerd dat je op andere manieren ook op je hond kunt vertrouwen. Hij niet. We zijn altijd vrienden gebleven, maar dat van die hond....dat ging er bij hem nooit in. In zijn ogen was ik heeeeel blond!
Dat maakt het ook zo moeilijk om die mensen met die kettinghonden te veranderen. Zij vinden mij met die twee geborstelde honden en een fietskar volkomen gek.
Ik heb veel sympathie voor de mensen in Griekenland die proberen de zaak te veranderen. Wie weet waar we over 10, 20 of 50 jaar zijn....
