Terug naar Kythira

[Japio]

Vrijdag 28 oktober 2016, het is 17.43 uur als ik plaats neem aan de brede tafel in guesthouse Lanos in het nu al mythische Potamos.
Buiten waait de wind om het huis en de bewolking maakt het nog gezelliger, kaarsen aan, een glas ouzo binnen handbereik en klaar voor het eerste kleine verhaaltje van vandaag.
De reisdag die vanmorgen om 3.15 uur begon zit erop.
De eerste kennismaking met het welbekende eilandje begon al op de luchthaven schiphol.
Tussen de vertrekkende passagiers vanuit Amsterdam zit altijd wel een bekende, vandaag niet, of eigenlijk wel, hij zat niet maar kwam aan lopen.
Zacharias Baveas, de uiterst vriendelijke in Nederland werkzame Kythiriaan begroet ons met een glimlach die ging van oor tot oor.
De vraag die hij stelde, waar we heen gingen, was overbodig en voordat hij hem gesteld had wist hij zelf t antwoord al.
Zacharias is de eigenaar van het prachtig gelegen Zathea, een appartementen complex in Agia Pelaghia waar wij al diverse malen verbleven.
Hijzelf vliegt mee naar Athene waar hij tegenwoordig woont, een weekend naar vrouw en kind.
Van het eerste gedeelte van de vlucht krijg ik weinig mee, de oogleden zijn dusdanig zwaar dat de luikjes regelmatig dichtvallen.
Als ik een klein beetje weer de mens ben die ik normaal hoor te zijn zitten we al in de buurt van Wenen, dus dat schiet lekker op.
Van enig uitzicht is geen sprake, dat gedeelte van Europa dat wij overvliegen is bedekt met een dik wolkendek en ook bij het binnenvliegen van Griekenland blijft dat zo.
Dat voorspelt dus weinig goeds.
Als de daling voor het vliegveld wordt ingezet wordt het beeld vlak voor de landing helder.
Het vliegveld is koud en grijs en een stevige wind waait om het luchthaven gebouw.
Zaten we een half jaartje geleden nog heerlijk te zweten in de zon, nu maken we dat we weer binnen geraken  het is niet aangenaam buiten.
Binnen dus maar even aan de koffie, espresso en al wordt gezegd dat de echte espresso uit Italië moet komen, de grieken kunnen er ook wat van.
Een miniscuul kopje koffie maar beresterk.
Het vliegveld gaat op de schop, een interne verbouwing, winkeltjes die er eerder waren blijken voor even verdwenen.
De security controle blijkt nog steeds een hel op dit vliegveld, alles uitpakken en nog een keer uitpakken, elke toerist lijkt een potentiële terrorist, onvriendelijk personeel en grieken die het niet kunnen laten om gewoon voor te dringen......gewoon chaos maar dan wel weer leuk om te zien.
Als we er eindelijk door zijn en de kleding en de verschillende tasjes weer zitten waar ze horen te zitten lopen we verder naar de gate.
Nog dik een uur tot vertrek, ik ga er even lekker voor zitten.
Voor mij ligt een jonge man met rasta haar en een Afrikaanse trommel, hij slaapt.
Even heb ik de stoute gedachte het ding te gaan bespelen, het blijft slechts bij de gedachte.
Langzaam stroomt het vol met medereizigers, een groep oudere Nederlandse dames, waarschijnlijk gasten van Albert en Anita van Fos Kai Choros, ik denk olijvenplukkers.
Olijven zijn er weinig dit jaar dus dat zal aangevuld moeten worden, nou ja wandelpaden genoeg!
O jee een vlucht gecanceld, niet de onze maar toch ben ik er bang voor gezien de weersomstandigheden.
Als t ook maar een klein beetje regent en de straten nat zijn op Kythira kun je bij wijze van spreken op je gympen al van Potamos naar Pelagia glijden zonder een voet te verzetten.
Het is tijd, we stappen de bus in om vervolgens er weer op hetzelfde punt uit te stappen.
De vrouwelijke beambte van Olympic air brabbelt wat in het Grieks, vervolgens lijkt het erop dat er een kippenhok opengaat zodat de toch wel monotoon en gebrekkig engelse vertaling niet te verstaan is.
Er wordt haastig naar de mobieltjes gezocht en gebeld.
Dit tafereel wordt 3 keer herhaald en na deze keer loop ik maar even naar de dame in kwestie om te vragen wat er nu echt aan de hand is.
Het knopje in de hersen gaat om naar het engels en wederom komt de uitleg eruit als een gesproken woord dat eigenlijk een mooi lopende zin hoort te zijn.
Als ik haar vriendelijk vraag het te herhalen in een snelheid die voor mij acceptabel is, dan blijkt inderdaad het weer de boosdoener.
Gelijk krijg ik te horen dat er niets te claimen valt, de uitleg die volgt onderbreek ik vriendelijk en bedank haar voor de informatie.
De rasta meneer is inmiddels ook weer terug op aard en vraagt mij in het Germaanse engels dat hij spreekt wat er aan de hand is.
Het is een Duitser en in zijn moedertaal leg ik de situatie uit.
Vetraging........
De toch wel vriendelijk jonge man koppelt een gesprek met mij aan over het eiland, hij komt om te wandelen.............
Het duurt vijf minuten en dan is hij super enthousiast......vraagt mij t hemd van t lijf.
Dan ineens is er beweging in de meute, staat er een bus voor onze neus en vertrekken we 1.5  uur later richting Kythira.
De vlucht lijkt op die van een ervaring in een lift en ik loop liever trappen dan dat ik de lift neem.
Het kleine toestel wordt van links naar rechts gesmeten, valt dan weer meters naar beneden om uiteindelijk te landen op het te kleine vliegveld van het o zo liefelijke eiland.
De oudere dames hebben inderdaad als eindbestemming Fos Kai Choros, Appie staat hun al op te wachten in een korte broek......brrrrrrrr denk ik bij mezelf maar goed het kan natuurlijk gewoon wasdag zijn.
Verderop staat Pyrgos House, de twee heren begroeten ons warm en we gaan op naar Potamos.
Onze vakantie begint morgen........tot dan.