'Typisch Griekenland'

[jjohn]

Er schoot me er nog één te binnen.

We reden met onze quad door het bergdorp Othos op Karpathos, nu zo'n 12 jaar geleden.
Opeens stapte er een mager oud mannetje midden op de weg en stak zijn hand op om ons tegen te houden.
Hij droeg een zwart pak, hoedje op en een bril type jampot op zijn neus.
Hij gebaarde de quad aan de kant te zetten. Aangezien hij er absoluut niet gevaarlijk uit zag en wij nieuwsgierig waren deden wij wat ons werd opgedragen.
Hij begon iets te vertellen in het Grieks waar wij niets van begrepen. Zouden we een preek krijgen over de herrie welke de quad maakt?
Ik probeerde hem duidelijk te maken dat we hem niet verstonden maar, of het drong niet tot hem door of het boeide hem niet, want hij ging gewoon door met zijn betoog.
Hij wees naar een openstaande deur en trok mij aan mijn arm mee die kant op. Wij volgden dus gedwee.
Binnen waren de wanden bekleed met wat op het eerste gezicht leek op kindertekeningen. Op die tekeningen zaten kleine prijsjes. Het mannetje wees op zichzelf en duide dat hij Mister Hapsis was. Hij sprak toch wat Engels. Het waren dus geen kindertekeningen maar het was (naïeve) kunst door hem gemaakt en verkocht.
Hij had ook nog een in authentieke Karpathos stijl ingerichte huiskamer waarop een bordje "Folk Museum" stond. Daar speelde Mister Hapsis nog een stukje op zijn lira.
Na een tijdje stak ik hem wat geld toe en een ervaring rijker gingen we weer verder.
Een jaar later overleed Mister Hapsis op zeer respectabele leeftijd.
Ik heb er toch spijt van dat we niet ook zo'n schilderijtje als aandenken hadden gekocht.

Later, op andere plaatsen in Griekenland, hebben we vergelijkbare situaties meegemaakt waarin men probeerde ons te benaderen om maar vooral even te stoppen en dingen te kopen of te bezichtigen. Echter nooit meer op de charmante manier waarop Mister Hapsis dit deed.