Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
27 December 2021, 18:45
Zo die zijn ook weer voorbij, de beide kerstdagen waarbij altijd teveel gegeten en gedronken wordt en weinig wordt verbrand met als gevolg dat de weegschaal meer aangeeft dat jij wilt.
Nu zijn wij in de gelukkig omstandigheid dat hier geen weegschaal staat dus voorlopig maken wij ons pas weer zorgen als we thuis zijn.
De tweede kerstdag kenmerkt zich hoofdzakelijk door een hoge temperatuur, een stevige wind afkomstig uit het zuiden, voert de warme iets door de zee afgekoelde Afrikaanse wind over het eiland.
Na de brunch gaan wij per auto richting het romantische Avlenomas, het idyllische havenplaatsje dat verscholen ligt in de kromming van de oostkust en een mooi lang strand kent.
De zondag wandeling die geplant stond voor vandaag mag vanwege de COVID maatregelen niet doorgaan, in Athene mag men wel met 40 man in een te warm restaurant dineren maar wandelen in de frisse buitenlucht dat gaat niet.
Ik hou er over op.
Ook in Avlenomas is de stop uit het luchtbed getrokken, met andere woorden het dorp is leeg, stil en verlaten, toch toont het nog steeds de schoonheid van eerder dit jaar, alleen de figuranten ontbreken.
Het zonnetje schijnt heerlijk en op een bankje zitten twee bekenden te wachten op mensen die niet gaan komen.
Digitaal is de wandeling afgezegd maar er kunnen toch altijd nog mensen komen die het niet gezien of gelezen hebben.
Ik zet de auto aan het haventje en we lopen terug om ons te voegen bij onze wandel collega’s.
We wachten tot iets over de klok van twee maar met uitzondering van een verdwaalde toerist, twee katten en een enkele meeuw zien we niemand en beginnen we eerst aan de stadswandeling Avlenomas.
Via het pad aan de overzijde van de haven lopen wij een stukje zuidwaarts richting de kleine vuurtoren. Verderop in de zee weer de mooie gloed van de zon op de zee die ik al eerder besproken heb. We keren weer terug naar het dorp, lopen door de haven en slingeren ons om de mooie maar kleine baai van het dorp.
We lopen weer langs het water en komen uit bij het Venetiaanse fort, de loodzware kanonnen liggen buiten te verroesten en dat is jammer, niemand haalt het in zijn hoofd deze historische stukken opnieuw te plaatsen op een schavuit zodat het net nog even meer uitstraling krijgt.
De wandeling gaat verder richting het dorp waar we aan de noordzijde een onverhard pad induiken dat door de weilanden slingert, een pad wat enige aandacht vergt vanwege de rotsen en vroegere zeebodem.
Wil je de omgeving bekijken dan zul je moeten stoppen en zo raakt een persoon die ook nog eens gehandicapt is omdat hij met een wandelstok loopt meters achterop.
Gelukkig zijn wij zo sociaal dat de gegoede inwoner van het eiland steeds weer kan aansluiten.
Na het prachtige landschap met oude nederzettingen keren we terug naar de kust, het lang gestrekte strand lopen we in de richting van Paleopoli. Het is prachtig weer en de wind zorgt voor een verkoelend briesje. De terugweg is gelijk aan de heenweg en weldra lopen we Avlemonas weer binnen.
De tweede kerstavond is een kopie van de eerste, eten is hier heilig dus weggooien is een zonde.
Op de maandagmorgen is het nog gewoon kerst, niets bewijst dat het niet zo is, de kerstman staat nog op t plein in het dorp en ook de lichtjes zullen vanavond weer branden.
3e kerstdag zullen we maar zeggen en dat zal ook wel oplopend zijn voor de resterende dagen die wij hier verblijven.
Ik bekijk de muren van de Pyrgos maar kan niets ontdekken van scheuren of iets dergelijks en ook de voordeur sluit nog perfect.
Gisteravond was er toch echt een heuse aardbeving voelbaar, tenminste volgens de bij ons mee etende eiland bewoners, ik hield het op de donder maar goed geen weerlicht te zien dus ze zullen wel gelijk hebben.
O nu ik het toch over aardbevingen heb dien ik even te vermelden dat het bekende schip dat in Diakofti als verroest wrak voor de kust ligt een stuk dieper gezonken is, of dit gekomen is door de aardbeving of door het instorten van het stuk schroot dat laat ik in het midden, het is meer voor u als u de volgende keer komt niet denkt dat de zeespiegel door de opwarming van de aarde ineens een stuk gestegen is.
Goed, verder.
Ontbijt, ik dacht het op vrijdag aangekochte brood voor de kerstdagen vanmorgen even op te warmer maar het was dusdanig verhard dat er een verse moest komen.
Vandaag doen we op verzoek van mijn huisgenoot een rondwandeling in de buurt van Aroniadika, een lus die gaat rond de dorpen daar in de buurt.
Simpel….. staat ergens in de map met gps bestanden, dus kwestie van importeren in de gps en gaan.
Er staan nog al wat gelopen wandelingen in de map maar gek genoeg niet de M44 en toch heb ik ooit de begeleide wandeling van Pyrgos House daar gedaan.
Geen nood, op de site van Kythira hiking heb ik binnen no time de track gedownload en ingeladen, dus op weg maar richting het zuiden.
In Aroniadika zet ik de auto neer en we volgen de track die door verschillende dorpen gaat en mooi ommuurde paden.
Sommige paden heb ik gelopen maar andere zijn echt kompleet nieuw voor mij.
Het was weer een mooie dag.
Nu zijn wij in de gelukkig omstandigheid dat hier geen weegschaal staat dus voorlopig maken wij ons pas weer zorgen als we thuis zijn.
De tweede kerstdag kenmerkt zich hoofdzakelijk door een hoge temperatuur, een stevige wind afkomstig uit het zuiden, voert de warme iets door de zee afgekoelde Afrikaanse wind over het eiland.
Na de brunch gaan wij per auto richting het romantische Avlenomas, het idyllische havenplaatsje dat verscholen ligt in de kromming van de oostkust en een mooi lang strand kent.
De zondag wandeling die geplant stond voor vandaag mag vanwege de COVID maatregelen niet doorgaan, in Athene mag men wel met 40 man in een te warm restaurant dineren maar wandelen in de frisse buitenlucht dat gaat niet.
Ik hou er over op.
Ook in Avlenomas is de stop uit het luchtbed getrokken, met andere woorden het dorp is leeg, stil en verlaten, toch toont het nog steeds de schoonheid van eerder dit jaar, alleen de figuranten ontbreken.
Het zonnetje schijnt heerlijk en op een bankje zitten twee bekenden te wachten op mensen die niet gaan komen.
Digitaal is de wandeling afgezegd maar er kunnen toch altijd nog mensen komen die het niet gezien of gelezen hebben.
Ik zet de auto aan het haventje en we lopen terug om ons te voegen bij onze wandel collega’s.
We wachten tot iets over de klok van twee maar met uitzondering van een verdwaalde toerist, twee katten en een enkele meeuw zien we niemand en beginnen we eerst aan de stadswandeling Avlenomas.
Via het pad aan de overzijde van de haven lopen wij een stukje zuidwaarts richting de kleine vuurtoren. Verderop in de zee weer de mooie gloed van de zon op de zee die ik al eerder besproken heb. We keren weer terug naar het dorp, lopen door de haven en slingeren ons om de mooie maar kleine baai van het dorp.
We lopen weer langs het water en komen uit bij het Venetiaanse fort, de loodzware kanonnen liggen buiten te verroesten en dat is jammer, niemand haalt het in zijn hoofd deze historische stukken opnieuw te plaatsen op een schavuit zodat het net nog even meer uitstraling krijgt.
De wandeling gaat verder richting het dorp waar we aan de noordzijde een onverhard pad induiken dat door de weilanden slingert, een pad wat enige aandacht vergt vanwege de rotsen en vroegere zeebodem.
Wil je de omgeving bekijken dan zul je moeten stoppen en zo raakt een persoon die ook nog eens gehandicapt is omdat hij met een wandelstok loopt meters achterop.
Gelukkig zijn wij zo sociaal dat de gegoede inwoner van het eiland steeds weer kan aansluiten.
Na het prachtige landschap met oude nederzettingen keren we terug naar de kust, het lang gestrekte strand lopen we in de richting van Paleopoli. Het is prachtig weer en de wind zorgt voor een verkoelend briesje. De terugweg is gelijk aan de heenweg en weldra lopen we Avlemonas weer binnen.
De tweede kerstavond is een kopie van de eerste, eten is hier heilig dus weggooien is een zonde.
Op de maandagmorgen is het nog gewoon kerst, niets bewijst dat het niet zo is, de kerstman staat nog op t plein in het dorp en ook de lichtjes zullen vanavond weer branden.
3e kerstdag zullen we maar zeggen en dat zal ook wel oplopend zijn voor de resterende dagen die wij hier verblijven.
Ik bekijk de muren van de Pyrgos maar kan niets ontdekken van scheuren of iets dergelijks en ook de voordeur sluit nog perfect.
Gisteravond was er toch echt een heuse aardbeving voelbaar, tenminste volgens de bij ons mee etende eiland bewoners, ik hield het op de donder maar goed geen weerlicht te zien dus ze zullen wel gelijk hebben.
O nu ik het toch over aardbevingen heb dien ik even te vermelden dat het bekende schip dat in Diakofti als verroest wrak voor de kust ligt een stuk dieper gezonken is, of dit gekomen is door de aardbeving of door het instorten van het stuk schroot dat laat ik in het midden, het is meer voor u als u de volgende keer komt niet denkt dat de zeespiegel door de opwarming van de aarde ineens een stuk gestegen is.
Goed, verder.
Ontbijt, ik dacht het op vrijdag aangekochte brood voor de kerstdagen vanmorgen even op te warmer maar het was dusdanig verhard dat er een verse moest komen.
Vandaag doen we op verzoek van mijn huisgenoot een rondwandeling in de buurt van Aroniadika, een lus die gaat rond de dorpen daar in de buurt.
Simpel….. staat ergens in de map met gps bestanden, dus kwestie van importeren in de gps en gaan.
Er staan nog al wat gelopen wandelingen in de map maar gek genoeg niet de M44 en toch heb ik ooit de begeleide wandeling van Pyrgos House daar gedaan.
Geen nood, op de site van Kythira hiking heb ik binnen no time de track gedownload en ingeladen, dus op weg maar richting het zuiden.
In Aroniadika zet ik de auto neer en we volgen de track die door verschillende dorpen gaat en mooi ommuurde paden.
Sommige paden heb ik gelopen maar andere zijn echt kompleet nieuw voor mij.
Het was weer een mooie dag.
