Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
Afschuwelijk. Ik heb er gewoon geen woorden voor. Zie hieronder een Google-vertaling van een bericht
op Adellin (
)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hij stond in een veld in Kythira, wie weet wanneer, met minimaal voedsel en water. De riem van het halster was diep in zijn snuit doorgedrongen, het was één geworden met zijn vlees. De pijn was ondraaglijk. Gemeenschappelijk lijden voor zijn soort, de ezels. Een eilandbewoner besloot het incident te melden. De eigenaar werd gearresteerd als onderdeel van de spontane procedure en werd vrijgelaten op bevel van de openbare aanklager. Het dier werd niet in beslag genomen en de ezel "verdween" van waar hij was. De vrouw die de klacht heeft ingediend, kan er niet zeker van zijn dat het goed met haar gaat en kan ook niet voor zijn wond zorgen.
In een dierenkliniek in Keratsini is een kat blij. Vrijwillige reddingswerkers haalden hem uit een waterleiding. Hij was verlamd, neergeschoten met een luchtbuks. Een veelgebruikte manier om te oefenen met schieten voor sommige pestkoppen is om zwerfdieren te markeren.
En in Ilia, op het politiebureau waar een burger, een ooggetuige, zich haastte om te melden dat een boer negen puppy's verpulverde met een grasmaaier, probeerden politieagenten te voorkomen dat hij een rechtszaak aanspande "omdat hij erbij betrokken zou raken".
Dit alles is een oogst van de laatste dagen van het front van dierenmishandeling. Samen natuurlijk met de kick naar het kitten van Evia, wat de aanleiding werd voor de tussenkomst van de minister van Burgerbescherming Takis Theodorikakos. Had hij zijn tussenkomst nodig? Waarom koos hij voor dit specifieke incident? Vanwege de omvang die het kostte op sociale media? Wie profiteerde nog meer van hem en zijn diervriendelijke profiel? Jaarlijks worden er ongeveer 4.500 klachten over dierenmisdrijven ingediend. Minder dan 1/5 leidt tot rechtszaken en arrestaties.
De wetgeving is nu strenger, maar de uitvoering blijft achter. Het grote probleem is niet alleen het opleggen van sancties aan de daders, maar de substantiële verandering van opvattingen over geweld, over waar het kan worden uitgebreid vanaf de zwakke schakel, de dieren. En deze verandering betreft zowel de burgers als de overheidsfunctionarissen die geroepen zijn om de wetten uit te voeren. Politiek kan dus niet worden uitgeoefend via de Twitter van de ministers, noch kunnen de instellingen functioneren met hun tussenkomst.
De staat, zoals mijn vriend Myrto zegt, is als kinderen: als je hun schoenveters permanent knoopt, zullen ze het nooit leren om het alleen te doen.
op Adellin (
)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hij stond in een veld in Kythira, wie weet wanneer, met minimaal voedsel en water. De riem van het halster was diep in zijn snuit doorgedrongen, het was één geworden met zijn vlees. De pijn was ondraaglijk. Gemeenschappelijk lijden voor zijn soort, de ezels. Een eilandbewoner besloot het incident te melden. De eigenaar werd gearresteerd als onderdeel van de spontane procedure en werd vrijgelaten op bevel van de openbare aanklager. Het dier werd niet in beslag genomen en de ezel "verdween" van waar hij was. De vrouw die de klacht heeft ingediend, kan er niet zeker van zijn dat het goed met haar gaat en kan ook niet voor zijn wond zorgen.
In een dierenkliniek in Keratsini is een kat blij. Vrijwillige reddingswerkers haalden hem uit een waterleiding. Hij was verlamd, neergeschoten met een luchtbuks. Een veelgebruikte manier om te oefenen met schieten voor sommige pestkoppen is om zwerfdieren te markeren.
En in Ilia, op het politiebureau waar een burger, een ooggetuige, zich haastte om te melden dat een boer negen puppy's verpulverde met een grasmaaier, probeerden politieagenten te voorkomen dat hij een rechtszaak aanspande "omdat hij erbij betrokken zou raken".
Dit alles is een oogst van de laatste dagen van het front van dierenmishandeling. Samen natuurlijk met de kick naar het kitten van Evia, wat de aanleiding werd voor de tussenkomst van de minister van Burgerbescherming Takis Theodorikakos. Had hij zijn tussenkomst nodig? Waarom koos hij voor dit specifieke incident? Vanwege de omvang die het kostte op sociale media? Wie profiteerde nog meer van hem en zijn diervriendelijke profiel? Jaarlijks worden er ongeveer 4.500 klachten over dierenmisdrijven ingediend. Minder dan 1/5 leidt tot rechtszaken en arrestaties.
De wetgeving is nu strenger, maar de uitvoering blijft achter. Het grote probleem is niet alleen het opleggen van sancties aan de daders, maar de substantiële verandering van opvattingen over geweld, over waar het kan worden uitgebreid vanaf de zwakke schakel, de dieren. En deze verandering betreft zowel de burgers als de overheidsfunctionarissen die geroepen zijn om de wetten uit te voeren. Politiek kan dus niet worden uitgeoefend via de Twitter van de ministers, noch kunnen de instellingen functioneren met hun tussenkomst.
De staat, zoals mijn vriend Myrto zegt, is als kinderen: als je hun schoenveters permanent knoopt, zullen ze het nooit leren om het alleen te doen.
