Onderweg naar de 17 juni 2012 verkiezingen

[Roosmarijn]

Ik heb het niet heel vaak dat mijn nekharen overeind gaan staan en het bloed letterlijk onder mijn nagels vandaan kruipt, maar sinds het uitbreken van de crisis en het lezen van zoveel polariserende teksten zijn mijn nagels bijna blauw uitgeslagen.

Ik zou het op prijs stellen als Christine Lagarde ons kan vertellen hoe je in je levensonderhoud kunt blijven voorzien, terwijl de belastingaanslagen bijna net zo hoog uitvallen als je inkomsten? Wij moeten alleen al voor een auto die we al twee jaar proberen te verkopen en die al een jaar in de garage staat een bedrag van 1800,- betalen. Ook lijkt de auto op papier hoe ouder, hoe waardevoller te worden. Dat is nog eens interessant voor autoverkopers, of zou het alleen maar gelden voor het kunnen innen van hogere belastingen? Gisteren werd er meegedeeld dat als men hun belastingaanslagen niet betaalt (voor het gemak even terzijde dat men het vaak simpelweg niet kan!!), dan wordt er van het al extreem verlaagde inkomen ingenomen, of mocht men werkeloos zijn geworden, dan wordt er beslag gelegd op hun onroerend goed. Angst is nu de leidraad in dit land en armoede steekt steeds rapper de kop op. Ik ben als de dood dat ze ons huis ook in zullen nemen, want ook wij kunnen onze aanslag niet betalen. Nikos zegt altijd; wat voor ons geldt, geldt voor 'iedereen' hier. Dat is misschien wel zo, maar zoals ik de woorden van mevrouw Lagarde lees heeft zij er geen enkel probleem mee om misschien wel een miljoen gezinnen op straat te zetten. Het zijn immers de Grieken maar.

Nu ga ik mij voorbereiden op de doop van onze jongste dochter Olivia en de crisis voor een dag opzij zetten. Om 12.00 uur vandaag wordt zij gedoopt in een Grieks kerkje, aan het Griekse haventje, met al onze Griekse familie en vrienden.