mijn eerste keer in Griekenland.
#1
[/size][size=large]
Mijn eerste keer in Griekenland.[/u]
Als vrienden mij vragen hoe en wanneer ik Griekenlandgek ben geworden, krijgen ze dit verhaal te horen.

Mijn eerste keer in Griekenland
Dat is jaren geleden in 1974. Ik was toen een arme student met heel veel zomervakantie, maar geen cent te makken.
Ik was al eens naar Dubrovnik gelift en besloot nu richting Griekenland te gaan. Ik wilde strand, zee, zonlicht, lekkere meiden, drank en avontuur in een goedoop land, waar ik nog nooit geweest was. En dat moest mogelijk zijn in Griekenland.
Ik ben gaan liften en was er in exact een week met nog een rustdag op de camping in Belgrado. Dus dat viel niet tegen.
De truc: gewoon in een Duitse raststätte kijken wie er stevig uit zag en zware shag zat te roken. Dat was in 9 van de 10 gevallen een Hollandse vrachtwagenchauffeur, die je graag meenam. Want je had iemand nodig om je wakker te houden op zo'n lange rit.
Twee opeenvolgende Hollandse vrachtauto's brachten mij meteen al naar Belgrado en daar werd ik opgepikt door een maffe Libanees in een tweede hands Mercedes 220 diesel, toen een gewild model auto in Turkije. Die man reed elke week zo'n auto naar Istanbul, verkocht hem daar voor de dubbele prijs en vloog vervolgens terug naar Hamburg om de volgende Mercedes op te halen. Daar kon hij goed van leven.
Hij liet mij 's-nachts honderden kilometers rijden, want dan hoefde hij niet te stoppen om te slapen.
Hij bleef maar aandringen, dat ik beslist met hem mee moest om het mooie Istanbul te bekijken.
In die tijd kreeg je een stempel in je paspoort voor je auto. Kwam je zonder auto bij de grens, dan had je een probleem em moest je je paspoort inleveren tot de auto weer terecht was. De man probeerde het stempel voor de auto bij de grens met Joegoslavië en vervolgerns Griekenland in mijn paspoort te laten zetten. Ik begreep niet waarom, maar voelde wel nattigheid.
Achteraf hoorde ik van een Duitser, dat als ik er in was getrapt hij onderweg de auto al verkocht zou hebben en ik dan mijn paspoort zou zijn kwijt geraakt en me elke dag bij het hoofdbureau van politie mocht melden, tot die auto terecht was. Die Duitser was het overkomen en hij reisde terug op zijn personalausweis. Maar dat document kennen we in Holland niet meer sinds mei 1945...
Uiteindelijk werd die vent zo kwaad op mij, dat hij mij bij Fanarion (circa 100 km voor de Turkse grens) uit de auto gooide met mijn rugzak er achteraan.
De EOT-camping aan zee was 10 km lopen over een stoffig weggetje en het was bloedheet. Maar ik had weer eens lifters-mazzel : een bus met kinderen op schoolreis naar het strand stopte voor mij.

In 1974 had ik nog geen enkel politiek benul en van de Junta had ik nog nooit gehoord.
In Fanarion snapte niemand hoe ik 3000 km had gereisd om uitgerekend in dat lullige dorpje vakantie te houden en menigeen vroeg waar mijn auto was en of ik dat hele eind was komen lopen.
Uiteindelijk viel het woord autostop en snapten ze het.
In die tijd wilden de Grieken binnen 5 minuten alles van je weten : je complete personalia werden ongegeneerd opgevraagd.
Ik was toen net gestopt met roken en ze vroegen serieus of ik soms homo was. Toen ik hun ouzo ook niet direct een werelddrank vond, waren ze hier min of meer van overtuigd. Want een echte man....
Ik was ook niet getrouwd en had geen kinderen. Ook dat was uitermate verdacht.
Dus dat werd een nacht goed doorzakken op hun kosten en toen waren ze te overtuigen, dat ik toch hetero moest zijn. Maar zo'n geweldige macho als zij zou ik wel nooit worden.
En mijn door de zon geleekte licht blnde haar was vast geverfd.

Toen Makarius de stommiteit beging om Cyprus te willen inlijven bij Griekenland, begon een Turks oorlogsschip prompt Nicosia plat te bombarderen. Pardon : ik bedoel natuurlijk Lefkosia. Gelukkig kwamen de VS tussen beide en de blauwhelmen staan vandaag de dag nog steeds bij de zandzakkengrens.
Een week lang zag je alleen maar kolonels op TV met van die enge Duitse petten op. Van wat ze zeiden, verstond ik geen woord.
De mij omringende Grieken kwamen niet verder dan Polemos, war, boem boem. But we are going to win!
Met die 100 jeeps en 3 tanks en de oude karabijnen uit de burgeroorlog zeker...
De mannen uit het dorp werden gemobiliseerd en op de tractor waarin ze zaten stond : Tha pame na pinoume kaffè stin Ankara.
In het kantoortje van de camping stond ook zo'n karabijn uit 1930 en de camping ging sluiten.
Twee Griekse jongens moesten naar hun geboorteplaats vanwege de mobilisatie en in de stromende regen zijn we toen per taxi naar Kavala gegaan. Ik mocht gratis mee rijden.
Daar was het zonnig en zaten de terrassen vol met toeristen.
Niemand wist ergens wat van, want buitenlandse kranten kon je nog niet krijgen en internet moest nog uitgevonden worden evenals de mobiele telefoon. En die rare Griekse letters kon uiteraard niemand lezen, laat staan dat een toerist begreep wat er in een Griekse krant stond.
God! Wat was het heerlijk rustig in die tijd!
Kavala en Thassos bleken een prima vakantiebestemming.
En tot mijn laatste tientje (het was toen een sport om met zo weinig geld op zak terug te liften) heb ik daar wekenlang vakantie gevierd.
En van de bloedmooie dochter van de campingbaas mijn eerste Griekse woordjes geleerd.

Leonidas
Leandros's signatuur sirtaki
Quote
#2
Wat een fantastisch verhaal. Leuk om zulke eerste ervaringen te lezen!
Quote
#3
Wie durft zijn of haar verhaal hier ook op de site te zetten/
Of is dat typisch iets voor oudere jongeren, zoals ik?
En is bij jullie allemaal de eerste Griekenland-ervaring lekker zuipen en meiden versieren In Chersonnisos?Undecided
Leandros's signatuur sirtaki
Quote
#4
Een geweldig verhaal en heel leuk geschreven. Jammer dat ik nooit zal weten hoe Thassos er in die tijd uitzag.
Ben je er ooit wel eens terug geweest?
Quote
#5
prachtig verhaal Leandros.Jota als je de nieuw gebouwen vergeet de rest is dezelfde als toen. de ferrys van Kavala zijn dezelfde die mijn vader en moeder en mij naar Thassos brachten, aleen toen was ik nog in de buik van mijn moeder.
Quote
#6
Ik ben nog wel eens terug geweest op Thassos. Twee jaar geleden voor het laatst.
Maar het was er mij te toeristisch geworden.
En als die veerponten echt nog dezelfde zijn, wordt het tijd voor vervanging voordat ze zinken.
Overigens voer ik altijd over vanaf Keramotí. DAt was korter en goedkoper en dan kwam je langs de ooievaars op weg er naar toe.
Leandros's signatuur sirtaki
Quote
#7
@Leandros, ik was een van die zware shag rokende chauffeurs die ook vanaf 1971 tot 1991 (toen begon het rommelen op de Balkan) deze route 2 keer per maand heeft gereden, nam wel vaker lifsters mee maar niet om me wakker te houden, we hadden toen tijd zat.
Moet nog eens een boek schrijven over die tijd.
Arthur's signatuur Health is not valued till sickness comes.
Quote
#8
Jeetje zeg, onze eerste keer in Griekenland is nog maar een jaar geleden (bijna).
Daarvoor had ik met het uitzoeken van de bestemming al mijn weg gevonden naar dit gezellige en unieke forum. Waar iedereen klaarstaat met tips en ideeën en do’s en don’ts. Dat was om te beginnen al een warm bad, zo fijn dat dit in deze tijd nog bestaat!
En toen was het augustus 2011, voor het eerst naar Griekenland. Het was Corfu geworden, gewoon simpel een pakketreis. Hotel met ontbijt (Angelica) in Agios Gordios en een paar dagen een auto gehuurd. Op het moment dat het vliegtuig landde op Kerkira waren we verkocht… Het weer, de lieve, behulpzame mensen die we er troffen, de relaxtheid… jullie snappen het al.
Het leuke familiehotelletje was schoon en gezellig met ruime kamers. De eigenaren hadden voor iedereen een vriendelijk woord en ondanks alle drukte op zo’n aankomstdag werd iedere gast persoonlijk naar zijn/haar kamer begeleid. Snel de koffers in de hoek en eerst eens wat rondkijken in het dorp, bij de lokale super wat water scoren en uiteraard wat grieks lekkers. De eigenaresse spreekt geen woord over de grens maar de gasten en zeker een moeder met kinderen worden meteen in haar hart gesloten, en volledig verwend! Achter de bar stond een Nederlandse dame die al bijna 30 jaar op Corfu woont en die ook niets liever wil dan dat de gasten het naar hun zin hebben.
We hadden er een prachtige tijd, 3 dagen rondgetourd met een auto en daardoor heel wat mooie plekjes van het eiland gezien, uiteraard een “cruise” gemaakt naar Paxos en anti-Paxos, een bbq avond bij het hotel, het Achilleon, de Keizersthrone, het klooster van Paleokastritsa, een dagje Kerkira, en iedere avond heerlijk grieks gegeten!
Wel de toeristendingen dus maar ja we zijn ook toeristen. We zijn geen avontuurlijke vakantiegangers maar in Griekenland hadden wij het gevoel thuis te komen en het was ook met pijn in het hart dat we na 8 dagen afscheid namen in het hotel.

Dit jaar kunnen we helaas niet naar Griekenland maar reken er maar op dat we er volgend jaar weer zijn!
In de tussentijd gaan we zo af en toe maar eens Grieks eten, zelf gemaakt of in een restaurantje.

Gisteravond bij Olympia in Harderwijk:

   
Quote
#9
Eind jaren 70 was de democratie in Griekenland hersteld (....) en werd de serie Wie betaalt de Veerman op de NL tv uitgezonden. Dat lokte mij, 25 lentes jong, naar Griekenland. En meteen werd ik betoverd door die mix van monumenten uit het roemruchte verleden, lekker klimaat, mooie natuur en natuurlijk de hartelijke mensen. 10 jaar later werd mijn man tijdens zijn eerste tripje in Hellas ook gegrepen door het Griekenland-virus en dat heeft ons nooit meer losgelaten. Krek 7 jaar geleden, in de lente, kwamen we voor het eerst op het wonderschone Samos (nadat we al heel veel andere plekjes haden bezocht) en dat was helemaal liefde op het eerste gezicht.
En nu zijn we gepensioneerd en kijken uit het raam van ons 2e huis uit over de Baai van Marathokampos. Wat wil een mens nog meer?
Quote
#10
Mijn eerste keer in Griekenland was in 1966 en zal ik nooit vergeten. Ik was 20 en ging met twee vriendinnen met de trein naar Beograd en verder liftend naar Istanbul en vervolgens Athene. In Skopje kwamen we een jongen tegen die ook liftend naar Istanbul ging en ik ben met hem verder gelift. We kwamen 's avonds in Kavala aan en hadden nog 1 drachme. 1Drachme was 12 cent. Langs de weg dronken we een flesje fris voor 1 drachme. Er zat ook een ouder echtpaar en we raakten in gesprek. We konden wel bij hen slapen. Ook kregen we te eten, een diep bord met olijfolie en daarin een gebakken ei en een stuk brood. Er werd gevraagd of we getrouwd waren en dat beaamden we maar. Gevolg, wij kregen de ouderlijke slaapkamer. We hebben die nacht ieder op een rand van het bed geslapen, ja dat ging toen nog zo. Volgende dag werd de lotenverkoper opgetrommeld en wij moesten een lot trekken, dat bracht geluk. Turkijë was ook een heel avontuur, maar uiteindelijk kwamen we bij de jeugdherberg in Athene aan. Deze was vol maar 3 jonge meiden mochten wel in het huis van de gastouders slapen. Prachtige tijd gehad en zelfs in een demonstratie de hand van de oude Papandreos nog geschud. In 1980 ging ik vervolgens met man en kinderen vrij kamperen op de Peleponessos en zijn daar ieder jaar teruggekomen. Inmiddels huren we al weer 17 jaar een gerenoveerd huis uit 1870 in het kleine gehucht Vlassada aan de westkust van de Peleponnessos. Volledig ingeburgerd, grote vriendenkring en sinds 4 weken echt internet! Tot eind oktober blijven we hier weer heerlijk genieten. Dat was mijn verhaal in het kort, Marjan
vlassada's signatuur kalispera hellas Marjan
Quote
#11
Prachtig verhaal Marjan!
Dat waren nog eens tijden, toen de drachme nog 12 cent (en dan echte centen van de ouderwetse zilveren gulden) waard was en je er dan ook nog een flesje limonade voor kon kopen!
Maar vooral die ongekende gastvrijheid toen!
Jammer dat dit nu in grote delen van Griekenland over is vanwege de commercie en het massa(jeugd)toerisme met Chersonnisos alsabsoluut dieptepunt.
Maar waar jij je gesetteld hebt, is het zo te lezen nog ouwerwets in de goede zin van het woord.

(22 May 2012, 12:11)Arthur schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




@Leandros, ik was een van die zware shag rokende chauffeurs die ook vanaf 1971 tot 1991 (toen begon het rommelen op de Balkan) deze route 2 keer per maand heeft gereden, nam wel vaker lifsters mee maar niet om me wakker te houden, we hadden toen tijd zat.
Moet nog eens een boek schrijven over die tijd.

Geef me even een seintje als dat boek uitkomt, dan koop ik het gelijk!
Leandros's signatuur sirtaki
Quote
#12
Nu ik even tijd heb, ook eens het verhaal van onze 1ste keer Griekenland:

Ik werkte al een aantal jaren in de Antwerpse haven en kwam daardoor veelvuldig in contact met Griekse zeelui. Tijdens de winter van 1988 zat ik op een avond in de kajuit van een Griekse kapitein, Spiros genaamd. Je kan het al raden: hij was afkomstig van Corfu. Met de obligate ouzo (of was het Metaxa of een Mythos?) kwam Griekenland ter sprake en onmiddellijk dook Spiros onder zijn bureel en haalde enkele dozen foto's boven van "zijn" eiland.
Een hele tijd later kon ik er ook een woord tussenkrijgen en dat was: "Daar zou ik wel eens heen willen gaan voor vakantie".
Spiros toverde onmiddellijk zijn grootste glimlach boven en zei: "Door mijn werk woon ik nu wel in Piraeus, maar ik heb ook nog mijn zomerhuis in Corfu. Als je wil, kom gewoon af volgende zomer en dan kunnen jullie (mijn vrouw en ik) bij ons logeren." Kortom ik verliet zijn schip met een briefje met zijn telefoonnummer en de belofte dat ik hem zou bellen.
Toen ik mijn vrouw het verhaal vertelde was ze eerder sceptisch. Maar een 2-tal maanden later toch de moed bij elkaar geraapt en gebeld. Eerste wat ik hoorde was: "Eindelijk, waarom duurde het zo lang voor je belde?" Nu goed, er werd afgesproken en in juli zouden we een weekje bij Spiros gaan logeren. Voor alle zekerheid toch ook maar een weekje erbij genomen in een hotel. Indien we zouden aankomen op Corfu en er was niemand hoefden we dan maar enkel logies voor de 1ste week te zoeken.
2 weken voor vertrek gaat de telefoon: Spiros. Ik had de luidspreker aangezet. Het begon met: "Het spijt me verschrikkelijk ...." (mijn vrouw trok al een gezicht van 'zie je wel, ik had je nog gewaarschuwd')..... maar ik ben er niet als je naar Corfu komt. Van mijn rederij moet ik een collega gaan vervangen in Venezuela. Màààààr, mijn dochter is in Corfu en zal jullie opwachten in de luchthaven".

2 weken later komen we in de aankomsthal van de luchthaven en zien tussen de hosts van de diverse reisagentschappen een meisje staan met een kartonnen bordje met daarop "Mr. Patrick". Inderdaad, de dochter van Spiros. We hebben dus een prachtweek gehad.
Het ergste was dat, na een week, we dienden te vertellen dat we eigenlijk nog niet naar huis gingen maar nog een week in een hotel bleven.
Maar dat werd achteraf met Spiros uitgeklaard.
Hotel dus. Eigenlijk eerder een pension met 8 kamers, verspreid over 2 verdiepingen en met 1 gemeenschappelijk toilet en douche per verdieping. Opnieuw een schitterende tijd gehad.
Kortom, te veel anecdotes om in 1 verhaal kwijt te kunnen.
Het resultaat: Mijn (eerst sceptische) vrouw was de eerste die overstag ging en het Griekenland virus te pakken had. Toen ik het volgende jaar opperde: "Misschien Spanje of Italië of ...?" kreeg ik het kordate antwoord: "NEE, GRIEKENLAND." En van toen af had het virus ook mij te pakken.

En sindsdien gaan we dus 1 of meerdere keren per jaar, voor een korte of langere periode naar wat een beetje (veel) ons 2de vaderland geworden is.
Met dank aan Spiros, met wie we nog steeds contact onderhouden en af en toe bezoeken.
En nog altijd is er, als iemand ons (voor de 1ste maal) komt ophalen in haven of luchthaven, een bordje: "Mr. Patrick".
animated flag
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#13
Wat een prachtige verhalen allemaal, het zou zo in boekvorm op de markt kunnen komen voor de liefhebbers. Zou er zeker eentje willen aanschaffen.

Mijn 1e keer was op Lefkada (Nidri)in 1987. Ik had toen een vriendin die al regelmatig in GR kwam, en me heeft aangestoken hiermee. Ze nam me mee naar een Grieksrestaurant in Haarlem waar ik destijds woonde. Het Grieks heb ik me toen eigen gemaakt doormiddels van boekjes en cassetes te beluisteren voor de juiste uitspraak. Naar school ben ik er nooit voor geweest. maar was hier elk vrij uurtje mee bezig. Had er ook heel veel plezier in, maar uiteindelijk zijn we nooit samen naar GR geweest, ze ging weg wanneer het haar uitkwam en tja dat kon ik niet zomaar doen, dus besloot ik zelf een reis te gaan ondernemen. Ik was inmiddelsd 21 en wilde het nu wel eens met eigen ogen gaan zien. Het werd een reis voor jongeren en indeling op kamer. Zo nerveus als ik was stond ik daar in me eentje op de luchthaven van Schiphol. De incheckbali was snel gevonden en zo ook de jongeren die er ook heen gingen. Nu nog afwachten met wie er een kamer gedeeld zou worden. Die kreeg je pas van de hostes terplaatse dus ff afwachten ook. Ik wilde graag bij het raam en dat is ook gelukt. Genoten heb ik alleen van de vlucht al. Voor de landing werd ons wel verteld dat we geen foto's mochten maken op Preveza aangezien dit een militair vliegveld was, maar ja wie ziet dat zonder flitser dus toen toch gedaan Tongue. Met de bus er naar toen via Lefkada stad en zo naar Nidri. Ik zat in een hotel niet ver weg van het strand en het uitgaans gebied. Ontmoeting voor ons allen was in club BoraBora, de naam is me altijd bij gebleven. Waarom geen idee. Sommige bleven een week, maar ik niet, ik bleef gelijk 3 weken. Heb altijd zoiets gehad van 1 week is te kort, maar ja 3 weken ook naar mijn mening. Ik was dus de enige die 3 weken bleef. heb heel veel gezien en wel een paar keer op het prachtige strand van PotoKatziki geweest. Een hele klim naar beneden maar oh zo de moeite waard. Klooster bezocht en kan me de foto ervan zo voor de geest halen. Wat heb ik hier genoten van alles, het eten de gastvrijheid van de bevolking en zeker de omgeving. Er gingen deuren voor me open die voor andere gesloten bleven. Tja een beetje je best doen om de taal te leren heeft zo zijn voordelen. Vanalles gedaan met excursies mee maar vooral ook zelf oppad gaan daar en voor ik het wist waren 3 weken voorbij, met pijn in het hart en een beetje teleurgesteld omdat het voorbij was moest ik gewoon weer terug naar NL,maar had me voorgenomen dat ik zeker terug zou komen in GR. De jaren erna ben ik op Rhodos (Argangelos) geweest met mijn jongere broer, en ja ook hier weer 3 weken. Heb toen een foto gemaakt van de vlindervallei. Deze was zo goed gelukt dat ik die heb laten uitvergroten en nog altijd aan de muur hangt in huis. Vervolgens een jaar later naar Kreta met een vriend, die wel voor Griek door kon gaan, maar het zeker niet was. Werd hij aangesporken in het grieks en vervolgens aan mij vragen wat er gezegt werd. Daar hadden we toen een auto gehuurd en in 3 dg een goede 1000km afgelegt, en dan niet enkelt de toeristische dingen gaan zien, maar ook de wegen opgaan waar je normaal niet zo snel zou komen. Eigenlijk gewoon weg van het toerisme en de cultuur snuiven. Opgravingen blijven voor mij zeer interessant en als ik weer in GR kom zoek ik ze ook zeker op. Het geeft mij een heel apart gevoel, het idee dat iets zo ongelooflijk oud is en ik kan het aanraken. WOW. Na een aantal jaren kwam ik in 1992 op Kerkyra aan, eigenlijk voor vakantie en wilde er een videofilmpje van maken. Door een val van de camera bleef het bij foto's nemen maar had me voorgenomen om er terug te komen, en op 26 september 1992 terug gegaan en er vervolgens voor 1,5 gebleven. Ik werkte hier voor een reclamebureau en later voor een autoverhuur bedrijf, heb het hier zo geweldig naar de zin gehad. In GR heb ik leren autorijden want had net voor vertrek (17-9-1992) me rijbewijs gehaald. Hier op Kerkyra ook de vader van mijn kids leren kennen. Samen verschillende keren naar Mellisourgio (Arta) geweest en vervolgens samen terug gekomen naar NL omdat er voor beide geen werk meer was, en de afspraak die ik met het uitzendbureau had was bij terugkomst ik zo een baan zou hebben. helaas bleek dat niet waar te zijn......

Een ding weet ik heel zeker en heb ik nog altijd spijt van; ik had nooit uit GR moeten vertrekken, maar had er moeten blijven. Ik mis het elke dag!! Daarom wil ik ook zo graag terug, dit is voor mij pas thuiskomen en NL voelt als een hele grote vakantie die eigenlijk al veel te lang heeft geduurd....

Imogen zwaaivlag
Imogen's signatuur ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΛΛΑ,ΜΙΛΑΕΙ ΛΙΓΟ!!!! greekfilm
Quote
#14
Afgelopen week heb ik dit op ons
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




geschreven en moest toen aan dit topic denken. Voor dat ik het heb geplaatst, topic nog ff doorgelezen. Echt leuk al die eerst ervaringen. Maar er zijn er toch veel meer? Kom lezers deel uw eerste keer Griekenland met ons.

In 1986 gingen we voor het eerst naar Griekenland, Kreta, en voelden ons er direct thuis. Kreta, Chersonissos. Nee niet Oh Oh Chersonissos. Toen nog niet. Het was in die tijd gezellig druk en je kon er al leuk uit gaan. Maar het gierde niet zo uit de klauw als tegenwoordig en bovendien moest volgens de toen geldende wet, alle kroegen en disco’s om 2, of was ‘t 3 uur, dicht. Zo keerde de rust automatisch al vroeg in de nacht terug. En ach, dat we 3 weken lang bijna elke nacht tot in de vroege uurtjes in de disco onder het hotel zaten met een man/vrouw of 15, 20? Daar maalde niemand om. Maar terug naar dat “voelden ons er direct thuis” Ik zal proberen te vertellen waarom. We vlogen met een avondvlucht en kwamen dik na twaalven in het hotel. Nou was het eten van meneer Martin in de air niet te hachelen en hadden we flink honger. Dus nadat we de koffers naar onze kamer hadden gebracht gingen we kijken of er nog wat te eten was. Op het terras van het hotel zaten nog wat mensen dus daar zal wel wat te krijgen zijn. Niet dus, keuken al lang dicht. And somewhere else? Vroeg ik de ober, een lange sterke man met pikzwart haar en een grote zwarte snor. Volgens mij had hij model gestaan voor De echte Kretenzer die je op de foto’s in de reisgidsen zag. Echt! Als twee druppels water. No, i think not everything is closed. You hungry? Yes, the food in the airplane was bad. You like pizza? Yes Ok twenty minutes ok? En weg was hij. Nou weet ik niet of alle lezers al eens in Griekenland zijn geweest en weten hoe een Grieks klokje werkt? Nou wees maar blij dat je baas geen Grieks klokje heeft. Pffff wat zal de werkdag dan lang duren zeg. Een kleine drie kwartier later kwam hij terug met twee grote dikke vette Griekse pizza’s . En die zijn extra lekker als je honger hebt, geloof mij maar. Ik hoor u denken “voelden ons er direct thuis” door twee pizza’s? dat is gewoon service. Ja inderdaad dat is gewoon service. Maar dat hij er dan bij komt zitten. Belangstelling in ons toont en veel over hemzelf verteld. En over Kreta, over zijn geboorte dorp Mohos. En over Knossos, het geboorte dorp van zijn vrouw, Maria. En dat hij beloofd ons beide dorpen te laten zien. Een belofte die hij na kwam. Een week of twee later nam hij ons mee naar Mohos om zijn naamdag te vieren. Om 8 uur haalde hij ons op om naar een piepklein kerkje ver in de bergen te gaan. Het kerkje zat vol met de ouderen van het dorp de rest stond er buiten omheen. De bewoners van Mohos begroete ons hartelijk en wenkte dat we gewoon tussen hun in moesten komen staan en overvoerde ons met heerlijk zoet, zelfgebakken brood en fruit. Na de kerkdienst brachten we een bezoek aan zijn 104 jaar oude oma en zijn zus, zwager, neefjes en nichtjes. Daarna op het terras op het dorpsplein ontmoete we nog meer familie en zaten we daar tussen of we ze al jaren konden. Na de verplichte siësta. Dat is Spaans, maar doen ze ook in Griekenland. Was er een groot feest, met het hele dorp op het dorpsplein. Tot in de kleine uurtjes eten, drinken, dansen en live muziek.
Dan is het niet gek toch? Dat we ons er gelijk thuis voelde. En Knossos? Dat kwam er niet van. Toen! Maar dat hebben we in 1988 ingehaald, zijn we drie dagen met Yannis en Maria op pad geweest. Misschien vertel ik dat ook nog wel eens.
Ries's signatuur Gr, Ries

Reizend met een HYMER B544 Fiat Ducato iTDi 230
Quote
#15
Onze eerste keer Zagoria
Na verschillende Griekse eilanden bezocht te hebben (Kreta, Samos, Naxos, Mykonos, Paros, Lesbos, Chios) wilden we toch een keer iets anders. Wel Griekenland, maar een rondreis misschien? Niet zo'n grote, waar je de hele dag in de auto zit, maar gewoon een kleine om uit te proberen. We vlogen op Corfu, en vandaar uit met de ferry naar Igoumenitsa. Het begon met een kapotte band van de huurauto, op het vliegveld. Zou dit een voorteken zijn? De overtocht verliep prima, en de reis naar Ioannina was een prachtige tocht. We verbaasden ons over de prachtige natuur; zo anders dan op de eilanden. Prachtig groen en bergachtig! Onze eerste overnachting was in Ioannina. Een mooi hotelletje in het oude stadsdeel, op loopafstand van het meer. We hebben er veel bekeken: het kleine eilandje in het Pamvotismeer, een bezoek gebracht aan de opgravingen van Dodoni, de Perama grotten bezocht en 's avonds lekker gegeten aan het meer. Onze eerste kennismaking met het vasteland verliep goed. De volgende dag gingen we op weg naar Zagoria. We verbleven eerst drie dagen in Megalo Papingo. Weer een belevenis op zich. Wat een natuur en een prachtige omgeving. Toeristisch was het zeker niet. We ontmoetten telkens dezelfde stellen die dezelfde rondreis deden, en waar we 's avonds wel eens wat mee dronken om de belevenissen van de dag te vertellen. Na drie dagen vertrokken we naar Koukouli. Waar ik wel achter kwam, was dat ik het "verkassen" niet zo mijn ding vond. Aan de andere kant zag je in een korte tijd veel van de omgeving. De weg naar Koukouli was nog niet verhard, en ik had het gevoel dat we wel erg afgelegen zaten....de weg hield op en ik zag alleen een hoge muur. Dit bleek de plateia van het dorp te zijn, met een grote, oude plataan. Waarschijnlijk was aan mijn gezicht te zien dat ik me niet echt op mijn gemak voelde. Paul de kok van de taverna kwam met een worstje op een vorkje naar buiten, en bood me dit aan met de woorden "welcome home". Dit is het ook uiteindelijk een beetje geworden, want we komen nu zeker al voor 15 jaren in deze mooie streek, weliswaar overnachten we niet (meer) in Koukouli, maar zo af en toe drinken we er nog wat. Zagoria heeft wel mijn hart veroverd en daarom komen we er ook jaarlijks terug; voor mij is het telkens weer opnieuw thuiskomen......

[Afbeelding: vyo2g7.jpg]
Angeliki's signatuur Χαιρετισμους! 
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




  gremo
Quote
#16
mijn eerste keer naar Griekenland: dat is lang geleden, ik ging met een vriendin op vakantie,ergens in de buurt van Athene, in 1979
Een vakantie ,niet bewust gepland naar Griekenland, maar het was goedkoop en warm, dus gaan!
Deze vakantie was in het teken van uitgaan/strand en mooie mannen ontmoeten!
Dat lukte natuurlijk helemaal, ik was onder de indruk van de geweldige natuur, alles bloeide, iedereen tuinierde in de kleinste potjes( olijfblikken)en ik had een gevoel van thuiskomen,warm, pff... Athene in het hoogseizoen..Ik ontmoette Costas, ik werd verliefd( niet zo moeilijk met zoveel aandacht) en ik werd op handen gedragen ...hij zou naar Nederland komen en kwam ook, maar dat werd een groot fiasco. Zoals ik daar op handen werd gedragen, zo wilde hij dat kennelijk hier in Nederland ook! Na 2 dagen heb ik hem op de trein gezet. Maar mijn liefde voor Griekenland was ontstaan.
Het jaar erop naar Halkidiki, met dezelfde vriendin, we zaten ver buiten een uitgaanscentrum, maar dat was geen enkel punt, we konden meeliften met boeren karren/scooters, maar in elk gehucht was wel een disco in de openlucht, een vakantie zoals je dat wilt als jonge meid!!
In 1980 ontmoette ik mijn man, stak hem aan met het Griekenland virus, maar hij wilde natuurlijk met eigen auto...we leenden een oud campertje, waren een week onderweg door Joegoslavie,vies en vuil bereikten we de grens, uren in de brandende zon, maar eenmaal daar...ik vergeet zijn reactie nooit meer: "de zee is inderdaad warm"
6 weken rond getrokken in een oude bus, geen airco,hoogseizoen, over het vaste land....geweldig, zoveel mooie ontmoetingen. Aardbevingen...meloenen, die over de grond begonnen te rollen..voor het eerst naar een naaktstrandje, wat toen nog een gevangenisstraf kon opleveren.
Ik als vrouw, werd niet geholpen op een terras,zolang mijn partner niet was aangeschoven...er werd nog amper engels gesproken, dus mee naar de keuken om maar wat aan te wijzen! Het jaar erop met een eigen camper, een oude mercedes bus.geweldig, alle hoogtepunten op de Peloponnesos gezien, een trouwerij mee gemaakt, terug via Corfu , overtocht naar Italie. 6 weken zwerven, heerlijk. In 1986 trouwden we,en natuurlijk met onze bus op vakantie , naar Turkije,maar op de terugweg, even naar Griekenland, geschrokken van het toenemende toerisme. Vooral de toeristen vanuit Polen, een land waar we nog inzamelingen voor deden. Daarna een vakantie naar Kreta. Op een scooter het eiland verkennen.
Door omstandigheden kwam het er daarna een tijdlang niet meer van ,maar in 2000 opnieuw naar Griekenland, nu met het vliegtuig naar Samos, een onvergetelijke vakantie, maar helaas door de bosbranden, geevacueerd worden. En ja, zwaar verliefd geraakt,In 2002 terug naar Samos.
In 2003, met nog steeds de eigen ,ruim 25-jaar oude camperbus, opnieuw naar Griekenland, het vaste land, maar toen als alleenstaande vrouw met 2 kleine kinderen!
Een bijzondere ervaring, campings met alle vrijheid om te staan waar je wilt, als je de schaduw maar deelt met anderen!
Sinds mijn kinderen volwassen zijn, mijn bus het begeven heeft, de ontdekking van Griekenland per voet. Lesbos, Pilion, eilandhoppen, Santorni, Paros, Naxos, Mykonos. Kos.
En dit jaar op de bonnefooi naar Andros en Tinos, gewoon een ticket naar Athene, bootovertocht en de rest via hotel-Booking.com het eea geregeld.
Griekenland:een wonderschoon land. per camper was het destijds uniek ,maar te voet zie je zoveel meer van het land, unieke ontmoetingen en de kalderimie's ..geweldig. ooit ga ik wonen in Griekenland, een simpel huisje...als vrouw is dit een land, waar ik me veilig voel, welkom voel , maar vooral thuis voel!
Quote
#17
Allereerst mijn Complimenten over de mooie verhalen die hier in dit topic geschreven zijn.
Ook mooi om te lezen.

Hoe zijn mijn man en ik aangestoken door het Griekenland Virus. Ik wil daar wel wat over vertellen.

In eerste instantie hadden mijn man en ik altijd het idee dat Griekenland of te wel Kreta een trappen land was.
Hoe we daar bij zijn gekomen dat moet ik jullie helaas schuldig blijven.
Ik weet daar geen antwoord op te geven. Maar we nemen onze woorden terug want het is geen trappen land
Oké je moet soms een beetje klimmen maar goed daar krijgen we weer stevige kuiten van.
Maar om op mijn verhaal terug te komen hoe wij zo verliefd zijn geworden op Kreta.
Dat hebben we te danken aan mijn zus en zwager die ons mee vroegen in 2011 om met hun op vakantie te gaan naar Kreta.
Dat was niet tegen doven mans oren gezegd en zo zijn wij op 18 mei 2011 neer gestreken voor 8 dagen op Koutouloufari
Mijn man en ik kwamen aan en echt jullie kunnen het geloven of niet we waren op slag verliefd wat is het daar geweldig en nog steeds
De mensen die daar werken en leven wat een schatten waar ze je kunnen helpen zullen ze het ook doen.
Mijn zwager had een auto gehuurd en zijn echt door mooi plaatsen gekomen en sommige plaatsen zijn we ook voor een dag geweest
Zo zijn we een dag in Agios Nikolaos geweest,Rethmynon waar we toen met de Boot naar Spilonga zijn gevaren dat was ook een belevenis op zich om daar te zijn
We zijn ook nog een dagje naar Ierapetra en Malia geweest dus al met al toch wel veel indrukken op gedaan in die 8 dagen.
We hebben het er nog dikwijls over onze eerste kennismaking met Kreta.
Vorig jaar zijn we met ons eigen gezin weer terug gegaan naar Koutouloufari nou ik kan jullie vertellen onze zoon van 21 is ook met dit virus besmet geraakt en gaat over 2 weken terug met een maat van hem om daar hun vakantie te gaan vieren en ook op Koutouloufari dus dat wil wel wat zeggen.
Vorig jaar toen wij daar onze vakantie vierde hebben we geen auto gehuurd om dat ik dat niet durf. Misschien komt dat nog wel maar nu nog even niet.
We hebben toen een hele mooie boot reis gemaakt naar Sissi dat was ook weer een ervaring op zich. Want op een gegeven moment werd de boot stil gelegd midden op het water en als je wilde kon je zo van de boot springen en dan heerlijk gaan zwemmen. Zowel mijn man als zoon die hebben dat gedaan. Moeders bleef veilig aan boord en stond te genieten van degene die daar aan het zwemmen waren. Daarna zijn we naar Sissi geweest en hebben daar een heerlijke en een mooie dag door gemaakt.
De volgende maand van dit jaar gaan mijn man en ik weer terug en dan naar Piskopiano en verblijven daar heerlijk 10 dagen
Dan zien we onze vrienden weer die we daar hebben gemaakt en gaan weer leuke en mooie dingen zien.
Zo gaan mijn man en ik mee met de Glazenboot om de mooie vissen te zien die Kreta rijk is en natuurlijk gaan we genieten van het eten en de mooie Griekse muziek waar mijn man en ik allebei van houden. Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat wij op Kreta zijn geweest.
En zo is het dus ontstaan hoe wij met Griekenland in aanraking kwamen en daar zijn we mijn zus en zwager nog steeds dankbaar voor.

animated flag
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  mijn eerste reis (combi) athene - rhodos robienne78 2 2.913 15 August 2012, 17:46
Laatste bericht: Erwin

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 3 gast(en)