07 November 2012, 11:58
Over wijn, ons werk, kunnen we natuurlijk uren praten. Tijdens de diverse wijnreizen naar Griekenland die we jaarlijks organiseren, blijkt telkens weer dat maar weinig mensen echt weten hoe wijn gemaakt wordt. Natuurlijk, "van druiven" is het antwoord, maar dat dekt de lading toch niet. Vandaar een stukje uitleg.
Bij een wijnproducent die kwaliteitswijn wil maken gaat het meestal zo:
Direct na de (handmatige) pluk, worden de druiven naar een koelinstallatie gebracht waar ze in recordtempo worden gekoeld. Dit is om de aroma's van het sap en de schil te bewaren. Vervolgens gaan ze in een machine die de druiventrosjes ontsteelt, waarna ze op de lopende band terecht komen en handmatig worden geselecteerd. De "slechte" druiven worden er handmatig uitgevist. Hierna gaan de druiven naar een pneumatische pers. In eerste instantie worden de druiven "geperst" door de zwaartekracht. Er komt geen machine aan te pas. De eigen zwaartekracht zorgt ervoor dat zoveel mogelijk aroma's bewaard blijven. Nadat de zwaartekracht is uitgewerkt wordt er in de persmachine een ballon opgeblazen die langzaam de nog aanwezige druiven perst en het restant van het sap opvangt. Dit sap wordt getransporteerd naar roestvrij stalen tanks waarna er in de meeste gevallen de nodige (chemische) stoffen aan worden toegevoegd, en niet te vergeten, gist. Na deze "fermentatie" is de wijn bijna klaar, het alcoholpercentage zit erin ( door de gisting ), en de wijn moet alleen nog worden gefilterd en gestabiliseerd. Als dit klaar is kan de wijn gebotteld worden voor transport en consumptie, of hij gaat naar eikenhouten vaten om verder te rijpen.
Bij een bedrijf dat alleen maar bulkwijnen maakt is het veel simpeler. Direct na de pluk worden de druiven direct machinaal geperst, en gaan direct naar de tanks, waarna het proces als hierboven plaatsvindt.
Voor de beste wijnen van het huis, worden alleen de beste druiven uit de wijngaard gebruikt, nieuwe eikenhouten vaten toepast ( kostprijs per vat van 225 liter ongeveer € 800,- ) en geklimatiseerd bewaard.
Voor een "wijn" als imiglykos worden de minst goede druiven gebruikt, het restant van de oogst. De kwaliteit is niet zo belangrijk want de "wijn" wordt op dronk gebracht met suiker, die vervolgens de smaak domineert.
Bij dessertwijnen wordt in Griekenland gebruik gemaakt van de "Late Harvest" methode of de "Sundried". In het 1e geval laat de wijnmaker een deel van de druiven hangen tot in november. Dr druiven zijn dan, mits het klimaat goed gebleven is, gekrompen tot gerimpelde krentjes. Deze zitten vol superzoet sap, maar de opbrengst is laag, vandaar de meestal hogere prijsklasse. Een goedkope dessertwijn betekent dat hij is aangelengd met suiker!
"Sundried" wordt vooral toegepast op Santorini, waar men de beroemde VinSanto maakt. De druiven worden geplukt en vervolgens 2 weken in de zon te drogen gelegd. Het resultaat is min of meer hetzelfde als bij "Late Harvest" maar het proces is nu versneld. Er wordt geen suiker toegevoegd.
Bij wijnen als port gebeurt dit wel omdat de druiven van zichzelf onvoldoende suiker aankweken.
Globaal kun je dus stellen, hoe goedkoper de wijn, hoe sneller het produktieproces is geweest en hoe lager in kwaliteit de druiven.
Hoe duurder de wijn, des te beter is de kwaliteit van de druiven die gebruikt zijn en des te langer en zorgvuldiger het produktieproces. Vaak ook i.c.m. het gebruik van eikenhouten vaten.
En tot slot, niet geheel onbelangrijk, is de marketing rondom de wijn heeeeeeeeel belangrijk. En in dat geval lopen Griekse wijnproducenten, maar ook de overheid, nog een straatlengte achter op landen als Frankrijk, Spanje, Italie en niet te vergeten, massaproducenten als Zuid-Afrika en Chili.
Mvg
Martin
Bij een wijnproducent die kwaliteitswijn wil maken gaat het meestal zo:
Direct na de (handmatige) pluk, worden de druiven naar een koelinstallatie gebracht waar ze in recordtempo worden gekoeld. Dit is om de aroma's van het sap en de schil te bewaren. Vervolgens gaan ze in een machine die de druiventrosjes ontsteelt, waarna ze op de lopende band terecht komen en handmatig worden geselecteerd. De "slechte" druiven worden er handmatig uitgevist. Hierna gaan de druiven naar een pneumatische pers. In eerste instantie worden de druiven "geperst" door de zwaartekracht. Er komt geen machine aan te pas. De eigen zwaartekracht zorgt ervoor dat zoveel mogelijk aroma's bewaard blijven. Nadat de zwaartekracht is uitgewerkt wordt er in de persmachine een ballon opgeblazen die langzaam de nog aanwezige druiven perst en het restant van het sap opvangt. Dit sap wordt getransporteerd naar roestvrij stalen tanks waarna er in de meeste gevallen de nodige (chemische) stoffen aan worden toegevoegd, en niet te vergeten, gist. Na deze "fermentatie" is de wijn bijna klaar, het alcoholpercentage zit erin ( door de gisting ), en de wijn moet alleen nog worden gefilterd en gestabiliseerd. Als dit klaar is kan de wijn gebotteld worden voor transport en consumptie, of hij gaat naar eikenhouten vaten om verder te rijpen.
Bij een bedrijf dat alleen maar bulkwijnen maakt is het veel simpeler. Direct na de pluk worden de druiven direct machinaal geperst, en gaan direct naar de tanks, waarna het proces als hierboven plaatsvindt.
Voor de beste wijnen van het huis, worden alleen de beste druiven uit de wijngaard gebruikt, nieuwe eikenhouten vaten toepast ( kostprijs per vat van 225 liter ongeveer € 800,- ) en geklimatiseerd bewaard.
Voor een "wijn" als imiglykos worden de minst goede druiven gebruikt, het restant van de oogst. De kwaliteit is niet zo belangrijk want de "wijn" wordt op dronk gebracht met suiker, die vervolgens de smaak domineert.
Bij dessertwijnen wordt in Griekenland gebruik gemaakt van de "Late Harvest" methode of de "Sundried". In het 1e geval laat de wijnmaker een deel van de druiven hangen tot in november. Dr druiven zijn dan, mits het klimaat goed gebleven is, gekrompen tot gerimpelde krentjes. Deze zitten vol superzoet sap, maar de opbrengst is laag, vandaar de meestal hogere prijsklasse. Een goedkope dessertwijn betekent dat hij is aangelengd met suiker!
"Sundried" wordt vooral toegepast op Santorini, waar men de beroemde VinSanto maakt. De druiven worden geplukt en vervolgens 2 weken in de zon te drogen gelegd. Het resultaat is min of meer hetzelfde als bij "Late Harvest" maar het proces is nu versneld. Er wordt geen suiker toegevoegd.
Bij wijnen als port gebeurt dit wel omdat de druiven van zichzelf onvoldoende suiker aankweken.
Globaal kun je dus stellen, hoe goedkoper de wijn, hoe sneller het produktieproces is geweest en hoe lager in kwaliteit de druiven.
Hoe duurder de wijn, des te beter is de kwaliteit van de druiven die gebruikt zijn en des te langer en zorgvuldiger het produktieproces. Vaak ook i.c.m. het gebruik van eikenhouten vaten.
En tot slot, niet geheel onbelangrijk, is de marketing rondom de wijn heeeeeeeeel belangrijk. En in dat geval lopen Griekse wijnproducenten, maar ook de overheid, nog een straatlengte achter op landen als Frankrijk, Spanje, Italie en niet te vergeten, massaproducenten als Zuid-Afrika en Chili.
Mvg
Martin