20 April 2013, 15:44
Een heel goed stuk (zowel het artikel als de reactie)! En helemaal mee eens. Dit soort gesprekken heb ik ook met menig Griek. Nu snap ik 'het waarom' van de ontwikkelingen (wat geen excuus is, maar een verklaring), evenals de passiviteit van menig Griek hierin, vanwege alle andere problemen (zie topic van artikel uit NewYorkTimes), maar een ieder die hier het lef heeft te zeggen dat 'die buitenlanders' hun werk hebben ingepikt, kunnen van mij de wind van voren verwachten (al probeer ik tegenwoordig mijn emoties iets meer onder bedwang te houden), want er zijn maar weinig Grieken die zelfs nu dat werk (voor dat geld!) willen doen, dat deze immigranten doen. Dus dat argument gaat niet op. Ik zeg ook altijd dat wij naar ons eigen aandeel moeten kijken in dit alles. Dit geldt voor iedereen!
Verder zeg ik hier in gesprekken altijd, als het gaat om bepaalde nationale feestdagen, dat ik hun beleving van de geschiedenis respecteer (zoals hoe hen de opstand tegen de Ottomanen is voorgelegd op school; behoeft geen uitleg dat dit in Griekenland en Turkije vaak te zwart/wit wordt uitgelegd), maar dat als wij in het verleden blijven hangen, we ook nooit vooruit kunnen komen; een stap richting wederzijds begrip. Het verleden heeft hier eigenlijk nooit een plekje gekregen, omdat Griekenland zelden echt rustige tijden heeft gekend. Door alle oproer kennen zij een groter nationalistisch gevoel, dan wij Nederlanders. Zo beleef ik het in ieder geval. Dat maakt de mensen hier misschien gevoeliger voor de onzekerheid die nu weer heerst. NB. Ik denk dat het boek van Kees Klok hier een hele duidelijk link zal uitleggen naar heden en verleden!
Het is in ieder geval cruciaal dat er een dialoog gaande blijft met mensen die uit onbegrip, of onwetendheid handelen. Ook de passiviteit is te verklaren, maar zal ons niet tot rust en vrede leiden.
Aangezien ik geen puber meer ben die de straten van Athene met graffity kan besmeuren (nooit gedaan overigens ), ben ik nu in mijn tuin aan de slag gegaan, zodat iedereen die bij ons langskomt, al bij binnenkomst kan zien waar wij voor staan. Niet dat dat iets zal veranderen, maar zoals zaadjes (hoe klein ook) van angst en onbegrip kunnen uitgroeien tot haat en oorlog, kunnen zaadjes van liefde en begrip leiden tot vrede.
Verder zeg ik hier in gesprekken altijd, als het gaat om bepaalde nationale feestdagen, dat ik hun beleving van de geschiedenis respecteer (zoals hoe hen de opstand tegen de Ottomanen is voorgelegd op school; behoeft geen uitleg dat dit in Griekenland en Turkije vaak te zwart/wit wordt uitgelegd), maar dat als wij in het verleden blijven hangen, we ook nooit vooruit kunnen komen; een stap richting wederzijds begrip. Het verleden heeft hier eigenlijk nooit een plekje gekregen, omdat Griekenland zelden echt rustige tijden heeft gekend. Door alle oproer kennen zij een groter nationalistisch gevoel, dan wij Nederlanders. Zo beleef ik het in ieder geval. Dat maakt de mensen hier misschien gevoeliger voor de onzekerheid die nu weer heerst. NB. Ik denk dat het boek van Kees Klok hier een hele duidelijk link zal uitleggen naar heden en verleden!
Het is in ieder geval cruciaal dat er een dialoog gaande blijft met mensen die uit onbegrip, of onwetendheid handelen. Ook de passiviteit is te verklaren, maar zal ons niet tot rust en vrede leiden.
Aangezien ik geen puber meer ben die de straten van Athene met graffity kan besmeuren (nooit gedaan overigens ), ben ik nu in mijn tuin aan de slag gegaan, zodat iedereen die bij ons langskomt, al bij binnenkomst kan zien waar wij voor staan. Niet dat dat iets zal veranderen, maar zoals zaadjes (hoe klein ook) van angst en onbegrip kunnen uitgroeien tot haat en oorlog, kunnen zaadjes van liefde en begrip leiden tot vrede.