Griekse mentaliteit
#1
Berichtgever: Bruno Tersago.

Dit bericht spreekt voor zich zelf!!


Griekse fruitplukkers?
03/07/2013 — Bruno
De voorbije dagen gonst het weer van berichten in de buitenlandse (niet-Griekse) media dat Grieken hun heil zoeken in de landbouw. Vele Grieken zouden terug het land willen gaan bewerken, om zo de crisis te bestrijden. Eerste doel is om in je eigen levensonderhoud te voorzien, tweede doel is om mogelijk een deel van je opbrengst te verkopen en zelfs wat winst te maken.

Het klinkt mooi, het klinkt zelfs romantisch, want het geeft de indruk dat je aan de verstikkende invloed van de crisis kunt ontsnappen. De realiteit is natuurlijk helemaal anders.

Mensen die zo zwaar geraakt zijn door de crisis, dat ze geen toekomst meer zien, trekken weg uit de steden en gaan op zoek naar werk in de landbouw. Sommigen hebben nog ergens een stukje onbewerkt land liggen, dat in de familie is gebleven. Ze moeten dat opnieuw leren bewerken, ze moeten zaden kopen, misschien zelfs materiaal om de grond te bewerken, en meststoffen zijn ook nodig. Dat vergt dus al een kleine investering, voor je er kunt aan beginnen.

En niet alleen een investering: je moet ook kennis hebben. Hoe bewerk je de grond, hoe kweek je voedsel? Heel wat mensen zijn al van een koude kermis thuis gekomen, want zo simpel is het dus allemaal niet.

Maar door de berichten in de buitenlandse media zou je de indruk krijgen dat heel veel mensen die stap hebben genomen, hoewel dat helemaal niet het geval is. Het blijft toch maar beperkt tot schuchtere, individuele pogingen, die niet altijd succes hebben.

Het heeft ook voor een deel te maken met de mentaliteit. Al zeker 2 generaties lang was het bijna taboe om het land te gaan bewerken in Griekenland. Iedereen moest dokter, advocaat of succesvol zakenman worden. Vele tachtigers die nauwelijks de kans hebben gehad om naar school te gaan, stuurden hun kinderen naar scholen, privé-instituten en zo meer, om toch maar zo veel te leren en om niet mee te maken wat ze zelf hebben moeten meemaken: een leven van armoede en harde strijd met de Griekse grond.

Dat zit er dus nog wel in bij de huidige jonge generatie: werken in de land- en tuinbouw is iets wat je enkel doet als er echt werkelijk helemaal niets meer overblijft. Het werk is vooral goed voor Albanezen, Pakistani’s, Bangladeshi’s en zo meer. Niet voor een Griek.

Een paar maanden geleden hebben we gezien hoe de Bangladeshi’s werden behandeld die in de fruitteelt in Nea Manolada werken. Toen ze hun achterstallig loon kwamen opeisen, werd er op hen geschoten. In een poging om hun reputatie te herstellen, hebben de fruitboeren van Nea Manolada nu de jobs opengesteld voor de Grieken. Dat wil zeggen: ze hebben de jobs via de officiële kanalen aangeboden, met een dagloon van 23 euro.

Het is zwaar werk, en vaak werk je ook weekends. Dus inderdaad, het is niet meteen een job die je zou willen uitvoeren. En toch: er werden honderden jobs aangeboden, en blijkbaar zouden er amper 10 Grieken interesse hebben gehad. Uiteraard zijn de werkomstandigheden niet goed en je zal maar in Nea Manolada moeten gaan werken. Maar tegelijk toont het toch ook de mentaliteit: op het land werken, dat doe je niet.

Dit soort cijfers zouden door sommigen wellicht kunnen worden aangegrepen om te zeggen dat er nog genoeg vet op de soep zit en dat de Grieken duidelijk nog genoeg geld hebben om dit soort jobs naast zich neer te leggen. De realiteit is iets complexer, natuurlijk.

- See more at:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Wick's signatuur Houdoe
Wick
Quote
#2
Dit klopt inderdaad wel met het beeld wat ik heb gekregen van mensen om mij heen. Zoals bij ons, werken zij wel in hun eigen moestuin. Dat is natuurlijk al makkelijker als je al op het platteland woont zoals wij. Die kennis gaat dan min of meer wel over op de kinderen en de materialen zijn er. Er hoeft dus niet geinvesteerd te worden om in eigen onderhoud te voorzien (voor de Athenaar ligt dit al anders). Wat ik wel merk is dat mensen zelf meer hun handen vuil maken en minder vaak immigranten inhuren om dit te doen. Maar, dan heb ik het natuurlijk nog steeds over zelfvoorziening. Echt een eigen bedrijf hierin beginnen is enorm lastig, want dat vergt wel een investering en natuurlijk de nodige kennis. Of zelf op het platteland gaan werken voor een karig loon; dat is inderdaad nog steeds voor de meesten not done. Alleen ligt het, zoals Bruno al aangaf, complexer dan te stellen dat die mensen nog genoeg geld hebben en het werk wel niet nodig zullen hebben. Het verleden, de opvoeding van 'je moet zo hoog mogelijk proberen te presteren' en de Griekse trots, spelen een niet te verwaarlozen rol hierbij.

Mocht ik echter eens een Griek treffen die een opmerking maakt over buitenlanders die hun werk inpikken, dan heb ik het mooiste wapen op zak; "pak jij dan maar die schoffel en ga in de bloedhitte voor een paar euro per dag het land op." Ik geloof wel dat er iets aan het veranderen is, maar dat vergt tijd. Veel tijd. Zoals de zgn ruilhandel. Dat was vroeger ook iets waar men zich voor schaamde. Je kwam niet met de komkommers die je extra had of een tiental scharreleitjes; die gingen weer terug naar de kippen. Nu zijn dat steeds meer de kadootjes die men meeneemt als men op bezoek komt. Een zelfgemaakte pot marmelade of een zak met bieten, sla of tomaten. Het wordt steeds meer gewaardeerd en niet meer gezien als iets waar je je voor hoeft te schamen.
Roosmarijn's signatuur zonnetje

Pluk de dag, en probeer (hoe moeilijk soms ook) het glas halfvol te zien.
Quote
#3
(04 July 2013, 09:08)roosmarijn schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Ik geloof wel dat er iets aan het veranderen is, maar dat vergt tijd. Veel tijd. Zoals de zgn ruilhandel. Dat was vroeger ook iets waar men zich voor schaamde. Je kwam niet met de komkommers die je extra had of een tiental scharreleitjes; die gingen weer terug naar de kippen. Nu zijn dat steeds meer de kadootjes die men meeneemt als men op bezoek komt. Een zelfgemaakte pot marmelade of een zak met bieten, sla of tomaten. Het wordt steeds meer gewaardeerd en niet meer gezien als iets waar je je voor hoeft te schamen.

Beste Roos,

Misschien geld dit bovenstaande voor de stedelingen maar bij ons in Oost Macedonia en in Epiros was het heel normaal om komkommers en tomaten mee te nemen. Zelf heb ik regelmatig eieren meegenomen vanuit Epiros naar een vriend in Duitsland, zijn moeder is in de veronderstelling dat er nergens zulke goede eieren zijn als die van haar kippen.
De stedelingen hebben meestal niet de beschikking over een stukje land om een tuintje aan te leggen en zijn dan heel blij met de groenten van familie of vrienden.

Kali Mera,

Dick
Quote
#4
Beste Dick,

Ik weet niet of dit voor alle gebieden geldt. Ik kan alleen maar aangeven wat ik hier om mij heen zie en wat ik van bijvoorbeeld familie in Athene en bijvoorbeeld onze koumbari uit Nafpaktos hoor. De doopmoeder van ons oudste dochtertje begon er laatst zelf over. Dat zij nu een soort knutselgroepje hebben gevormd van vrouwen die van alles en nog wat maken (sieraadjes, schilderingen etc) en dit dus als kado geven bij verjaardagen ed. Daarna ging zij over op dat dit ook is doorgetrokken in 'home-products', iets dat volgens haar nooit gebruikelijk is geweest, maar sinds de crisis een trend is geworden. Zij beschreef het als een taboe dat doorbroken wordt. Jij woonde hier natuurlijk pas drie en een half jaar (las ik in jou topic van jouw vertrek), dus misschien dat het toen al iets ging veranderen. Of, misschien is het overal in Griekenland iets anders.

Ik hoop dat het jullie allemaal goed zal vergaan in jullie nieuwe thuisland.
Roos
Roosmarijn's signatuur zonnetje

Pluk de dag, en probeer (hoe moeilijk soms ook) het glas halfvol te zien.
Quote
#5
(06 July 2013, 14:46)roosmarijn schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Beste Dick,

Daarna ging zij over op dat dit ook is doorgetrokken in 'home-products', iets dat volgens haar nooit gebruikelijk is geweest, maar sinds de crisis een trend is geworden. Zij beschreef het als een taboe dat doorbroken wordt. Jij woonde hier natuurlijk pas drie en een half jaar (las ik in jou topic van jouw vertrek), dus misschien dat het toen al iets ging veranderen. Of, misschien is het overal in Griekenland iets anders.

Ik hoop dat het jullie allemaal goed zal vergaan in jullie nieuwe thuisland.
Roos

Dank je Roos dat gaat best lukken hier, het belangrijkste is dat opa het ook naar zijn zin heeft. Een man van bijna 80 naar een nieuw land brengen is voor ons een grote verantwoording, maar ik kan zeggen dat hij hier al meer gelopen heeft als in de tijd dat ik hem mee heb gemaakt in Megalokampos.
Wat die groepen vrouwen betreft was dat voor ons niets nieuws, na het sluiten van diverse atelliers in de buurt van Drama in de begin negentiger jaren. Vrouwen waren zonder werk en hebben een coöperatie opgericht. Zij maken diverse produkten in gezamelijkheid en brengen die op de markt. Voor deze omgeving is dat niet zo nieuw, de bevolking bestaat hier voornamelijk uit Pontis die weten wat hard werken is en zoeken altijd naar nieuwe mogelijkheden om geld te verdienen.
Dat ik drie en half jaar daar gewoond heb wil niet zeggen dat ik geen referentie heb, mijn vrouw komt uit deze streek.
Ook in Epiros worden mensen inventief, een vriend van mij is vorig jaar september samen met zijn vrouw werkeloos geworden. Nu hebben ze het stukje grond achter hun huis ingericht met een kas, aardappelen, mais voor de kippen en mais voor consumptie. Daarnaast is zijn vrouw kaas gaan maken van de schapenmelk van haar vader. Deze melk werd niet meer opgehaald door de firma Dodoni of zij moesten een koeltank aanschaffen. Nu maakt ze ook van diverse vruchten gliko en verkoopt dat aan een plaatselijke banketbakker. Op deze manier hebben ze zelf te eten en verdienen er nog wat bij.

Kali Mera,

Dick
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)