25 November 2013, 09:29
(Dit bericht is bewerkt op: 25 November 2013, 09:30 door Roosmarijn.)
" Het tweede verschil is het sociale vangnet achter de huisuitzettingen: schuldsanering, maatschappelijk werk, gemeentelijke sociale dienst. Na een huisuitzetting in NL hoeft in principe niemand op straat te wonen. Dat vangnet ontbreekt hier in Griekenland."
Zoals Jan Milina al schreef, is dit inderdaad een essentieel verschil. Verder lijkt men niet te begrijpen dat het aantal huiszettingen (met het ontbreken van enige overheidshulp achteraf) explosief zal zijn door de wetwijziging. In Nederland is er weliswaar een toename van huisuitzettingen, maar explosief, zoals deze in Spanje al is (
) en hier nu dreigt te worden, is het niet. Bovendien komen mensen zoals JanMilina al zei, zelden echt op straat te wonen.
De beschermingswet waar wij het over hebben is het enige dat mensen met een eigen huis nu nog beschermt; het enige dat een grote groep mensen er nu nog van behoedt om op straat te komen staan. Het gaat bovendien veelal om gezinnen (waaronder een groot percentage mensen dat voor de crisis tot de middenstand behoorden) die voor het uitbreken van de crisis geen problemen hadden met het aflossen van hun (hypotheek) leningen, en een normaal leven leidden. Daarbij wil ik nog even gezegd hebben dat het hebben van leningen in Griekenland niet buitensporige vormen heeft ten opzichte van andere Europese landen.
Daarnaast is het probleem in Griekenland, naast alle genoemde factoren, ook nog eens zoveel groter, omdat men door de enorm hoge lasten eigenlijk geen kans heeft om er weer bovenop te krabbelen. Belastingen, elektriciteit, kosten in het levensonderhoud, zijn hier nu buitensporig hoog, en niet meer op te hoesten voor velen. Zeker gezien het percentage werkelozen (bijna 30% van de beroepsbevolking en 60% van de jong volwassenen; ik had het gevoel dat ik dit aantal nog even moest opschrijven, zodat werkelijk beseft wordt waar wij het over hebben) en mensen dat meer dan 1/3 van hun loon of pensioen in hebben moeten leveren. In Nederland is er naar mijn weten nog geen gepensioneerde of werknemer die hun pensioen of loon met zo’n enorm percentage heeft zien dalen. Ook het aantal werkelozen is nog steeds een stuk lager, al is het voor iedereen die zijn of haar werk verliest vervelend. Toch geeft het vangnet van de overheid de hulp die nodig is om ervoor te zorgen dat niet alles op zijn kop komt te staan en gaat het tevens niet gecombineerd met de explosieve stijging in vaste lasten. Die stijgingen zijn daar nog steeds matig te noemen.
Maar, wederom, teken vooral niet als dat tegen bepaalde principes indruist. Ik blijf persoonlijk wel tekenen als ik hoor van een bepaalde petitie, zoals onlangs van de schending van vrouwenrechten in Afghanistan, of mishandeling van kinderen in bepaalde Afrikaanse landen. Ik zal dan zeker niet als ‘argument’ gebruiken dat er in Nederland ook kinderen en vrouwen worden mishandeld en daarom maar niet tekenen.
Zoals Jan Milina al schreef, is dit inderdaad een essentieel verschil. Verder lijkt men niet te begrijpen dat het aantal huiszettingen (met het ontbreken van enige overheidshulp achteraf) explosief zal zijn door de wetwijziging. In Nederland is er weliswaar een toename van huisuitzettingen, maar explosief, zoals deze in Spanje al is (
) en hier nu dreigt te worden, is het niet. Bovendien komen mensen zoals JanMilina al zei, zelden echt op straat te wonen.
De beschermingswet waar wij het over hebben is het enige dat mensen met een eigen huis nu nog beschermt; het enige dat een grote groep mensen er nu nog van behoedt om op straat te komen staan. Het gaat bovendien veelal om gezinnen (waaronder een groot percentage mensen dat voor de crisis tot de middenstand behoorden) die voor het uitbreken van de crisis geen problemen hadden met het aflossen van hun (hypotheek) leningen, en een normaal leven leidden. Daarbij wil ik nog even gezegd hebben dat het hebben van leningen in Griekenland niet buitensporige vormen heeft ten opzichte van andere Europese landen.
Daarnaast is het probleem in Griekenland, naast alle genoemde factoren, ook nog eens zoveel groter, omdat men door de enorm hoge lasten eigenlijk geen kans heeft om er weer bovenop te krabbelen. Belastingen, elektriciteit, kosten in het levensonderhoud, zijn hier nu buitensporig hoog, en niet meer op te hoesten voor velen. Zeker gezien het percentage werkelozen (bijna 30% van de beroepsbevolking en 60% van de jong volwassenen; ik had het gevoel dat ik dit aantal nog even moest opschrijven, zodat werkelijk beseft wordt waar wij het over hebben) en mensen dat meer dan 1/3 van hun loon of pensioen in hebben moeten leveren. In Nederland is er naar mijn weten nog geen gepensioneerde of werknemer die hun pensioen of loon met zo’n enorm percentage heeft zien dalen. Ook het aantal werkelozen is nog steeds een stuk lager, al is het voor iedereen die zijn of haar werk verliest vervelend. Toch geeft het vangnet van de overheid de hulp die nodig is om ervoor te zorgen dat niet alles op zijn kop komt te staan en gaat het tevens niet gecombineerd met de explosieve stijging in vaste lasten. Die stijgingen zijn daar nog steeds matig te noemen.
Maar, wederom, teken vooral niet als dat tegen bepaalde principes indruist. Ik blijf persoonlijk wel tekenen als ik hoor van een bepaalde petitie, zoals onlangs van de schending van vrouwenrechten in Afghanistan, of mishandeling van kinderen in bepaalde Afrikaanse landen. Ik zal dan zeker niet als ‘argument’ gebruiken dat er in Nederland ook kinderen en vrouwen worden mishandeld en daarom maar niet tekenen.