Nieuwe rubriek: Reisverhalen
#1
Information 
Naar aanleiding van m'n oproep om nieuwe ideeën voor dit forum aan te dragen is er een nieuwe rubriek toegevoegd aan dit forum
(met dank aan Prasoudi voor de
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




up)

"Reisverhalen".

Deze nieuwe rubriek is speciaal aangemaakt voor het plaatsen van:

Arrow Reis- en fotoverslagen
Arrow Reisverhalen - bijzondere belevenissen - ervaringen
Arrow Gewoon een leuke foto of meerdere foto's
Arrow Voorkeuren m.b.t. de manier van reizen en accommodatie
Arrow Wat is je favoriete plek / streek in Griekenland (en vooral waarom)?
Arrow Tips - vragen - handige weetjes
Arrow En verder alles wat leuk en/of interessant is om met andere forumleden te delen.

De rubriek "Memories" is komen te vervallen; de berichten uit deze voormalige rubriek zijn verhuisd naar deze plek.

En nu maar hopen dat er veel mensen in de pen klimmen en hun ervaringen hier delen......

[Afbeelding: brief.jpg]

Ger
Quote
#2
Wat blijft het stil............
En ik maar denken dat de verhalen binnen zouden strómen in deze rubriek, het kan toch bijna niet anders dan dat alle Griekenland-liefhebbers bij elkaar toch heel wat meegemaakt hebben? Leuke verhalen, aparte belevenissen, foto- en reisverslagen enz. enz.

Een kwestie van "pennenvrees" of misschien houdt men de verhalen liever voor zichzelf? Jammer, ik hoop toch dat er nog wat leuke topics ontstaan op deze plek........ Idea

Ger
Quote
#3
• Ik heb nog geen reisverhaal van dit jaar , het is er echt nog niet van gekomen om er aan te beginnen.
Ik schrijf dit gewoonlijk maar na ons "september-verlof" omdat dit het langste verlof van het jaar is (4 weken).

Maar om niet achter te blijven zal ik er een posten dat ik nog op PC heb staan. Na een tijdje zoeken nog gevonden op een goed verborgen stukje hard disk. Van wanneer het juist is weet ik niet meer, maar het is toch al van enkele jaren terug.
Dus……


We zijn vertrokken in Brussel met een vlucht naar Athene. Alles mooi op tijd, goede vlucht, ruime plaatsen in het vliegtuig, dus het begon goed.

Even schrikken toen we daar uit het vliegtuig stapten... heet, bloedheet.
Van de bediende van het autoverhuurbedrijf vernamen we dat het al 39 graden was en het was pas 10.30 uur in de voormiddag.

Dus puffen en blazen en de airco in de auto op maximum, maar ja het moest warm zijn want we waren op verlof en we hadden in het Belgenlandje al meer dan genoeg regen gehad.

Zonder blutsen of builen door de heksenketel Athene gereden (dit is niet mijn verdienste, die pluim is voor mijn man) en de auto de parking in, die hadden we pas morgen terug nodig.

Voor de eerste nacht hadden we een kamer gereserveerd in Fresh Hotel in hartje Athene. Hier hadden we al een paar maal verbleven en kenden het dus. Het is gunstig gelegen in de wijk Psiri (dicht bij Monasteraki) in hartje Athene en heeft een daktuin met uitzicht op de Acropolis en met zwembad, wat met dit weer meer dan welkom was. Nog naar de boekenwinkel Elefterodakis, waar ik normaal niet voorbij kan, zag ik nu toch niet zitten. Even douchen, iets anders aantrekken en dan iets gaan drinken en nog drinken en nog drinken. Maar goed dat ik alleen niet-alcoholische dranken drink...

En het werd nog warmer, te warm voor ons.
Er waren maar twee mogelijkheden, ofwel de hotelkamer met de airco op maximum, ofwel het dakterras. De optie kamer viel sowieso af, het dakterras dan maar. Lekker drankje, luie zetel, leuk muziekje, maar lang hield ik het niet vol. Te warm! Het zou wel beter gaan moesten we ergens op een pleintje iets gaan eten. OK, zo gezegd zo gedaan. Dus op weg naar de Plaka naar "La Terrina" voor één van de hemelse slaatjes die ze daar hebben. Grieken zijn toch op alles voorzien: op het terras stonden een soort ventilators die ijskoude lucht over de klanten bliezen. Zálig....hier zaten we goed, dus eten, een dessertje, nu nog een koffietje, nadien nog een vers sapje...het was wel uit te houden.

Na nog wat rondslenteren en nog een ijsje, terug naar het hotel. Wat rusten, nog eens douchen en dan was het al avond.

We hadden speciaal een overnachting geboekt in Athene om 's avonds te gaan eten bij "O Platanos" daar hebben ze het lekkerste lamsvlees dat ik al ooit gegeten heb. Dat is een must als we in Athene zijn.

Wat was het nog warm! En toch was het al 21.00 uur! Al flink bezweet komen we er aan en wat een teleurstelling.... wekelijkse rustdag. Hoe kan dat nu? Maar ja, we hadden honger en er zijn 101 andere restaurants. Hier? Neen, te druk! Hier dan? Neen, te toeristisch. Hier? Neen, te groot. Eindelijk hadden we dan toch iets gevonden waar we beiden mee konden leven.
Een rustig, achterin gelegen tuintje.
De ober kwam speciaal een ventilator brengen aan iedere tafel om het toch nog iets of wat aangenaam te maken. Het was nog steeds 32 graden.
Bleek die ober ook nog een Corfioot te zijn en waren we dus al gauw aan het kletsen over Corfu, de jongen kreeg bijna tranen in de ogen van heimwee en hij had nog meer dan een maand te doen voor hij terug kon.

Hier hebben we onze plannen gewijzigd. We hadden gepland om eerst een tweetal weken naar de Peloponessos en de Mani te gaan en nadien nog een weekje Corfu. Maar bij deze hitte, het zou de volgende dagen nog oplopen tot 46 graden, leek dat geen goed idee. Dan maar eerst naar Corfu.
Dan hoorden we ook nog zeggen dat er enorme bosbranden waren in Halkidiki en de Mani, dus ons besluit stond vast. Alles omgooien en eerst naar Corfu.
Op de terugweg naar het hotel nog eens besproken hoe en wat en het was geregeld.

De volgende ochtend zijn we dan vertrokken naar Igoumenitsa. We gingen wel via de autosnelweg Athene-Korinthe en dan Korinthe-Patras want ik wou over de brug van Rio-Andirio.
Grieken zijn gekken in het verkeer en zeker op een autosnelweg, links en rechts voorbijsteken, over de pechstrook (als die er al is), er zijn 3 rijvakken waar ze met 5 naast elkaar rijden!!!, een wonder als je hier heelhuids doorkomt.
Maar het is gelukt. Zonder schrammen in Patras aangekomen en daar was ze dan... de brug. Een echt meesterwerk.

Om 17.00 uur waren we in Igoumenitsa, om 18.00 uur hadden we een ferry naar Lefkimi en om 19.10 uur gingen we aan wal in Corfu. Nog een half uurtje met de auto en we waren er. Onze vrienden wisten niet wat er gebeurde want ze hadden ons pas 2 weken later verwacht.

Hier aan zee was de temperatuur heel wat aangenamer.
Na de gebruikelijke begroetingen van gans de familie, valiezen uitpakken, douchen en omkleden kon het verlof echt beginnen. We waren in Corfu.

Zaaaaaaaaaalig !!!!
Zon, zee, strand, lekker eten en drinken, kletsen met de vrienden, uitstapjes, wat moet een mens nog meer hebben? Dit is de hemel op aarde, als je de muggen niet meerekent die je in massa aanvallen.

We hebben daar wel een concert van Eleftheria Arvanitaki en Manos Pyrolavakis bijgewoond. Het ging door op het plein van de scholengemeenschap van Acharavi. Het was wel ver van waar wij verblijven ( in Prasoudi, het ZW van Corfu) maar het was de moeite waard.

En zo kwam de dag dat we weg moesten uit Corfu voor het tweede deel van onze reis. Met spijt in het hart en tranen in de ogen werd er na 9 dagen afscheid genomen. Tot volgend jaar vrienden en Corfu!!

Om 11.30 uur zou de ferry vertrekken uit Lefkimi naar Igoumenitsa maar uiteindelijk werd het 12 uur. We hadden geluk met de overtocht want de vorige dagen was er een sterke wind en was de zee heel wild. Was ik blij dat het die dag rustig weer was; ik ben helemaal geen zeebonk, integendeel zelfs.
Een goed uur later waren we in Igoumenitsa. Het was opvallend dat het hier toch nog warmer was dan in Corfu en toch ligt het ook aan zee.
Nu terug een lange rit voor de boeg, we moesten immers terug naar Patras.
Deze keer reden we niet om langs Arta maar via de tunnel van Preveza.
Normaal gezien is deze weg korter. Normaal gezien dan! Had ik goed de kaart gelezen, maar dat was niet zo en een GPS daar geloofde ik niet in in Griekenland. Die stuurde ons toch maar de foute kant op… In plaats van terug naar de hoofdweg naar Agrionio-Patras te rijden reden we de verkeerde richting uit en kwamen in, jawel, Lefkada. Het leek daar wel mooi te zijn maar ja we hadden andere plannen. Lefkada zal voor een andere keer zijn.
Dan maar terug, het was nu ook weer niet zo ver tot we de juiste richting terug hadden.

Onderweg de nodige sanitaire stops en ook de innerlijke mens wat versterken en dan door naar Patras. Nogmaals over die mooie brug.

We zijn dan van Patras naar Diakofto doorgereden, daar een hotel gezocht en gevonden. We hadden geluk, er waren nog kamers vrij in hotel Panorama aan het strand. Vanaf het balkon van onze kamer hadden we mooi zeezicht. Het was nog maar namiddag en we hadden zin in een wandeling. Zo gezegd, zo gedaan. Van het strand naar het dorpscentrum gelopen en dan maar ineens in het station de uren van de trein Diakofto - Kalavryta gaan vragen. Deze treinrit stond op het programma omdat het niet zomaar een trein is.
De stationchef wist te vertellen dat er 3 treintjes per dag vertrekken, de eerste om 06.53 uur, de tweede om 10.58 uur en de laatste om 14.58 uur. De 1e was te vroeg, de laatste te laat, dan maar die van 10.58 uur en met die van 17.30 uit Kalavryta terug.
Buiten de waard gerekend, alle treintje van 10.58 heen en 17.30 terug waren al voor gans de week volgeboekt. Wat nu? Er was meer één mogelijkheid meer, die van 06.53! Dat werd vroeg opstaan!
Maar dit moesten we doen, dus vroeg uit de veren.
Nu ga je misschien vragen "wat is er dan zo speciaal aan een trein".
Dit is speciaal!!!
Dit is een tandradtreintje met slechts 2 wagonnetjes en daartussen de diesel.

Het spoor werd aangelegd tussen 1885 en 1895, loopt door de Vouraïkos-kloof en moet over een lengte van 22,5 km een hoogte van 756 m overbruggen. De rit gaat langs ravijnen, rivieren, bruggen en door 14 kleine tunnels. Het spoor is minder breed dan normaal en op de plaatsen waar het treintje niet op eigen kracht naar boven kan, mits te steil, worden er "tanden" uitgeschoven die het op een tandrad naar boven trekken.
De tocht is adembenemend. Er handen bordjes in de trein "NIET NAAR BUITEN LEUNEN" maar iedereen doet het toch, je moet toch foto's nemen. De kaartjesknipper laat maar begaan, wat kan het hem schelen of je je bril kwijtraakt door een overhangende tak, of je fototoestel tegen een rots schuurt. Het is het risico waard. Je komt ogen te kort, je wil overal kijken, nu eens kijk je in de diepte, dan zie je een wild stromend bergriviertje, dan weer hoge steile rotsen, dan rij je over een brug over het ravijn, het is gewoonweg schitterend.

Na 67 minuten kom je dan aan in Kalavryta, in de winter een skioord. Op zich niets speciaal ware het niet dat er zich hier op 13/12/1943 een waar bloedbad heeft afgespeeld. Uit wraak omdat 81 Duitse soldaten waren omgekomen hebben de Duitsers toen alle mannelijke inwoners boven de 14 jaar (meer dan 700) samengebracht en doodgeschoten. 13 konden echter ontsnappen en overleefden. Nadien hebben ze ook de vrouwen en kinderen verzameld, opgesloten in de school en dan het dorp in brand gestoken.
De wijzers van de linkse torenklok van de kerk zijn blijven stilstaan op het moment dat de slachting plaatsvond: 2.34 uur. Ook nu nog wijzen ze 2.34 uur aan.

Op de heuvel buiten het dorp waar de slachting plaats vond, werd later een groot kruis geplaatst als herdenking en hebben ze met stenen de tekst: geen oorlog meer. Er is ook een gedenkteken met alle namen van de gesneuvelden.

Genoeg hierover. Er zijn leukere dingen.

Dus na Kalavryta terug met het treintje naar beneden, nu wist ik tenminste al wat ik kon verwachten en waar ik zeker nog een foto moest maken. Die heb ik dan ook veel gemaakt.

Terug in Diakofto hadden we geen zin om daar nog langer te blijven. We zouden naar Olympia gaan, via, ja je leest het goed, Kalavryta. Op de weg daarheen is er namelijk een groot klooster, Mega Spileo, dat tegen de bergwand aangebouwd ligt. En omdat het toch niet ver omrijden was konden we daar evengoed eens gaan kijken.

Het was wel groot en speciaal, maar het trok me toch niet aan om binnen te gaan.

We waren al vroeg op en hadden buiten het ontbijt en een kaasflapje nog niets gegeten dus je kan denken dat we honger hadden.
We moesten dan maar verder tot we een dorp zouden tegenkomen. Dat viel wel tegen want het was verder dan we gedacht hadden. Eindelijk! Een dorp! Vraag me niet naar de naam want het is zo klein dat er zelfs geen plaatsnaambordje staat. Hooguit 10 huizen waar wonder boven wonder toch één er van een restaurantje bleek te zijn. Er stonden welgeteld 2 tafeltjes buiten, waarvan 1 bezet en het andere door ons werd ingenomen. Een menukaart was er sowieso niet, dus het was maar best dat we ons in het Grieks uit de slag kunnen trekken.
De uitbater stelde voor wat hij die dag voor lekkers had, Griekse sla, dan ...... en .... en .... Dat was het. Wil je het nog eens zeggen want wij hebben het niet goed verstaan. Dus... en .... en ... Nog had geen van ons beiden verstaan wat het was. Gokken dan, nu goed geef ons maar het eerste. En dan maar bang afwachten wat het zou worden. En maar fantaseren, als het nu eens dat is, of dat...Maar het was echt wel lekker, het nog nooit gegeten in Griekenland maar voor alles is een 1ste keer. We kregen een diep bord met bouillon en daar in lag lams- of geitenvlees dat uren moet gekookt hebben want het was heel zacht. De bouillon was "super".

Na nog een koffietje en een half uur wachten op de rekening, de uitbater moest even zijn vriend die daar te voet was toegekomen, met de auto naar huis brengen en je weet hoe dat gaat, ze kletsen graag, dan toch eindelijk terug op weg.

Nu we terug vertrokken waren rees de vraag of we nog wel via Olympia om zouden rijden. We hebben het immers al een paar keer bezocht, maar ja hoor we zouden gaan, het geeft je een speciaal gevoel als je daar op dezelfde grond staat als de helden van de Olympische Spelen.
Al was het maar om daar nog even die sfeer te proeven. Via goede en minder goede (en slechte) wegen lag daar voor ons "ANCIENT OLYMPIA".
Maar wat was het weer warm!! En dan daar op die open vlakte staan!! In volle zon!! Neen, we hadden de oplossing: eerst nog even naar het museum. Om eerlijk te zijn was dat meer omdat daar airco is en ondertussen zou de hitte misschien wat afgenomen zijn, al blijft het altijd wel prachtig wat ze honderden jaren geleden al maakten.

We waren toch weer onder de indruk.

Nu naar buiten. Pff... nog zo warm! Maar we hebben het gedaan, de site rondgelopen en even stilgestaan in het Olympic Stadium op de startlijn waar vroeger ook de atleten stonden. Deze keer heb ik ook een klein aandenken meegenomen: een takje van wat de olijfboom heet te zijn waar vroeger de kronen voor de winnaars van werden gemaakt.

Het enige waar ik nu nog kon aan denken was: douchen!
Dus in die volgorde: hotel zoeken, inchecken, douchen, kleden en dan drinken en

Na een goede nachtrust waren we weer heel enthousiast om verder te gaan. Weer door de bergen met prachtige vergezichten, piepkleine dorpjes en vriendelijke mensen. Niets speciaals die dag, dus op tijd stoppen en een hotel zoeken.
We waren in Krestena aangekomen en dachten daar te overnachten maar geen hotel of zelfs pension te bespeuren. Even vragen dan, neen geen overnachtingsmogelijkheid in Krestena. Dan maar nog wat verder, het was toch nog vroeg, naar Kallithea. Nu moet je weten 50 km door de bergen daar doe je een paar uren over. Maar ja, het moest nu eenmaal. Dan naar Kallithea, ook daar geen hotel of pension te vinden. Het gaat toch niet waar zijn hé, hier ook niets? Even vragen: neen, hier geen overnachtingsmogelijkheid. Mijn goed humeur was al heel wat minder. Nog eens terug in die auto en wie weet hoe ver nog! Na weet ik hoeveel putten in de weg, geiten die overliepen, vrachtwagens die niet omhoog raakten en gekke Griekse chauffeurs, eindelijk: Andritsena! Maar direct vragen: is hier een hotel? JA, er was er een, een tamelijk groot zelfs, Hotel Theoxenia.
Auto op de parking, naar de receptie en hopen dat ze een kamer wilden geven voor één nacht. JA, geen probleem. In Griekenland is het de gewoonte dat de eigenaar of receptionist je eerst de kamer laat zien en dan kan je beslissen of je blijft of niet.
Dus wij mee, een lift was er niet, geen nood met de trap gaat ook. Op de eerste verdieping kwamen we door een soort "eetkamer" met een samenraapsel van meubels van voor de 1ste wereldoorlog, geen twee stoelen waren hetzelfde. De trap op naar de 2° verdieping, eerst door een lange donkere gang, dan een wirwar van kleine gangetjes voor we aan de kamer kwamen. Die kamer zou ik nooit terug vinden. Dan de kamer zelf! Zo moet de kamer van mijn overgrootmoeder er uit gezien hebben! Er was toch één pluspunt, het was netjes en proper. We hadden geen keuze, het was dit of nog uren verder rijden en dan was het donker. Neen dat zag ik zeker niet zitten. We bleven. Dan toch maar een douche nemen, maar dat was niet zo simpel, je kon kiezen ofwel heet water ofwel ijskoud water, dan toch maar koud.
Op het balkon had je een schitterend zicht over de bergen, maar ik durfde er niet op. Het hing schuin en geen beetje, je kon er niets opzetten want het schoof gewoon weg. Alles aan dat hotel was schuin, ook het gebouw zelf. We hebben wel veel gelachen want dat hadden we nog nooit meegemaakt.
We zijn die avond in het dorp zelfs nog aan eten geraakt.
Goed geslapen hebben we niet want als je niet stil lag, rolde je uit je bed, het stond, ja... schuin.
Het ontbijt was even oud als het hotel en de eigenaar, fruitsap dat je best niet opdronk, de geur alleen al. Ieder 3 sneetjes brood niet van de vorige dag maar van de vorige week en 1 confituurtje. Dan maar geen ontbijt en betalen en uitchecken. We vroegen ons paspoort terug en de receptioniste/kamermeisje/ontbijtzaaljuffrouw.... haalde het vanonder het kussen van een oude fauteuil die er stond. Safe...

Deze keer was ik blij dat ik in de auto MOCHT. Het kon niet vlug genoeg. We hebben er nog lang over gepraat en gelachen.

Onderweg nog ontbeten en dan op weg naar Kardamyli via Megalopoli en Kalamata. We gingen een paar nachten overnachten in Hotel/Restaurant Voula, ons aangeraden door een klasgenoot van de Griekse les en vandaar de excursies doen die we gepland hadden.
Maar het mocht blijkbaar niet zijn, na een lange rit door bergen, ja de Peloponessos bestaat uit bergen, kwamen we aan in Kardamyli. Maar bij Voula was alles gesloten. Dan maar eerst ergens iets gaan drinken en nadien terug naar Voula. Nog gesloten... wat nu, wachten tot er iemand komt of toch maar verder rijden? Het werd verder rijden.
In Aeropoli gaan lunchen, tussen haakjes: niet erg lekker, en ondertussen op de kaart kijken waar we enkele dagen kunnen blijven. Onze keuze viel op Gythio, van daaruit konden we alle kanten op.

Onderweg niets speciaals, een mens went vlug aan de mooie uitzichten en pittoreske dorpjes! Een kamer geboekt bij Leonidas aan de haven met zicht op zee.

Dan begon voor mij waarvoor ik gekomen was, het bezoek aan de Mani.
Na een verrukkelijk avondmaal en goed geslapen ging de rit naar Vathia, het Mani-torendorp.
Onderweg kilometers aan één stuk zwartgeblakerde bergen, afgebrande huizen en nog altijd een brandlucht van de bosbranden van de vorige weken. Akelig! Maar Vathia bezoeken zou veel goedmaken... dacht ik.
Uiteindelijk is daar niet echt veel te zien en daarvoor rijd je dan zo ver.
Misschien dat anderen het wel mooi vinden maar wij vonden er maar niks aan.

Wij hadden gedacht dat we toch enkele uren in Vathia zouden doorbrengen, maar na één uur hadden we het wel gehad. Alleen ruïnes en buiten enkele toeristen, niemand te zien. Er wonen nog wel enkele mensen maar volgens insiders zien ze ons daar liever niet komen.
Nog maar eens de planning overhoop halen. We gaan vandaag nog, ipv morgen naar de grotten van Diros.

Er zijn verschillende grotten in Diros maar er kan er maar één van bezocht worden. De toegangskaartjes koop je een 100- tal meter voor de eigenlijke ingang van de grot. Het was imposant, er zijn 12 km grotten en een gedeelte daarvan kan je met een bootje met gids rondvaren.
Het is er een gans jaar 17 á 18 graden, zowel zomer als winter.
Soms is het water maar 50 cm. diep op andere plaatsen gaat het tot 30 meter. Spijtig dat de gids enkel Grieks spreekt, zo gaat er veel van de uitleg verloren.

Nadien nog naar het Diros-museum en dan nog even naar Tainaron, het uiterste zuidpunt van het vasteland en dan terug naar Gythio.

Terug door de door bosbranden geteisterde streek. In feite was ik daar liever al terug vertrokken, in gans de streek hing nog een brandlucht, bijna tot in Gythio. In plaats van nog drie dagen te blijven, zouden we het bij nog één dag houden en dan weg van daar.

De volgende dag gingen we nog naar Monemvasia, Het Gibraltar van Griekenland. Van op het vasteland kan je Monemvasia niet zien liggen, het ligt aan de achterkant van de rots naar zee gekeerd en is alleen per boot of via een smalle "betonstrook" te bereiken.

Je kan met de wagen tot de toegangspoort van het dorp en dan moet je te voet verder.

Dit is wel een mooi dorp, heel oud maar heel mooi gerestaureerd.

Nog één keer overnachten in Gythio en dan weg. De Mani was niet wat ik er van verwacht had. Buiten de bosbranden, daar kon niemand iets aan doen, was het een kale dorre streek. Ik had al wel gehoord dat de Manioten een stug volk zijn, maar het was erger dan verwacht. Zelfs al spreek je een beetje Grieks, dan nog is het heel moeilijk er contact mee te krijgen.
Zelfs de zon scheen al niet meer!

We vertrokken uit de Mani, opgelucht dat we daar weg waren, maar nu hadden we wel twee dagen over, wat daarmee? Naar waar gaan we nog? Naar Nafplion? Neen, hadden we al een paar maal gedaan. Maar naar waar dan wel? Mijn man wist het, we zouden naar Nea Makri gaan (35 km boven Athene) en die twee dagen daar blijven, dan waren we al dicht bij Athene want daar hadden we al een kamer gereserveerd in hotel Elysium voor de laatste nacht. Ja het begon te korten.
Onderweg passeerden we nog via Mistras en Tripoli.
Na Tripoli was het een brede autobaan, geen bergwegen meer, tot in Korinthe en van daar begon de Attiki Odos, de snelweg.

Dan ging het snel.
Nog twee dagen rust in Nea Makri! Pff... eindelijk, want we waren toch wel moe. We hadden weer eens veel te veel willen doen en zien.
Het badstadje was enorm veranderd sinds de laatste keer dat we er waren, het was veel "stadser" geworden, maar toch blijft het charmant.

Zoals ik hiervoor al zei, de laatste nacht brachten we in Athene door. En we hadden geluk, om ons verlof mooi af te sluiten gingen we nog eens naar ons geliefde restaurantje "O Platanos". Even paniek, alle tafeltjes waren volzet, maar geen nood, er was vlug nog een extra tafeltje gevonden en buiten gezet. De lieverds...

Nog één keer slapen en dan naar huis. Het was weer goed geweest.

Bij aankomst in Brussel regende het zelfs niet, wij hadden de zon immers meegebracht, stiekem in de bagage gestopt.... en daarmee regent het nu zo veel in Corfu denk ik.
Quote
#4
Hm, het is geen reisverhaal, maar dit mag vast ook wel...
Uit mijn weblog van juni 2010, mijn belevenissen bij het verlengen van mijn rijbewijs:

"Gisteren zijn we weer naar Kavala geweest. Het bleek een inburgeringscursus voor gevorderden op een bloedhete dag.

Eerst hebben we de vertaling van het rijbewijs opgehaald. 60 euro armer, maar vol goede moed op naar de Nomarchia. Gelukkig werd ik geholpen door een andere mevrouw, die me heel wat welwillender hielp. In Griekenland krijg je een rijbewijs dat geldt tot je 65e; wij in Nederland ook, maar wij moeten het elke 10 jaar laten verlengen en nergens op het roze papiertje staat dat het tot je 65e geldig is! Dus moest ik naar 2 dokters (ogen en hart) voor een gezondheidsverklaring. Het zweet brak me uit (en het was al zo warm) en liep in straaltjes van m'n lijf. Eerst moest ik naar de National Bank of Greece, 2 parabola (soort tegoedbonnen of zo) halen van 90 en 30 euro. Daarvan werden de artsen betaald. Dan nog een coupon van 15 euro bij het belastingkantoor (leges?). En er moesten 2 formulieren worden ingevuld.

Maar ja, die dokters he. Waar moest ik heen? Die mevrouw zei dat er een lijst met artsen aan de muur hing, ik kon er gewoon 2 uitzoeken. Ik keek haar denk ik zo hulpeloos aan, dat ze op een gegeven moment zei: wat is er, zeg het maar. Ja, ik ben niet van hier, waar vind ik die artsen??? Want ik zag het al voor me, eindelijk een arts gevonden, is ie op vakantie of zo... Ze zocht 2 artsen voor me uit en zei dat die in de directe omgeving zaten en dat ik het op straat maar even moest navragen.

Dus eerst op naar de bank. Na 20 minuten op m'n beurt wachten in een heerlijk gekoelde ruimte (je moet ook de pluspunten kunnen zien nietwaar), was het zo gepiept. Toen even een koffiepauze ingelast, we waren tenslotte al vanaf 5 uur op. Volgende station was de oogarts, die we na enig zoeken hadden gevonden. Op de deur zag ik al staan: alleen op afspraak. Nee he... Een vriendelijke secretaresse vroeg of ik een afspraak had. Nee dus. Wilt u er dan een maken? Nou liever niet, ik kom van Thassos en ik moet een oogtest doen voor m'n rijbewijs. OK, zei ze, dan heb ik dit en dit etc. nodig. Ik diepte alles op uit m'n tas en toen vroeg ze ook nog om m'n IKA-boekje (zorgverzekering). Oeps, dat had ik dus niet bij me. Geen probleem, ze belde wel even de IKA om te kijken of ze zo mijn nummer kon achterhalen. En ja hoor, het zat mee, dat lukte. De arts, die met een andere patient bezig was kwam de kamer binnen en begreep van de secretaresse dat ik voor m'n rijbewijs kwam. Hij vroeg me: kunt u goed zien met die bril? Ik: ja hoor, poli kala! Hij verdween weer in z'n spreekkamer en de secretaresse vulde het papier verder in. Even later schoof ze de papieren naar me toe. Entaxi! Huh?!?!? Is het zo klaar??? Ja hoor alles OK. Nou moe! Gierend van de lach vertrokken we naar de cardioloog. Daar voltrok zich hetzelfde, en hebben we zelfs geen dokter gezien alleen de secretaresse! Zo verdienen de artsen dus geld, door het invullen van een formulier en het plaatsen van een stempel...

Afijn, terug naar de Nomarchia. We hadden alles gered op 1 dag, dus nu nog even de laatste etappe. Ik werd weer geholpen door dezelfde mevrouw gelukkig en die vulde de formulieren verder voor me in. Even was ik nog bang dat ik niet genoeg pasfoto's had (want ik had er al 2 bij de artsen moeten inleveren en had er maar 4 bij me), maar ze wilde maar 1 foto. Het zat alweer mee. Met het dossier moest ik 2 loketten verderop een protocolnummer halen. Zo geregeld (die dame zit daar de hele dag te niksen en alleen maar af en toe een nummer uit te geven). Terug met het dossier. Ik hoefde nu alleen nog maar over een tijdje met m'n oude rijbewijs te komen en het om te ruilen voor het nieuwe. En dat hoef ik niet zelf te doen, dat kan Joop ook doen. Ze wilde me een telefoonnummer geven om te bellen of het klaar is, of nee beter, zei ze, kom maar over een week of 6 dan is het zeker klaar. Nou, zei ik, geef me toch dat telefoonnummer maar! (ik woon hier langer dan vandaag ;)

Het was kwart voor 12, als we ons haasten halen we de Flying Dolphin van 12.15 nog! Het was een vermoeiende ochtend, we dropen van het zweet en stonken vast een uur in de wind, maar we waren maar wat blij dat het allemaal gelukt was.

Een raad: ga dit nooit in je eentje doen, want dan raak je zeer gedeprimeerd. Met z'n 2en houd je de moed er in en kun je er zelfs nog om lachen."
Quote
#5
Wat een verhaal! hahaha ja van kantoortje naar kantoortje ken ik, en dat met die hitte ook! Wat zal je blij geweest zijn weer toen je weer op de boot terug zat Big Grin
Quote
#6
Hoi allemaal,

Vorige week dinsdag zijn we teruggekomen van 12 dagen op Kreta. Zoals gebruikelijk heb ik weer een reisverslag bijgehouden. Het verslag, de foto's en de video over onze trip naar Skinias Beach zijn weer te vinden op
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.





Veel lees- en kijkplezier!

Martine
Quote
#7
Wij zijn momenteel een rondreis aan het maken naar redelijk onbekende Cycladen eilandjes.
Kea, Kythnos, Sifnos en Milos.
Lees het verhaal op:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#8
Waar gaan de Oriste leden zo al naar toe in Griekenland ?
Wi zijn 13 keer naar Naxos geweest 6 keer naar Kreta 2 keer naar Lesbos
1keer naar Samos -Chios -Kythira -Ithaki -Corfu -Zakinthos -Aegina -Agistri
Donoussa -Amorges -koufonissia -iMilos  -Kimolos -Andros -Paros -Anti Paros
Syros -Skyros Santorini -Mykonos -Rhodos -Kos - Karphatos  2 keer op de 
Peleponnesos en wel in Chrani en Gialova en 1keer in Parga en 1keer in
Sivota en ook 1 keer naar Pilion
Quote
#9
Het is ook al een heel lijstje bij ons:

Steden: Athene (x6), Thessaloniki, Kavala (x2), Alexandroupoli (x2)
Vasteland: Attica (x3), Epirus, Pieria, Pelion, Halkidiki, Thracië (x2)
Peloponnesos: Corinthe, Argolis (x2), Achaïa
Eilanden: Corfu (x2), Paxos, Lefkada (x2), Kefalonia (x2), Ithaki (x2), Zakynthos (x2), Evia, Andros, Tinos, Syros, Paros (x2), Antiparos, Naxos (x4), Amorgos, Ios (x2), Santorini, Folegandros, Kimolos, Milos (x2), Sifnos, Serifos, Kythnos, Aegina, Poros, Hydra, Kreta (x3), Karpathos, Rhodos (x2), Tilos, Nisyros, Kos (x2), Kalymnos (x2), Telendos, Leros, Patmos, Lipsi, Samos (x2), Fourni, Ikaria, Chios (x2), Lesbos (x2), Limnos (x2), Samothraki.
---------------------------------------------------------------------------------------------

En reisverhalen genoeg. Ik probeer er de komende week enkele op schrift te stellen hier.
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#10
2x Lefkas en 2x Kefalonia (beide in een paar jaar tijd veel drukker geworden) , 2x Kreta Kato Stalos en Agios Nikolaos (beide niet ons ding) , 2x Chios (prachtig eiland) , Corfu (30 jaar geleden ) , Zakynthos (niet ons ding) Peloponnesos (Chrani), Rhodos (leuk voor één keer), Kos (22 jaar geleden) , Samos (21 jaar geleden) , Lesbos (20 jaar geleden) , Kasos en zo'n 20x Karpathos.
We houden blijkbaar van de meer authentieke en rustige plekken zonder hoogbouw en drukke wegen dus er is nog wel wat te ontdekken voor ons.
Quote
#11
(03 March 2021, 18:21)Patrick schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Het is ook al een heel lijstje bij ons:

Steden: Athene (x6), Thessaloniki, Kavala (x2), Alexandroupoli (x2)
Vasteland: Attica (x3), Epirus, Pieria, Pelion, Halkidiki, Thracië (x2)
Peloponnesos: Corinthe, Argolis (x2), Achaïa
Eilanden: Corfu (x2), Paxos, Lefkada (x2), Kefalonia (x2), Ithaki (x2), Zakynthos (x2), Evia, Andros, Tinos, Syros, Paros (x2), Antiparos, Naxos (x4), Amorgos, Ios (x2), Santorini, Folegandros, Kimolos, Milos (x2), Sifnos, Serifos, Kythnos, Aegina, Poros, Hydra, Kreta (x3), Karpathos, Rhodos (x2), Tilos, Nisyros, Kos (x2), Kalymnos (x2), Telendos, Leros, Patmos, Lipsi, Samos (x2), Fourni, Ikaria, Chios (x2), Lesbos (x2), Limnos (x2), Samothraki.
---------------------------------------------------------------------------------------------

En reisverhalen genoeg. Ik probeer er de komende week enkele op schrift te stellen hier.

We zijn benieuwd, daar zitten we in deze tijd echt wel aan toe  Rolleyes
Quote
#12
Een paar jaar geleden waren we 1 maand op Kreta en gingen met lokaal vervoer van Oost- naar West-Kreta met ook een trip naar Paleochora in het zuiden.
Dit verhaal begint toen we een uur moesten wachten in het busstation in Chania tijdens onze verplaatsing van Georgioupolis naar Paleochora.

Omdat het rond lunchtijd was, kochten we broodjes in het busstation en aten die op een bankje, zittend in de zon naast een priester. Het is altijd grappig om te zien welke acties ouderen ondernemen om op de eerste rij te zitten. Er wacht ook een oudere vrouw op de bus naar Paleochora en ze zorgt er absoluut voor dat ze als eerste in de rij staat om in de bus te stappen. Als de chauffeur de bus nog een beetje moet manoeuvreren, begint ze te schreeuwen en er zijn 3 mensen van de busmaatschappij nodig om uit te leggen dat de bus niet zonder haar zal vertrekken en dat ze een stukje naar achteren moet als ze dat niet wil dat de bus over haar tenen rijdt. Maar alles gaat goed en ze plant zichzelf triomfantelijk op de stoel achter de chauffeur met een paar boodschappentassen op de stoel naast haar. Tot er een oude man in de bus stapt. Hij moet zowat 90 zijn, maar ziet er nog fit uit. Natuurlijk wil hij ook op de eerste rij plaatsnemen. Mopperend pakt de dame haar tassen, zodat hij naast haar kan zitten. 1 minuut voordat de bus vertrekt, herinnert ze zich dat ze iets vergeten is en stapt ze uit de bus ... om een flesje water te kopen. En dan vertrekken we. Zelfs als de chauffeur zijn radio zou aanzetten om wat muziek te horen, zou niemand het horen. De oude dame is aan het kletsen, en aan het kletsen…..en aan het kletsen. Met af en toe een opmerking aan de chauffeur, ik verdenk er haar van dat ze de buschauffeur zelfs uitlegt hoe hij dit ding moet besturen. Na bijna een uur rijden stapt ze uit in een van de bergdorpjes. Ik ben zeker dat ze de chauffeur instructies gegeven heeft tot op de meter precies waar hij moest stoppen. Tegen de tijd dat ze afstapte heeft ze wel een schorre stem gekregen. Maar wie zit er vlak voor ons in de bus? Dezelfde priester die naast ons zat in het busstation. Elke 10 minuten of zo krijgt hij wel een oproep op zijn mobiel en meestal maakt hij een kruisteken na het beëindigen van de oproep. Mijn vrouw kijkt me aan. “Waarschijnlijk oproepen van God”, fluister ik. Dus we komen aan in Paleochora en iedereen stapt uit de bus. We nemen onze bagage mee en gaan op zoek naar het appartement dat we hebben gehuurd. 'S Avonds gaan we wat eten en drinken en raad eens wie er naar ons zwaait vanaf een tafel in een kafeneion tegenover het stadhuis? De priester. Dus besluiten we om daar een aperitiefje te drinken alvorens te gaan eten. We raken in gesprek met de priester en hij nodigt ons uit voor het concert dat die avond wordt gegeven door het plaatselijke koor ter nagedachtenis aan de Griekse uittocht uit Smyrna na WO I.
Enkele dagen later is het Wereldtoerismedag en in Paleochora betekent dat eten, drinken en dansen voor iedereen 's avonds in de hoofdstraat. Alles gratis. Jawel hoor, hij is er ook: de priester. Hij begroet ons met een grote glimlach en een "dankjewel voor je komst". Onze borden worden gevuld door lokale dames. “Dit moet je proeven”, “dit is goed”, “heb je dit al geprobeerd”, enzovoort. De eerste die uit het publiek geplukt wordt door de priester is...je raadt het al, mijn vrouw.
2 dagen later nemen we de bus weer terug naar het noorden. En eigenlijk missen we iemand in de bus: de priester.
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#13
Mooi verhaal Patrick, schrijven kun je ook goed, ik hoop alleen niet dat elke keer bij zo een bericht iedereen gaat quoten, dan zie je door de de bomen het bos niet meer.
Arthur's signatuur Health is not valued till sickness comes.
Quote
#14
Leuk verhaal Patrick!
Mijn/ons Griekenland lijstje, 
Op mn 17e (in 1976)  met interrailen alleen, (ruzie met vriendje onderweg in Frankrijk gekregen) in Athene terechtgekomen, na een paar dagen daar doorgebracht te hebben, met de boot naar Corfu. Daar ruime week gebleven,  vliegticket overgekocht van op griek verliefde Engelse toeriste en terug via Londen naar huis, rugzak nooit aangekomen.... 
Liefde voor Griekenland is toen ontstaan maar pas jaren later, eind jaren 80 weer naar Corfu geweest.
Verder vaak naar Kreta geweest, 1e keer met onze toen 8 mnd oude zoon (is nu 26) was trouwens Zakynthos, Vassilikos, met 16 mnd gingen we 1e keer naar  Kreta, Platanes. 1.5 jr later Rhodos, Trianda, Karpathos, Lesbos 4x geweest, Skala Kalloni, Anaxos en Molyvos, 2x Samos Pythagorion en Ireon, vaak Kreta dus, Mirtos, Sissi, 2x Georgioupolis, Matala, Plakias, Sissi, Koutsouros, nog een keer Corfu, Aghios Gordos, bootje genomen naar Paxos en vaste land,  2e keer Zakynthos Aghios Sostis.
Juni 2020 was het plan Plakias , maar helaas geannuleerd. Hopenlijk 2022 weer, gokken we op....
Quote
#15
Athene, Patras, Zakynthos, Akrata, Delphi, Korinthos, Igoumenitsa, Larissa, Katerini, Thessaloniki, Veria, Kamenavourla, Kreta, maar Chios heeft mijn hart gestolen en bezit daar inmiddels alweer een aantal jaar een eigen huis .
Quote
#16
Respect voor iedereen die zo lange reisverslagen kan schrijven, zelf heb ik hier niet de inspiratie en geduld voor. Ik kan bv enorm genieten van de verhalen van een zekere Martine Prest die hier ooit een link gepost heeft met haar verslagen van Kreta.

Zelf ben ik pas in 2014 de eerste maal naar Stalis, Kreta geweest.
Onmiddellijk verliefd geworden op het land, het jaar erna onmiddellijk 2x teruggegaan naar Stalis. Daarna nog Chania gedaan.
Daarna enkele keren Rhodos samen met Athene.
Ondertussen ook nog Zakynthos, Thessaloniki, Chalkidiki.
September vorig jaar stond een rondreis van 3 weken in de Peleponnese gepland maar jammer genoeg moeten annuleren.

Traditioneel sluiten we het seizoen af in Rhodos, we nemen dan de laatste vlucht van Eindhoven richting Rhodos, dus meestal een zo goed als leeg toestel, laatste keer waren we met 4 passagiers. Terugvlucht gaat dan via Athene waar we dan meestal enkele dagen verblijven.

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#17
Het is echt wel genieten van zo'n mooie verhalen en vooral nu we wederom onze reis op eind van deze maand geannuleerd hebben (1 week Athene)  Ik kijk er al naar uit dat er hier nog zulke verhalen komen.
Viviane
Quote
#18
In 2007 huis gekocht in Epiros, sindsdien heel regelmatig dus in Noordwest Griekenland te vinden. Voor 2007 op veel plekken op heel het vaste land geweest (en eigenlijk ook na 2007.....), ook wat eilanden, Kreta, Lefkas, Zakynthos, Lesbos, Kos, Skiathos, Corfu, Paxos, Antipaxos, Corfu. Sommige eilanden meerdere keren.
De Epiros streek vinden wij toch met afstand het mooiste stuk van het vasteland en dat is dus de plek geworden waar we ons eigen huis hebben gekocht, een paleisje waar we ons heerlijk thuis voelen in de maanden dat we er zijn. Bewust niet gekozen voor een eiland omdat we van mening zijn dat dat wellicht wat beperkend is, maar beseffen wel dat dat onze persoonlijke mening is en dat iedereen zo zijn eigen voorkeuren heeft.

Oeps, Kefalonia en Ithaki nog vergeten....
Quote
#19
Ik heb het nooit zo geweldig gevonden om mijn verjaardag te vieren ,en al zeker geen kroonjaar ,
dus besloten  we toen ik 50 werd dat in Griekenland te vieren ,dus werd het Parga ,we kwamen terecht
in een kleine taverne met twee jonge mensen in een zijstraatje  ,maar het was daar zo gezellig die avond
dat ik beloofde ,als ik 60 wordt komen we terug ,wij hebben toen bij Ross een appartement gehuurd in
Sivota ,en mijn verjaardag weer in dezelfde taverne in Parga te vieren ,zo gezegd zo gedaan , toen kwam
de grote verrassing want 6 van mijn beste vrienden hier uit zeeland waren dus al mijn verjaardag aan het vieren
ik wist dus van niks ,mijn vrouw zat dus wel in het complot bleek achter af ,uiteraard heeft het feest tot de laatste
uurtjes geduurd ,en waren ook nog dezelfde eigenaars als 10 jaar geleden ,met wel 2kinderen rijker geworden Rolleyes
Quote
#20
(04 March 2021, 11:58)Viviane schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Het is echt wel genieten van zo'n mooie verhalen en vooral nu we wederom onze reis op eind van deze maand geannuleerd hebben (1 week Athene)  Ik kijk er al naar uit dat er hier nog zulke verhalen komen.
Viviane

Ik denk dat je zelf een verhaal moet plaatsen Viviane ,want  het schiet niet erg op met de verhalen Confused
Quote
#21
Oei, oei, Metaxa, ik kan niet boeiend schrijven en bovendien vergeet ik ook zo vlug.  Er moeten toch forumleden zijn die nog een leuk verhaal hebben maar misschien zijn ze net zoals ik.  Ik zal eens goed nadenken maar beloof niets Big Grin
Viviane
Quote
#22
(05 March 2021, 12:04)Viviane schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Oei, oei, Metaxa, ik kan niet boeiend schrijven en bovendien vergeet ik ook zo vlug.  Er moeten toch forumleden zijn die nog een leuk verhaal hebben maar misschien zijn ze net zoals ik.  Ik zal eens goed nadenken maar beloof niets Big Grin
Viviane

@ Viviane het hoeft  toch ook geen boeiend verhaal te zijn ,het is toch ook al leuk om te weten
waar je /jullie of andere Oriste leden zo al geweest zijn  of naar toegaan ,al is het ieder jaar naar
dezelfde bestemming
Quote
#23
Het is 29 september 2016 en we staan op de kade in Fourni. Even marinetraffic.com controleren of de Dodekanisos Express onderweg is naar Fourni en dat schijnt ook zo te zijn. De laatste keer dat de catamaran dit jaar in Fourni komt. Het is wintertijd, zeggen ze in Fourni (en Ikaria). We maken eerst een omweg via Agios Kirykos voordat we koers zetten naar Patmos. Mijn vrouw raakt in gesprek met een Belgische dame die vertelt dat ze met haar man terugkeert naar België nadat ze, zoals elk jaar, een paar maanden tussen de Griekse eilanden hebben gevaren. Ook voor hen begint de winter. Na een tocht van anderhalf uur meren we aan in Skala. Het is onze eerste kennismaking met Patmos. Nou, het ziet er goed uit. Gracia van El Greco Studios wacht op ons. En ... ze spreekt ons in het Nederlands aan. Blijkt dat ze 10 jaar in België heeft gewoond. Het is een korte wandeling van de haven naar El Greco, gelegen in een straat waar geen auto's kunnen passeren. En we zijn verrast als Gracia zegt: "Hier is het." Als je voor de deur staat, denk je in geen 100 jaar dat je hier een studio of appartement kunt huren. Gewoon een herenhuis zoals alle anderen. En als we naar binnen stappen, moeten we gewoon door een soort zitkamer van iemand anders om bij de trap te komen die naar de eigenlijke studio's leidt. Raar maar hey, dit is Griekenland.
We hebben net onze koffers neergelegd als Gracia een telefoontje krijgt van Georgios van Faros Motor Rent om te vragen of Mr. Patrick al is gearriveerd omdat hij een ATV heeft gereserveerd. Moet ik hem brengen of komt hij hem ophalen is de volgende vraag. Het is maar 2 minuten lopen dus ik ga hem zelf halen. De eerste dag merken we dat Patmos een soort "rijk" eiland lijkt. Vermoedelijk heeft dit veel te maken met de belangrijkste attracties: het klooster van St. John en de grot van de Apocalyps waar, naar men beweert, St. John het boek Openbaring of Apocalyps schreef. Ondanks eind september / begin oktober gaat er nog bijna dagelijks een cruiseschip voor anker in de baai van Skala. En dat levert veel banen op, horen we van verschillende buurtbewoners. Skala is best een leuke plek. Traditionele winkels vermengd met modernere en een geweldige voetgangerszone met winkels, taverna's, bars, ... noem maar op, alles is aanwezig. We vullen de tank van de ATV (11 Euro) aangezien Georgios verzekerde dat dit genoeg zal zijn voor 4 dagen en alle mogelijke wegen op Patmos af te rijden. 4 dagen later moet ik het met hem eens zijn. Zelfs 9 of 10 euro zou het waarschijnlijk hebben gedaan. En het was de goedkoopste huur voor een ATV die we ooit in Griekenland hebben gehad: € 15 / dag.
De afgelopen dagen op de vorige 2 eilanden die we hebben bezocht ((Ikaria en Fourni) hebben ons geleerd om direct te zien welke ferry verbindingen er zijn naar onze volgende bestemming (hoewel ik van tevoren al een "schema" van mogelijke verbindingen had opgesteld), er zijn nogal wat laatste minieme veranderingen in de schema's deze tijd van het jaar. We gaan dus eerst op zoek naar kaartjes voor onze volgende bestemming Lipsi. We krijgen direct te horen dat de catamaran van Dodekanisos Seaways motorpech heeft en niet zal varen. Voor hoelang? Niemand weet het. Voor ons niet echt een probleem, want we kunnen nog steeds kiezen tussen de Patmos Star en de Anna Express. De ene is 's ochtends vroeg, de andere' s middags. We hebben geluk maar het stel voor ons dat een kaartje naar Kos wil kopen, heeft pech. De catamaran is de enige verbinding die dag met Kos en hun vlucht naar huis is vanavond vanaf Kos en de volgende veerboot naar Kos is pas binnen twee dagen. Daarom dat ik altijd volgend advies geef aan mensen die willen eilandhoppen: ... zorg er altijd voor dat je één dag of een paar dagen voor je vlucht op de plek bent vanwaar je naar huis vliegt !!!!! Door onvoorziene omstandigheden kan het je veel geld kosten als je een nieuw ticket moet kopen.
Maar terug naar Patmos. Het bezoek aan het kasteel / klooster en bijbehorend museum is echt de moeite waard. Volgens mijn vrouw een van de meest interessante en beste musea die we in Griekenland hebben bezocht. Leuk is dat je als zodanig geen entreeprijs betaalt, maar - volgens het ticket dat je ontvangt - een 'donatie' geeft voor onderhoud en instandhouding. En voor 4 euro is het echt een koopje voor dit bezoek. Tijdens onze rondreis hebben we toevallig ook de gelegenheid om een praatje te maken met de bibliothecaris van het klooster waar honderden uiterst waardevolle boeken en oude manuscripten worden bewaard. Na het klooster doen we ook nog een rondrit in Chora, dat zich rondom het kasteel bevindt. Mooi dorp met smalle straatjes wat het een Cycladisch tintje geeft. De volgende dag rijden we echt heel Patmos af en zien we een ongelooflijk aantal stranden. Ook bij Kampos beach waar volgens Giorgios prachtig gekleurde stenen zijn. We zien ze niet maar er staat een bordje op het strand met de tekst: "Verboden om stenen mee te nemen". Grikos Bay vinden we de mooiste met uitzicht op "Petra", ook wel bekend als Kallikatsou. En op de kade bij Grikos in 'O Stamatis' eet ik echt de lekkerste geitenbout ooit. Het is een feest en dat voor nog geen 10 euro.
Een van de leuke dingen op Patmos is: waar je ook rijdt, je ziet altijd wel ergens de zee. Soms aan 2 of 3 verschillende kanten. Na 4 dagen heeft Patmos ons overtuigd. Dit is echt een prachtig eiland.

Reden ook waarom Patmos dit jaar terug op de planning staat voor (hopelijk) een trip na de zomer.
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#24
efcharisto
Viviane
Quote
#25
Patrick schreef:Als je voor de deur staat, denk je in geen 100 jaar dat je hier een studio of appartement kunt huren. Gewoon een herenhuis zoals alle anderen. En als we naar binnen stappen, moeten we gewoon door een soort zitkamer van iemand anders om bij de trap te komen die naar de eigenlijke studio's leidt.

De ingang en de zitkamer (van een andere bewoner) waar we door moesten gaan om bij de trap naar de studio's te komen.


Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#26
@patrick: zaaalige foto's, voel me even terug in griekenland!
op onze lijst: kreta, peloponnesos, sithonia, thessaloniki, athene, kythira, naxos, tinos, andros, mykonos (1 dag op 'schoolreis'), kefalonia, pillion, samos, en vele vele malen lesbos. We hopen om dit jaar (najaar?) opnieuw griekse bodem te kunnen betreden!
Quote
#27
Hier is er nog eentje van de vele reisverhalen die ik bewaard heb. De eerste maal Kavala begin juni 2018.

Waarom eens niet in een stad op het vasteland blijven tussen het eilandhoppen door. Dat was het idee toen ik deze trip begon uit te lijnen. Het werden tenslotte 2 steden (Kavala & Alexandroupoli) en 3 eilanden (Lesbos, Limnos en Samothraki).
De keuze voor Kavala was eigenlijk om praktische redenen, aangezien ik geen idee had hoe de stad eruitzag. Het kwam mooi naar voren als een punt waar de ferry aankomt en vanwaar het makkelijk gaat met de bus verder naar het oosten naar Alexandropouli. Na veel zoeken en overleg kozen we voor een appartement dat we op AirB & B hadden gezien.

En dat bleek een goede keuze te zijn. Panos, de eigenaar, kwam ons met zijn auto ophalen bij de veerboot en reed ons naar het bovenste deel van Kavala. We hebben een ruim appartement met een geweldig uitzicht op het aquaduct en de kastro bovenop de oude stad. Panos woont in hetzelfde gebouw en de volgende (zondag) ochtend kwam hij ons halen om koffie te drinken op zijn balkon. 2 verdiepingen hoger werden we begroet door zijn ouders die ook in het gebouw wonen. Zijn vader zette koffie voor ons, zijn moeder had een taart gebakken. Later bracht hij ons met zijn auto naar het stadscentrum waar hij ons rondreed en enkele zaken liet zien die deze week van pas konden komen: een goed restaurant, het busstation voor de streekbussen, de kiosk waar we kaartjes kunnen kopen voor de stadsbussen, 2 stranden, de dichtstbijzijnde bakker en supermarkt,… Wat een geweldige gastheer. Dus vroegen we hem om ons in de buurt van de haven af te zetten voor een wandeling door het stadscentrum. We keken naar het zeer mooie stadhuis, zagen enkele verlaten majestueuze oude tabakspakhuizen (ooit een grote industrie in Kavala - maar de anti-tabakslobby dacht blijkbaar niet aan de paar honderden mensen die hun baan verloren). Heerlijk geluncht bij Nemesis, een taverne op de boulevard. Het zat vol met Griekse gezinnen en rondkijkend leek het erop dat we de enige toeristen daar waren. En dan weer de heuvel op naar ons appartement - moet zo'n 800-1000 m zijn bij 20% (denk ik). De volgende dag liepen we rond in het bovenste deel van Kavala en daalden vervolgens af om te eindigen bij het fantastische 280 m lange en 28 m hoge aquaduct - HET herkenningspunt van Kavala. Een wandeling door een lokale markt / winkelcentrum - een drankje bij een oud kafeneion - een kijkje in het prachtige monument van St. Paul - opnieuw lunch bij Nemesis en dan… .terug de heuvel op. De volgende dag? Niets. Ontspannen en genieten van ons uitzicht met een boek en een drankje. Het is tenslotte vakantie. Maar er is nog een drukke agenda want we willen nog naar de oude stad, een dag met de bus naar Drama, Panos heeft ons ook uitgenodigd voor een BBQ op zijn balkon,… en we hebben hier nog maar 3 dagen over.


Gisteren met de bus naar Drama. Als stad trok het niet zoals Kavala dat doet. Toch een leuke plek met een interessant levendig centrum en een geweldig stadspark naast het busstation. Het meest interessante was echter om te zien dat de bus door het dorp Krinides gaat en langs de archeologische vindplaats Fillipoi. Goed om weten voor volgend jaar omdat Kavala weer op de lijst zal staan, net als Limnos. Een kort bezoek aan de stad vanmorgen omdat  Panos, onze gastheer, ons uitgenodigd heeft voor een BBQ-lunch met zijn ouders (beiden 84 jaar oud). Het stadsbezoek bleef dus beperkt tot het Tabaksmuseum en wat winkelen. De BBQ-lunch was zoals je kunt verwachten: vol Griekse ‘filoxenia’. Brood, verschillende salades, verschillende soorten vlees, retsina, bier. En tenslotte ijs en vers fruit zoals kersen en abrikozen rechtstreeks van de boom geplukt. Een geweldige middag met veel Griekse gastvrijheid en vrijgevigheid.

Laatste dag in Kavala. Tijd om de oude stad te bekijken. Voor de mensen die in de Oude Stad wonen, heeft het stadsbestuur een prima oplossing. Er is een gratis (toeristen)treintje dat elk uur tussen 8.00 en 14.00 uur van een van de belangrijkste pleinen naar de oude stad en terug gaat. Dat stelt de ouderlingen die in de oude stad wonen in staat om boodschappen te doen en weer thuis te komen. Stadsbussen kunnen daar niet heen omdat de straten te smal zijn. En dat kleine treintje is ... GRATIS. Een geweldig initiatief en het kan ook door toeristen worden gebruikt. We gebruikten het om naar boven te gaan en stapten uit bij de kastro. Het is een erg leuke plek om rond te lopen. Vanaf de hoofdtoren van de kastro heb je een prachtig uitzicht 360 ° rondom. Er zijn nog heel mooie gebouwen overgebleven uit de Ottomaanse periode. Besloten om te lunchen in een kleine plaats genaamd 'Metaxi mas'. En kersen (voor de 2e keer) gekocht in de groente- en fruitwinkel vlakbij het restaurant. 1 kg kersen voor 2 euro !!!!
En toen gingen we naar het busstation om onze kaartjes te kopen voor de bus 's anderendaags om 10 uur naar Alexandropouli. Als ik vraag om kaartjes krijg ik dit te horen: "Sorry, morgen kan je vanaf 09.30 uur je ticket kopen." Dit moet ongetwijfeld Griekenland zijn.

Ons uitzicht over Kavala

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






In de oude stad


Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Het indrukwekkende aquaduct in Kavala (270m lang en 25m hoog)

Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#28
Op onze eerste en tevens laatste All inclusief vakantie  besloten we dat op advies van een tennis maat van
mij dat ook eens te proberen ,het werd Lesbos ,maar al van de eerste dag bleek al dat zo,n vakantie niks
voor ons was ,dus besloten we om dat vreselijke resort te ontvluchten een lange wandeling te maken ,we
kwamen terecht op een stil strandje met een soort strandtentje  waar vier mensen zee egels  zaten te
bereiden ,en ook aan het op eten waren,en waar ik al bang voor was brachten ze ook ons een schaaltje
van die zee egels ,dus uit goed fatsoen ook maar een hapje van genomen ,maar tot grote schrik van mijn
vrouw  begon die halve zee egel verder op tafel te lopen ,we hebben toen onze drankjes betaald en hun
bedankt voor hun lekkernij  ,maar onze favoriete maaltijd is het nooit geworden Rolleyes
Quote
#29
(04 March 2021, 11:58)Viviane schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Het is echt wel genieten van zo'n mooie verhalen en vooral nu we wederom onze reis op eind van deze maand geannuleerd hebben (1 week Athene)  Ik kijk er al naar uit dat er hier nog zulke verhalen komen.
Viviane

Op de Griekse gids staan wel leuke reisverhalen ,en bij Ross Holiday,s is er zelfs een wedstrijd ,wie het leukste
verhaal heeft  ,want hier schiet het niet echt op met de verhalen ,dus Viviane misschien dat je daar maar eens moet kijken Rolleyes
Quote
#30
(10 March 2021, 12:43)metaxa schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




(04 March 2021, 11:58)Viviane schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Het is echt wel genieten van zo'n mooie verhalen en vooral nu we wederom onze reis op eind van deze maand geannuleerd hebben (1 week Athene)  Ik kijk er al naar uit dat er hier nog zulke verhalen komen.
Viviane

Op de Griekse gids staan wel leuke reisverhalen ,en bij Ross Holiday,s is er zelfs een wedstrijd ,wie het leukste
verhaal heeft  ,want hier schiet het niet echt op met de verhalen ,dus Viviane misschien dat je daar maar eens moet kijken Rolleyes
Ga ik zeker doen!
Viviane
Quote
#31
(10 March 2021, 12:43)metaxa schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




want hier schiet het niet echt op met de verhalen ,

Ik had ook gedacht dat wel meer leden eens een reisverhaal/anekdote zouden plaatsen.
Patrick's signatuur
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#32
nou vooruit dan, eentje uit de hele oude doos dan...

in 1967 ging ik voor het eerst met een kamergenote van mij naar Griekenland: 1 week Athene en 1 week Rhodos.
In die tijd was het nog niet gebruikelijk om in 14 dagen vakantie 2 bestemmingen te gaan doen.
De reis ging toen met Hotelplan.
De eerste week in Athene ging heel goed, ik maakte toen nog dia's en die waren zo goed, dat een kennis van mij vroeg om ze uit te lenen aan de kunstacademie in Leiden, ze waren mooier dan in de boeken werd beweerd.

Op zondag was bezoek aan de Acropolis toen gratis, en als je om 08.00 boven was, zag je de Efzones naar beneden marcheren voor de aflossing.
Ook kennis gemaakt met studenten die ons naar achteraf taverna's brachten, waar Mikis Theodorakis muziek te horen was. Ook werd er toen met borden gegooid.
Het was toen wel net de overgang van koning naar kolonels...

Na 1 week 'smorgens naar het ''oude'' vliegveld voor binnenlandse vlucht met Olympic Airways naar Rhodos.
Op Rhodos aangekomen echter geen koffers.
We hadden voor toen een nogal chique hotel, waar je je voor het diner eigenlijk niet in je gewone zomerjurk kon laten zien...en dat 3 dagen nog wel, want toen stonden de koffers ineens voor de kamerdeur.
Bij navraag bij Olympic airways, die een kantoor hadden in Rhodos stad, waren ze per ongeluk naar Kavala gestuurd.

Maarr.. was toch een mooie 14daagse reis..
Quote
#33
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Quote
#34
Ok, ook een van mijn reiservaringen in Griekenland.

Het is al een twintigtal jaar geleden dat we op vakantie waren in Santorini; ‘Fira’ om het op z’n Grieks te zeggen. Aangezien we op onze vakanties telkens een combinatie willen maken van sightseeing én genieten, hadden we gepland om ook op dit eiland zo veel mogelijk te willen bekijken. Uiteraard het hoofdstadje Fira zelf, Oia, Akrotiri, Pirgos, Imerovigli,… Als er op onze vakantiebestemming ook een archeologische site aanwezig is, bezoeken we die ook graag. Tenslotte wil je toch ook wel een en ander van de Griekse geschiedenis en de Griekse ziel ‘kennen’.

Aangezien onze verblijfplaats in Kamari was, zaten we uit te kijken op de hoge heuvel aan de rechterzijde, waar de archeologische site van Ancient Thira is. Dus konden we daar niet vertrekken vooraleer die site te bezoeken. We waren al even tot aan de voet van de heuvel gewandeld, en tevens op de kaart vastgesteld dat het wel een hele klim naar de top zou worden.

Alhoewel ikzelf niet echt ervaring had (maar wel mijn vrouw) met het rijden op een brommer, hadden we toch elk eentje gehuurd om eerst Pirgos te gaan verkennen en daarna naar de top van die heuvel te rijden. So far so good. Zonder al te zot te doen, reden we voorzichtig naar boven. We waren blij dat we een brommer hadden, want het pad was een hobbelig stenen pad, en bovendien met heel wat haarspeldbochten. Kijk eens:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






Onderweg passeerden we hijgende en zwetende toeristen die de klim naar boven al wandelend aflegden. Alles verliep goed en we voelden ons de koning te rijk; we parkeerden de brommer en bezochten Ancient Thira. Het was in de tweede helft van juni, en behoorlijk warm. Niks schaduw tussen de oude stenen getuigen van Hellas. Van op de site een mooi panorama op Perissa aan de rechterkant, en op landende vliegtuigen aan de linkerkant.

Genoeg gezien van de site, dus terug vertrekken naar beneden.  Naar omhoog rijden met een brommer valt enigszins mee, maar naar beneden moet je dubbel voorzichtig zijn want zo’n brommer is op zich al een ferm gewicht. Het bovenste deel van het pad lag bezaaid met scherpe stenen. We waren nauwelijks een tiental meter ver toen mijn vrouw plots riep dat de achterband van haar brommer lek geslagen was. Wellicht op zo ’n puntige steen. Daar stonden we dan, hoog op die heuvel met elk dat zwaar ding, en zowat 20 haarspeldbochten verwijderd van de betere weg in Kamari. Eigenlijk had ik de keuze: ofwel zelf verder naar beneden rijden, en vrouwlief naar beneden laten sukkelen met dat zwaar stuk metaal, ofwel mee te voet naar beneden stappen en elk met de brommer aan de hand. Alhoewel mijn vrouw een lieverd is, wou ik toch maar geen echtelijke ruzie riskeren… Dus nam ik haar brommer met platte achterband, en nam zij mijn brommer aan de hand. Zij wou me niet alleen laten (hoe lief hé). Zo dus met ons tweetjes naar beneden. Dat was een echte lijdensweg, want een zware brommer onder controle houden op een dalende weg vol verraderlijke stenen, is echt geen sinecure. Bovendien geen zuchtje wind onder een loden zon. Ik had wel een papiertje van de reservatie bij me, en daar zal wel een telefoonnummer van de verhuurder op gestaan hebben, maar ik had geen gsm bij op dat moment. Twintig jaar geleden liep je ook nog niet constant met een gsm op zak (ik alleszins niet). Ik weet niet meer hoe lang we er over gedaan hebben, maar de weg leek eindeloos. Passerende voetgangers keken verwonderd naar onze ‘actie’.

Uiteindelijk zijn we toch zonder kleerscheuren, en met beide brommers, bij de verhuurder geraakt. Mijn t-shirt kon je uitwringen van het zweet. Ik was nog een beetje bevreesd dat we extra zouden moeten betalen voor de platte band die intussen wellicht veel extra schade opgelopen had door de lange ‘kruisweg’ over het stenen parcours. Maar neen, de verhuurder was begripvol: hij nam ons vriendelijk mee naar zijn keukentje en bood ons een lekker koude frisdrank aan.

Archeologische sites bezoeken in Greece… je moet er wat voor over hebben!
vlagreco's signatuur YAMAS !   ->  
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




 
Quote
#35
Om deze rubriek nog maar eens onder de aandacht te brengen ,wie volgt
Vlagreco op met een nieuw verhaal ? Rolleyes
Quote
#36
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.






reisverhalen Naxos
Quote
#37
Nog een reisverhaaltje. 2019, de vacantie zat er al bijna op, de dag voor het vertrek „mocht“ in nog een rondje op de MTB gaan van mijn vrouw, „maar niet te lang“; volgende dag was inlaaddag van de minibus en schoonmaken van het spiti. Leuk tochtje gemaakt, tot op de terugtocht ca. 4 km van het huisje - daar zag ik uit mijn ooghoek een grote hond pijlsnel op me af lopen. Ik kende hem al, leuk beest, maar onberekenbaar. Dus gaf ik ook gas om hem voor te blijven. Had je gedacht, het was net een heuveltje op, dus zo hard als ik wilde ging het niet en prompt sprong de skili me voor de fiets - ik salto naar voren. Helm in 3 stukken en ikzelf verdoofd, versufd lag op de rug, alles deed pijn. Na een kwartiertje kwam er een boer voorbij, die hielp me overeind en ik dus, inwendig kermend van de pijn, lopend naar huis. Alsjeblieft geen ambulance, de ziekenhuizen in GR zijn/waren me te suspect. Nu ja, een weekje meer of minder op bed gelegen, dan met veel moeite (rechts kon ik mijn arm niet bewegen, die hing naar beneden) toch nog alles voor de reis klaargemaakt, maar de reis terug, effe 3.000km landweg zag ik toch wel als een berg tegenop; ik moest schakelen en sturen met alleen maar de linker arm/hand. Mijn vrouw„durft“ niet met het busje te rijden. Vier dagen pijnlijk rijden, maar het lukte. Thuis het lichaam laten röntgen en ja: 4 ribben gebroken en veelvoudige fractuur van de schouder. Duurde zeker 2 maanden tot ik rechts weer op 100% normaal kwam, aleen een blijvende schouderpijn overgehouden - veel pijnstillers sindsdien. Het frappante was en is eigenlijk, een jaar of tien geleden reed ik standaard op het racefietsje - tot ik door een taxichauffeur werd geschept, hij had me niet gezien, o.a. een bekkenbreuk en het halve lichaam blauw. Sindsdien geen racefiets - te snel voor de „gewone“ medeweggebruiker, maar MTB, omdat je daarmee langzamer rijdt, maar dus toch, een ongeluk zit in een klein hoekje.
Quote
#38
(15 March 2021, 14:29)JohannesGR schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




... daar zag ik uit mijn ooghoek een grote hond pijlsnel op me af lopen. Ik kende hem al, leuk beest, maar onberekenbaar. Dus gaf ik ook gas om hem voor te blijven. Had je gedacht, het was net een heuveltje op, dus zo hard als ik wilde ging het niet en prompt sprong de skili me voor de fiets - ik salto naar voren... 

Dat doet me denken aan ervaringen met honden, ook tijdens vakanties in Griekenland.

Op het einde van een lekkere maaltijd, op het terras van een restaurantje in Skiathos, bleven er nog enkele resterende stukjes vet op mijn bord over. Ik had gezien dat er aan de rand van het terras een hond lag. Type "stratien" (straathond), en wat onverzorgd. Omdat ik een beetje medelijden met dat verkommerd beestje had, ging ik met een paar stukjes vet naar hem toe. Bij het naar hem toe bukken, hapte die hond plots in mijn hand. Wellicht was de hond geschrokken, of was hij zelfs bang. Gelukkig bleef het bij één hap, maar je zag duidelijk de tandafdrukken in mijn hand. De uitbater van het restaurant had het voorval gezien. Eerst joeg hij de hond weg, en meteen nadien kwam hij met een fles raki om een goeie geut op mijn hand te gieten, bij wijze van ontsmetting. Er was zo goed als geen bloed aan te pas gekomen, dus maakte ik me niet echt zorgen, en ik wou het voorval minimaliseren want er zaten vele andere vakantiegangers te kijken. Maar de uren nadien bleef ik de hondenbeet nog wel vrij lang voelen. 

Een andere keer waren we op avondwandeling in Mykonos-stad. Op een muurtje, in een straat met winkeltjes en restaurantjes, waar veel passage van vakantiegangers was, lag een hond lui te wezen. Hij lag op onze armhoogte, en zag er zeer lief uit. Ik deed er ook mijn vrouw naar kijken, en tegelijk wees ik met mijn vinger... dichtbij de hond. Wat natuurlijk fout van mij was, en blijkbaar té dicht. Maar ik zag er geen erg in, omdat hij op centimeters van al het passerend volk lag. En tja, ook toen gebeurde het: ik kreeg een flinke knauw in mijn vinger. 

In beide gevallen was het stom van mij, maar gelukkig met goede afloop. De ergste hondenbeet heb ik, jaren vóór we naar Griekenland gingen, in Kroatië opgelopen. Het was toen zelfs nog geen Kroatië, maar Joegoslavië. Op een dag hadden we een vriend bezocht, die een bootje had gekocht. Hij liet ons graag zijn aankoop zien, en nam ons mee naar een scheepswerf waar het vaartuig nog een schilderbeurt moest krijgen. Op die scheepswerf lagen er tal van bootjes in o.a. onderhoud. Onder een omgekeerd bootje lag een hond aan een ketting; ik had hem niet zien liggen. Plots stoof die hond van onder dat bootje, en beet hij me in mijn onderbeen. Gelukkig had ik die dag geen short aan, maar een lange jeans. Het was niet zomaar een lief hondje, maar een flink uit de kluiten gewassen Duitse herdershond. Het erge was dat die hond zijn beet niet loste; integendeel, hij trok en schudde tijdens zijn beet. Hoe het kwam weet ik niet (want nooit eerder zoiets meegemaakt) maar instinctief greep ik de hond in zijn nek, en neep hem zo hard ik kon. Ik bleef nijpen, tot hij zijn beet loste. De hond had mijn onderbeen wel fel toegetakeld; mijn broek onderaan was in flarden, en toen was er behoorlijk wel bloed mee gemoeid. Steunend op mijn vrouw en die vriend hebben we meteen die werf verlaten. Die vriend had gelukkig medische studies gevolgd, en wist wat te doen: bij het eerste huis was hij een fles slivovice gaan vragen, om er over mijn been mee te gieten. Eenmaal op ons verblijfadres aangekomen: medicatie genomen, en verzorgd met zalf en verband. De resterende dagen van onze vakantie bleef die beet me wel parten spelen.
vlagreco's signatuur YAMAS !   ->  
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




 
Quote
#39
Het moet zo'n  27 jaar terug zijn want onze zoon liep nog in zijn luiers. We zaten in een accomodatie op Skiathos. Onze zoon met zijn lange hoogblonde lokken had daar een hoop bekijks van vooral de dames van heel jong (14) tot heel oud (80+). Telkens als wij aan de bar iets bestelden mochten wij de appelsap voor onze zoon niet betalen en moest ik lullen als Brugman om wel te kunnen betalen of anders gewoon een fikse fooi zodat de appelsap alsnog betaald was. Ik vond het zo lullig om telkens die appelsap gratis te krijgen dat ik zelf een flesje aanmaaklimonade in mijn tas had en maar niets voor die kleine bestelde als we in de bar zaten en dat gebeurde nogal eens. 
Die stroperige substantie in mijn tas was gaan lekken en de hele inhoud van zo'n flesje was gaan mengen met mijn fototoestel. Ik kreeg het pas in de gaten toen we in de bar  van onze accomodatie zaten en baalde behoorlijk. Niet omdat het nou zo'n duur toestel was, maar meer omdat de reeds geschoten kiekjes naar de kl**** waren..... Vooral de foto's van zoonlief met allerlei ouwe Griekse vrouwtjes en samen met een paar van die Griekse pubermeiden waren plaatjes ( de foto's bedoel ik....). Het was allemaal verloren gegaan. Heb het toestel nog wel proberen schoon te maken maar het bleek allemaal vergeefse moeite.
Op de dag dat wij terug gingen naar huis kwam de baas van de accomodatie ons nog even snel achterna en zei niet veel maar overhandigde ons een grote envelop, maatje A-4. Wij begrepen niet wat nou de bedoeling was van die envelop en zo goed en zo kwaad als het ging want wij nauwelijks Grieks en de brave man alleen maar Grieks, besloten we de envelop open te maken. De man was inmiddels weer teruggelopen naar zijn bar om zijn werkzaamheden te hervatten.......
Inhoud van de envelop: een tiental uitvergrote foto's van onze zoon!!! Werkelijk schitterende foto's, alleen maar van hem met zijn toet onder de spaghetti, met een oud vrouwtje, met een strontluier en zijn vinger in zijn neus, huilend omdat ie gevallen was, aan een ijsje lurkend , etc.
Wij waren met stomheid geslagen en hebben werkelijk nooit in de gaten gehad dat er foto's werden genomen. De beste kerel heeft ze nog laten afdrukken en vergroten ook. Hij werd volgens ons oprecht boos toen wij aanboden voor de foto's te betalen. 
We waren al verliefd op Griekenland, maar nu nog meer voor zover mogelijk.
Twaalf jaar later zijn we ( met inmiddels puberzoon) weer naar Skiathos gegaan, maar de accomodatie was in andere handen overgegaan. Na enig navraag en degelijk speurwerk de man weten te traceren; hij runde elders een bar. Wij zijn hem wezen bezoeken in zijn kafeineon en hadden voor dit doel een paar van de toendertijd door hem geschoten foto's meegenomen. Hij was geen spat veranderd en het mooie was dat ie ons direct herkende nog voordat we hem de foto's hebben laten zien.
We hebben nog een tijdje zitten praten met hem en regelmatig in zijn kafeineon bier en wijn en cola tot ons genomen. Telkens afgerekend met een zeer redelijke fooi zodat we volgens ons toch voor een groot deel de foto's hebben betaald.
Inmiddels hebben we een huis aan de andere kant van Griekenland en als mensen ons vragen:" waarom Griekenland?", komt onder andere bovenstaand verhaal ter sprake om aan te geven hoe wij de Griekse bevolking ervaren en dat het "gewoon" een heerlijk land is met geuren en kleuren en een gevoel dat niet in woorden is uit te drukken maar dat je gewoon voelt....
Quote
#40
Wijnoogst Griekse Stijl 2020 is een beeldverhaal dat ik afgelopen zomer maakte. Je kan het
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




bekijken.
Het is een weergave waaruit o.a. de dankbaarheid blijkt in de vorm van "heitje voor een karweitje", dat zelfs in zware tijden wordt gehandhaafd op een manier alsof er niets aan de hand is.

Om misverstanden te voorkomen: de wijn en de Raki worden niet verkocht. Die zijn om weg te geven en natuurlijk ook voor eigen gebruik.
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 4 gast(en)