Dertig jaar Greece
#1
Een verhaal van een prikbord lezer, die in dertig jaar zijn belevingen en de liefde over Griekenland wil uiteenzetten.

Hierbij een uiteenzetting van dertig jaar ervaring op Grieks grondgebied en daarbij een aantal duizenden kilmeters door het land te hebben gereden, met auto en caravan en soms alleen met een tent. Het zijn wat momenten van af 1979 t/m 2007 en het is geen reis verhaal. Ik voeg er wel bij, dat ik niet alles kan schrijven, maar het is een leesbaar verhaal en voor ieder te begrijpelijk. Voor wat mijn reisverhalen kan je terecht op [parga.web-log.nl]

Algemeen

Als ik het huidige Griekenland wil gaan beschrijven kom ik er niet onderuit, om eerst met Athene te beginnen, hoewel ik die pas bezocht na een aantal Griekenland bezocht te hebben.

Als je dan over Griekenland schrijft en of praat, dan is dat het altijd het eerste wat bij iemand opkomt, Griekenland is Athene. Het is dan ook wel een stad van monumenten van de antieke oudheid. Maar tegelijker tijd is Griekenland ook het land van de diepblauwe lucht, met zwevende meeuwen, met daarbij de turquose zee en witten huizen, die als blokken op een heuvel boven een haven zijn gestapeld, en een trekpleister is voor de moderne toerist die de eilanden bezoeken. Maar Griekenland is nog veel meer, het is een land met een unieke cultuur, evenals een unieke taal en het nog vele onbedorven landschap en een volk met een ongekende gastvrijheid.

Ook bezoekers die geen tijd hebben om veel van het land te zien en zich beperken tot de toeristische hoogtepunten, zullen die typische sfeer proeven die buiten Griekenland niet te vinden is. Even terug naar Athene. Als je daar aankomt, zie je onmiddellijk dat het stadsbeeld gedomineerd wordt door en bouwwerk dat meer dan 2500 jaar oud blijkt te zijn en ook nog eens van grote schoonheid is. Bij de eerste blik op de Parthenon, hoe bekend deze ook is van o.a de postkaart is, doet je hart sneller kloppen, althans zeker die van mij. Vanzelfsprekend kom je er niet omheen, om het Nationale Archeologisch Museum te bezoeken. Overigens is dat een v/d weinigen nationale musea die alleen maar Griekse voorwerpen bevatten. Samen met de ruínes van Delphi zijn dat de meest mysterieuze plaatsen ter wereld.

Als je wat meer tijd over zou hebben, gelukkig heb ik dat ook wel, maar dat pas de laatste vier jaar. Toen ik nog werkte was dat duidelijk niet zo, toen brachten wij een kleine zes weken aaneengesloten onze vakantie door in Greece. Ik heb dan ook in al die jaren zoveel doorkruist, dat ik ook soms even moet terug kijken wat ik eigenlijk nog een tweede wil zien, of zelfs voor een derde keer. Want het is nu éénmaal een land waar je graag op vele plaatsen wil terug komen.
Maar als je daar niet de tijd voor heb, dan wordt het soms een moeilijke keuzen waar je heen wil, of kan gaan.
Ja, je kunt kiezen van een lekkere luie vakantie en op een eiland blijven en daar de mensen nog beter leren kennen, en dat is algauw zo, want zij zijn ook geïnteresseerd in jou. En als je dan verschillende eilanden gaat verkennen, kan je gelijk de verschillen merken.
Op het vaste land (ook op de eilanden) is het raadzaam, om een auto huren. Zelf hoef ik dat niet, omdat ik overal met mijn eigen auto ben, behoudens op Karpathos & Rodos. Maar waar je ook voor kiest, je zult overal gastvrij onthaald worden en zeker in dorpen waar nagenoeg nog geen toeristen zijn geweest. Uiteraard zijn de vele bergen, meren en andere bekende bezienswaardigheden een grote wens om te bezichtigen. Maar vergeet niet (tegenwoordig) de digitale camera, volle batterijen en extra geheugen kaart mee te nemen.

Iets over het landelijke van Griekenland:

Zelf heb ik Griekenland doorkruist van noord naar zuid en van west naar oost. Normaal is dat van west naar oost, maar mijn eerst reis was het eerst in 1978 naar Platamonas en dat ligt aan de oostkant. Vanaf het begin voelde ik me een halve Hollander en een halve Griek. Ik dook gelijk in de historie van Griekenland en ondervond, dat de Griekse economie, voor dat de toerist zijn intreden deed, afhankelijk was van de landbouw, visserij en scheepsvaart en de olijfvelden. Deze laatste in nog steeds van groot belang en midden september zijn dan ook vele werkzaam in de olijfgaarden om hun kost te verdienen, dit tot medio april in het daaropvolgende jaar. Iedereen weet dat zij om de twee jaar hun vruchten werpen. Overigens zijn de jongere bomen in januari al uit gebloeid. Nergens in de wereld wordt er zoveel olijfolie genuttigd, per hoofd gezin, dan in Griekenland.

Ik heb mij laten vertellen, dat alleen al op Corfu, meer dan drie miljoen olijfbomen staan. Maar dat is niet zo zeldzaam, want er zijn ook andere streken waar wel meer dan de drie miljoen die Corfu telt staan, maar het is een voorbeeld. Buiten de het genoemde olijf verhaal, is de katoen en tabaks plant, ook een goed bron van inkomsten enkel de werkzaamheden daarvan zie je niet in de vakantie tijd. Vele tractoren of andere vervoermiddelen voeren deze grondstoffen naar de verwerkings opslagen. Moet er bij zeggen, dat het met de olijf verwerking er altijd zeer gladde wegen veroorzaakt worden die de wegen spek/ glad maken die zij veroorzaken en bij die verwerkings opslagen, hangt er een zeer zoete lucht. Het katoen verwerking veroorzaakt enkel een hoop stofdeeltjes, ze verliezen grote plukken katoen, met het vervoer er van.
Het klink als een cliché om Griekenland een”land van contrasten”te noemen. Toch zit en een kern van waarheid in. De karakte v/d Griek kent ook zijn vele tegenstellingen. B.v aan de ene kant draaien de Grieken er hun hand niet voor om, om hun (politiek even gezien) eigen regering op te lichten, sterker soms nog, ze maken er wel eens een sport van. Maar ook de gewone burger ontkomt daar niet aan, dat zij opgelicht worden. Gelukkig worden wij (vreemdelingen) meer met rust gelaten hoewel er vele verhalen zijn, die er naar toe lijden dat, dat ook daar regelmatig wat mee gebeurd is, maar nu is dat veel minder, maar het is altijd oppassen geblazen Vele Grieken zijn voor de buitenlanders (vooral Hollands) de eerlijkheidzelve. B.v als je iets laat staan een tas, hetzij je bril vergeet of portemonnee per ongeluk laat liggen en tegenwoordig ook je mobile telefoon, rennen zij direct naar buiten en komen zij het je terug geven, of de andere dag ligt het keurig opgeborgen in een la. Maar neem daar zelf geen gerantie op, want let op, dit wil niet zeggen dat overal brave Grieken zijn. In grote steden tegenwoordig is het ook totaal anders geworden, ook daar zijn vele buitenlanders die hun eerlijkheid niet altijd laten zien. En vergeet niet, daar waar toeristen zijn, is ook diefstal. En vergeet ook niet dat de obers je ook proberen af te zetten. Maar gelukkig is een overgroot deel van de Grieken die nog liever je eten betalen
Eén Grieks woord moet je goed begrijpen: “ XENOI “ dat betekend “vreemdeling en gast, Een vreemdeling is voor de Grieken automatisch en gast in hun land, hun stad, hun huis. Ga je bij een Griek op bezoek en je wordt overladen met gastvrijheid. Wie b.v een schilderij bewonderend bekijkt, heeft de grote kans het mee te krijgen. let wel niet alle schilderijen overigens. Het zal ook regelmatig voorkomen dat je een wandeling maakt, door het Grieks landschap en een boer tegenkomt die je spontaan fruit geeft en je zelfs uitnodigt om wat te drinken bij zijn huis, met de daarbij stukje brood met kaas en tomaat.
Maar let op veel Grieken zijn dol op discussies, immers hier ligt de bakkermat v/d filosofie en de kunst van het redevoren. Overal in een café (kafenion), zitten mannen die met wilden gebaren en vuistslagen op tafel een gesprek voeren. Politiek en sport zijn veelal de aanleiding daar van;
Griekenland is eigenlijk een mannenmaatschappij, daarom zitten alleen de mannen buiten om de toestand in de wereld te bespreken en zonodig te verbeteren. Griekse vrouwenwagen zich over het algemeen niet in een kafenion. Buitenlandse vrouwen kunnen gerust alleen een kafenion binnen gaan zonder bedreigd te worden. Het was vroegen duidelijk een groot verschil van verdeling in en huisgezin, maar tegenwoordig is dat verandert, maar het huis is het domein v/d vrouw.

Voor de Grieken is het gezin van groot belang, zeker op het platteland (is niet enkel daar hoor) kinderen wonen net zoals andere landen gewoon thuis, enkel in Griekenland, zijn zij veel ouder voordat zij het huis uitgaan en dan alleen nog, als ze gaan trouwen veelal blijft er wel een stel bij het ouderpaar in wonen.

De godsdienst en het gezin zijn nauw met elkaar verbonden. Een 97 % van de Grieken is Grieks-orthodox. Dit betekent niet dat ze allemaal fanatiek religieus zijn. Kerkdiensten op de zondagochtend hebben voor de Grieken ook een sociale functie, wat ik ondervond was dat de kerkdiensten vrij lang duurden en de Grieken veelal even naar buiten gaan om een praatje te maken en lopen dan weer naar binnen. Met onder andere feesten, zoals de naamdag v/d kerk en er zijn er vele met een heilige naam, zijn de winkels twee x 24 uur geloten en wordt de kerk ook twee x 24 uur de kerk bewaakt, want die moet altijd met de naamdag voor iedereen toegankelijk zijn. Vuurwerk en optochten en veel eten maken het na de vooravond, als de kerkdienst is uitgevoerd een fijt.

Zeeén:
Als je over de zee praat, praat je over een Griekenland wat echt een zeestaat is. vele kennen alle nog wel de rijke Onassis, met zijn scheepsmacht en wie kent het eiland niet wat v/d familie heeft, wat tegenover Nidri ligt. Voorheen was het onmogelijk het eiland te benaderen, de beveiliging was zeer streng en groot in totaal. Nu orden er dagtrips georganiseerd en dat is een echt commercieel geworden. Vergeet niet dat Griekenland wel een tweeduizend eilanden kent en soms is zo,n eiland te koop. Niet zo lang geleden werd er nabij Lefkada een eiland te koop aangeboden. Het reizen met een veerboot in Griekenland is heel gewoon en er vertrekken zeer veel ferry boten van het ene land naar het andere land en de interne routes in Griekenland zijn overvol. Het is net als in Italië, met nam in Venetië, een normale bus verbinding. Zelf heb ik daar vele malen gebruik van gemaakt (ferry boots) en het is tot nu toe nog altijd een zeer mooie ervaring om te doen, hoewel het wel aan de prijs is.

Ook zijn de (grote en kleine vissers boten) een soort volksgebeuren zij voeren langs de ruige kustlijn, en veelal in de nachts gooien zij hun netten uit, op bepaalde plaatsen waarvan zij weten dat als zij de neten later weer ophalen, hun dagelijkse kost is verdiend. Daarna wordt de gevangen vis direct verkocht op het dorpsplein.
Op een gegeven moment dacht ik dat zij een kapot versleten zakdoeken aan de waslijn hadden gehangen, maar dat bleek bij nader inzien, tentakels te zijn van een inktvis.

Tot zover mijn verhaal tot 2007, uiteraard, zoals ik elders al schreef, is het niet mogelijk om dertig jaar totaal op papier te zetten, maar dit in grote lijnen mijn ervaring en wilden die graag delen met de prikbord lezers.

Gr Cornelios
Quote
#2
Mooi verhaal hoor Cornelios en leuk dat je het hier op het forum hebt geplaatst. Ik kan me best voorstellen dat je in die 30 jaar heel wat hebt meegemaakt in Griekenland. Ook met telkens de reis erheen en weer terug kan je nog wat A4'tjes vullen lijkt me.
Misschien een ideetje voor je volgende verhaal "Reizen naar en van Griekenland"?

Ik lees je verhalen in ieder geval met veel plezier up

Groetjes naar Perdika, Eleni
Quote
#3
Ik vond heel bijzonder dat men zo 'luchtig' met de kerkdiensten omgaat in een land waarin het geloof zo'n grote rol speelt. Pas later begreep ik dat het juist daarom is. Het hele leven is doordrenkt van godsdienst (op alle niveaus) en daardoor zo'n integraal onderdeel van het dagelijks bestaan, dat een kerkdienst niet dezelfde rol heeft als bij ons. En dus kun je gerust naar buiten wandelen om even bij te praten met de buurman die je onverwacht tegenkomt of even een rondje doen om een luchtje te scheppen. Niemand kijkt vreemd op als je daarna weer aanschuift.
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)