Kythira in Januari (7)

[Japio]

Vrijdag, een week op het eiland.

De dagen gaan snel en ik weet als eenmaal een week voorbij is..........
Dus genieten wat er te genieten valt, zondag schijnt t weer te gaan regenen en een museum induiken of een bioscoopje pakken, helaas.
Spullen mee en gaan, richting zuiden.
Dit keer geen hond op de weg maar een erboven!
Oeps....vlak na de foto zeilt er een vrachtwagen de hoek om, was de hond toch mijn redding dat ik even een foto nam!
Livadi, zo zuidelijk waren wij dit jaar nog niet geweest, even insturen naar Roussos de pottenbakkerij maar helaas gesloten, van de week nog maar eens proberen.
Waar gaan we heen?
Ja richting Kalamos, de heuvel op naar Firi Ammos, bij eerste kruising de auto ergens dumpen en gaan.
De mooie onverharde weg gaat richt de kerk van Agios Ioannis Theologis, daar stopt het pad en heb je een prachtig uitzicht over het eiland, ooit een wandeling uit t wandelboekje nu niet meer, het pad ligt er nog steeds en als je t verhaal tot nu toe gelezen hebt weet je de weg.
Het is echter niet de weg die wij volgen, niet geheel.
Na een paar honderd meter slaan we rechts een ander pad in, een pad wat behoorlijk daalt en dus straks op de terugweg...behoorlijk stijgt.
Ik had de mogelijkheid gezien op google Earth en wilde eens kijken hoe de omgeving daar zou zijn, hoog boven het strand van Firi Ammos.
Bovendien had ik wat ruïnes kunnen onderscheiden op de beelden.
Het pad naar beneden zou ergens eindigen, de mogelijkheid zou kunnen zijn om of een droge rivier te volgen naar de kloof die naar het strand van Komponada leidde, anderzijds zou de beklimming van een andere berg de mogelijkheid zijn om dit zelfde keienstrand te bereiken, hoe je het ook wende of keerde het eigenlijke pad liep ergens dood.
De ruines bleken er inderdaad te staan links en rechts van het pad maar eerst maar even door.
In eerste instantie bleek het pad vroegtijdig te eindigen bij een afgraving, doch zag me vriendin het pad aan de andere zijde van het kloofje verder gaan.
Het was even zoeken maar na het passeren van een oude volkswagenbus en een vastgeroeste graafmachine konden we het pad oppakken.
Het pad kwam uit in een kleine hoogvlakte tussen twee bergen in.
Daar liep het inderdaad dood, een prachtig plek, de bodem weer bekend met louter en alleen klaver.
Zon er bij en uit de wind, tijd voor een rustmoment.
We liepen voorbij een oude olijfboom en namen plaats op een stenen muurtje en terwijl Jeanet de Paksimadia uit de tas viste viel mijn mond open.
"Kijk dan wat hier staat!"
Het was eerder een vraag van Miel van Wegen geweest, een fervent griekenland bezoeker en wandelaar.
Maar hier stond hij dus, de holle olijfboom met de trap erin.
Nooit echt naar gezocht en nu bij toeval vindt je hem, gekker moet het niet worden!  
Even wat fotootjes schieten als bewijs.
Na de Paksimadia vinden we nog een oude waterput, tot de nok vol!
De berg of eigenlijk heuvel waar ik in noordelijke richting tegen op kijk is niet hoog en het zou de heuvel moeten zijn die je ziet als je op het strand van Komponada ligt, later blijkt dat ook zo te zijn.
We lopen nog een mooi olijvenveld door op weg naar weer een vervallen hutje.
De vallei loopt nu naar beneden af, puntsgewijs naar de kloof van Komponada, ik herken de huisjes aan de overzijde, dus ergens moet hier het riviertje zijn dat afzakt in de kloof.
Als ik verder loop val ik voorover, me handen onder de doorntjes, ik ben zojuist in de droge rivier gevallen, 2 meter breed en volgroeit met struiken en bossages.
De twee opties die ik in het begin had laat ik varen, al zou het misschien wel eens de moeite waard zijn om te kijken om vanaf Komponade de berg te beklimmen.
Terug maar, de weg even verderop lijkt tot aan de hemel te gaan, steil maar dat schreef ik al.
We bekijken de huisjes die we eerder passeerden, ze zijn mooi maar verlaten, wel een prachtplek zo hoog boven het strand.
Het stand en de mooi gekleurde zee die je vanuit hier ziet liggen.
Terug bij de auto is het iets van 6,5 kilometer aan wandelkilometers.
We rijden terug via Kapsali en maken even een wandeling over de boulevard, het is er leeg en verlaten, bij slechts een van de tentjes zitten zes stervelingen, de rest van de uitbaters heeft de terrassen en deuren gesloten.
We gaan richting huis, stoppen nog even bij de super voor wat ingrediënten van de pasta van vanavond en dan snel naar huis, schrijven!