Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
Volgens mij dit artikel , zo stond het in de krant verdeeld over 2 pagina's:
Duizenden vluchtelingen en gelukszoekers maken de oversteek naar Griekenland en Italië
Stormloop op Fort Europa
De grenzen van ’Fort Europa’ zijn afgelopen weekend massaal bestormd. Duizenden vluchtelingen en gelukszoekers waagden de overtocht over de Middellandse Zee. Naar Italië een levensgevaarlijke missie, naar Griekenland kinderlijk eenvoudig.
Pas aangespoelde vluchtelingen lopen rond in de haven van Molyvos, op het Griekse eiland Lesbos. Sinds het aantreden van de linkse regering is Griekenland nog geliefder onder vluchtelingen en gelukszoekers als startplaats voor Europa. Foto’s Matty van Wijnbergen
Horecaondernemers en anderen die afhankelijk zijn van toerisme, zoals auto- en scooterverhuurder Vasalis Michalatis, zien hun inkomsten met lede ogen teruglopen door de enorme toestroom van vluchtelingen.
Toeristen mijden in toenemende mate de stranden en terrassen van het vakantieparadijs Lesbos. De lege stoelen illustreren de hoeveelheid annuleringen.
Rond middernacht krijgt de Australische uitbaatster van een restaurant in de idyllische haven van Molyvos een telefoontje dat er tientallen vluchtelingen aan land zijn gekomen. Inwoners van het onder Nederlanders populaire Griekse eiland Lesbos maken het dagelijks mee. Al jarenlang spoelen ze in groten getale aan, maar sinds het aantreden van de linkse regering verdubbelen de aantallen bootvluchtelingen maandelijks. Het illegalenbeleid van de nieuwe machthebbers is minder strikt en dat weten mensenhandelaren aan de overkant in Turkije ook.
De eigenaresse van de eetgelegenheid heeft er haar handen vol aan. Ze schakelt na de melding direct een handjevol vrijwilligers in. Boterhammen, luiers en een tasje met medicijnen gaan naar het busstation net buiten de bebouwde kom.
Parfum
Hier treffen we tientallen mensen aan: verscholen tussen bomen op een bankje. Sommigen wassen hun handen bij een kraantje, waar op verzoek van voorgangers een zeeppompje klaarstaat. Een speciaal uit Frankrijk overgekomen vrijwilliger met dreadlocks deelt voedsel uit. Nederlander Tom, woonachtig op Lesbos, steekt eveneens de handen uit de mouwen: „Geen negatief stukje schrijven hoor.” De bootpassagiers zien er opvallend goed verzorgd uit, een jongeman ruikt overduidelijk naar parfum.
Het Rode Kruis in Nederland roept op om geld te geven om vluchtelingen te helpen. Maar met wie hebben we hier bij het busstation van Molyvos eigenlijk te maken? Geen treurende mannen, vrouwen en kinderen uit het door burgeroorlog en terreur verscheurde Syrië. Dat is niet alleen te zien aan het uiterlijk van de mensen; de verstekelingen bevestigen het zelf.
Het zijn Afghanen (niet allemaal uit de ’warzone’) en Pakistanen, soms in het bezit van de hipste mobieltjes, die ditmaal de overtocht naar Europa hebben gemaakt. Kosten: 1200 euro per persoon. De vaartocht duurt een uurtje.
Een 19-jarige jongen uit Kabul spreekt goed Engels. Hij wil naar Londen. „Werken en beter leven dan bij ons. Wij hebben armoede en aanslagen”, zegt de knul uit de Afghaanse hoofdstad. Met een vriendelijke glimlach vertelt hij dat zijn moeder, vader en zus mee zijn op reis. Zich welbewust dat de kans op een verblijfsvergunning in het Verenigd Koninkrijk minimaal is. „We gaan het gewoon proberen.”
Paspoort
Waarom niet voor 1200 euro met het vliegtuig naar Londen? „Ik heb geen paspoort”, antwoordt de jongen die zijn naam niet wil zeggen. Een Pakistaan komt met een vergelijkbaar verhaal. Hij wil alleen naar Oostenrijk.
Hoe komen ze in Turkije bij hun boot terecht? Wie organiseert het? Vragen waar alle Engelssprekende passagiers opeens niet goed genoeg Engels voor spreken…
Anders is dat bij de wanhopige Syriërs. Ze zijn er slechter aan toe, kunnen rekenen op meer sympathie van iedereen én hebben wel documenten bij zich. Huis en haard verlaten, op de vlucht voor de burgeroorlog of de gruweldaden van Islamitische Staat.
Maar de overtocht van Turkije naar Lesbos is niets in vergelijking met de bootdrama’s in Italië. De te varen route is slechts een paar kilometer. Het hoeft niet eens écht helder te zijn om naar de overkant te turen.
Botenkerkhof
Passagiers, sommigen voor 7000 euro per persoon, stappen in Turkije op. Met een grotere boot worden ze naar het midden gebracht, vanaf hier peddelen ze in een kleiner vaartuig naar Europa. Soms comfortabel met buitenboordmotor. Vlak voor het strand prikken de passagiers de boot lek. Er is dan geen weg meer terug. Lesbos heeft inmiddels een heus botenkerkhof.
Het zonovergoten eiland, bewoond door veel nazaten van Grieken die uit Turkije zijn verjaagd, is slechts een voorportaal. Crisis-Griekenland is niet populair. Landen als Zweden, Duitsland en Nederland vormen zonder uitzondering de eindbestemming.
Toeristen hebben – op de confrontatie met het bizarre fenomeen na – geen last van de migrantenstroom. Ondernemers wel: slechte reclame voor het vakantieparadijs. Tegelijk met de bootjes spoelen annuleringen binnen. De stranden zijn in vergelijking met deze periode een jaar eerder minder vol.
Voer voor complottheorieën. „Turken proberen de reputatie van de Griekse eilanden te verpesten”, denkt horecabaas Nikos Molvalis. „Het kan geen toeval zijn dat vluchtelingen uitgeregend op de meest toeristische plek van het eiland aankomen, terwijl Turkije op andere plekken net zo dichtbij ligt.”
![[Afbeelding: 219rmkw.jpg]](http://i59.tinypic.com/219rmkw.jpg)
Duizenden vluchtelingen en gelukszoekers maken de oversteek naar Griekenland en Italië
Stormloop op Fort Europa
De grenzen van ’Fort Europa’ zijn afgelopen weekend massaal bestormd. Duizenden vluchtelingen en gelukszoekers waagden de overtocht over de Middellandse Zee. Naar Italië een levensgevaarlijke missie, naar Griekenland kinderlijk eenvoudig.
Pas aangespoelde vluchtelingen lopen rond in de haven van Molyvos, op het Griekse eiland Lesbos. Sinds het aantreden van de linkse regering is Griekenland nog geliefder onder vluchtelingen en gelukszoekers als startplaats voor Europa. Foto’s Matty van Wijnbergen
Horecaondernemers en anderen die afhankelijk zijn van toerisme, zoals auto- en scooterverhuurder Vasalis Michalatis, zien hun inkomsten met lede ogen teruglopen door de enorme toestroom van vluchtelingen.
Toeristen mijden in toenemende mate de stranden en terrassen van het vakantieparadijs Lesbos. De lege stoelen illustreren de hoeveelheid annuleringen.
Rond middernacht krijgt de Australische uitbaatster van een restaurant in de idyllische haven van Molyvos een telefoontje dat er tientallen vluchtelingen aan land zijn gekomen. Inwoners van het onder Nederlanders populaire Griekse eiland Lesbos maken het dagelijks mee. Al jarenlang spoelen ze in groten getale aan, maar sinds het aantreden van de linkse regering verdubbelen de aantallen bootvluchtelingen maandelijks. Het illegalenbeleid van de nieuwe machthebbers is minder strikt en dat weten mensenhandelaren aan de overkant in Turkije ook.
De eigenaresse van de eetgelegenheid heeft er haar handen vol aan. Ze schakelt na de melding direct een handjevol vrijwilligers in. Boterhammen, luiers en een tasje met medicijnen gaan naar het busstation net buiten de bebouwde kom.
Parfum
Hier treffen we tientallen mensen aan: verscholen tussen bomen op een bankje. Sommigen wassen hun handen bij een kraantje, waar op verzoek van voorgangers een zeeppompje klaarstaat. Een speciaal uit Frankrijk overgekomen vrijwilliger met dreadlocks deelt voedsel uit. Nederlander Tom, woonachtig op Lesbos, steekt eveneens de handen uit de mouwen: „Geen negatief stukje schrijven hoor.” De bootpassagiers zien er opvallend goed verzorgd uit, een jongeman ruikt overduidelijk naar parfum.
Het Rode Kruis in Nederland roept op om geld te geven om vluchtelingen te helpen. Maar met wie hebben we hier bij het busstation van Molyvos eigenlijk te maken? Geen treurende mannen, vrouwen en kinderen uit het door burgeroorlog en terreur verscheurde Syrië. Dat is niet alleen te zien aan het uiterlijk van de mensen; de verstekelingen bevestigen het zelf.
Het zijn Afghanen (niet allemaal uit de ’warzone’) en Pakistanen, soms in het bezit van de hipste mobieltjes, die ditmaal de overtocht naar Europa hebben gemaakt. Kosten: 1200 euro per persoon. De vaartocht duurt een uurtje.
Een 19-jarige jongen uit Kabul spreekt goed Engels. Hij wil naar Londen. „Werken en beter leven dan bij ons. Wij hebben armoede en aanslagen”, zegt de knul uit de Afghaanse hoofdstad. Met een vriendelijke glimlach vertelt hij dat zijn moeder, vader en zus mee zijn op reis. Zich welbewust dat de kans op een verblijfsvergunning in het Verenigd Koninkrijk minimaal is. „We gaan het gewoon proberen.”
Paspoort
Waarom niet voor 1200 euro met het vliegtuig naar Londen? „Ik heb geen paspoort”, antwoordt de jongen die zijn naam niet wil zeggen. Een Pakistaan komt met een vergelijkbaar verhaal. Hij wil alleen naar Oostenrijk.
Hoe komen ze in Turkije bij hun boot terecht? Wie organiseert het? Vragen waar alle Engelssprekende passagiers opeens niet goed genoeg Engels voor spreken…
Anders is dat bij de wanhopige Syriërs. Ze zijn er slechter aan toe, kunnen rekenen op meer sympathie van iedereen én hebben wel documenten bij zich. Huis en haard verlaten, op de vlucht voor de burgeroorlog of de gruweldaden van Islamitische Staat.
Maar de overtocht van Turkije naar Lesbos is niets in vergelijking met de bootdrama’s in Italië. De te varen route is slechts een paar kilometer. Het hoeft niet eens écht helder te zijn om naar de overkant te turen.
Botenkerkhof
Passagiers, sommigen voor 7000 euro per persoon, stappen in Turkije op. Met een grotere boot worden ze naar het midden gebracht, vanaf hier peddelen ze in een kleiner vaartuig naar Europa. Soms comfortabel met buitenboordmotor. Vlak voor het strand prikken de passagiers de boot lek. Er is dan geen weg meer terug. Lesbos heeft inmiddels een heus botenkerkhof.
Het zonovergoten eiland, bewoond door veel nazaten van Grieken die uit Turkije zijn verjaagd, is slechts een voorportaal. Crisis-Griekenland is niet populair. Landen als Zweden, Duitsland en Nederland vormen zonder uitzondering de eindbestemming.
Toeristen hebben – op de confrontatie met het bizarre fenomeen na – geen last van de migrantenstroom. Ondernemers wel: slechte reclame voor het vakantieparadijs. Tegelijk met de bootjes spoelen annuleringen binnen. De stranden zijn in vergelijking met deze periode een jaar eerder minder vol.
Voer voor complottheorieën. „Turken proberen de reputatie van de Griekse eilanden te verpesten”, denkt horecabaas Nikos Molvalis. „Het kan geen toeval zijn dat vluchtelingen uitgeregend op de meest toeristische plek van het eiland aankomen, terwijl Turkije op andere plekken net zo dichtbij ligt.”
