Effe niks

[Japio]

We willen lekker eten vanavond of eigenlijk nog lekkerder eten want over het algemeen eet je overal uitstekend en algemeen, ach ik heb nog geen slecht restaurant meegemaakt.
In het plaatsje Fratsia ergens midden op het eiland zit een restaurantje met een kok afkomstig uit Kreta, de man kookt net effe wat anders, alles vers en producten die heel bijzonder zijn.
Op dus naar Fratsia, met die gedachten in het hoofd hoor ik beneden de muziek door elkaar heen spelen.
In opvolging van Potamos is vanavond Kapsali aan de beurt voor de muziekavond.
De straat voor ons appartement staat al aardig vol, mede doordat de boulevard afgesloten is voor verkeer.
Als ik nu m’n auto weg haal, weet ik zeker dat me plek binnen twee tellen is ingenomen.
Dus we blijven in Kapsali.
Lopen de boulevard af waar het behoorlijk druk is, voor bijna elk restaurantje speelt een bandje en de tafeltjes zijn alle bezet, kans dat wij nog plek vinden is even groot als een parkeerplaats.
Dus toch maar naar Fratsia, plek kwijt maar dat is van latere zorg.
Fratsia is stroomopwaarts, dat wil zeggen we komen een hoop auto's tegen die naar de plek gaan waar wij vandaan komen.
Grieken zijn zo een beetje de gevaarlijkste weggebruikers die je tegen kunt komen, rijden midden op de weg, telefoneren uitgebreid of zijn druk bezig met dingen anders dan op het overige verkeer letten.
Van dit gevaar bewust rij ik richting noorden.
Het grote lege plein van Fratsia kent een restaurant en een dorpskroeg, vijf wegen waaruit je het dorp kunt ontvluchten en weinig bewoners.
We nemen plaats aan een tafeltje en worden snel bediend.
We bestellen eten en drinken, salade, vlees, worstjes en Kleftiko.
Om je vingers bij af te likken, de borden zijn zo goed als schoon en de glazen leeg als we afrekenen.
Wat ik verwachtte is ook zo, kapsali zit op slot.
Geen plek te vinden, grieken zijn niet zo moeilijk met inparkeren, past het er niet tussen dan maken ze het passend.
Ik rij twee keer heen en weer totdat ik recht voor ons complex toch het huurautootje kwijt kan.
We gaan naar boven ik lees en schrijf nog wat, bekijk wat foto's als ik in de verte iets van een alarm hoor, een politie, zieken- of brandweer auto speuren mijn ogen de omgeving af.
Door de hoge bergen is er geen oriëntatie mogelijk maar er is eigenlijk maar een weg, die vanuit Chora.
Als ik ook die richting uitkijk zie ik de lampen flikkeren en via de haarspeldbochten daalt het licht tot beneden, loeien de sirenes en even later zie en hoor ik de brandweer auto voorbij rijden, hij heeft duidelijk moeite zich tussen de geparkeerde auto's door te wurmen.
Aan het einde van de straat staat hij stil en zie ik ook enorme rookwolken opstijgen uit een complex, de fik zit er goed in!.
Het duurt 15 minuten en dan veranderd de de donkere rook in witte en 2 tellen later blijkt alles onder controle.
De muziek gaat gewoon onverminderd door.
De ouzo's van de afgelopen uren en de FIX, het Griekse bier, hebben mij naar mijn bed doen verlangen en 15 minuten later leg ik, luister ik naar de muziek van de boulevard en val in slaap.
Ik weet niet hoe laat het is als ik rechtop in bed zit, buiten knalt het feest tot een einde, vuurwerk, ik ben me rot geschrokken.
De volgende morgen word ik wakker, het lijkt wel of iemand met een jekker aan de gang is.
Inderdaad even verderop breekt men de weg open, vakantiegangers of niet, het leven gaat verder.
Via de mail krijg ik de vraag vanuit Potamos of het al regent.
Het schijnt te spoken op het eiland en men twijfelt of er wel vliegtuigen landen.
Hier is de lucht nog helder, dat duurt echter niet lang als boven het kasteel van Chora de lucht donkerblauw wordt en even later de eerste regen druppels vallen.
Niet veel want even later zitten we aan de boulevard aan het ontbijt.
De lucht blijft echter dreigend en hangen, een mooi gezicht.
Na het ontbijt lopen we de boulevard af, Alekos de kok van een van de andere restaurantjes groet ons vriendelijk en zegt "welcome wintertime"
We proberen uit te vissen waar de brand was, we zien niets maar ruiken wel de brandlucht.
Het is maandag maar het lijkt wel zondag, we hangen en lezen wat op het balkon en genieten van de geweldige luchten die ons passeren, prachtig regenhozen die vanuit de zee richting de hemel rijzen.
Ja wandelen zit er niet echt in of toch nog wel, we wachten nog even en als even later de zon voorzichtig doorkomt willen we op pad gaan.
We hebben nog een paar dagen alles wat ik op het wandelprogramma had staan is bijna doorgekrast, wat over blijft is die ene kloof.
Ik had een mogelijkheid gezien om in het midden ervan af te dalen, op de weg erheen begon het echter weer flink te regenen, kleine riviertjes stroomden van de wegen naar beneden en ook het pad wat ik gezien had......was er niet.
Dan maar via de andere kant over het asfalt terug naar Kapsali, daar waar de zon schijnt.
Via Viaradika, nog twee kerkjes bezocht, een open en een gesloten, brood proberen te scoren maar beide bakkers in zowel Karvounades als Livadi hadden de deur op slot.
Het regende, het regende onafgebroken en ook in kapsali was de zon verdreven door de bewolking.
Koffie en wafels op de boulevard, gevolgd door een ouzo.
De koffers pakken voor morgen, gelukkig nog niet naar huis maar nog een paar dagen in Pelaghia.
De afgelopen dagen in Kapsali waren perfect, de atmosfeer maar bovenal het mooie uitzicht op de baai zijn prachtig, morgenochtend nog een keer genieten deze locatie.
Hopelijk draait het weer een beetje de goede richting op!

[Petra]

Ik heb genoten van je verslag Japio, Thx!