Forum
wageral.nl
Linkenpagina
Steun Oríste
16.24 uur we zijn weer terug in de Pyrgos, ons voorlopige thuishonk op t eiland.
Voor me op tafel twee glazen vol ijsblokjes een met ouzo en cola de ander alleen ouzo.
Benen nog onder het zand...douchen komt later.
Eerst even de dag met u doornemen.
Opstaan in het doodstille potamos is altijd moeilijk, door het kleine vierkant venstertje komt weinig licht, doch als t licht is moet ik eruit.
De dag is begonnen dus elke minuut licht die ik hier op het eiland mis, is een zonde van de tijd.
"Hee ik ga eruit, effe t verhaaltje van gister afmaken, blijf jij nog maar effe liggen", dus ik ga eruit gooi me ietwat zware hoofd onder de kraan en denk terug aan de ouzootjes en de rosé die hier aan schuldig zijn.![[Afbeelding: 74C9A167-2A83-4043-AFDA-975E4CABFA10.jpg]](http://i1187.photobucket.com/albums/z398/JapioKythira/74C9A167-2A83-4043-AFDA-975E4CABFA10.jpg)
Het hoofd bonkt, ik kan de slagen tellen.
Verhaal afmaken en publiceren op zowel de facebookpagina als het drukbezochte "Oriste".
Klaar!
Binnen een minuut heb ik al reactie, het is gewoon alsof de mensen zitten te wachten.
Ik loop nog even naar beneden waar nog iemand heerlijk ligt te slapen in het antieke bedje met de spijltjes.
"Hee slaapkop, ik loop even naar Trifilianika, haal jij zo effe brood?"
Een korte knik is t antwoord wat ik krijg, ik trek me hardloopschoentjes aan en ga op stap.
Hardlopen doe ik nooit, ja als ik de bus moet halen maar dat lijkt een eeuwigheid geleden.
Maar nu ik redelijk op gewicht ben wil ik dit zo houden, het is dus een gevecht tegen al het lekkers wat hier te verkrijgen is en het aantal kalorietjes wat ik hier verbrand.
Ik fiets en loop dus niet hard, de spieren die je voor beide sporten gebruikt zijn dan ook totaal anders of ze worden anders belast.
8 uur ik loop de steeg af en wandel langs het ziekenhuis richting de rondweg.
Ja ik ga niet in het dorp hardlopen, het zal er wel niet uitzien hoe t oude lichaam zich beweegt dus ik kies ervoor om pas aan de overzijde van de asfaltweg te beginnen.
Ik ren, niet hard, rustig en het gaat redelijk, de weg naar Trifilianika loopt iets af, dus ik hou rekening met de terugweg.
Voor ik t weet sta ik voor het dorp, ik wilde eigenlijk tot hier maar besluit verder te gaan tot aan de balustrade aan het eind van het dorp.
Het lichaam begint tegen te sputteren en de ademhaling gaat te keer als een op hol geslagen dieselmotor.
Aan het eind van de weg sta ik stil, ik wil wat rek en strek oefeningen gaan doen maar geniet eerst maar even van de stilte, de intense rust, hier en daar slechts verstoort door een vlieg die op mijn bezwete lichaam afkomt.
Het is vroeg maar desondanks is het al flink warm, ik rek wat, draai mij om en ga de uitdaging aan van de licht stijgende weg richting Potamos.
Ik moet lachen, als er nu iemand iets aan mij vraagt heb ik echt geen lucht meer om te antwoorden.
Het is niet ver het zal nauwelijks 3 a 4 kilometerzijn geweest wat ik hardgelopen heb maar voor mijzelf toch wel een doorbraak, ik had gedacht heen rennen en terug lopen.
Via dezelfde kronkelige nauwe steegjes loop ik terug naar de Pyrgos, glaasje melk, thee en een vers broodje.
Als ik de stenen trap bestijg geven de bovenbenen protest.
De deur is dicht, die is dus naar de bakker!
Dus ik ook maar even naar de bakker, kan ik op de terugweg effe langs de VVV om Babis te groeten.
"Goeijemorge Jaap, kun je er niet in? He Joh zal ik effe een sleutel voor je pakken?"
Het is Frank de buurman, ik vertel hem dat ik wel effe t dorp in loop om te kijken waar ze is.
Bij de bakker geen Wandelmaatje, misschien via een andere weg terug gelopen.
In het Kantoor van Pyrgos House zit Babis, ik rijk hem de hand en wens hem goedemorgen, omdat me haarddracht iets anders is dan eerder dit jaar zie ik hem denken.
De uiterst vriendelijke medewerker van Pyrgos House verteld honderd uit over zijn
werkzaamheden voor de firma, door de enorme bekendheid van de plaatselijke VVV is Babis degene die tegenwoordig ook het kantoor bemand, onderhoud de contacten en schrijf de verhalen op de internetsite.
Ik neem afscheid en we gaan aan het ontbijt op het achterbalkon van de toren woning.
Het verse brood smaakt heerlijk.
"Hee wat gaan we eigenlijk doen."
Ik denk ja zullen we vandaag maar eens gaan vissen, lekker langs een sloot, peuk erbij, blikkie bier....haha.
Ik weet dat de vraag serieus is dus hou de opmerking wijs voor me.
![[Afbeelding: 1074440F-F64F-4603-80DC-6906720F2BB2.jpg]](http://i1187.photobucket.com/albums/z398/JapioKythira/1074440F-F64F-4603-80DC-6906720F2BB2.jpg)
We gaan richting Skandia met de auto en vandaar de slingerweg omhoog, voorbij de eerste watertank de auto droppen en dan een onverhard pad op dat aan de oostzijde van de Paliokastro loopt.
Tenminste dat had ik thuis uitgevogeld.
Daarna t strand op en zwemmen!
Op pad dus maar wandelschoenen en ander hiking materiaal mee en een tas voor op t strand.
Even nog langs de supermarkt voor wat water.
Het woord vriendelijk wordt misschien ietwat vervelend om te lezen, het is een eigenschap die de Kythirianen vanaf geboorte mee krijgen dus eigenlijk vanzelf sprekend.
Is het in Nederland goedemorgen wat je er soms uit moet trekken, hier is het altijd zonder uitzondering Goedemorgen....hoe gaat het met u........vriendelijk dus, ik zal proberen dit woord niet meer te gebruiken maar het verbaasd mij toch steeds weer als ik de lokale bevolking spreek.
Zo ook de eigenaresse van de supermarkt, ze herkent ons gelijk van de vorige keren dat we daar boodschappen deden en als we haar wijzen op de affiches die er hangen van de diverse activiteiten die Pyrgos House aanbiedt herkent ze ons meteen.
Stapt achter de kassa vandaan en begint spontaan een gesprek met ons, de rest van de klanten moet gewoon effe wachten.
Komisch en...........laat maar!
We gaan op weg richting het zuiden het zonnetje straalt volop.
Aan de langzame rijstijl van de berijder en het type auto herkennen we Takis de taxi-chauffeur ik zwaai en even later als hij voorbij gereden is zie ik de twee remlichten van de zware mercedes oplichten, wij rijden terug en hij schud ons de hand, hoe het gaat en hij is blij ons weer te zien, bijzonder figuur!
In de bocht stal ik de auto in de hoge begroeiing, is dat slim?
Nee het uitlaatje van de huurauto is natuurlijk heet, het droge gras zou zomaar vlam kunnen vatten dus ik keer en plaats hem op een keiachtige ondergrond.
De rugzak gaat om en de Gps aan.
Van de asfaltweg rechts een onverhard pad in.
Het pad gaat omhoog en de begroeiing wordt dichter, het wordt dus niet meer gebruikt.
Of het dan ook de weg is die ik me ingebeeld heb, hij zou in noordelijke richting rechts van de Paliokastro verder moeten gaan, okee we moesten wat olijven veldjes doorsteken maar dat zou moeten lukken.
De Gps laat het pad duidelijk zien alleen het ontbrekende deeltje waar ikzelf een doorsteek van gemaakt heb blijkt dus onbegaanbaar.
Wel weer een schitterend uitzicht over het gehele gebied.
Na een korte pauze en het aanvullen van het uitgezwete vocht gaan we terug, lopen onderlangs en bezoeken nog wat oude verlaten ruïnes.
Ik vind er iets waarvan ik zeg t is een helm maar mijn wederhelft houdt t op iets wat op een schoorsteen hoort.
We kunnen terug naar de auto of ja er is nog een pad links, links dus!
Als ik op de beelden van de Gps kijk komen wel uit in de kloof die naar Mitata gaat.
Naar beneden dus maar.
Het is warm en even verderop staan 5 werklui ons verbaasd aan te kijken als we voorbij lopen, in de bloedhitte zijn ze aan het werk, water boren wordt mij verteld als ik vraag wat ze aan het doen zijn.
We lopen door en bereiken de droge rivier, steken over en lopen richting Mitata.
We zweten, het is warm, wind is er nauwelijks en de ervaring met deze route, al eerder gelopen, doet ons na een aantal kilometers besluiten om terug te gaan.
We moeten straks nog omhoog in de warmte dus ik heb er goed aangedaan om terug te gaan.
We passeren wederom de water wichelaars en gaan richting auto.
Gooi de rugzak af en de schoenen uit, broek uit en verder in de zwembroek.
Op het strand van Paleopoli is het goed vertoeven, de zee is in vergelijk met eerder dit jaar gewoon een enorm groot warm bad.
Verspreid over het langgerekte strand staan hier en daar wat parasols, de enige drukte is meer geconcentreerd richting Avlemonas waar de strandbedjes druk bezet zijn.
Na een zwemsessie sla ik een boek open wat ik in de supermarkt gekocht heb, het 214 pagina's tellende boek gaat over Kythira en het bijzonder over de plaats Potamos.
Er staan mooie oude foto's in en ik herken de oude gebouwen die vroeger vaak een heel andere functie hebben als nu.
Het is 15.45 uur als ik t genoeg vind, de zon is sterk en zal de verkleuring van de huid vanavond wel zichtbaar maken.
Terug naar Potamos, Pyrgos.....de douche en de tablet.
Enthousiast over het boek loop ik even naar de buurman om te vertellen over het boek, hij is er bekend mee maar verteld er tevens bij dat alle feiten in het boek tijdens de rondwandeling Potamos uitgebreid aan bod komen.
Zo dat was t voorlopig even, ik ga douchen, straks fotootjes en t resultaat heeft u net gelezen.
![[Afbeelding: 115C4B4D-7EE5-44DD-8C28-1C0690F3EA98.jpg]](http://i1187.photobucket.com/albums/z398/JapioKythira/115C4B4D-7EE5-44DD-8C28-1C0690F3EA98.jpg)
Voor me op tafel twee glazen vol ijsblokjes een met ouzo en cola de ander alleen ouzo.
Benen nog onder het zand...douchen komt later.
Eerst even de dag met u doornemen.
Opstaan in het doodstille potamos is altijd moeilijk, door het kleine vierkant venstertje komt weinig licht, doch als t licht is moet ik eruit.
De dag is begonnen dus elke minuut licht die ik hier op het eiland mis, is een zonde van de tijd.
"Hee ik ga eruit, effe t verhaaltje van gister afmaken, blijf jij nog maar effe liggen", dus ik ga eruit gooi me ietwat zware hoofd onder de kraan en denk terug aan de ouzootjes en de rosé die hier aan schuldig zijn.
Het hoofd bonkt, ik kan de slagen tellen.
Verhaal afmaken en publiceren op zowel de facebookpagina als het drukbezochte "Oriste".
Klaar!
Binnen een minuut heb ik al reactie, het is gewoon alsof de mensen zitten te wachten.
Ik loop nog even naar beneden waar nog iemand heerlijk ligt te slapen in het antieke bedje met de spijltjes.
"Hee slaapkop, ik loop even naar Trifilianika, haal jij zo effe brood?"
Een korte knik is t antwoord wat ik krijg, ik trek me hardloopschoentjes aan en ga op stap.
Hardlopen doe ik nooit, ja als ik de bus moet halen maar dat lijkt een eeuwigheid geleden.
Maar nu ik redelijk op gewicht ben wil ik dit zo houden, het is dus een gevecht tegen al het lekkers wat hier te verkrijgen is en het aantal kalorietjes wat ik hier verbrand.
Ik fiets en loop dus niet hard, de spieren die je voor beide sporten gebruikt zijn dan ook totaal anders of ze worden anders belast.
8 uur ik loop de steeg af en wandel langs het ziekenhuis richting de rondweg.
Ja ik ga niet in het dorp hardlopen, het zal er wel niet uitzien hoe t oude lichaam zich beweegt dus ik kies ervoor om pas aan de overzijde van de asfaltweg te beginnen.
Ik ren, niet hard, rustig en het gaat redelijk, de weg naar Trifilianika loopt iets af, dus ik hou rekening met de terugweg.
Voor ik t weet sta ik voor het dorp, ik wilde eigenlijk tot hier maar besluit verder te gaan tot aan de balustrade aan het eind van het dorp.
Het lichaam begint tegen te sputteren en de ademhaling gaat te keer als een op hol geslagen dieselmotor.
Aan het eind van de weg sta ik stil, ik wil wat rek en strek oefeningen gaan doen maar geniet eerst maar even van de stilte, de intense rust, hier en daar slechts verstoort door een vlieg die op mijn bezwete lichaam afkomt.
Het is vroeg maar desondanks is het al flink warm, ik rek wat, draai mij om en ga de uitdaging aan van de licht stijgende weg richting Potamos.
Ik moet lachen, als er nu iemand iets aan mij vraagt heb ik echt geen lucht meer om te antwoorden.
Het is niet ver het zal nauwelijks 3 a 4 kilometerzijn geweest wat ik hardgelopen heb maar voor mijzelf toch wel een doorbraak, ik had gedacht heen rennen en terug lopen.
Via dezelfde kronkelige nauwe steegjes loop ik terug naar de Pyrgos, glaasje melk, thee en een vers broodje.
Als ik de stenen trap bestijg geven de bovenbenen protest.
De deur is dicht, die is dus naar de bakker!
Dus ik ook maar even naar de bakker, kan ik op de terugweg effe langs de VVV om Babis te groeten.
"Goeijemorge Jaap, kun je er niet in? He Joh zal ik effe een sleutel voor je pakken?"
Het is Frank de buurman, ik vertel hem dat ik wel effe t dorp in loop om te kijken waar ze is.
Bij de bakker geen Wandelmaatje, misschien via een andere weg terug gelopen.
In het Kantoor van Pyrgos House zit Babis, ik rijk hem de hand en wens hem goedemorgen, omdat me haarddracht iets anders is dan eerder dit jaar zie ik hem denken.
De uiterst vriendelijke medewerker van Pyrgos House verteld honderd uit over zijn
werkzaamheden voor de firma, door de enorme bekendheid van de plaatselijke VVV is Babis degene die tegenwoordig ook het kantoor bemand, onderhoud de contacten en schrijf de verhalen op de internetsite.
Ik neem afscheid en we gaan aan het ontbijt op het achterbalkon van de toren woning.
Het verse brood smaakt heerlijk.
"Hee wat gaan we eigenlijk doen."
Ik denk ja zullen we vandaag maar eens gaan vissen, lekker langs een sloot, peuk erbij, blikkie bier....haha.
Ik weet dat de vraag serieus is dus hou de opmerking wijs voor me.
We gaan richting Skandia met de auto en vandaar de slingerweg omhoog, voorbij de eerste watertank de auto droppen en dan een onverhard pad op dat aan de oostzijde van de Paliokastro loopt.
Tenminste dat had ik thuis uitgevogeld.
Daarna t strand op en zwemmen!
Op pad dus maar wandelschoenen en ander hiking materiaal mee en een tas voor op t strand.
Even nog langs de supermarkt voor wat water.
Het woord vriendelijk wordt misschien ietwat vervelend om te lezen, het is een eigenschap die de Kythirianen vanaf geboorte mee krijgen dus eigenlijk vanzelf sprekend.
Is het in Nederland goedemorgen wat je er soms uit moet trekken, hier is het altijd zonder uitzondering Goedemorgen....hoe gaat het met u........vriendelijk dus, ik zal proberen dit woord niet meer te gebruiken maar het verbaasd mij toch steeds weer als ik de lokale bevolking spreek.
Zo ook de eigenaresse van de supermarkt, ze herkent ons gelijk van de vorige keren dat we daar boodschappen deden en als we haar wijzen op de affiches die er hangen van de diverse activiteiten die Pyrgos House aanbiedt herkent ze ons meteen.
Stapt achter de kassa vandaan en begint spontaan een gesprek met ons, de rest van de klanten moet gewoon effe wachten.
Komisch en...........laat maar!
We gaan op weg richting het zuiden het zonnetje straalt volop.
Aan de langzame rijstijl van de berijder en het type auto herkennen we Takis de taxi-chauffeur ik zwaai en even later als hij voorbij gereden is zie ik de twee remlichten van de zware mercedes oplichten, wij rijden terug en hij schud ons de hand, hoe het gaat en hij is blij ons weer te zien, bijzonder figuur!
In de bocht stal ik de auto in de hoge begroeiing, is dat slim?
Nee het uitlaatje van de huurauto is natuurlijk heet, het droge gras zou zomaar vlam kunnen vatten dus ik keer en plaats hem op een keiachtige ondergrond.
De rugzak gaat om en de Gps aan.
Van de asfaltweg rechts een onverhard pad in.
Het pad gaat omhoog en de begroeiing wordt dichter, het wordt dus niet meer gebruikt.
Of het dan ook de weg is die ik me ingebeeld heb, hij zou in noordelijke richting rechts van de Paliokastro verder moeten gaan, okee we moesten wat olijven veldjes doorsteken maar dat zou moeten lukken.
De Gps laat het pad duidelijk zien alleen het ontbrekende deeltje waar ikzelf een doorsteek van gemaakt heb blijkt dus onbegaanbaar.
Wel weer een schitterend uitzicht over het gehele gebied.
Na een korte pauze en het aanvullen van het uitgezwete vocht gaan we terug, lopen onderlangs en bezoeken nog wat oude verlaten ruïnes.
Ik vind er iets waarvan ik zeg t is een helm maar mijn wederhelft houdt t op iets wat op een schoorsteen hoort.
We kunnen terug naar de auto of ja er is nog een pad links, links dus!
Als ik op de beelden van de Gps kijk komen wel uit in de kloof die naar Mitata gaat.
Naar beneden dus maar.
Het is warm en even verderop staan 5 werklui ons verbaasd aan te kijken als we voorbij lopen, in de bloedhitte zijn ze aan het werk, water boren wordt mij verteld als ik vraag wat ze aan het doen zijn.
We lopen door en bereiken de droge rivier, steken over en lopen richting Mitata.
We zweten, het is warm, wind is er nauwelijks en de ervaring met deze route, al eerder gelopen, doet ons na een aantal kilometers besluiten om terug te gaan.
We moeten straks nog omhoog in de warmte dus ik heb er goed aangedaan om terug te gaan.
We passeren wederom de water wichelaars en gaan richting auto.
Gooi de rugzak af en de schoenen uit, broek uit en verder in de zwembroek.
Op het strand van Paleopoli is het goed vertoeven, de zee is in vergelijk met eerder dit jaar gewoon een enorm groot warm bad.
Verspreid over het langgerekte strand staan hier en daar wat parasols, de enige drukte is meer geconcentreerd richting Avlemonas waar de strandbedjes druk bezet zijn.
Na een zwemsessie sla ik een boek open wat ik in de supermarkt gekocht heb, het 214 pagina's tellende boek gaat over Kythira en het bijzonder over de plaats Potamos.
Er staan mooie oude foto's in en ik herken de oude gebouwen die vroeger vaak een heel andere functie hebben als nu.
Het is 15.45 uur als ik t genoeg vind, de zon is sterk en zal de verkleuring van de huid vanavond wel zichtbaar maken.
Terug naar Potamos, Pyrgos.....de douche en de tablet.
Enthousiast over het boek loop ik even naar de buurman om te vertellen over het boek, hij is er bekend mee maar verteld er tevens bij dat alle feiten in het boek tijdens de rondwandeling Potamos uitgebreid aan bod komen.
Zo dat was t voorlopig even, ik ga douchen, straks fotootjes en t resultaat heeft u net gelezen.
