Cyclops
#1
Vrijdag, we zijn nu een week op het eiland, van veel wandelen is door de warmte weinig terecht gekomen.
Deze ochtend hoor ik echter de mussen weer zingen en de wind waaien.
Boven gekomen in de Pyrgos kijk ik uit over de west kust, wolken kleuren de blauwe hemel.
WANDELWEER!
Eerst brood halen voor ontbijt, dit keer moet ik zelf mee, een keer in de week moet ik op een morgen terwijl ik nuchter ben een medicijn slikken om mijn botontkalking te stoppen en hierna minimaal een half uurtje bewegen, komt dus goed uit!
Na het wandelingetje aan de bakker lopen we nog een klein rondje door het dorp.
"Hee we gaan wandelen vandaag!" Ik leg uit dat ik op google Earth foto's van oude steen afgravingen heb gezien in de buurt van Melidoni.[Afbeelding: rc7yc0.jpg]
Op de meegebrachte Gps heb ik de punten uitgezet waar dat ongeveer zou moeten zijn, oriëntatie is de weg naar het strand van Melidoni.
Verder zijn er geen wegen te zien dus het is afwachten hoe het landschap er daar uit ziet.
Het ontbijt zit er in, spullen pakken en op stap, wandelschoenen liggen altijd in de auto en worden pas aangetrokken aan het begin van de wandeling.
Auto rijden met die grote lompe dingen is geen doen.
Via leuke kleine dorpjes zijn we op weg naar het klooster van Aghia Kosmas.
Een klooster aan de west kust dat tot op heden de deuren voor ons gesloten houdt.
Via de dorpjes Pitsinianika en tenslotte Drimonas gaan we de heuvelrug over en dalen het smalle betonpad af richting het klooster.
De deur wederom op slot rijden we door naar beneden.
De weg die begint met beton gaat over in onverhard en eindigd op het mooie strand van Melidoni.
Vroeger was het een smal pad en slechts te berijden met een geschikte auto, nu is het pad echter breder gemaakt en geëgaliseerd, met gepaste snelheid kun je dus met een gewone auto tot aan het strand komen.
Waar het beton overgaat in onverhard zetten we de auto stil.
Trekken de wandelschoenen aan, zetten de gps aan en ik bind de rugzak om, op pad!
Het eerste deel is vrij simpel, de weg volgen naar beneden, dan een pad rechts de berg op.
Dat pad eindigt zomaar ergens en dan kijken of we komen waar we heen willen.
Het is heerlijk wandelweer, de zon schijnt volop maar de wind zorgt voor verkoeling.
Het pad eindigt inderdaad zoals ik verwacht had, het landschap boven op de heuvelrug is ruig en glooiend.
Vanaf het einde van het pad moeten we eerst in westelijke richting en daarna richting zuid.
Als oriëntatiepunt zie ik een landmarkering van de marine, een hoogtemarkering boven op een berg, als we daar heenlopen kan ik de situatie overzien.
Het lopen over het gebied gaat redelijk en de hoogtemarkering biedt inderdaad het uitzicht wat ik verwachte, de steengroeve ligt volgens de gps onder ons, dus we dalen af richting kust.
Op een plateau ontdek ik inderdaad de steenafgraving, bijzonder.
Rondom het plateau heeft men stenen uit gehakt of uitgezaagd, hierdoor zijn mooie vormen in de rotsen ontstaat.
Nog verder beneden een alleenstaand bouwwerk en even verderop ontdek ik een uitgeslepen drinkbak.
Terwijl mijn wandelmaatje geniet van het uitzicht loop ik afdalend in noordelijke richting en ontdek een mooie verlaten baai met aan de kustlijn diverse grotten.
De zee kleurt diverse blauw op het netvlies.
Ik kan nog verder, het gebied heeft nog veel meer bloot te geven maar ik moet terug want er staat nog meer op het programma.
Lopend richting het zuiden over de hoge rotsen van de west kust moet zich ergens de grot van Cyclops bevinden.
Een cycloop is een figuur uit de Griekse mythologie.
Reuzen met slechts een oog in het midden van het hoofd, die zich voeden met kinderen.
Na een korte pauze en het genot van de omgeving lopen we verder over de rotsbodem richting het zuiden, kijken nog even achterom en ontdekken iets wat op een woning lijkt.
Nog even terug, het bouwsel blijkt slechts een kleine grot te zijn.
Eerst nog even over een heuvelrug klimmen niet wetend wat er achter schuilt, we kunnen echter door, het is even zoeken maar tenslotte sta ik boven de bewuste grot en kijk richting het zuiden, het uitzicht adembenemend.
Er boven is niet erin dus moeten we terug, afdalen en een weg zoeken naar de grot toe.
Jeanette ontdekt een streep blauwe verf en weldra staan we voor de ingang van een grotcomplex dat de grotten van Mitata doen blozen.[Afbeelding: sy8713.jpg]
Een grote open grot kijkt uit over het zuiden met in de diepte de blauwe zee...je adem benemend.
Het fototoestel maakt overuren en de batterij is dan ook weldra leeg.
Hierna is het afdalen via de berg richting het strand van Melidoni.
Staat er in de vitrine koelkast een heerlijk Italiaans biertje naar me te lachen en na een korte onderbreking volgen we de bestaande onverharde weg zo een 2.5 kilometer omhoog, steil omhoog.

[Afbeelding: 2zfpr43.jpg]
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 2 gast(en)