Dourianika driehoek
#1
Op het lijstje "te doen" staat nog een kloofwandeling rond het dorp Dourianika.
De bekende Koufogialou kloof zijn we reeds een paar maal eerder in geweest om te eindigen aan de kust, mooi maar om nu weer de kloof te doen..
Die tocht loopt rechts van het dorp richting de west kust.
Er loopt echter nog een kloof ten zuiden van het dorp, uiteindelijk voegt deze zich samen met de Koufogialou om gezamenlijk verder te gaan richting kust.
Verschillende keren hebben we geprobeerd om via het oude Steven bruggetje af te dalen de kloof in maar het leek vooralsnog te steil en ook de bekende wandelgids heeft staan zoeken.
Wij gaan het dus anders aanpakken, starten in de Koufogialou kloof, lopen deze af en op het punt waar de andere kloof zich samenvoegt, lopen we stroom opwaarts richting het oude stenen bruggetje.
De auto staat in Dourianika, een dorp waar de weg doodloopt, een plek waar ik nog nooit een levende ziel heb zien lopen.[Afbeelding: a3zif8.jpg]
Binden de wandel pantoffeltjes onder en gaan op pad.
Het oude door Pyrgos House medewerkers schoongemaakte pad begint in een boomgaard en loopt in een rechte lijn schuin naar beneden.
Het is warm, zweetdruppels die langs mijn beide slapen naar beneden lopen maken mijn t shirt nat en ook de plek op de rug waar de zak hangt is inmiddels drijfnat.
Het pad vergt enige oplettendheid door de losse stenen die er liggen.
Ergens in de diepte blert er een geit en als we stil staan ontdekken we een kudde bij de oude slachthuisjes stroom opwaarts.
Het smalle pad loopt langs oude gestapelde muurtjes en eindigt in de kloof.
Linksaf, simpel gewoon de droge rivier volgen.
De mooie roze bloemen van Juni zijn verdwenen als ook de vele spinnen die toen het pad kruisde...op vakantie waarschijnlijk.
Als we verder afzakken komen de eerste hindernissen, droge watervallen.
De hoogte verschillen zijn makkelijk te nemen en uit ervaring weten we steeds weer de juiste weg te kiezen.
Toch zit er klimtuig in de rugzak voor het geval de andere kloof een grotere tegenstand bied.
We moeten op een gegeven moment linksaf, de andere kloof in.
In de eerdere twee keren zijn we er gewoon voorbij gelopen, niet op gelet.
Het is dus even opletten, het enige markeringspunt is een kerkje hoog boven de kloof, als we die zien is het tijd om af te slaan.
Ik zie het kerkje maar het is nog te ver weg, dan verdwijnt deze weer, de wanden van de kloof zijn te steil.
Een blik op de Gps verteld echter dat ik hier toch echt links moet.
Ik loop door wat struikgewas en inderdaad daar ligt de andere kloof.
Hij is prachtig en de gedachte dat hier weinig mensen zijn geweest maakt  t wel zo spannend.
Net voordat we een gladde schuine helling op moeten houden we even pauze, het verkoelende meegebrachte water voel je in je lichaam stromen.
De gladde zwarte helling verdiend enige behendigheid maar hierachter ligt een prachtige kloof die zijn doorgang zal vinden tot ver voorbij het bekende boogbruggetje, of we door kunnen hangt af van de hoogte verschillen.
Nu gaat klimmen voor mij altijd beter kan naar benden klauteren dus dat scheelt.
De kloof is spookachtig, boven ons zien we zo nu en dan de bijeneters vliegen .
De obstakels in de vorm van enorme rotsblokken die van boven gekomen zijn vormen nauwelijks een belemmering om door te gaan, voor mij is het gewoon een grote speeltuin voor 50 plussers.
Diverse grotten tonen zich links en rechts en na nog twee stops wordt het nu toch moeilijker, worden de te nemen hindernissen groter en hoger.
We slagen er toch in om het bruggetje te zien alleen omhoog klauteren lijkt voor nu onmogelijk.
Pfff we moeten terug.
Dat is toch wel de domper op deze mooie tocht.
Ik gooi de rugzak af en probeer van alles om boven te komen, vaak gehinderd door losse stenen, dode takken en de vlijmscherpe bramenstruiken die dienst doen als natuurlijk prikkeldraad.
"Jaap laten we maar terug gaan", ietwat geïrriteerd zeg ik "zeur niet zo"    
Ik kijk nog een keer en zie daadwerkelijk een mogelijkheid, klim omhoog en weer omlaag, enkele minuten later staan we beide als twee overwinnaars met de handen in de lucht te juichen, missie geslaagd!
De bekende Dourianika driehoek is gesloten!
We kijken nog een keer in de diepte en lopen vervolgens het pad omhoog richting de dorpskerk van het eerder genoemde dorp.
Maken een lus en staan voldaan bij het huurautootje.
Op naar Aroniadika, bier bij het Kafenion in de bocht!
Streep door een opdracht!
Mooie tocht!
  [Afbeelding: 2a5jcqw.jpg]
Quote
#2
Dank voor je leuke verhalen en prachtige foto's.
Thuis meegenieten zo!
Quote
#3
Mooie wandeling lijkt me.
Heb je hier een GPX van?

Michel
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)