Grieksegids nieuws
Nog maar eens terug
#1
[Afbeelding: 6AC851D5-9C28-417A-B88B-D26FD40C0517.jpg]Het is vrijdagochtend als de wekker een nieuwe dag aankondigt, het is nog donker als ik ietwat slaapdronken de beide onderste ledematen op het koude laminaat plaats.
Een blik op het inmiddels zwijgende uurwerk verteld mij dat het bijna kwart voor drie is.
Wassen, aankleden en dan rest mij alleen het inpakken van mijn rugzak nog.
Mijn wandelmaatje voor de komende weken is al druk in de weer met van alles en nog wat.
Het is vakantietijd voor ons, bijna twee en een halve week weg uit het stressvolle bestaan wat aardse leven heet.
Op naar de ontspanning, de rust het heerlijke genieten, op weg naar het paradijs........Kythira.
Nog een laatste check en afscheid nemen van onze huisgenoot.
Gizmo, de inmiddels 15 jaar oude kater weet dat het weer gaat gebeuren, het lijkt wel of de rode kater het voelt aankomen.
Maar geen nood voor de kat is goede verzorging.
"Hee hij is er al", roep mijn vriendin, de dieselmotor van de grote mercedes staat stationair voor de deur te draaien.
De Turkse taxichauffeur opent van binnenuit de kofferbak en de twee rugzakken en beide koffers plaatsen we achterin.
Wat zich in de koffer bevindt dit jaar, ik heb geen idee!
Ik heb me totaal niet bemoeit met de inrichting van de valies.
In feite heb ik genoeg aan elke dag een schone onderbroek een paar sokken en een wandelbroekje, de rest zal wel aangevuld zijn.
De mercedes rijdt niet maar zweeft over het bijna verlaten asfalt richting de grote luchthaven.
De chauffeur is wat verlegen, dus begin ik een gesprek met hem over de Ramadan, de vastenmaand die voor hem begonnen is.
Ik vraag en hij verteld honderduit en terwijl hij verteld hoor ik dat hij het prettig vindt dat hij erover kan vertellen.
De drukte op Schiphol valt mee en vrijwel direct kunnen wij de koffers afgeven, wat rest is het gedoe bij de douanecontrole.
Schoenen uit, rugzak leeg, scannen, dit uitpakken, dat uitpakken......pffffff, het is voor mijn eigen veiligheid, ik weet t maar de gedachten dat het op het vliegveld van Athene nog een keer gaat gebeuren en dan veel primitiever.
Gelukkig we zijn er weer doorgekomen, schoenen maar weer aan en slenteren door de winkeltjes, een krant, stroopwafels, sigaren en drop zijn de standaard zaken die mee moeten.
Doen we daar nog een klein flesje jenever bij dan zitten de rugzakken nu echt vol.
Bij de boekwinkel lopen we tegen onze overbuurvrouw aan, ook Griekenlandgangers...zweren al jaren bij Kreta en hebben daar door de jaren heen een soort van familieband met de lokale bevolking opgebouwd.[Afbeelding: 41DA57A2-2DA2-4DD9-BD83-5F5647EF0BB4.jpg]
Jack de mannelijke uitvoering van de overbuur viert zijn verjaardag op Kreta, ingepakt zijn 25 verse diepgevroren zoute haringen, het is weer eens wat anders dan stroopwafels.
De laatste shop is de electronica store, altijd leuk om even te kijken.
Ik blijk de aandacht te trekken van een vrouwspersoon en voel de ogen prikken in mijn rug.
Eerst negeer ik het maar als ik me omdraai zie ik verderop Sjaak staan.....verrek das toeval, daar zijn we vorige keer mee kaap Trachilos opgegaan.
Als ik mijn Hoofd verder draai staat daar ook echtgenoot .......
"hee hallo hoe is het? Waar gaan jullie heen?" Drie keer raden!
De eerst keer was gelijk raak!
Dat is al het 2e stel bekenden het moet niet gekker worden....dat wordt het wel als even later ... Me recht in de ogen kijkt, "hee hoe is het?"
Mijn hersen draaien overuren maar ik kan zo snel niet een naam vinden die bij het gezicht past maar ik ken ze wel.
Ook hier weer verhalen over en weer en ook hun eindbestemming is Kythira....het gaat nog druk worden op t eiland!
De vlucht naar Athene ging sneller dan verwacht en het vliegveld lag badend in de zon.
Koffers oppikken en gelijk weer afgeven.
Een korte lunch die bestaat uit Fraphe en Spinakopitta, wordt genuttigd, en we begeven ons naar buiten om te genieten van het mooie weer.
Pakken wat we pakken kunnen want de voorspelling voor Kythira is regen.
Het tweemotorige proppelor  vliegmachientje zit nog niet voor de helft vol.
Een snoepje, glaasje water en een mastiekbroodje verder landen we op een zwaar bewolkt vliegveldje van het eiland Kythira.
We worden hartelijk ontvangen door de twee hostesses van Pyrgos House, nemen de auto in ontvangst bij Panayotis en begeven ons in het volgepakte autootje richting Pelaghia.
Naast onze bagage blijken er nog meer spullen te zijn bijgeplaatst.
De tocht naar het vissersplaatsje aan de kust gaat voorzichtig, de wegen zijn nat en dat betekend dat het glad is.
Het begint eerst te spetteren, daarna wordt het richting Potamos wel erg donker en komt het met bakken uit de lucht.
Die bakken worden containers en de dalende weg naar Pelaghia veranderd in een rivier die dan weer links en dan weer rechts van de weg stroomt.
De ruitenwissers op de auto staan op de hoogste stand maar kunnen de regen nauwelijks aan.
In het dorp worden we opgewacht door de vriendelijke vader van de eigenaar, ik zie hem zitten in zijn Jeep en herken hem van eerdere keren.
"Follow me" 
We rijden achter de ouwe baas aan en hij wijst ons het appartement en geeft uitleg over het een en het ander.
Ik pak de gekregen spulletjes uit, eigen gerijpte likeurtjes van Pyrgos House, granaat, sinaasappel, citroen en de zeer sterkte tsipouro.
Het complex is niet echt boven verwachting, dat wil niet zeggen dat het slecht was, het was super maar dat wisten we al van de vorige keer.
Het regent nog steeds als de rest van de bepakking van de auto overgebracht wordt naar het complex, de onderzijde van de auto is inmiddels schuilplaats geworden voor 6 jonge katten die daar beschutting zoeken voor de neerslag.
Nou dan maar even koffie en de likeurtjes testen, afgrijselijk!
Ja afgrijselijk lekker dan!
Eerst de sinaasappel, daarna de granaat.
"Zit er eigenlijk wel alcohol in?"
Uitpakken maar eerst, de regen nodigt niet echt uit om de wandeling naar het dorp te maken en terwijl de een uitpakt schrijf ik dit verhaaltje.
Inmiddels heb ik er een vriend bij, ik denk een kitten van een week of 6 die niet van me schoot af te slaan is en nauwlettend mijn vingers volgt op het toetsenbordje.
Het is 17.30 uur en er zit wel degelijk alcohol in de drankjes, getuige de wereld die swingend voor me beweegt.
Ook de moeder van de kitten is inmiddels op schoot komen zitten en begint haar jong te verschonen en te voeden, plek zat!
Nou de koffers zullen nu wel uitgepakt zijn, ik zal eens gaan kijken of de ouzo op temperatuur is!


- [ ]
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)