Zaterdag

[Japio]

Het is opnieuw morgen geworden en de schilder van vandaag had waarschijnlijk geen grijstinten meer in de tube zitten want de hemel van deze morgen kleurt egaal blauw, de donkere meer dan dreigende wolken van gisteren zijn vertrokken.
Waarheen? Ik heb geen flauw idee en eigenlijk interesseert het me ook niet.
Na de ouzo van gisteravond hebben we nog een klein wandelingetje gemaakt naar het kerkje hier op de heuvel, het kleine witte kerkje met de losse klok.
Het gebouwtje kijkt uit richting de Peloponessos en het kleine verlaten haventje van Aghia Patrikia, de plek waar na zeggen de eerste bewoners vanuit het vaste land hier het eiland kwamen ontdekken..
Tijdens de korte wandeling worden we vergezeld door de buurtkat die vrolijk met ons mee wandelt, als we stoppen begint ie te piepen dat we door moeten.
De omgeving rond het kerkje is duidelijk zichtbaar schoongemaakt, de restanten van een vroegere beschaving op het eiland zijn nog duidelijk zichtbaar en ik zie zelfs de mogelijkheid liggen om vanaf hier af te dalen richting de zee, met links in de rotsen nog een kleine grot.
Nu maar even niet de tot mij toegenomen sterk alcoholhoudende nectar zou wel eens van invloed kunnen zijn op mijn reaktie vermogen en dan zou het zo maar mogelijk kunnen zijn dat ik eerder op het strand beneden ben dan wenselijk zou zijn, dus maar bewaren voor een volgende keer.
Terug die avond bij de accommodatie maar even de resterende ouzo achterover slaan en hup door naar beneden het dorpje in.
Pelaghia is een speelfilm die herhaald wordt, zelfde dorp, zelfde vriendelijke mensen.
Alleen heeft de regisseur dit jaar de Denen weggelaten, dus de restaurantjes zitten vol maar niet overvol.
Eerst langs George Kapsanis, de "supermarkt" manager van het dorp.
Door de jaren heen bouw je met iedereen een relatie op, met de een wat meer dan de ander.
Mr. Kapsanis is de vriendelijkheid zelf en als hij ons ziet stopt hij waar hij mee bezig was en begint t gesprek.
De heer in kwestie staat dag in dag uit in zijn winkeltje, aircootje aan.
Nu levert een airco niet alleen koude lucht maar haalt ook het vocht eruit.
Resultaat, meneer heeft er gauw last van zijn keel.
Oplossing: Japio neemt elke keer als hij naar Kythira komt een zakje keelpastilles mee en een doosje stroopwafels......een beter medicijn is er niet! Nu opnaar t avondeten, Agliakoli.
Geen overdreven maaltijd maar kleine hapjes, tzatziki, inktvis,patates, gegrilde Kythiriaanse worstjes en gebakken feta met honing en sesamzaad.
Verder nog een half litertje Rose.
Pfff wij waren blij dat er wat katten rondliepen want zelfs dit was teveel.
Na de ouzo aangevuld met de rosé viel bovengekomen de nachtrust vrijwel direct in.
Nou ik stop even met t verhaal, even brood halen.
Op weg naar het dorp zijn er diverse mensen druk bezig met het schoonmaken van de stranden en de rotsen langs de kust, ik denk olie of iets dergelijks maar zie niets.
In tegenstelling tot gisteravond moet het dorp nog wakker worden en is er bijna niemand aanwezig, we halen wat boodschappen en het bestelde olijfenbrood op.
Nog even langs t groentenvrouwtje voor 4 sinaasappels, 2 bananen, 1 kiwi, 2 appels en twee tomaten......schade 3 euro.
En geloof me wat hier groeit is niet te vergelijken met wat er bij ons in de schappen ligt, het is hier gewoon overheerlijk.
Nu aan het ontbijt dan maar, heerlijk vers brood, sjuutje erbij, bakje yogurt, wat wil een mens nog meer.
Ik pak de ipad erbij en lees de reakties op mijn vorige verhaal, ene Bea reageert als buurvrouw, leuk want ze reageert wel vaker maar als ik haar profiel en fotoos bekijk blijkt t ook daadwerkelijk de buurvrouw te zijn in het complexje naast ons!
Nou genoeg geschreven, spullen pakken en op naar Platia Ammos, het is prachtig weer dus een wandelingetje naar de vuurtoren met daarna een duik in de blauwe zee lijkt me geen verkeerd plan.
Platia Ammos is nog stiller als anders, ik snap door de jaren heen nog steeds niet dat het toerisme hier niet opgepakt wordt, het dorp heeft een prachtig breed strand waar de zon bijna de gehele dag zijn aandacht op richt.
We lopen de route uit F. van Weerdes wandelbijbeltje elke keer als we op het eiland zijn, waarom?
Gewoon om te wennen aan de wandelingen, deze is niet te ver en de afwisseling met een duik in de zee is zeer prettig.
We lopen dit keer echter wel andersom, neen niet achteruit maar de route omgekeerd, we starten in P.A en lopen eerst naar de vuurtoren en dan naar het strand.
Uit ervaring weten we dat je dan dingen ziet die je niet eerder zijn opgevallen.
De stijgende weg langs restaurant Barkoula en voormalig Ross app. Akroteri is stijl en vergt de nodige energie, genoeg energie om het voedsel van de vorige dag te verbranden.
Eigenlijk stijgt de weg de ganse tijd tot de vuurtoren.
Bij de Y splitsing bij het bekende mini kapelletje zie ik nog net 4 wandelaars voor ons uit lopen, dus ik zeg......we nemen even rust en een slok water.
De zonkracht is sterk, eigenwijs als ik ben heb ik mij op dat moment nog niet in de bescherming gespoten tegen de felle zonneschijn, nu is mijn nek aardig rood.
We vervolgen de weg richting vuurtoren, op een kleine 500 meter van de seinpost komen ons twee mannen in blauwe overalls te gemoet lopen.
Schilders zo te zien want de mannen zitten deels onder de witkalk.
De een loopt voorbij en regeert gelaten op mijn begroeting, de tweede begint echter vlot in het Grieks tegen mij te praten.
"Imme Ollandos" de knop bij de griek gaat om en hij ratelt door in het engels, de vriendelijk man legt uit dat de vuurtoren van binnen geschilderd is en dat wij er niet in kunnen, als ik hem vraag of het mag op blote voeten twijfelt hij even om mee terug te gaan maar bedenkt zich toch om het niet te doen, als we morgen terugkomen laat hij ons de vuurtoren zien.
Erg vriendelijk maar een andere keer maar en we bedanken voor zijn vriendelijkheid.
We slaan links van het pad af richting de richel van het gebergte, uit eerdere wandelingen zijn we toen in de grot geweest van Paris en Helena.
Echter stormde het toen zo erg dat ik niet uitgebreid de tijd heb genomen om de grot te bekijken.
Het duurt even voordat ik de ingang gevonden heb en als ik even verkeerd op een rots stap zit er een winkelhaak in me wandelpantalonnetje, pech.
De grot is mooi, het uitzicht nog vele malen mooier.
Het is donker in de grot maar als mijn ogen enigsinds aan de duisternis gewend zijn blijkt de grot dieper dan verwacht en via een nauwe doorgang kruip ik achter in een nog donkerdere ruimte, het lijkt wel een achterkamertje, zouden de twee verliefden hier de liefde bedreven hebben?
Tijdens de klauterpartij om in de grot te geraken hebben we de rugzakken achter gelaten.
Via een ander pad wat tegen de steile helling loopt maken we een kleine rondwandeling, gekleefd tegen de rotswand lopen we verder, de diepte naast ons is niet hoog, ik schat 150 meter, voor mij 5 kilometer!
De rugzakken weer om, om vervolgens het doorgaande pad naar de vuurtoren te vervolgen. We nemen nog wat rust en ik loop een zichtbaar pad af wat doodloopt aan het einde, de beloning...een mooi uitzicht op het strand beneden.
De afdaling naar het strand van Agios Nikolaos met gelijknamig kerkje geeft een constant mooi uitzicht en je dient goed op te letten niet te lang te blijven kijken naar het mooie uitzicht omdat het smalle pad soms alle aandacht verdient.
Op het strand is het druk, nou druk, voor Kythiriaanse begrippen dan, er liggen drie stelletjes, de zee blijft onaangeroerd.
De warmte en het nodige zweet op het lichaam gilt echter om verkoeling en even later zwemmen we in de toch nog wel iets te koude zee maar voor even is het wel lekker en later dwingt de warmte van de zon ons nog eens een verkoelende duik te nemen.
Na de rustperiode van 1,5 uur gaan we verder en vervolgen onze weg weer richting Platia Ammos, de zon is nu op zijn sterkste en tijdens de steile weg omhoog vanaf het strand vormen zich de bekende kleine zweetstroompjes langs de beide zijkanten van het hoofd, pet dus maar effe op.
Bij de oversteek van het kleine riviertje wat vanaf Amir Ali loopt horen we het water zachtjes stromen maar verderop is er van enig water niets meer over.
Het is op het eiland een periode geweest van grote droogte, het regenbuitje van afgelopen vrijdag, hoe heftig die ook was heeft weinig bijgedragen aan enige verlichting.
De waterval bij Mylopotamos heeft even gestroomd maar ik ben bang dat hij nu weer gestopt is.
Het laatste stukje naar de auto, voorbij een kleine boerderij worden we toegeblaft door een kleine jachthond, het viervoetertje bekijkt de grote wandelschoenen en besluit nog even op afstand te blijven.
Al gauw zijn er drie viervoeters, 12 dus en ze blaffen luidkeels en komen angstig dichterbij.
Als ik me omdraai en blijft staan, staan ook hun gedrieën ons aan te kijken.
Ze durven niet echt de aanval in te zetten, dus lopen wij rustig door richting auto.
Als we met de auto richting Karavas rijden is er een toch zo moedig geweest ons te volgen en staart ons na als wij vertrekken.
De dag wordt vervolgens beklonken met een koud glas Cola en Ouzo, een stuk heerlijke cake, de stralen van een koude douche en ik die vervolgens de dag voor u nog eens op papier zet.
Die avond vertrekken we richting Potamos, bedrijfsoverleg bij de twee eigenaren van Pyrgos House.
Onder het genot van wat ouzo en wijn bespreken we de lopende zaken van het toeristenbedrijf.
Het bedrijf draait op volle toeren, alle door hun aangeboden accomodaties zitten vol, en voorlopig zal dat zo blijven, de naamsbekendheid van het kleine kantoortje blijkt wereldwijd bekend te zijn als we horen dat de mensen gewoon op eigen gelegenheid aankomen om vervolgens op kantoor te vragen naar accommodatie.
Niets te klagen dus.
Als ik vertel over de tocht die we gemaakt hebben, krijg ik nog wat info over nieuw ontdekte grotten langs het pad...........van de week nog maar een keer terug.
Voor nu...het is alweer zondag, de zon schijnt dus zo maar richting Sempreviva voor het ontbijt en dan door met de benenwagen richting Potamos voor de markt en de gezelligheid.

[Marianne]

Japio,

Weer genoten van je verslag,dat zal wel zo blijven! Komt misschien ook omdat het eiland je iets zegt,je ziet plaatsen en
situaties wel voor je.
Veel wandelgenot nog!

[Aleko]

Ha die Japio, daar ben je weer,k'zat al op je te wachten.
Mooie compensatie voor die gruwelijke Sportzomer. Ga
lang en gedetailleerd door. Ik hang in dank aan je lippen!