ZaZo
#1
Het is zondag vandaag en na de dag van gisteren die ik u straks ga beschrijven hebben wij een wandelstop ingelast.
De temperatuur op t kleine eilandje zit tegen de 40 graden aan.
Het enige wat ons nu na de schaduw op het plein in Potamos rest is verkoeling te zoeken op een van de stranden.
Op het strand van Paleopole, daar waar eens een grote haven moet zijn geweest, liggen wij onder een geleende parasol en zo nu en dan drijven we in zee voor de verkoeling.
De wind die waait brengt geen verkoeling maar werkt meerals een enorme fohn.
Het is het weekend van pinksteren, ja u leest het goed, het valt in dit weekend.[Afbeelding: 81D1609D-9ABC-4FD4-9F0E-EC1FE0483D23.jpg]
Busladingen met vooral oudere grieken zijn op het eiland gedropt.
Fleurige oude dametjes behangen met allerlei goedkoop goudwerk.
Dus het is druk op de markt, de stervelingen schuifelen langzaam voorbij de kraampjes die hun waren uitgestalt hebben.
Wij bekijken het tafreel van achter een heerlijke fraphe en bespreken de dingen van de dag met andere kythiragasten.
Wat ik eigenljk mis zijn de "hells angels"
Ja zult u zich afvragen zijn die er dan.
Een man en een vrouw, hij een kruising tussen een griek en een kip, getuige zijn hanenkam en zijn iets van een mengelmoes van Imca Marina en de zangeres zonder naam.
Hij versierd met allerlei kettingen, armbanden met spijkers en volgeplakt met tattoos, zij zwaar in de make up of make over....whatever.
Net als ik er aan denk en t verhaal vertel aan de vrienden aan tafel lopen ze voorbij, de grieken kijken nauwelijks op maar voor de toeristen is het wel bijzonder dit stel op de markt tegen te komen.
2e ronde, tijd voor een biertje, de warmte vraagt om verkoeling.
O ja gisteren........
Gisteren was het nog niet zo warm als vandaag, ik schat een kleine 38 graden, heerlijk om te wandelen, gelukkig geen wind en weinig schaduw.
Vanuit het uitgestorven Diakofti volgen wij het pas schoongemaakte pad wat eindigd in Avlenomas.
Droppen de auto ergens bij een hotel en zoeken de kust op.
Langs de kust lopen we zuidwaarts, de laatste verlaten hotels achter ons latend.
Als we omkijken zien we de stinkende veerboot aanleggen aan de kade.
Met links de zee en de prachtig uitgesleten rotswanden onder ons vervolgen we onze weg die korte tijd later landinwaarts afbuigt.
Het is nog vlak, een soort maanlandschap maar dan met scherp uitstekende keien.
Het opnieuw ontdekte pad is duidelijk zichtbaar, langs de kant staan de stenen rechtop.
Voor ons ligt het eerste obstakel, het pad loopt duidelijk zichtbaar stijl omhoog, een pracht gezicht maar ook een calorieën vreter.
We passen ons tempo aan om naar boven te geraken, het boven blijkt tot drie keer toe geen boven te zijn want om elke bocht stijgt het pad nogmaals.
Na de derde beklimming dalen we af en verder dan ik dacht ligt Avlenomas in de verte.
Het uitzicht vanaf het pad is de vermelding zeker waard, dus bij deze.
De daling richting het kustplaatsje is even te lang, men loopt te lang door hetzelfde terrein en bovendien als je even stilstaat zijn de steekvliegen direct aanwezig.
Avlenomas blijkt in de warmte een heerlijke oase te zijn, eerst maar even wat waterijsjes en daarna de lunch die bestaat uit spaghetti voor de koolhydraten en bier voor de verloren gegane calorieën.
Aan gevuld met een salade kunnen wij er weer tegenaan.
Mijn plan was om via de kustweg langzaam omhoog te klimmen naar de Aghia Moni en aan de andere kant weer af te dalen richting Diakofti.
Het voorstel kreeg uiteindelijk maar weinig punten dus liepen we dezelfde weg terug.
Die terugweg bleek de highway to hell.
Het was drie uur in de middag, de zon was op zijn sterkst en de wind was minimaal.
Als je over het landschap keek let het net een oude western film met Clint Eastwood, alleen de gieren ontbraken.
Het beeld trilde van de warmte maar goed we moesten door en ik had zelf eigenlijk geen idee van de warmte.
Mijn wandelmaatje echter wel, ze raakte keer op keer ietsjes achterop, stoppen maar, uitrusten en weer verder.
Drinken, veel drinken maar op een gegeven moment komt het zoete spul je oren uit.
De terugweg was mede door de inspanning van de heenweg nog zwaarder.
Diverse keren moesten we stoppen om het hoofd te bieden aan de warmte die uiteindelijk zo tegen de 42 zou hebben gelopen.
Pffff. We waren boven nu was het nog alleen maar naar beneden maar dat naar beneden vergde ook concentratie en energie, we waren uitgeput toen we uiteindelijk een stukje schaduw vonden bij een muurtje van het eerste hotel.
We hadden beide maar een groot verlangen.....de stralen van een koude douche.
Conclusie.....het pad is werkelijk prachtig, een gespiegelde kopie van het pad van Kollokotronis naar Diakofti, alleen langer en zwaarder en een tip, kijk even op de thermometer!
Thuisgekomen bracht de koude douche de verkoeling, tijd om uit te rusten was er nauwelijks want een uur later moesten we in Potamos zijn op het plein, dans en muziek.
Het wandelvrouwtje die mee was die dag was de vermoeidheid al gauw vergeten toen ze aansloot in de kring met dansende grieken!

[Afbeelding: 7076F7C7-B09A-433A-9ACA-8D0AAB3827E9.jpg]
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 2 gast(en)