Vuur
#1
Van de vele restaurantjes in het dorp Potamos zijn er slechts twee nog open aan het gezellige dorpsplein.
Het plein is  in de avonduren verlaten en de levende zielen hebben zich teruggetrokken in de barretjes en cafeetjes.
Binnentredend loop je meestal tegen een muur van sigaren of sigarettenrook op.
Vanavond maar even naar de Souvlaki tent, als je hier binnenstapt kruipt de heerlijke geur van gegrild vlees gelijk in je neusgaten en stimuleert je eetgevoel.
Het is er niet druk, aan een tafeltje zit een oude griek, hij kauwt op een tomaat en neemt zo nu en dan een trek van een dikke sigaar.
We bestellen twee gyros schotels......mmm heerlijk, gyros, patat, uien tomaat en tzatziki.
De gegrilde pitta maakt het af.
Er komen steeds mensen binnen, gaan weg om 15 minuten later hun bestelling op te halen, het lijkt dus niet druk, het is het wel.
 Een ouder stel komt binnen, buitenlanders....ze beginnen met handen en voeten tegen de oude griek te brabbelen.
Ze schijnen hem te kennen van vroeger en uit de conversatie kan ik opmaken dat de griek vroeger buschauffeur moet zijn geweest.
Deze morgen beschijnt de zon prachtig het mooie uitzicht wat wij hebben en van bewolking is geen sprake.
Het is half negen als ik de Nederlandse wandelbegeleider een sms stuur.
"Is er nog een collectieve wandeling vandaag, Janneke gaat morgen naar huis?".
De directeur zit tot 13.00 uur op kantoor, de business gaat super, de boekingen voor volgend jaar stromen nu al binnen.
Daar komt nog bij andere verplichtingen, het wandelboekje, de plaatselijk zondagmiddag wandelingen etc etc, hij heeft het er vreselijk druk mee en tot zijn eigen spijt gewoon geen tijd om mee op stap te gaan.
Ik sms terug " we komen zo wel effe op kantoor"
We moeten toch nog brood halen en lopen gelijk door naar het Toeristenburo net onder de kerk.
Daar zit Janneke, wandelaarster van het eerste uur al klaar, inclusief ingetapete linker enkel.
Ik ben er klaar voor zegt ze!
"Ja nee jongens sorry maar ik heb er geen tijd voor en heb het te druk maar gaan jullie maar lekker"
Frank kan echt niet mee hoe graag hij ook zou willen.
"We zien elkaar vanavond bij het truckerscafe" 
We gaan dus gedrieën op stap, startpunt Karavas, onderleiding van de morgen vertrekkende Janneke.
Eerst nog even de maag vullen en een groot half uur later zit ik met twee dames in de auto richting Karavas, het dorp in het noorden.
Omdat de zon schijnt korte broek en t shirt lange mouwen.
Zwemkleding mee voor een zwemsessie op het strand nabij de vuurtoren in het noorden.
Onder de kerk in Karavas parkeer ik de kleine huurauto, slim want dan kunnen we na afloop aan het bier bij Poppi en Panayotis van de plaatselijke buurtsuper anex cafe.
Rugzakken om en richting Amir Ali, de kleine oase met stromend riviertje wat richting Platia Ammos gaat.
Langs het kleine dalende straatje naar Amir Ali zijn diverse huisjes op geknapt, waarvan er een met een heel lelijk hekwerk, protserig, het lijkt wel of er een chinees woont.
De plek Amir Ali was vroeger een mooie plek onder de bomen, een mooi cafe gerund door de toen Nederlandse Judith, sinds zij Kythira verlaten heeft is niemand in staat geweest haar voorbeeld te volgen.
Nu staan de stoelen in elkaar gestapeld, klanten zullen er nu niet meer komen en de drie die er nu voorbij lopen.......die zoeken het maar uit.
Na de brug slaan we rechts en volgen de kleine stroom, ook de bananenbomen hebben last gehad van de droogte, er hangen nu iets te grote sperziebonen in plaats van mooie grote bananen.
De fel blauwe Libelles zijn vertrokken, ik denk samen met de kikkers op reis wamt die mis ik ook.
Wel wat rivierkreeften maar net te weinig voor het avondmaal dus we laten de veelvoetige met rust en vervolgen onze weg.
Waar we rechts omhoog moeten gaan we links en dus even later weer terug toch rechts.
Passeren het gehucht Vagkianika en daar komt een voor mij bekend persoon ons tegemoet.
Als ik er 15 keer gelopen heb ben ik hem 13 keer tegen gekomen.
Hij is vriendelijk en vraagt iedere keer het zelfde.......of we Hollanders zijn en of we naar de vuurtoren gaan.[Afbeelding: 19EE7770-2AE6-444A-9EA8-3005D9C42C59.jpg]
Ik zeg tegen Janneke "let op! Die vraagt meteen waar we vandaan komen"
Inderdaad het is goedemorgen en waar we vandaan komen en of we naar de vuurtoren gaan.
Janneke die enig Grieks onder de knie heeft beantwoord de man vriendelijk en we wandelen vrolijk verder in de steeds feller schijnende zon.
"Hee zullen we door het schoenendorp gaan" Janneke heeft er wel van gehoord en wij zijn er diverse malen doorheen geklommen.
Dus stoer loopt ik het verkeerde pad op naar Krioneri.
Ik denk ik wordt echt oud of we lopen goed verkeerd want ik kom geen huis tegen.
We maken een zorgvuldig met ijzerdraad gesloten hek open sluiten het weer met hetzelfde ijzerdraad en klimmen nog verder het verkeerde pad op.
Vanaf hier hebben we een schitterend uitzicht richting de vuurtoren wat we echter ook zien is rook en vuur, heel veel grote hoge vlammen in de richting van de vuurtoren.
Er staat iets goed in de fik, niet dat ze iets aan het verbranden zijn maar iets gewoon goed fout.
We besluiten onze contactpersoon van Pyrgos House even een sms te sturen over de situatie zodat deze de brandweer kan inschakelen.
Ik klim nog even verder omhoog terwijl de dames even genieten van het uitzicht.
Het pad loopt dood maar ik zie van bovenaf het schoenendorp liggen, we zitten veel te hoog en helemaal verkeerd.
Terug dus.
Maar eerst wat kleding uit want het lijkt inmiddels wel zomer.
Terug naar beneden, hek open, hek dicht.
Inmiddels horen we de sirenes van de brandweer als we wel het juiste pad omhoog klimmen en vervolgens het schoenendorp doorsteken.
Het dorp of eigenlijk gehucht Krioneri telt een aantal mooie ruïne woningen en een stapel schoenen wat bij een van de huizen al jaren ligt.....vandaar, schoenendorp.
Aan de achterzijde van het dorp dalen we naar beneden en zien de rook steeds heftiger worden.
We lopen nu richting de vuurtoren, slaan bij het gebedshuisje links en zien de brandweer inmiddels staan, de rookvorming is enorm en overwaait het pad waar wij langs moeten.
Hier gaan wij dus niet langs, de stank is nu al te ruiken en bovendien is er kans op verstikking mochten we wel door lopen.
Ook het smsje van Pyrgos House raad ons aan maar om te draaien.
Geen vuurtoren vandaag en ook het nabij gelegen strand van Amoutsi waar de rook heen waait slaan we over.
Terug maar en dan richting Platia Amos.
Als we de dalende weg richting de kustplaats volgen komt er een tweede brandweerauto onze kant op.
Ik zeg tegen mijn wandelgenoten, nou daar zal ik effe een mooi verhaal van maken voor mijn lezers, compleet met blushelicopters en vliegtuigen.
Ik heb het nog niet koud gezegd en er vliegt een straaljager van de Griekse luchtmacht een rondje boven het gebied waar de brand heerst.
Aangekomen in Platia Amos is alles dicht, potdicht.
Is er normaal nog iets van levendigheid te vinden in deze verlaten badplaats, vandaag niet.
Wel zijn er twee idioten die een duik in zee wagen, Hollanders!
Het zeewater voelt eerst koud aan maar als men er langer in blijft is het aangenaam.
We drogen op en maken ons klaar voor de lange weg terug naar Karavas, volgen de beek om vervolgens omhoog te klimmen.
Ontdek ik wederom een watermolen die mij nog nooit eerder was opgevallen en betreden we de grote trappen van het dorp Karavas.
De deur van de buurtsuper staat open en vanuit de binnenkant lijkt het erop alsof Poppi en Panayotis Vernardos op ons zitten te wachten.
Als de oudere mensen ons zien verschijnt er een welgemeende glimlach op het gelaat van het oudere paar.
Poppi en Panayotis spreken geen woord over de grens, ik ben blij dat Janneke dat enigszins wel doet wat de beide Griekse oudjes brabbelen voluit tegen ons drieën, Ollandia voor en Ollandia na.
Wat ik mee gekregen heb is dat er dit jaar veel nederlanders langs gekomen zijn, trektochters natuurlijk.
Dat de mooie oude tegelvloer 100 jaar oud is, dat ze twee zonen hebben en 6 kleinkinderen, ze Vernardos heten getuige de naam in de mozaiekvloer.
Als ze vraagt of we gezwommen hebben en wij dit positief beantwoorden verklaren ze ons voor gek.
Wij krijgen geen tijd om de twee bier en het blikje fris op te drinken.
Als we uiteindelijk vertrekken worden we vriendelijk uitgezwaaid en beloof ik de gemaakte foto van ons vijven op te sturen.

Tot morgen!
Quote
#2
Leuk verslag Jaap. Je vraagt je af hoe die brand ontstaat na al die regen. Je rept niet over onweer. Op Thassos in september was het duidelijk door een enorm onweer zonder regen en diverse inslagen. Alleen in Zuid Afrika een ergere " elektrische storm " meegemaakt.
Veel plezier nog.
Quote
#3
Genoten van je verhaal Jaap, zaten met je te genieten van die gyros schotel Smile bij die souvlaki tent. Moeten nog even geduld hebben.
Hele aardige mensen.
Wel vreselijk jammer dat er een stuk afgebrand is in het noorden.
Wachten op je volgend verslag, veel plezier.

Groeten Ostria.
Quote
#4
Inderdaad jammer van het afgebrande stuk natuur.
Wie weet heeft er iemand iets ontvlambaars achtergelaten,en dat na al die regen toch 'n brand.
Leuk het verslag en toch iedere keer weer nieuwe ontdekkingen!
Loop ze nog maar weer met veel plezier.
Quote
#5
(03 November 2016, 08:50)Wim M schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Leuk verslag Jaap. Je vraagt je af hoe die brand ontstaat na al die regen. Je rept niet over onweer. Op Thassos in september was het duidelijk door een enorm onweer zonder regen en diverse inslagen. Alleen in Zuid Afrika een ergere " elektrische storm " meegemaakt.
Veel plezier nog.

Nee het was inmiddels droog, er waait een aardig windje dus alles was zo weer droog, waarschijnlijk was de landeigenaar war rommel aan het verbranden.......iets meer dan de bedoeling was
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)