Grieksegids nieuws     
Stoofpotje
#1
Stoofpotje

Het is alweer donderdag en als ik zo naar buiten kijk word het ook een dag met donder.
Vanuit het westen, boven het dorp met de onuitspreekbare naam Logothetianika, zweven dreigende wolken die langzaam in deze richting drijven.
Even hoor ik iets wat lijkt op regen maar buiten zie ik nog geen druppel.[img]
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




[/img]
Het geluid komt onder de dakpannen van de Pyrgos vandaan, iets van gevogelte is er druk aan het verbouwen, zijn wederhelft staat even verderop op de uitkijk, ik denk een bruine tjiftjaf maar weet dit niet zeker want ik kan de kleur van zijn pootjes niet zien, wellicht weet een lezer(es) welke het is.
Mijn wandelwederhelft zegt " we krijgen regen" ik zeg, klopt kijk maar eens naar buiten!
Ik sms de buren even of ze komen eten vanavond......dat is goed!
Frank smst terug dat hij een pad gaat schoonmaken.
Als ik vraag waar,  komt er voor alsnog geen antwoord.
Mooi dan gaan we eerst boodschappen doen want de boter is zowieso op en ik wil vanavond een stoofpotje maken.
We besluiten naar de grote supermarkt net voor Livadi te rijden en slaan er uien, wortel, champignons en nog meer levensbehoefende middelen in, ouzo is er nog!
Het is inmiddels begonnen met regenen, van die zeikregen, ruitenwissers aan ruitenwissers uit.
Als alles is ingeslagen gaan we terug naar Potamos naar de slager en de bakker.
De kleine slager in het dorp is een vrouwspersoon en ze staat haar mannetje, getuige de halve koe die ze op haar schouder neemt als iemand riblappen besteld.
Niets ligt klaar maar alles wordt vers afgesneden van dat deel waaraan het gevraagde vlees zit.
De ruimte van de slagerij heeft geen toonbank, enkel een groot vrieshok en een centraal hakblok.
Met een vlijmscherp mes snijd ze het vlees en hakt de hardere stukken door, ik kijk even de andere kant op als ze bezig is en ben blij dat er geen vingers bij liggen als ze klaar is.
Wij bestellen "miso kilo Moschario" rundvlees, gewicht gelijk aan dat van een pak suiker van een kilo.
Daarna langs de bakker en als we buiten komen begint de zon door te breken.
Snel ontbijten en dan weg, op naar Mylopotamos.
Mylopotamos wordt verruild voor een kerk ergens in de buurt van Livadi, Kaki Melissa.
Het is al laat en wat ik allemaal wil in Mylopotamos gaat niet lukken, vandaar.
De stoofpot die ik moet maken duurt 2 uur dus ik moet minimaal om 17.00 uur weer thuis zijn.
Net buiten Livadi draai ik de auto scherp rechts van de weg af en hangen we de rugzakken om.
Krijg ik een sms waar ze de paden aan het schoonmaken zijn, Aloizianika, sorry maar we zijn al aan de wandel![Afbeelding: 6A40FCCE-2337-4EDD-87DD-F6350DC74F8C.jpg]
Deze tocht gaat naar de kerkjes van de Agios Dimitrios.
Niet via Frank van Weerdes wegen maar ik heb de track gekregen van een Duitse wandelaar.
Het spoor staat ter ondersteuning op de telefoon die tegenwoordig dienst doet als gps.
Het pad stijgt behoorlijk en weer hebben we gekozen voor de verkeerde kleding, de zon valt dan wel af en toe weg maar het is warm, ik schat een graadje of 23, tel daar de inspanning bij en het is weer zweten.
Het pas schoongemaakte pad gaat naar Klaradika, het ziet er mooi uit met vergezichten naar de omgeving van Chora en het Kastro aldaar.
De berg op en aan genezijde er weer vanaf.
In het dorp herken ik de wandeling van de trektocht en we volgen de verdere route door het dal waar we een bekend kerkje nogmaals bezoeken.
Helaas deur op slot maar geen probleem ik weet van de vorige keer waar de sleutel ligt, ook een bezoek aan de catacomben eronder is de moeite waard, mooie oude fresco's.
Even snel wat gedroogde ananas tot ons nemen, de stoofpot in het achterhoofd.
We blijven aan deze kant van de heuvelrug en lopen langs het kerkje van de Agios Dimitrios richting Chora en onderlangs het hoger gelegen klooster van de Agia Ellesa.
De oude militarenweg loopt hoog langs de vallei van het dorp Manitochori, een mooi dal volop in de zon, mooie hoge cipressen en olijfboomgaarden sieren dit stukje landschap.
Ook zie ik diverse oude kerkjes.
De onverharde weg komt uit op de hoofdweg naar Chora en dat is minder, er is dan wel weinig verkeer er hoeft er maar een niet uit te kijken.
Een blik op de telefoon toont echter een andere weg en we duiken rechts een weg in, privé of niet.
De blaffende honden zijn aangelijnd dus we kunnen makkelijk door.
We lopen een gedeelte onverhard om even later weer op de hoofdweg uit te komen en rechtdoor de imposante hoofdstad in te lopen.
Leeg en verlaten, op het grote plein is het anders en we duiken een bekend cafe in voor koffie en fraphe.
De baklava die we er bij willen bestellen blijkt cheese pie dus wordt ons iets anders aanbevolen, in een hoge plastic beker.
Zoetigheid, een soort kleffe uitgekauwde koek, het smaakt goed maar ik zit steeds met het idee dat iemand anders hier al op heeft zitten kauwen. 
Na de koffie gaan we via de nauwe steegje en diverse wit geschilderde trappen richting de grote parkeerplaats van Chora en steken de weg over om vervolgens via een onverhard pad weer af te dalen in de eerder besproken vallei van Manitochori.
Mijn aandacht wordt constant getrokken door een mooi oud kerkje, om er te komen moet je echter over prive terrein, dus dat gaat hem niet worden.
Op het laagste punt steken we de beek over die naar Chora stroomt en klimmen weer omhoog naar het dorp Strapodi.
Strapodi kent een paar mooie oude huizen, ieder met uitzicht op Chora, het is een klein dorp met een mooi kerkje waarvan de verf alweer begint te verbleken.
De verf zit er nog niet zo lang op denk ik, waterverf zeker.
Op de dalende weg zien we de auto staan, steken de hoofdweg over en zijn weer terug bij aankomst.
13 kilometertjes heerlijk gewandeld met weer een "nieuw" stukje wandelpad.
Een strook zeker de moeite waard, omdat andere wegen naar Klaradika deels over het asfalt gaan.
Straks maar even bespreken met de afdeling routeplanning van de wandelstichting "Pyrgos House".
16.30 uur tijd om nog even wat wijn te halen voor in de stoofpot, dit was ik toch nog vergeten.
We rijden terug door het dorpje Aloizianika waar inderdaad het bronskleurige jeepje staat van Frank, aan het begin van een pas schoongemaakt pad.[Afbeelding: A4854DF8-D09E-423F-BB3D-44522A4DB766.jpg]
Tijd om te kijken hebben we niet.
Thuis stort ik mij op het snijden van het vlees en het maken van de stoofpot.
20.00 uur.......missie stoofpot volbracht!
04112016jv
Quote
#2
Leuk verhaal wederom. Ik snap alleen niet hoe je een pond rundvlees gelijk aan gewicht stelt met een kilo suiker?
Quote
#3
De runderen in Griekenland zijn zeker de helft minder in gewicht dan die bij ons, vandaar!!
Wick's signatuur Houdoe
Wick
Quote
#4
Weer een mooie verhaal, en veel herkenbaars. Deze wandeling gelopen, wel uit boekje van Frank, zou deze variant ook uit willen proberen dus op photobucket gespiekt.
En de mooi fresco's prijken in ons prachtige Kythira album, alleen bij jouw meer kleur, dus jaloers Cool .
Betekent gewoon nog een keer deze variant lopen.
Veel wandelplezier nog.
Quote
#5
Jaap,

Leuk geheel,de lach valt weer niet te onderdrukken.
Dat de stoofpot maar mocht smaken.
Zo niet de ouzo verdoezelt alles.
De nieuwe wandeling in aantocht?(woordspeling)
Groet vanuit een "bijna" winters aandoend land.
Quote


Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)