Zondag
#1
De kanotocht van gisteren leverde desondanks de gedane inspanning totaal geen spierpijn op, wel twee verbrande benen.
Alles zorgvuldig ingesmeerd behalve die, dus gloeien ze nog lekker na.
Het is alweer zondag en als ik de gordijnen opzij schuif ziet het er niet al te florisant uit buiten.
Diverse bewolking drijft boven het eiland in het rond en er is zelfs regen voorspelt.
Vandaag dus maar even rustig aan, misschien aan het einde van de dag een relaxed wandelingetje.
Eerst maar even langs de bakker in Karavas voor zijn Paksimadia, eilands bekende droge beschuiten in allerlei smaken.
De bakkerij lijkt verlaten, de deur is echter gewoon open dus brutaal als we zijn stappen we naar binnen maar er is niemand te vinden.
Dus weer een deur door en ik sta in de bakkerij zelf en daar herken ik de kleine bakker.
Als ik vraag of hij open is zeg hij " i am coming, but no bread today" als ik hem uitleg dat we voor zijn specialiteit komen lacht hij breed uit.
Automatisch en ietwat ongegeneerd lach ik hard met hem mee.
Ik weet niet wat er gebeurd is, of hij tegen een deur opgelopen is of dat hij een flinke ruzie heeft gehad maar als de bakker lacht wordt zijn gezicht getransformeerd naar die van een oude heks.
De bakker mist om en om een paar voortanden en dat maakt zijn lach er aanstekelijk, gelukkig ben ik zo wijs om maar niet te vragen hoe het gekomen is.
Drie zaken van de droge beschuiten moeten ons de resterende twee weken in leven houden, ik ben er niet echt gek van maar met een flinke lik Nutella krijg ik ze wel naar binnen.
Het marktplein van Potamos is een bonte verzameling van kraampjes met diverse prularia, van groeten en fruit, van olijfolie tot en met honing.
Aan een tafeltje zitten gebroederlijk onze twee gidsen van de afgelopen twee avonturen.
Alexis verkoop zelfgemaakte wandelstokken, fraai beschilderde stenen en oude foto's uit het verleden van Potamos.
Het is tijd voor koffie en we schuiven aan bij het gezelschap waar ook twee andere gasten van de kanotocht zijn aangeschoven.
We aanschouwen de schuifelde toeristen die de kraampjes passeren, het wordt drukker en drukker, ik denk dat er bussen zijn losgelaten.
Een snelle blik op de klok leert ons 10.30 uur en ja dan is het toch echt tijd voor de ouzo!
 Dan komt er een bekende van ons voorbij, althans dat wilde ze maar ik hield haar even stand.
Een oude dame, Française die we eerder ontmoet hadden bij de groepswandelingen aan het einde van het vorige jaar.
"Hello hows are sjou are sjou swalking" het is het bekende engels van de tv serie "allo allo" .
De dame verteld over een pas schoongemaakt pad bij het monument van de Griekse volksheld Kolokotronis .
Als ik haar vraag of ze het pad naar diakofti bedoeld schut ze nee.
Het pad gaat de andere kant op!
De radertjes in mijn hersenen draaien op volle kracht en zoeken naar een antwoord en dan bingo, ik weet t.
Ik heb de track voorbij zien komen en weet waar ze het over heeft, vanmiddag na de lunch maar even op onderzoek uit.
Terwijl boven het westen van het eiland de wolken donkereder worden blijft het zonnetje boven het plein nog schijnen.
Net na de middag nemen we afscheid om te gaan lunchen bij Skandeia, het restaurant nabij Paliopoli.  
Het is redelijk druk en wij bestellen vis, salade en griekse worstjes.
Nu is het zo dat als je vis eet in Griekenland je er ook altijd ouzo bij moet drinken, niet zo zeer voor de smaak maar meer om de kleine graatjes die je inslikt, die kunnen namelijk blijven hangen in je keel en de ouzo zorgt ervoor dat dit niet gebeurd, dus 2 ouzo erbij!
Vanuit het westen worden de bewolking dichter en het gaat hard waaien, het wordt zelfs koud.
Nu is Kythira een prachtig eiland om te wandelen maar als moeder natuur de touwtjes in handen neemt dan kan het behoorlijk spoken boven het eiland.
Schitterende wolkenpartijen kunnen plots laag over het eiland jagen.
Het zicht kan je ineens ontnomen worden doordat je er midden in staat, echt heel mooi.
We parkeren de auto bij het monument van de Griekse volksheld en lopen in de richting van Diakofti over het bekende onverharde pad, daar waar ik denk waar de afslag moet zijn is hij niet, nog even verder dan maar richting de havenplaats.
Net als de stijgende weg aan het dalen slaagt is er links inderdaad een rood pad.
Rood vanwege de rood gekleurde aarde, een prachtig pad wat tot in de verte verder slingert.
De pas aangeharkte voetweg gaat door het gebergte in noordelijk richting, gebied voor ons tot nu toe onbekend.[Afbeelding: 9FCE7528-CF1B-4230-8600-F864690204A5.jpg]
Spannend! Een nieuw pad.
Wat mij echter niet  bevalt zijn de vele geiten die ons aan lopen te staren, 40, 50 misschien wel honderd, het stikt hier van de families.
Allemaal met jong!
Dat betekend oppassen, niet zozeer voor de moeders met de kleintjes maar wel voor de mannelijk exemplaren die hun gezin willen beschermen.
Van Nikos hoorde ik dat je op je vingeres moet fluiten of in je handen moet klappen, dan lopen ze meestal wel weg, doet zo een bok dat niet dan is het t beste dat jij dat wel doet.
Voorlopig lijkt het goed te gaan totdat tegenover ons op het pad  een gitzwart exemplaar blijft staan, de rest van de familie maakt zich uit de hoeven maar vaderlief wijkt van geen kant, ik kan fluiten en me handen blauw klappen, hij wijkt van geen kant.
Teruggaan is voor ons geen optie want ik wil toch echt kijken waar het pad eindigt.
Voorlopig dus even een patstelling hoe grappig de omschrijving ook is, de situatie is voor mij toch wel iets beangstigend, zeker als het beest met het enorme gewei aanstalten maakt om onze
kant op te komen.
Ik pak 3 stenen, er liggen er genoeg, en vraag mijn vriendin er ook een paar te rapen.
Ik doe t liever niet maar als de bok nog een paar stappen doet vliegt toch de eerste steen naast hem neer, nauwelijks geschrokken houdt hij toch stil, als een twee steen door de lucht vliegt doet hij een stap opzij en pas bij de derde loopt hij arrogant rustig van het pad weg.
We kunnen er voorlopig door maar voor de zekerheid raap ik toch maar drie nieuwe stenen.
Het pad is mooi, hier en daar komen we oude stallen tegen en klimt het pad omhoog en weer naar beneden, soms is de zee zichtbaar dan weer de heuvels.
Diverse waterputten zijn zichtbaar in de grond en er is zelfs een grote drinkplaats voor het gedierte wat hier eigenlijk de baas is.
Het pad eindigt bij een oude nederzetting, wat vervallen huizen en een groot stallencomplex, eindigen is eigenlijk niet het juiste woord want je kunt duidelijk zien dat het oude pad nog verder gaat, echter sterk overgroeit met van alles wat steekt en prikt.
De heuvel naast ons is gehuld in een dikke mist en laag over de grond komt ook donkere bewolking opzetten, we moeten terug, het wordt nu wel erg spooky.
Ik klim nog even een veld in en zie verderop Pelaghia liggen, niet eens zo gek ver weg, zouden ze het pad ooit nog verder gaan schoonmaken, ik hoop het toch wel!
We draaien om in de richting van het zuiden en ondanks het feit dat het in de namiddag is lijkt het wel bijna eind dag, het is donker, de bewolking is dik en de kans op regen is wel degelijk aanwezig.
Nee he, daar staat ie weer!
Hier heb ik dus echt geen zin in!
Ik raap gauw drie stenen maar van gooien komt niets hij geeft zich al gauw gewonnen en maakt zich uit de voeten.[Afbeelding: 091EE774-75A4-4F4D-8583-466508BCF80E.jpg]
We slaan nog even een pad richting de kust in maar omdat de dreiging van regen en onweer nu toch echt serieus wordt besluiten we dit avontuur maar uit te stellen voor een volgende keer.
Het begint zachtjes te regenen en als we op de asfaltweg lopen gaat het harder en we moeten zelfs een sprintje trekken naar de auto om niet helemaal doorweekt aan te komen.
Het gehele eiland ligt nu onder een donkere deken van bewolking.....ik vindt t prachtig.
Uitkijken is het nu wel want tijdens en na een regenbui kan het spiegelglad zijn.
Dit laatste merk ik als er in de bocht bij Aroniadika een auto is geslipt die ik nog maar net kan ontwijken pfffffff sukkel!
De regen blijft aan maar net voordat we Pelaghia in rijden wordt het droger.
Het is vroeg donker, de dikke bewolking is nog steeds aanwezig.
Kijken wat de dag van morgen ons brengt!
Kalinichta!
Quote
#2
Ik geniet altijd enorm van je verhalen Japio. Ik kijk alweer uit naar je volgende dag. Bedankt!
Quote
#3
(23 June 2017, 13:09)Marieke schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Ik geniet altijd enorm van je verhalen Japio. Ik kijk alweer uit naar je volgende dag. Bedankt!

Dank u
Quote
#4
Gisteravond teruggekeerd van Kreta en nu alweer heimwee...
Vorig jaar Kythira bezocht en ik lees zoals altijd met veel belangstelling je verslagen.
Mocht je toevallig nog een bezoekje brengen aan Limnionas, zou je eens willen kijken hoe onze geadopteerde boom er bij staat?
Direct aan het weggetje tegenover het witte gebouwtje met de namen "Laurens en Rita".
Vanuit een somber Nederland nog een mooie vakantie verder gewenst met veel wandel- en ouzoplezier!
Quote
#5
Weer met plezier je verslag gelezen.
Zo zie je weer:er zijn toch wegen/paden die nog niet bekend zijn ondanks
dat jullie er vaste gasten zijn.Schreef al eens:er valt nog genoeg te ontdekken
op dit mooie eiland,veel wandel/ouzo plezier Japio!
Kijk ook alweer uit naar het volgende verhaal!
Quote
#6
(24 June 2017, 15:24)Frederique schreef:
Forummededeling: De links en/of foto's in dit bericht zijn alleen zichtbaar voor leden van dit forum.
Ben je (nog) geen lid registreer je dan eerst en word lid. Ben je al lid meld je dan aan.




Gisteravond teruggekeerd van Kreta en nu alweer heimwee...
Vorig jaar Kythira bezocht en ik lees zoals altijd met veel belangstelling je verslagen.
Mocht je toevallig nog een bezoekje brengen aan Limnionas, zou je eens willen kijken hoe onze geadopteerde boom er bij staat?
Direct aan het weggetje tegenover het witte gebouwtje met de namen "Laurens en Rita".
Vanuit een somber Nederland nog een mooie vakantie verder gewenst met veel wandel- en ouzoplezier!

Ik zal er aan denken maar veel boompjes hebben reeds het leven gelaten, ze zijn er met veel bombari geplant maar enig vorm van nazorg is er totaal niet en dat is jammer maar als ik van de week nog heenga kijk ik effe.....groetjes vanuit een warm kythira

Japio
Quote
#7
Leuk geschreven!
Quote


Lijst met mogelijk verwante discussies
Discussie Auteur Reacties Weergaven Laatste bericht
  September 2019 Zondag Japio 2 1.286 09 September 2019, 12:35
Laatste bericht: Viviane
  Zondag Japio 4 3.084 09 November 2016, 09:07
Laatste bericht: Japio
  Zondag Japio 6 3.539 31 October 2016, 19:04
Laatste bericht: lucy
  Zondag Japio 1 2.455 14 June 2016, 13:11
Laatste bericht: Marianne
  Zondag Japio 3 3.236 09 September 2015, 12:01
Laatste bericht: Marianne
  Zondag Japio 8 5.439 23 June 2015, 17:27
Laatste bericht: Japio

Ga naar forum:


Gebruikers die deze discussie lezen: 1 gast(en)